Damadımızı seçme şansımız var mı?

19 yaşında evlilik zaten yasal olarak da normaldir bunda bir sıkıntı yok. Ben erken derim ama o benim fikrimdir. 15 yaş evliliği yasal değildir. Ama 15 yaşında sevgili edinilmez diye bir yasa yok.

Siz onaylasaniz da onaylamasaniz da bu yaşlarda bu ilişkiler yaşanıyor yaşanacak. Hormonları tavan yapmış gençleri zincirle baglasaniz da onlar bir yolunu bulur yaşar. O yüzden en güzeli göz önünde aile kontrolünde olmasıdır. Diğer türlüsü hatalara daha çok kapı acar.

Ne kadar da kendi dusuncelerinizi bana empoze etmeye calisiyorsunuz. Benim onaylayip onaylamamamin senin kizina/ogluna bir zarari olmayacagi gibi, burada yazmam da kimsenin kizini/oglunu etkilemez. Etkilenecegi tek sey dersleri olur.

Benim dusuncem bu yondedir. Yeterince yazdim . Bazilari gibi uzatmayi sevmem.


İlişki derken flört. Bir de uzun süre hiç evlenmeye niyeti yok gibi. Şu bir iki yılı hayırlısı ile geçirmek istiyorum ben.

Genel anlamda yazdim. Sen flort dersin, ben gonul "iliski"si derim. Neyse fazla bile yazdim bu konuda.


 
Ne kadar da kendi dusuncelerinizi bana empoze etmeye calisiyorsunuz. Benim onaylayip onaylamamamin senin kizina/ogluna bir zarari olmayacagi gibi, burada yazmam da kimsenin kizini/oglunu etkilemez. Etkilenecegi tek sey dersleri olur.

Benim dusuncem bu yondedir. Yeterince yazdim . Bazilari gibi uzatmayi sevmem.




Genel anlamda yazdim. Sen flort dersin, ben gonul "iliski"si derim. Neyse fazla bile yazdim bu konuda.


Neden kendi düşüncemi empoze etmeye çalışayım ki? Benim çocuğuma da bir etkiniz olamayacağının farkındayım. Bir durum hakkında fikir alışverişi yaptığımızı düşünmüştüm yanılmışım. İyi forumlar.
 
Benim yaş 31 e döndü 2003te mezun oldum liseden, o dönem vahşi güzel vardı yardıra yardıra eve giderdim yetişicem diye Natalia oreiro bile yaşlandı teeeyyy
 
Mesela sana zor gelmiyor mu evin sorumluluğu falan? Bizde erkek paylaşmaz ki evin yükünü. Eşin ailesi genelde gelin aldık havasında olur. Geçen burda bir gelinlik konusu ılmıştı üzüldüm. Kızıma anlattım. Bak dedim mevzuniyet kıyafetlerini (ortaokul, lise, üniversite) gönlüne göre alıyorsun, sonra en önemli gelinliğe hayatına dün giren 15 kişi karışıyor.

ben evlenirken kimseyi karıştırtmadım
atanmış bir öğretmendim zaten

eşim de bir nevi ruh eşim olduğundan şimdiye kadar ne yemek yap dedi ne anneme gidicez dedi. kimseyi hayatımıza karıştırmadığı gibi evin yüküni çekmek gibi bir durumum yok

temizlik için yardımcı hanım geliyor 15 günde bir
o gelmediğinde eşimle beraber yaparız
yemekleri de genelde o yapar ben masa kurar kaldırırım
çamaşır bulaşık makinesi bende
o asar ben toplarım
markete berAber gideriz
o maaşını bana gönderir
faturaları ben öderim internet bankacılığından


evliliğimde şu ana kadar ne istiyorsam onu yaptım açıkçası :/
şanslıyım diyemiycem çünkü hayatımı bu şekilde ben yönlendirdim. hem de bu işe 15 yaşında başladım

sevgilim kimsenin istemeyeceği bir damattı bu arada
borçları olan
mesleği olmayan
anne baba boşanmış ve çok garip bir ailesi olan
yanlış arkadaşlıkları olan ve okulunu yarıda bırakmış biriydi
anne babamın yüreğine inecekti nerdeyse
tam 6 sene ayrılmamı beklediler
çoğu insan bana acıyarak baktı yıllarca, böyle biriyle beraberim diye.
ben de çoğu insana acıyarak baktım, böyle biri karşılarına çıkmıyor diye.
şimdi hayatımız çok farklı bir noktada zaten artık insanların diyecek bir lafı kalmadı diye düşünüyorum.

ama evet küçük yaşta başlayan flörtlerin büyük bir çoğunluğu bitiyor.
ve kızınız inşallah doğru zamanda doğru kişiyle evlenir
 
Ortam kötü şimdi. Ben gezmelerine izin vermiyorum. Ama seni tebrik ederim herşey yolunda gitmiş.

Esasında ortam o zaman da kötüydü. Siz evladınıza bu zamana kadar zaten gerekli prensipleri öğretmişsinizdir. Ona göre davranır zaten. Endişelisiniz normal. Ama baskıyla cidden çözüm olmuyor. Benim o baskıcı ailelerden çıkan tüm arkadaşlarım üniversitede bizden daha fazla cozuttular.
Benim evci iznim vardı en basiti annem güvenmişti bana.
Evci izni olmayan arkadaşlarım balkondan yangın merdivenine atlat ve tersten inerdi sevgilisine gitmek için. Yapacaksa yapar çocuk zaten baskı sadece daha çok kaçırır.
 
ben evlenirken kimseyi karıştırtmadım
atanmış bir öğretmendim zaten

eşim de bir nevi ruh eşim olduğundan şimdiye kadar ne yemek yap dedi ne anneme gidicez dedi. kimseyi hayatımıza karıştırmadığı gibi evin yüküni çekmek gibi bir durumum yok

temizlik için yardımcı hanım geliyor 15 günde bir
o gelmediğinde eşimle beraber yaparız
yemekleri de genelde o yapar ben masa kurar kaldırırım
çamaşır bulaşık makinesi bende
o asar ben toplarım
markete berAber gideriz
o maaşını bana gönderir
faturaları ben öderim internet bankacılığından


evliliğimde şu ana kadar ne istiyorsam onu yaptım açıkçası :/
şanslıyım diyemiycem çünkü hayatımı bu şekilde ben yönlendirdim. hem de bu işe 15 yaşında başladım

sevgilim kimsenin istemeyeceği bir damattı bu arada
borçları olan
mesleği olmayan
anne baba boşanmış ve çok garip bir ailesi olan
yanlış arkadaşlıkları olan ve okulunu yarıda bırakmış biriydi
anne babamın yüreğine inecekti nerdeyse
tam 6 sene ayrılmamı beklediler
çoğu insan bana acıyarak baktı yıllarca, böyle biriyle beraberim diye.
ben de çoğu insana acıyarak baktım, böyle biri karşılarına çıkmıyor diye.
şimdi hayatımız çok farklı bir noktada zaten artık insanların diyecek bir lafı kalmadı diye düşünüyorum.

ama evet küçük yaşta başlayan flörtlerin büyük bir çoğunluğu bitiyor.
ve kızınız inşallah doğru zamanda doğru kişiyle evlenir
Şanslı azınlıkta olduğunuzu düşünüyorum.
 
Artık ne o eski çocuklar nede o eski öğretmenler kaldı büyük konuşmak istemiyorum ama ben kabul edemezdim sizi takdir ettim okul çağında en masum yaşında bir kız çocuğu tabiki sevebilir hoşlanabilir bunu asla yadırgamam ama ailenin onaylaması öğretmenlerin hoş görmesi bana ters görüşmek, mesajlaşmak ne bu acele arkadaş olsun ama adı konmasın bu yaşta sevgilim var demek bence doğru değil ama takdir sizin ailesi sizsiniz onun için en doğru olanı siz bilirsiniz herkesin düşüncesine saygım var ama benim kabul edebileceğim birşey değil lise bitmeden olmasaydı iyiydi...
 
Bu çocuklar genelde eğitim düzeyi düşük, yasakçı, baskıcı ailelerin çocukları oluyor. Örnekleriniz korkunç ama bu çocuklar erkek arkadaşlarını ailelerine anlatabiliyor olsaydı, aileler hem destek olur, hem gözetler hem de sınırlarını anlatırdı. Yasaklar genelde bu tip yerlere varıyor. Konudaki anne böyle bir anne değil, baba da öyle değil anladığım kadarıyla. Bu örneklerden biri olma olasılığı düşük burdaki kızımızın.

Ayrıca okul dersler, çok küçük cart curt diyenler var. Sevgili olmak derslere etki etmez, asıl yapacağınız baskılar etki eder. Bir çocuğa sevgili edinme ders çalış derseniz o çocuk korkusundan sevgili edinmese bile ders konusunda sıkıntı yaşayacaktır.

Yanılmıyorsam ilk sevgilim 14 yaşımda oldu. Ailemden bişey gizleyen bir çocuk değildim biliyorlardı. Eve gelip film falan izlerdik birlikte ama benim onların evine gitmem yasaktı. E bizim evde görüşebiliyorduk zaten, hiç ihtiyaç duymadım onun evine gitmeye, niye yasak diye de sormadım. Kural oydu, ben sorgulamadan uydum.

İyi bir liseye gittim, yabancı dil öğrendim, spor yaptım, sosyal faaliyetlere katıldım, iyi bir üniversite kazandım, dereceyle mezun oldum. Bu süreçlerin hepsinde hayatımda birileri vardı. Sevgilim olmadığı bir dönem olmadı. İlk sevgilimle evlenmedim, hayatıma onlarca kişi girdi çıktı. Bu eksiklik ya da kötü bir şey olmadı benim için hiç bir zaman. Doğru insan çıksaydı karşıma belki ilkiyle de evlenirdim yıllar sonra. Ama ben insanları tanıdım, kendimi tanıdım bu şekilde. Evleneceğim adamın da doğru insan olduğuna karar verebildim böylece. Erkek milletini tanımadan nasıl karar verebilir bir insan buna bilmiyorum ben. Tecrübeler her konuda önemli.

Bu durumlar ailelerin eğitim düzeyinden bağımsız olarak yaşanıyor.
Bizlerin ergen olduğunuz dönemle bu dönem kıyaslanamaz derecede farklı. En başta internet cep telefonu sosyal medya vs. çocuklara kontrolsüz ve nerede duracaklarını bilemedikleri sanal ama çok tehlikeli bir ortam sağlıyor. Aile göz önünde yaşansın dese bile olanların ne kadarından haberdar olabiliyor ki?
Tabii ki çok kısıtlayıcı baskıcı olmak her zaman olumsuz sonuçlar doğuruyor. Hata yapmaları kaçınılmaz olsa bile en azından büyük hatalar yapmalarının önüne geçilebilmesi için ailede daha iletişime açık bir ortam olması lazım. Yine de ben çocuğa hissettirmeden takip edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Eskisi gibi "ben sana güveniyorum oğlum/kızım" diye bir şey yok maalesef..
 
lise doneminde annem izin vermezdi bize okul bitsin oyle derdi:) bir defa denedim biriyle cıkmayı gizli saklı olmadı icim rahat etmedi kendimi kotu hissettim vazgectim iyide olmus diyorum ilerleyen yaslarda bile bir erkek icin kendini hırpaladıgına degmiyor ki 15 16 en guzel yaslar uzulmek biri icin aglamak icin cok cok erken..engelleyemiyorsa aile uzmandan yardım alınabilir nasıl davranmak gerekir diye cunku bilmek bilmemekten daha iyi gizli olucagına bileyim nerde kiminle ama fazlada taviz vermemek lazım suistimal edebiliyorlar
 
Merhaba bayanlar. Benim kaygılarım biraz geleceğe yönelik. 15 yaşında, okulunda başarılı, iyi anlaştığım bir kızım var. 3 ay önce ilk erkek arkadaşını edindi. Bu benim hiç hoşuma gitmedi çünkü erken buluyorum. Çok da fazla itiraz edemiyorsunuz. Bir kaç öğretmeni ile konuştum yasak koymayın sizden uzaklaşır dediler. Peki dedim. Beraber yaptıkları faaliyet sitemiz bahçesinde oturup, yalnız veya arkadaşları ile sohbet etmek, mesajlaşmak, telefonda görüşmek. Derslerde düşüş olmadı, çocuk için kötü birşey diyemeyeceğim ama yine d e hoşuma gitmeyen bazı şeyler var. Mesela bazen kavga ediyorlar, kızımın gözleri doluyor hemen. Ne gerek var şimdi diyorum içimden. Veya yurtdışı okumak hayali vardı, şimdi olmasa da olur oldu gibi. Ayrılırlar diye umuyordum, henüz öyle bir şey yok. Sabırla beklemekteyim. Buradaki genç kızları düşünüyorum yazıyorlar işte 4 yılımı boşa harcadım, yok şöyle vefasız, yok ben sonsuza kadar sürecek sandım. Biz annelerin elleri kolları bağlı galiba. Nereden bilecek çocuk iyi mi kötü mü? Bilsek ne fark eder? Kız aşık. Tahtını yapıyoruz bahtını yapamıyoruz gerçekten. Bol bol akıl veriyorum. Kibar davranıyor mu? Davranmıyorsa hemen ayrıl gibi. Biz anneler çok gariban oluyoruz. Kontrol edebileceğim herhangi birşey var mı? Yok galiba. Fikrilerinizi merak ediyorum.
Bir arkadaşımın annesi vardı. Kızı üzerinde öyle bir baskı kurmuştu ki kız birinden hoslansa ilk annesine gosterir , annesi onaylamazsa asla o kişiyle olmazdı. Ayrıl dese ayrılır , bitir dese bitirirdi. Adam akıllı bir ilişki asla yaşayamadı kız. Hep annem asla istemez, kabul etmez modundaydı. Üniversitede bitti 2 ay sonra kendinden yaşca büyük, zengin biriyle nişanlandı pat diye . Annesi damadını seçti kısaca.. Ha kız mutlu mu bilemem, ama anne oldukça mutlu.. o_O Bence anneler ne çok fazla sıkmalı nede çok fazla serbest bırakmalı. 15 yaş çok küçük bir yaş bu yaşta başlayan ilişkileri geleceğe taşımak çok zor ... Kavak yelleri bu yaşlarda daha başka eser .. Bende ilk kez 16 yaşımda kapılmıstım. :halay:O zamanlar hayatımızın merkezi gibi görüyoruz herşeyi ve herkesi. Elbette üzülecek , kırılacak ama geçecek.. Sizi en büyük desteği olarak hep yanında bilsin . Karşısında değil :super:. Enerjisini yönlendirecegi başka uğraşlar bulun. Ne bileyim müzik kursu, dil kursu vs.. Ayrıca eğitimi konusunda da yurt dışı planını asla esnetmeyin .. Mesela bu hayatta senden tek isteğim iyi bir eğitim alman diye alttan alttan bu mesajı ona her defasında verin . Zamanla yer ediyor emin olun Hoppa
 
H
Artık ne o eski çocuklar nede o eski öğretmenler kaldı büyük konuşmak istemiyorum ama ben kabul edemezdim sizi takdir ettim okul çağında en masum yaşında bir kız çocuğu tabiki sevebilir hoşlanabilir bunu asla yadırgamam ama ailenin onaylaması öğretmenlerin hoş görmesi bana ters görüşmek, mesajlaşmak ne bu acele arkadaş olsun ama adı konmasın bu yaşta sevgilim var demek bence doğru değil ama takdir sizin ailesi sizsiniz onun için en doğru olanı siz bilirsiniz herkesin düşüncesine saygım var ama benim kabul edebileceğim birşey değil lise bitmeden olmasaydı iyiydi...
Her şey insanın planladığı gibi olmuyor. Bir de bir yanlış anlaşılma var. Kimse onaylamıyor hoş görmüyor. Onaylamadığımı söyledim. Öğretmenler de baskı yapmayın daha fazla dediler. Dövmüyoruz diye onaylamış mı oluyoruz? Siz söyleyin. Konuşun diyeceksiniz. Konuşuyoruz zaten. Bu çocukla şu an görüşmemesi için evden çıkmaması lazım. Hiç bir aktiviteye göndermemem lazım. Hatta okula da gitmesin. Ben yaşasın kızımın sevgilisi var diye konu açmadım farkındaysanız. Bir kaç kişi bu şekilde yorum yapmışta onaylamazdım diye o nedenle yazıyorum. Üni den önce istemediğimi hep söyledim. Ama bunlar çevrelerinden etkileniyorlar işte. Kızıma bağırmayacağım, tehdit etmeyeceğim, dövmeyeceğim. Bunun dışında önerileriniz varsa sizi dinliyorum.
 
Bir arkadaşımın annesi vardı. Kızı üzerinde öyle bir baskı kurmuştu ki kız birinden hoslansa ilk annesine gosterir , annesi onaylamazsa asla o kişiyle olmazdı. Ayrıl dese ayrılır , bitir dese bitirirdi. Adam akıllı bir ilişki asla yaşayamadı kız. Hep annem asla istemez, kabul etmez modundaydı. Üniversitede bitti 2 ay sonra kendinden yaşca büyük, zengin biriyle nişanlandı pat diye . Annesi damadını seçti kısaca.. Ha kız mutlu mu bilemem, ama anne oldukça mutlu.. o_O Bence anneler ne çok fazla sıkmalı nede çok fazla serbest bırakmalı. 15 yaş çok küçük bir yaş bu yaşta başlayan ilişkileri geleceğe taşımak çok zor ... Kavak yelleri bu yaşlarda daha başka eser .. Bende ilk kez 16 yaşımda kapılmıstım. :halay:O zamanlar hayatımızın merkezi gibi görüyoruz herşeyi ve herkesi. Elbette üzülecek , kırılacak ama geçecek.. Sizi en büyük desteği olarak hep yanında bilsin . Karşısında değil :super:. Enerjisini yönlendirecegi başka uğraşlar bulun. Ne bileyim müzik kursu, dil kursu vs.. Ayrıca eğitimi konusunda da yurt dışı planını asla esnetmeyin .. Mesela bu hayatta senden tek isteğim iyi bir eğitim alman diye alttan alttan bu mesajı ona her defasında verin . Zamanla yer ediyor emin olun Hoppa
Yapıcı yorumun için teşekkürler. Piyano çalıyor, tiyatro kursuna gidiyor onun dışında zaten bütün gün okulda sayılır.
 
Bu durumlar ailelerin eğitim düzeyinden bağımsız olarak yaşanıyor.
Bizlerin ergen olduğunuz dönemle bu dönem kıyaslanamaz derecede farklı. En başta internet cep telefonu sosyal medya vs. çocuklara kontrolsüz ve nerede duracaklarını bilemedikleri sanal ama çok tehlikeli bir ortam sağlıyor. Aile göz önünde yaşansın dese bile olanların ne kadarından haberdar olabiliyor ki?
Tabii ki çok kısıtlayıcı baskıcı olmak her zaman olumsuz sonuçlar doğuruyor. Hata yapmaları kaçınılmaz olsa bile en azından büyük hatalar yapmalarının önüne geçilebilmesi için ailede daha iletişime açık bir ortam olması lazım. Yine de ben çocuğa hissettirmeden takip edilmesi gerektiğini düşünüyorum. Eskisi gibi "ben sana güveniyorum oğlum/kızım" diye bir şey yok maalesef..
Çok haklısınız.
 
Bu duygular çok güzel duygular.İlk kez 15 yaşında birinden çok hoşlanmıştım ilk defa biri için o kadar ağlamıştım birini o kadar çok düşünmüştüm hala aklıma geliyor 3 sene oldu ama.Çoğunluğun aksine ben iyi ki sevmişim hala da seviyorum diyorum bu duygular özel duygular sanırım her yaşta değeri farklı oluyor.
 
H

Her şey insanın planladığı gibi olmuyor. Bir de bir yanlış anlaşılma var. Kimse onaylamıyor hoş görmüyor. Onaylamadığımı söyledim. Öğretmenler de baskı yapmayın daha fazla dediler. Dövmüyoruz diye onaylamış mı oluyoruz? Siz söyleyin. Konuşun diyeceksiniz. Konuşuyoruz zaten. Bu çocukla şu an görüşmemesi için evden çıkmaması lazım. Hiç bir aktiviteye göndermemem lazım. Hatta okula da gitmesin. Ben yaşasın kızımın sevgilisi var diye konu açmadım farkındaysanız. Bir kaç kişi bu şekilde yorum yapmışta onaylamazdım diye o nedenle yazıyorum. Üni den önce istemediğimi hep söyledim. Ama bunlar çevrelerinden etkileniyorlar işte. Kızıma bağırmayacağım, tehdit etmeyeceğim, dövmeyeceğim. Bunun dışında önerileriniz varsa sizi dinliyorum.

Buradaki yorumlarla canınızı sıkmayın lütfen.
Gayet güzel bir annesiniz.
Üniversiteden önce sevgilisi olması da bu kötü bir şey değil. Hatta bence güzeli de bu üniversitede ilk aşkını yaşayanlar genelde daha çok kapılıp gidiyor gözü görmüyor hiç bir şeyi. Erkekleri, ilişkileri tanımadan ilk gördükleri adamla evlenip çok pişman olanlar da var.
Kime ne kadar güveneceğini bildikten sonra baskı altında olmadığı için annemi üzmemeliyim diye daha temkinli gider hatta.
 
H

Her şey insanın planladığı gibi olmuyor. Bir de bir yanlış anlaşılma var. Kimse onaylamıyor hoş görmüyor. Onaylamadığımı söyledim. Öğretmenler de baskı yapmayın daha fazla dediler. Dövmüyoruz diye onaylamış mı oluyoruz? Siz söyleyin. Konuşun diyeceksiniz. Konuşuyoruz zaten. Bu çocukla şu an görüşmemesi için evden çıkmaması lazım. Hiç bir aktiviteye göndermemem lazım. Hatta okula da gitmesin. Ben yaşasın kızımın sevgilisi var diye konu açmadım farkındaysanız. Bir kaç kişi bu şekilde yorum yapmışta onaylamazdım diye o nedenle yazıyorum. Üni den önce istemediğimi hep söyledim. Ama bunlar çevrelerinden etkileniyorlar işte. Kızıma bağırmayacağım, tehdit etmeyeceğim, dövmeyeceğim. Bunun dışında önerileriniz varsa sizi dinliyorum.
Size bağırın tehdit edin demedim hatta takdir ettim dedim ben olsam hoş karşılamazdım dedim ve herkesin fikrine saygı duyduğumuda özellikle belirttim sizin durumunuzda değilim ve olmayacağımında garantisi yok o nedenle dedim ya benim için şuan hiç kabul edilebilir bir durum değil ama bir gün bunu yaşarsam müsade etmeyeceğim o kadar diyorum yoksa dedim ya siz daha iyi bilirsiniz... Fikrinize saygım sonsuz lütfen beni yargılamayın herkesin dogrusu kendine kimsenin düşüncesine karşı değilim sadece fikrimi açıklıyorum o kadar...
 
Back
X