Evet sinir bozucu olanı da bu. Rahata alıştı. Ama büyük ölçüde benim suçum bu. Hastalıktan geberirken bile ben kendime yeterim ben ayakta kalırım, ben muhtaç olmam ben çocuğuma bakarım dediğim ve yaptığım için şimdi son nefesi verirsem ihtiyaç duyduğumu anlar ancak.
Hayır istesem yapar sorun o değil. Şunu yapar mısın dediğimde yapar. Ancak şu an hastayım ve o işler yapılacak değil mi? Söylemem mi gerekiyor yapması için. Hem acıktım ne, zıkkım ye afedersin. Al paşa paşa girdi mutfağa hazırladı yedi. E böyle çemkirmem, çirkinleşmem mi gerekiyordu yapması için.
Yap de yapsın idrak bakar kör olmuş işte adam, görevin belletmişsin ne varsa.
Bak ben sana aleni yazayım; benim adam ince biri değildir pek, kaba kaba gibi durur ama hep bir potansiyel gördüm. Çünkü beni öyle tavladı bu adam, olmayan şeyi var gibi göstermiş olamaz dedim.
Biz ne zaman ki imzaları attık, 1 seneyi devirdik, başladı minik minik atışmalar.
Büyük bir kopuş yaşadık çocuktan sonra da bir müddet çünkü çocuğum için evin yemeği, çamaşırı, temizliği kimseye güvenemedim ben sırtlandım. Ben sırtlandıkça eşim yayıldı. Sonra gelsin istekler "Bana şunu pişir"lere kadar geldik bir dönem.
Pişiririm de ama çocuk varken hepsi bir arada her şey... Resim yapamaz oldum, kendime vakit kalmadı.
Sonrasında isyan bayrağı çektim. Ben de istedim görmesini, söylemeden yapmasını; söylemeden bazı şeyleri yapar oldu ama nasıl biliyor musun, günlerce mutfağa dokunmadım. "Yemek yok boh yiyin"e bağladım.
Dışarıdan aldı getirdi, kah kendi girdi pişirdi, mutfakta bulaşıklar bekler, koktu. Çocuğa kadar pişirdim, kendime dahi yapmadım yemek. Nitekim ben açlığa dirençliyim rahatsızlığım sebebiyle biliyorsun, uyku ve açlık pek hissetmem, ilaçlarla ancak yerim ancak uyurum. Ondan bazı dönemler deli kilo alırken, sonrasında pek uğraşmadan kilom ilacı bırakınca gitmeye başlar. (Şu günlerde aldığım 6-7 kilonun 2si gitti mesela kendiliğinden)
Ben böyle yapınca dayanamadı, girdi mutfağa. O gün bu gündür mutfak kapıları ikimize de açıldı çünkü adama o mutfakta öyle bir pislik gösterdim ki, ana evinde görmediği; kör gözüne parmak oldu. Ne biçim kadınsın bile dedi, ben de "Bu biçim erkeğe o biçim kadın gider" dedim.
Sana yap demiyorum, bir yöntem gösteriyorum eşin yerse... Eşini tanıyan sensin.
Ben benim adamı, ilişkimizin dinamiğini çözdüm, ara ara sinirlenirim o da 3-4 ayda bir bi patlardı, o da gidiyor bitiyor şimdi. Çünkü saldım, kafama da hiçbir şeyi takmadım. "Gelirsen ekime, gelmezsen s.gime kadar yolun var" dedim affedersin. Dünyanın kahrı bi bana mı? Bi sana mı? Durdur kendini. Eltine diyorsun ya "Çamaşır sulu" diye, kendin de bir miktar benziyorsun fark et bunu. Dost acı söyler oldu biraz ama anladığını düşünüyorum.
İlla bir şeyleri değiştirmek istiyorsan, kendinden başlayacaksın gülüm. Bunu biliyorsun, hatırlatmak istedim sadece.
