Aslında benim derdim annem. Abim, annemle yaşıyor ve alkol-madde problemi olan biri, ki şu an (sayemde) çok iyi durumda. Zamanında dava açıp zorunlu tedavi kararı çıkarttırdım, hastaneye yatırdım onu. Haftada 3 kere ölümün eşiğine gelirken şu an yine eskiye göre daha iyi. Bütün mesele buradan çıkıyor. Ben onun ikide bir bira içmesine katlanamıyorum, madde almasına çıldırıyorum. "Biz bu durumdayız ve kenetlendik (annemle ayçiçek yağını bölerek falan kullanıyoruz, gelirim de iyi ama hem borçlarım var hem de hayat aşırı pahalı), senin yaptığına bak, utanmıyorsun, yüzsüzsün" diyorum o da bana saldırıyor. Arkadaşlarımdan da bu şekilde ayan beyan olmasa da ima eden çok oluyor. "Zaten sen şöyle şöyle yapmamış mıydın, şimdi neye ses ediyorsun?" gibi. Delireceğim artık, katlanamıyorum bu duruma.
Borç almak kefil göstermek bir tarafa abime de destek oluyorum. Buna rağmen duyuyorum bu sözleri.