Evin en büyük çocuğuyum. Üç kardeşiz.Çocukluğumdan beri sürekli sorunlu bir hayatımız oldu babam yüzünden. Evine bakmayan alkol problemi olan bir insandı. Annemin ekonomik özgürlüğü hatta hiçbir konuda özgürlüğü olmadı. Hayatı boyunca ezildi. En son problem şu annem kansere yakalandı ve kendine bakamayacak durumda bakıma muhtaç. Üçümüz de evliyiz birisi şehir dışında evli. Ben ve erkek kardeşim annemle aynı şehirdeyiz. Anneme bakıcı tuttuk bir süredir. Ama bakıcı işten ayrılmak istiyor babam yüzünden çünkü öyle bencil bir insanki bakıcıya huzur vermedi sanki kendisine tutmuşuz gibi davranıyor. Anlatsam öyle çirkin şeylerki. Hiç mahremiyetine dikkat etmiyor kadının yanında. Velhasıl kimi tutsak anneme bakıcı olarak kaçıracak. Şimdi kış geliyor ve bakıcı olmayınca sobayı yakacak kimse yok evleri sobalı. Hemde hafta sonu bakıcı gelmediğinden soba sorunu devam edecek. Anneme kaç defa bize gel bu adamı bırak diyorum babamı bırakıp gelmiyor. Neymiş o olmayınca evi batırırmış. Babamın kendi öz bakımı sıfır annemin zoruyla banyo yapar hijyenine dikkat etmez. Benim temizlik takıntım var anneme gidince babamın oturduğu koltuğa bile oturmam. Ayrıca babamla yıllarca süren sorunlarımız yüzünden konuşmuyorum. En son beni evden kovdu üç yaşındaki çocuğumun yanında bağırdı çağırdı çocuğumada küfretti. Kısacası ömrümün sonuna kadar yüzünü göresim yok. Şimdi annemi kışın yanıma çağırsam gidip gelip beni rahatsız edecek o da kalmak isteyecek ama benim onu eve sokmam mümkün değil. Eşim de annemizi alalım kışın yanımıza diyor ama babamın yapacaklarını bildiği için ne annemin gelesi var ne de ben bir çıkış yolu bulamıyorum. Maddi durumum bakıcı tutmaya yetecek kadar var ama ayrıca onlara kaloriferli bir ev tutamam. Annem zaten evini başka bir muhite taşımaya karşı. Yıllardır oturduğu ve komşularının olduğu yerden ayrılmak istemiyor.Yani annem hangimize gelse kapımız açık ama babam ve problemleri beraber geleceğinden hiçbir yere sığamıyor.