Daha 9 aylık bebekle boşanma durumları

dunyayaenyakinyildiz

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Şubat 2011
12
0
36
İstanbul
Merhaba bayanlar,

Eşimle 4,5 senedir evliyiz aramızda en başından beri şiddetli geçimsizlik var. Bir dönem yaklaşık 2 sene gibi düzgün gittiği dönemde bebek sahibi olduk. İyi ki de olmuşum . Ancak bebekten sonra yine geçimsizliğimiz başladı. Konu tamamen karakterlerimizin ayrı oluşu , farklı oluşu. Bir süre sonra kavga etmekten artık sevgi de tükenmeye başladı. Eşim çok saldırgan ve tartırşırken sürekli bağırıp çağıran birisi ben sakinim ama ben de kesinlikle alttan almayan cevabı yapıştıran biriyim. Bu durumda geçinemiyoruz.

Aranızda çocukla boşanmış olan bayanlar elbette vardır, ben şimdi bu bebeğin büyümesini mi beklesem, napsam karar veremiyorum. Şu an o da ben de sadece bebek kötü etkilenmesin diye hala biraradayız ama özellikle son 1 ayda resmen evde karşılaşmamız bile kavgaya neden olur hale geldi. Biranda düzeliyoruz sonra yine başlıyoruz çok yoruldum çok. Sürekli kavga tartışma, bir de bağırıyor en sinir olduğum şey.

Bizim sonumuz belli gibi zaten kendi de diyor gidicem diye sonra vazgeçiyor. Napsam akıl verin, bu çocuğun büyümesini beklesem oo zaman daha mı çok etkilenir ? Ben çalışan bir bayanım çocuğa o zaman öğlenleri annemler göz kulak olur akşamları alırım diye düşünüyorum. Bu durumda hayatım boyunca çalışmam gerekecek sanırım bir de bu var. Boşanan arkadaşlar ne sıkıntılar çekiyor acaba , çocuklar nasıl etkileniyor , lütfen yardım edin.
 
canım eşin öfke kontrol sorunu yaşıyor.böyle anladım.öfkeyi kontrol etmek zor ama imkansız değil bunu nasıl yapacağı konusunda psikologtan yardım alabilir.üstelik bu aşamada kullanacağı bazı ilaçlar onu sakinleştirir.ben senin yerinde olsam eşimi bu konuda ikna etmeye çalışırım.ortada bir çocuk var sonuçta.benim eşimde seninki gibi çok sinirliydi ama kendi çabasıyla bunu yendi.senin gibi benim de en nefret ettiğim şey bağırma.bağıran her şeyden herkesten nefret ediyorum.
öncelikle eşin seni ve bu yuvayı kurtarmayı istiyor mu?eğer istiyorsa çabalamalı ve aşmalı bu sorunu.
 
biraz uğraşsanız belki de halldersiniz sorunu tabi eşinizinde istemesi lazım bence boşanmaktan önce ikinizde elinizden geleni yapın ortada çok aşılamayacak bi sorun yok gibi bence
 
bı yuvayı kurmak zor,ama yıkmak çok basite alınıyo...neden savaşmak yerine,kacıyosunuz...bi arkadaşın dediği gibi,belkide bi uzmandan yardım alarak yada kendi isteğiyle vede iradesiyle öfkesine hakim olabilr..bunu hallerdeseniz,sorunda kalmaz herhalde..ama siz direk "boşanacağım,cocuk etkilenir mi"diye olaya giriyosunuz...tabiki etkilenir..etkilenmez mi hiç??.eğer gercekten mücadele edip,eşinizde positiv yönde değişiklik yoksa o zaman belki ayrılığı göz önüne getirebilirsiniz..ama fevri karar vermeyin derim..hakkınızda hayırlısı
 
bence zararın neresinden dönersen kar demişler...

bebek büyüyünce daha kötü olur en azından daha bebekken daha
az etkilenir ve büyüdükce kabullenir...

bence tabiii)
 
Son düzenleme:
huzursuz bir ailedense boşanmış bir aile

emin ol daha sağlıklı büyür
 
Çok kavga ediyoruz demişsin ama sebebini yazmamışsın.Sanırım sürekli aynı sebepten kavga etmiyorsunuz.
Eşinin işiyle ilgili sıkıntıları olabilir mi ? Sebep buysa zamanla düzelebilir.
Eğer küfür,hakaret ve şiddete yönelik davranışlar yoksa biraz sabretmeni önereceğim.
Belki düzgün iletişim kurmayı başaramıyorsunuz.Eşin psikoloğa gitmeyi kabul etmiyorsa sen gidebilirsin.Veya iletişim kurmakla ilgili kitaplardan,hatta internetteki psikoloji sayfalarından yardım alabilirsin.
Bir süreliğine kavgaları önlemek için çocuğun yanında bağrışmayalım,artık anlıyor ve ürküyor diyebilirsin.Eşin çocuğunu düşünüyor,onun için boşanmayı erteliyor,demek ki bu konuda hassas.Çocuğun yanında bağrışmayalım dersen seni dinler gibi geldi bana.
 
evet bence de eşim öfke kontrolü sorunu yaşıyor ama bunu kesinlikle kabullenmiyor ..ama bunu şirkette dahi ona söyleyen müdürü oldu. aynı şeyi o da söyledi ama ona göre ben onu delirtiyormuşum ..sinirli olduğunu kabul ediyor ama gel evlilik terapistine gidelim dediğimde yan çiziyor.

açıkçası ben de korkuyorum birlikte evlilik terapistine gitmeye çünkü terapist soracak kocanızın nesinden rahatsızsınız orada sayıcam ben ve bu gene sinirlenicek bana sürekli söylenmeye başlayacak evde yine kavga çıkaracak ve çok daha kötü olacak..eleştiriye gelemeyen birisi malesef.

diyorum ya karakterlerimiz çok zıt. en ufak şeyde bağırmaya başlıyor.

sorun çok büyük değil yazanlar olmuş ama yaşayan bilir. sürekli asık suratlarla dolaşıyoruz evde. eşim kavgacı bir ailede büyümüş o nedenle nereye gitse kavga onu çekiyor. yani hayatı sinir ve kavga içinde geçiyor. beni kavgacı olmakla suçluyor ama çevremde herkes bana çok sakin olduğumu söylüyor. eşim sanki kendi özelliklerini bende görüyor.

hakaret boyutuna zaman zaman geldiği oluyor kavgaların bu arada. biri size bağırdığı zaman konu önemsiz bile olsa acayip büyüyor olay. bu da benim elimde değil.

özellikle son dönemde çok soğudum eşimden, mesela şimdi seyahatları filan başlıcak iple çekiyorum. o kadar saygısızca davranıyor ki bir de sonra birşey olmamış gibi yalandan barışmaya çalışıyor. 1 saat geçmeden yine başlıyor başka birşeyden dolayı kavgaya. Ornegin evi pisletiyor, toplamasını söylüyorum başlıyor söylenmeye bağrınmaya. Ben de ona bağırıyorum. Böyle kavga başlıyor yine.

Bebeğin yanında susmasını sürekli söylüyorum ama kendini tutamıyor. Er ya da geç bu iş artık uzatlamalrı oynuyoruz bence. Çünkü huylu huyundan vazgeçmez. O bensiz bir hayatın hayalini kuruyor, sürekli bensiz gezmeye gidiyor . İnsan karısı aradığında mutlu olur bizimki ya ne diye arıyorsun bir rahat ver diyor mesela bazen. Sık aradığımdan filan değil, adam bekar gibi yaşamak istiyor. Özgürlüğüne aşırı düşkün biri. E diyorum o zaman neden evlendin tamam boşanalım o zaman diyor. Hiçbir şekilde konuşulmuyor.
 

eşim bebeği düşünüyor ama bana en son söylediği birkaç kavgada şu çocuk bir serpilsin ondan sonra ayrılıcam senden dedi. daha çok ufak olduğu için şimdi kıyamıyor. çocuk olmasa anında gitmişti.
 
aslında benim merak ettiğim bekar anneler neler yaşıyor ne gibi süreçlerden geçtiler ?

onları merak ediyorum..ona göre karar alıcam çünkü. Kimse yok mu burada çocuğu ile boşanan ?
 
Son düzenleme:
Sonuçta eşin de sende çocuk kötü etkilenmesin diye ayrılmayı şuan düşünmüyorsunuz
Hatta çareler bulmaya çalışıyorsunuz
Bence eşini de çok suçladığını belli etmeden bi terapistten yardım almayı teklif edebilirsin
İkiniz birden evlilik terapistine gidip ilişkinizi hem gözden geçirme,hemde yoluna koyma arayışına girebilirsiniz..Belki de sorununuz çözülemeyecek bişey değildir
 
Ilk iki yazdigini okudum da, bu bence bosanma sebebi degil. Biraz uzak kalabilirsiniz, kafanizi toplamak icin; ya da terapiste gidebilirsiniz. Dayak var mi? Kumar, alkol en onemlisi aldatma var mi? Biliyorum, ortaminiz cok huzursuz ama inanin ayrildiktan sonra halledilemeyecek bir sorun yoktu diyerek cok uzuleceksiniz. bakin esiniz sizi aldatiyor olsaydi bayraklari acin derdim. Ama boylesi durumlarda kadinin biraz susmasi daha iyi oluyor. Karsilikli cekismeleri, fikir dayatmalarini ben de yasadim. Bir yere varilmiyor bu seklide. Ne zaman sessiz sakin biri olmaya basladim, o zaman esim her konuda sozume gitmeye basladi. Biraz sabir tatlim, biraz sukunetini korumaya calis.
 
hic sizin de hatali oldugunuzu dusundunuz mu?

nedense hep esinizi sucluyorsunuz.tartisma aninda 2 kisiden biri susmali.

biraz sabretmeyi denemek yerine bosanmak istemek niye.

esin bagiriyorsa sen alttan al,asik suratli olma.suclayici konusma.ilimli ol.onceki yasananlari unutmaya calis.cunku sana fayda saglamaz.

sende cevap verince ne degisiyor soyler misin?hayat cekilmez ve bunaltici bir hal aliyor sadece.

adam boylece eve gelmek istemez ki,evinde huzur yok tabiki istemeden kendini disari itiyor.ha esinin hatasi yok mu tabiki var.

ama istisnai durumlar disinda ben bir kadinin yuvayi kurtarabildigini ve esini eve baglayabildigini dusunuyorum.sabir susmak herseyin ilaci inan.bunu denedin mi?zamanla esin sana ilimli yaklasacak ve boylece istedigin huzura kavusacaksin.ha siddet aldatma kumar vs var ise bilemem,

ortada kucuk bir bebek var.bir aile kolay kurulmuyor.ama bakiyorum da su gunlerde cok kolay dagiliyor.caba gostermelisin.

nereden biliyorsun dersen esim cok sinirlidir,zaman zaman bagirir ama saman alevi gibi parlar soner.hic cvp vermem.sakinlesince kirginliklarimi anlatirim.4 yillik evliyiz inan bosanma lafi 1 kere gecmedi,gecmesin de zaten bunu dillendirmek hic hos degil.

ben bosanmadim cunku cok mutluyum,ama anne babam bosandi ve cocuklugum cok mutsuz gecti.egitimime devam edemedim vs.

yani kisaca derim ki elinden gelen cabayi sarf ettin mi?

neden kolayi seciyorsun,neden mucadele etmiyorsun.hersey senin elinde.istersen esin eve kosa kosa gelir.yada dedigin gibi hep yalniz gezer.ben senin de cok hatali oldugunu dusunuyorum.

umarim duzelir evliligin...bebisinizi allah bagislasin..

allah yardimcin olsun.
 
Huzursuz bir ailede büyüyeceğine ailenizin yanında büyütürsün çocuğunu.Baba baba olup

çocuğuna sahip çıkıp evliliğini yürütmek istese zaten birşeyleri alltan alır.Madem fedakarlıktan

yana değil en iyisi ayrılmak.Çokta cici büyütürsünüz bebeğinizi.
 
zor bir durum gerçekten benim kardeşimde oldukça sinirli bir yapısı var ama zamanı gelincede çok espirili vede sakindir...zaman zaman olur erkeklerde fakat sizin eşiniz sa nırımkarakteri sinirli gibi...bir şey sormak istiyorum görücü usulüyle mi evlendiniz..yani evlenmeden önce ailedeki hayatına ve tarzına bakınca sinirli ve agresif hallerini görmediniz mi? yada geçer diye mi düşündünüz... bu arada allah yardımcınız olsun..size tek bir sözüm var boşanmayı düşünmeyin...mücadele edin eğerki seviyorsanız ve çocuğunuzun da geleceği için çaba gösterin...kolay olanı seçmeyin eğer düzeltebilecek bişey varsa...ya da sözünü çok kaale aldığı bir büyüğünden yardım isteyin..ki bu kişi gerçekten sır sahibi ve sizi eşinizi çok seven bir kişi olsun ki gerçekten yardım edebilsin..konuşsun...acaba iş stresi mi var? o bir ara iyi olduğunuzu söylemişsiniz..o zamandaki durum ve koşulları sağlamaya çalışın ve sinirliyken sakın bir erkeğin üstüne gitmeyin...mümkünse başka odaya geçin...eğer söz söylerseniz (ki eminim bu zor bir durumdur)..kimolursa olsun erkekler kavgayı o zaman büyütür...allah yardımcınız olsun ne söyliyeyeim..elimizden bişey gelsede yapabilsek keşke..ama lütfen mücadele verin...emin olun her insan ailesinde bu tip şikayetler yaşıyordur..ama ne yapacaksınız arada çocuk var...
 

evli misiniz bilmiyorum ama benim eşim resmen imzayı attığından 10 dakika sonra değişmişti daha sertti o an onu hissettim biliyor musunuz..karakter olarak da politik bir yapıısı vardır, demek ki o zaman da kopruyu geçene kadar dedi ve bana iyi davrandı. tabi ki güllük gülistanlık değildi nişanlılık dönemimiz ama ben bu adamla yapamam diye 1 kez bile düşünmedim..malesef türk erkeklerinde bu var köprüyü geçene kadar şirinlik yapıyorlar. bizim balayımız bile felaketti sürekli kavga halinde geçti. eşimin annesi de çok sinirli kardeşleri de. ailecek kavgacı tipler anlayacağınız.

ben de sakin ama delirdi mi tam deliren türden biriyim. özellikle de bana birinin sesini yükseltmesine tahammülüm yoktur. bildiğiniz pasif bayanlardan değilim erkeksi bir yapım vardır ve karşımdaki adam bana vırrvırr yaptı mı cevabını veririm. benim mantığıma göre eğer sevgi saygı varsa herkes sınırlarını bilmeli nasıl olsa cepte diye gelişigüzel davranmamalıdır. kimse kimseye de alttan almak zorunda değil yanlış mıyım ? herkes hareketlerini düzeltmeli.

bu yazıdan sonra bir müddet aramızda hır çıkmadı ancak eşim bolca kitap okuyan birisi geçenlerde osho nun kitaplarına taktı kafayı ve özgürlük yazılarını okudukça resmen değişti adam birdenbire.

mesela bana karşı kesinlikle çok katı davranıyor. fikrimi doğru düzgün sormuyor bile. kafasına göre takılıyor. çok ters , çok kaba ve sürekli eleştirel bir tavrı var.

bu sabah yanına gittim ( horladığından bebek de var yan odada yatıyor bebek uyanıyor) gayet güzel uyandırdık bebekle, birden başladı yok işte tatil yerlerini konttol ettin mi dün aylak aylak dolanacağına neden bakmadın ..orada kalakaldım sofraya oturduk bu sefer başladı yok efendim çocukla oynarken neden yere topu atıyormuşum çok ses çıkıyormuş bencilmişim başkası yapsa kızarmışım...ben de delirdim elimde oyuncak vardı attım fırlattım yere çocuğu da aldım doğru yan odaya. o zamandır konuşmuyoruz ama beyimizin umurunda değil.

birşey farkettim bir de eğer o gün evden dışarı çıkmamışsa kesin bana bulaşıyor, eğer tv de güzel bir film varsa veya günü başka etkenlerdenn güzel geçmişse bana karşı da iyi oluyor. yani tamamen hayatla ilgili sorunlarını vs. bana yansıtıyor. ona göre mutsuzluğunun sebebi benim ama bence o benden önce de mutsuzdu. kavga ederken bir keresinde söylemişti evde mutsuzdum evleneyim dedim daha mutsuz oldum demişti aslında mutsuzluk her ne kadar çevresel etkenlere bağlı da olsa insanın içinde de mutluluk olmalı.

siz ne diyorsunuz bu duruma
 
eşiniz, tüm stresini sizden çıkartıyor, bu açık..

sürekli olumsuzluktan beslenen bir adamla bir evde bir ömür geçirmek oldukça sıkıcı.. anlamak için yaşamak lazım..

sizin evlilik terapistine ihtiyacınız yok.. çünkü sıkıntı tek taraflı.. eşiniz psikolga gitmeyi kabul eder mi?
etmezse, yapacak çok fazla birşey yok..

boşanmış kadınlar ve çocuklarının yaşadıkları için forumda birçok alt konu var.. oradakileri okumanızı tavsiye ederim..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…