Bu şekilde kendinizi suçlamayın ben de nerdeyse aynı sorunu yaşıyorum biz de 3 yıla yakın oldu evliligimiz bizim de bazı dönemler güzel geçer ama çoğu zaman gergin tartışmalı kavgalı geçiyor inanirmisiniz hiç ama hiç huzurum kalmadı bizim tek kavga sebebimiz onun ailesi 1.5 senedir kavgalarimiz şiddete dönüştü psikolojik sorunlarım çıktı normalde çok sakinimdir ama damarima basildimi hemen hırçınlaşıp sözlerle karsimdakine saldiriyorum eşim de ailesine toz konduramadigi için ilk şiddet tokatladi başladı ilerledi ilerledi şiddet daha kolay hale geldi onun için her kavgamizda sonuç şiddetle bitiyodu benim eşimde çok iyi sevilen biri ben de onu çok seviyorum o da beni çok seviyor ama bu yaptiginada aklım ermiyor bir keresinde koluma öyle bir vurmuş ki 3 gün içinde vurduğu yerden kolumu tamamen kaplayan bir morluk vardı ve ezilmisti her kavgadan sonra gördüğüm bi morluk oluyodu hep suan bunları anlatıyorum ama canım çok yanıyo çok hassas duygusal biriyim o günler benim için kabus hala daha öyle sonra bende kendimi korumak amacıyla ona vurmaya başladım ben vurdukça daha da öfkelendi daha da vurdu o an durdum yüzüne baktım sanki düsmanıymışım gibi öyle bir hırsla sıkıyodu ki benim sevdiğim adam bu değildi dedim kendimi saldim o devam etti kalbim o kadar çok acıdı ki fiziksel acımı hiç farketmemistim bile ben evden gitmeye çalıştım her seferinde ve o salmadi sürekli gelip Özür diledi ama onuda kafama kakarak hatalı değilim ama uzuldugum için diliyorum dedi suan hala beraberiz ama ne zaman aile sorunu çıksa ne ben tutabiliyorum kendimi ne de o. Eş terapisinede gittik her tarafım da olan morluklari hem eşimin yanında gösterdim üzülmüstur eminim bazen beni dövdüğü için agliyo ama öfkesine yenik düşüyor ve bunu kabul etmiyo hasta olan sensin sen suscaksin konusmucaksin bak sonra böyle olur diyip duruyo o kadar doluyum ki artık Susup içime atıcak kadar sabrım kalmadı. hakkımızda hayırlı olan neyse allah kaderimize onu yazar inşallah. Kadınların çilesi bitmiyo.