Başlıktanda anlaşılacağı üzere arada kaldım. Şimdiye kadar beni nasıl seviyolar diye bakmadım, ben seviyosam tamamdı o iş. Çok seven taraf çoğu zaman ben oldum ilişkilerimde. Ve sonuç hep hüsran.
Çevremdeki ilişkilere baktığımda da kadın daha çok seviliyosa hep mutlu olan taraf oluyo. Ama erkek daha çok seviliyosa kadın çoğu zaman mutsuz, ilgisizlikten şikayetçi. Olayın çözümü bu sanırım sevilen taraf olmak?
Neyse konuyu açma sebebime gelirsek :) iki şahıs arasında kaldım ikisine karşıda şuan için bişey hissetmiyorum ama mantığıma yatan, mutlu edeceğine inandığım birine şans vermek istiyorum. Birincisinin beni sevdiğine gönülden inanıyorum. Bir dediğimi iki etmeyecek biliyorum. Ama olaya evliliğe giden bi yol olarak bakınca, işi pek iyi değil ilerde geçim sıkıntısı yaşayabiliriz. Ama bana kendimi çok iyi hissettiriyo kurduğu cümlelerle bile.
Diğerinin ise sevgisine pek güvenemiyorum, bişey yaşamadık ama izlenimim o yönde, net bi şekilde söyleyemem mesela mutlu etmek için çabalar diye. Ama işi güzel kariyer sahibi.
Siz olsanız evlilik yolunda hangisini seçirdiniz? Daha iyi olan mı? Daha iyi hissettiren mi?
