Öncelikle hayatin akisini kabullen.
Basa gelen cekilir lafina pozitif bir acidan bak.
Inan kendim icin bambaska hayallerim varken kizimi dogurdum ben. Ki kizim somurtkan ve asla memnun olmayna bir cocuktu. Gülünce güller acardi diyemiyorum gülmüyordu huyu kurusun, hala da ayni

Beraber ana kiz fotograf bile cekemiyoru istemiyor.
Hayat zor, belli dönemlerde bizi cok zorlar. Ben inan cok ama cok zorlu zamanlar gecirdim, yalnizdim. Yardima muhtac haldeydim. Söyle ki zamanla buna da alisiyor insan. Daha da güclü kalkiyorsun altindan.
Yakinda kisa tatile cikacagiz esimle. Biliyorum ki yine uykusuz gece gecirecegim ama kahvaltiya tam enerji inecegim. Kara bulutlari azicik dagitmak icin arada böyle kiyak geciyoruz kendimize. Cok zorlandik hak ettik, cok üzüldügüm zamanlar oldu.
Hayatini kabullen ve doya doya yasa.
Kimse ile karsilastirma kendini, yasamini, duygularini.
Özgür ol. Depresyonun bile benim icin lüks oldugu su günlerde onu bile doya doya yasamak güzel.
Basina gelenleri ise gelince düsün, yasarken ögreniyor insan herseyi. Simdiden bilemezsin, bir önemi de yok.