Merhaba. Nasılsınız ? Ben hiç iyi değilim. Bugün bütün gece araliksiz ağladım. Gece 3:30'dan sonra ağlamayi kesmeye çalışıp zorla uyudum. Canım çok yanıyor. Anlatacak dahi gücüm yok o kadar zor durumdayım ki. Kendimi işe yaramaz hissediyorum. Geçmişimde bana yakışmayan birçok hata yaptım. Defalarca takrarladim aynı hataları. Ve bu durum benim özgüvenimi ve insanlara güvenimi çökme noktasına getirdi. Ama bunu artık rafa kaldırmaya karar verdim. Benim sormak istediğim asıl konu şu. Ben normalde de özgüvensiz biriyim. İnsanlarla konuşamıyorum. Konuşacak bir şy bulamıyorum. Sesim çok silik ve itici çıkıyor. Sesim kendime güvensiz çıkıyor. Toplum içine çıkamıyorum. Utanıyorum. İnsanların birbirleriyle şakalaşmalarini özgüven dolu konuşmalarini, duruşlarini görünce halime ağlayasım geliyor toplum içindeyken. Bunlar bir tarafa bir de sürekli bu durum yüzünden yargılanıyor ve aşağılanıyorum
İnsanlar değiştirmek için öğütler veriyor. . Bu halimle iyi anne olamayacağım söyleniyor. Bu halinle "ne bileyim yarın bi gün evleneceksin nasıl olacak" tarzı şeyler. Mesleğimi yapamayacağim söyleniyor. Sürekli dik dur falan tarzı uyarılar.
Bu kadarını yazmaya gücüm yetti.ben artık kendimden nefret ediyorum.sürekli ağlar mı bi insan sürekli ağlıyorum. Hiç dışarı çıkmıyorum.
Kısacası kendimden iğreniyorum ve konuştuğum herkes benim özgüvenimi konusundaki eksikloklerimi yüzüme vurup evlensem bile mutlu olamayacağimi veya iyi anne olamayacağımi söylüyor. Bu yüzden sevilmiyorum eleştiriler alıyorum. Yani sormak isteğim şu özgüvensiz insanlarOnları da bi seven olmaz mı? Olduğu gibi kabul eden ve değiştirmeye çalişmayan olmaz mı? akil vermeye kalkmayacak, şunun da başına şu geldi ayağa kalktı demeyecek biri beni sevmez mi? İnsanlardan korkuyorum artık. Galiba kimseye yaklaşamam bundan sonra. Geleceğe karşı hiç ümidim yok. Belki de bu yüzden bu hataları yaptım. Beni nolur eleştirmeden yardım edin. Çünkü yikici eleştirilere hakaretlere artık dayanamıyorum. Ama içimi dökmeye ihtiyacım vardı. İnsanlar niye bu kadar acımasız ?
İnsanlar değiştirmek için öğütler veriyor. . Bu halimle iyi anne olamayacağım söyleniyor. Bu halinle "ne bileyim yarın bi gün evleneceksin nasıl olacak" tarzı şeyler. Mesleğimi yapamayacağim söyleniyor. Sürekli dik dur falan tarzı uyarılar.
Bu kadarını yazmaya gücüm yetti.ben artık kendimden nefret ediyorum.sürekli ağlar mı bi insan sürekli ağlıyorum. Hiç dışarı çıkmıyorum.
Kısacası kendimden iğreniyorum ve konuştuğum herkes benim özgüvenimi konusundaki eksikloklerimi yüzüme vurup evlensem bile mutlu olamayacağimi veya iyi anne olamayacağımi söylüyor. Bu yüzden sevilmiyorum eleştiriler alıyorum. Yani sormak isteğim şu özgüvensiz insanlarOnları da bi seven olmaz mı? Olduğu gibi kabul eden ve değiştirmeye çalişmayan olmaz mı? akil vermeye kalkmayacak, şunun da başına şu geldi ayağa kalktı demeyecek biri beni sevmez mi? İnsanlardan korkuyorum artık. Galiba kimseye yaklaşamam bundan sonra. Geleceğe karşı hiç ümidim yok. Belki de bu yüzden bu hataları yaptım. Beni nolur eleştirmeden yardım edin. Çünkü yikici eleştirilere hakaretlere artık dayanamıyorum. Ama içimi dökmeye ihtiyacım vardı. İnsanlar niye bu kadar acımasız ?
Son düzenleme: