- 16 Mayıs 2018
- 284
- 112
- 53
- 30
- Konu Sahibi melekanesii
- #1
Arkadaşlar merhaba. Daha önce eşimle ilgili sorunlarımla ilgili konular açmıştım. O kadar bunaldım ki artık. 3 hafta oldu. Annesi annemi aramış. Annemde sen ara söyle niyetini dedi.
Dün annesini aradım. Düşüncemi söylemek için. Ben oğlunuza güvenmiyorum. Bizim geleceğimiz yok. Onun hayalindeki evlilik bekar yaşayayım. Bizim beklentilerimiz farklı dedim.
Birazcik oğlunu koruduğunu hissettim. İkimizinde inatçı olduğunu, evliliğin sabır gerektirdiğini söyledi. Bir tarafın bazen alttan alması gerektiğini söyledi. Bende çok alttan aldım. Ama karşı taraf arkasını döndü gitti. Dünden razıymış dedim. Ben oğlumla da konuştum. Ona da aynılarını söyledim. Anne isteyen oydu. Niye buralara getirdi demiş. Bende evden sosyal medyadan resimleri kaldırmış dedim. Annesi evdeki resimleri senin bırakıp gitmene kızmış kırılmış o yüzden kaldırmış. Kırabilirdi de dedi. Sosyal medyalardan inat olsun diye dedi. Ben iyi niyet göremiyorum. Üzulmüyorda dedim. İnsan noluyor der dedim. Annesi üzülüyor. Erkekler bizim gibi değil, zamanla değişir. Annene sor dedi.
1,5 saat konuştuk. En sonunda annesi oğlumun haberi yok görüşün dedi. Ben defalarca yok dedi. Mahkemede mi karşılaşacaksınız dedi. Evet dedim. Annesi büyük birşey yok aşılmayacak şeylerde yok görüşün dedi. Ben aramam sormam dedim. Görüşürsek eğer barışmaya gelmem. Nasıl yapacağımızı konuşmaya gelirim dedim. Annesi tamam dedi. Yani beyfendi gurur yapıyormuş. Annesinin konuşmasından anladığım kadarıyla erkektir yapar konusuna geldi. Sen alttan gibi. Sanki ben suçluymuşum da benim özür dilemem adıma atmam gerekiyor gibi oldu konuşmamız. Annem aradı aradı mı? diye. Aramaz dedim gurur yapıyormuş dedim. Bahanesi olmaz ulaşmak konuşmak isteyen hertürlü konuşurdu dedim. Ama ona bahane çok. Pişman oldum. Bitecekse bile görüşmeyi. Şimdi annesine mesaj atsam istemiyorum diye olur mu?
Dün annesini aradım. Düşüncemi söylemek için. Ben oğlunuza güvenmiyorum. Bizim geleceğimiz yok. Onun hayalindeki evlilik bekar yaşayayım. Bizim beklentilerimiz farklı dedim.
Birazcik oğlunu koruduğunu hissettim. İkimizinde inatçı olduğunu, evliliğin sabır gerektirdiğini söyledi. Bir tarafın bazen alttan alması gerektiğini söyledi. Bende çok alttan aldım. Ama karşı taraf arkasını döndü gitti. Dünden razıymış dedim. Ben oğlumla da konuştum. Ona da aynılarını söyledim. Anne isteyen oydu. Niye buralara getirdi demiş. Bende evden sosyal medyadan resimleri kaldırmış dedim. Annesi evdeki resimleri senin bırakıp gitmene kızmış kırılmış o yüzden kaldırmış. Kırabilirdi de dedi. Sosyal medyalardan inat olsun diye dedi. Ben iyi niyet göremiyorum. Üzulmüyorda dedim. İnsan noluyor der dedim. Annesi üzülüyor. Erkekler bizim gibi değil, zamanla değişir. Annene sor dedi.
1,5 saat konuştuk. En sonunda annesi oğlumun haberi yok görüşün dedi. Ben defalarca yok dedi. Mahkemede mi karşılaşacaksınız dedi. Evet dedim. Annesi büyük birşey yok aşılmayacak şeylerde yok görüşün dedi. Ben aramam sormam dedim. Görüşürsek eğer barışmaya gelmem. Nasıl yapacağımızı konuşmaya gelirim dedim. Annesi tamam dedi. Yani beyfendi gurur yapıyormuş. Annesinin konuşmasından anladığım kadarıyla erkektir yapar konusuna geldi. Sen alttan gibi. Sanki ben suçluymuşum da benim özür dilemem adıma atmam gerekiyor gibi oldu konuşmamız. Annem aradı aradı mı? diye. Aramaz dedim gurur yapıyormuş dedim. Bahanesi olmaz ulaşmak konuşmak isteyen hertürlü konuşurdu dedim. Ama ona bahane çok. Pişman oldum. Bitecekse bile görüşmeyi. Şimdi annesine mesaj atsam istemiyorum diye olur mu?
