- 28 Mayıs 2025
- 24
- 21
- 3
- Konu Sahibi BilemedimZehra
-
- #1
Anne babasının mezarına gitmediğine göre yalnızca çocuğuna karşı böyle değil genel olarak hayırsız evlat bir dedeniz var"Ben annemin babamın mezarına gitmedim, onunkine mi gideceğim?"
Herkes aciyla benzer sekilde hareket etmez. Belli ki dedeniz inkar ediyor. Acisini yasamak istemiyor ve sinir ile duygularını ifade ediyor. Müdehale edilebilecek bir sey oldugunu düşünmüyorum. Daha genc ve egitime acik birisi olsaydi psikolog ile calismayi tavsiye edebilirdim ama dedenin bundan fayda saglayacagini hic sanmam.Benim dayım geçen sene hayatını kaybetti.Ani bir ölümdü.Uyurken kalp krizi geçirdi.Tahminen bunun da etkisiyle anneannem daha çok etkilendi.Bir yıl olacak ama hala daha tam toparlanabilmiş değil.Sık sık mezarlığa götürmeye çalışıyoruz.Anneannem ağlayınca dedem "Sen sabretmesini bilmiyorsun."diye bağırıp çağırıyor.Kadın içini dökemiyor.Dedemle anneannemi mezarlığa ayrı ayrı götürmeyi teklif edecektim ama dedem "Ben annemin babamın mezarına gitmedim, onunkine mi gideceğim?"demeye başladı.(Dayım anneannemle dedemin öz çocuğu bu arada,yani üveylik durumu yok.)Dayım sağken anne babasına çok çektirdi çektirmesine de böyle de denmez bence ya.Biliyorum burada anlatılanlara kıyasla çok önemli bir sorun değil ama canım sıkıldı.Dedeme nasıl yaklaşmalıyım?
Yaştan ötürü bu şekilde konuşuyor olabilir mi bazı şeyler aksi huylar dile daha çok vuruyor. Siz ne söyleseniz de pek değişeceğini sanmam yani bu şekilde kabul edilecek.
Ya da belki anneanneniz çok ağlıyor sürekli dedeniz de kendince sorundan böyle uzaklaşmaya çalışıyor kendini yas tutma sürecinden uzak tutuyor nasıl söyleyim yani aslında içinden üzülüyodur ama üzüldüğünü kabul etmiyor dışarıya ve kendine yansıtmaktan kaçınıyordur belki de.
Anneanneniz mezara gitmek istiyorsa götürün, dedeniz gitmesin madem ona da mı karışıyor
Anne babasının mezarına gitmediğine göre yalnızca çocuğuna karşı böyle değil genel olarak hayırsız evlat bir dedeniz var
Teşekkür ederim yorumlarınız için. :)Herkes aciyla benzer sekilde hareket etmez. Belli ki dedeniz inkar ediyor. Acisini yasamak istemiyor ve sinir ile duygularını ifade ediyor. Müdehale edilebilecek bir sey oldugunu düşünmüyorum. Daha genc ve egitime acik birisi olsaydi psikolog ile calismayi tavsiye edebilirdim ama dedenin bundan fayda saglayacagini hic sanmam.
Onu da oyle kabul edeceksiniz.
Ananeniz icin de beklentiniz yerinde degil bence. Evlat acisi atlatilabilen bir sey degil. 50 sene once oglu olen yenge hala zaman zaman aglar. Asabilmis degil. Allah kimseye yasatmasin. Siz herkesin, kendi istedikleri olcude yanlarinda olup, destek olun. Malesef elinizden daha fazlasi gelemez.
E dede istemiyorsa gitmesin, anneanneyi götürün,bilmiyorsun."diye bağırıp çağırıyor.Kadın içini dökemiyor.Dedemle anneannemi mezarlığa ayrı ayrı götürmeyi teklif edecektim ama dedem "Ben annemin babamın mezarına gitmedim, onunkine mi gideceğim?"demeye başladı.
biryerde hakli"Habire mezarlığa mı gidilirmiş?"diye söyleniyor.Mezarlık evden çok uzak,anneannem doğru dürüst yürüyemiyor yani taksi veya araba olmadan gidemez.Dedem de hayatta para vermez, yani biri gelip anneannemi götürecek de öyle.Bu engel olmak sayılıyorsa oluyor.Bu arada teşekkür ederim yorumunuz için.
Ben mezarlığa hiç gitmem, öyle bir huyum yok. Mezar ziyareti bana anlam ifade eden bir şey değil yani.biryerde hakli
habire mezarliga mi gidilir? beden artik toprak olmus, amel defteri kapanmis. basina gidip aglamanin ona yarari ne? duasının ruhuna degecegine inaniyorsaniz evde de okuyabilirsiniz duayi.
benim icin de cok sık yapılan mezarlik ziyaretleri sacma gelir. tabii arifede git, yıldönümünde git, ruyana gelirse git ama zirt pirt gidince ne oluyor yani, dedeye hak verdim
iste dedim ya adam da karisinin gidip gidip aglayip gelmesini istemiyordur, hastalanıp kotulesmesinden endise ediyordur.Ben mezarlığa hiç gitmem, öyle bir huyum yok. Mezar ziyareti bana anlam ifade eden bir şey değil yani.
Ama konudaki kişi anneanne. Konu sahibi 25 yaşındaymış, anneanne herhalde bir 70 vardır. O yaşta, beklenmedik evlat kaybı çok zordur eminim. Bu şekilde teselli oluyorsa yavaş yavaş ziyaret sıklığı azaltılabilir. Bir de zaten uzakmış mezarlık, kadının kendi gitme imkanı yok. Zaten sık gidemiyordur.
Haklısınız,biz de öyle yapıyoruz zaten.Dedem hariç kimse ağlamasına engel olmuyor.E dede istemiyorsa gitmesin, anneanneyi götürün,
Ben babami kaybedeli 3 yil oldu, hâlâ ağlıyorum.
Kadin, kötü de olsa evladını yitirmiş, herkesin acısını yaşama biçimi farkli oluyor,
bırakın ağlasın, bagirsin, ne istiyorsa onu yapsin
Evet,seneye 70 olacak anneannem.Muhtemelen psikolojik ama uzun süre gitmeyince rüyasında dayımı görüyormuş,dayım "Niye yanıma gelmiyorsun anne?"diyormuş.Biraz da bu yüzden sık gitmek istiyor.Ayda bir gidiyor ortalamaBen mezarlığa hiç gitmem, öyle bir huyum yok. Mezar ziyareti bana anlam ifade eden bir şey değil yani.
Ama konudaki kişi anneanne. Konu sahibi 25 yaşındaymış, anneanne herhalde bir 70 vardır. O yaşta, beklenmedik evlat kaybı çok zordur eminim. Bu şekilde teselli oluyorsa yavaş yavaş ziyaret sıklığı azaltılabilir. Bir de zaten uzakmış mezarlık, kadının kendi gitme imkanı yok. Zaten sık gidemiyordur.
Evet,seneye 70 olacak anneannem.Muhtemelen psikolojik ama uzun süre gitmeyince rüyasında dayımı görüyormuş,dayım "Niye yanıma gelmiyorsun anne?"diyormuş.Biraz da bu yüzden sık gitmek istiyor.Ayda bir gidiyor ortalama
MaalesefAyda bir sık değil ki gayet normal. Dedeniz buna da mı laf ediyor
Düşünceli olduğunu iddia edemem maalesef.Kendisi de 80 yaşında, yaşı ilerledikçe daha da huysuzlaşıyor.Bazen de çok can sıkıcı oluyor.Ben "Sen sabretmesini bilmiyorsun" kısmına takıldım. Sabır ağlamamak değil ki. Büyük teyzemiz 85 yaşlarındaydı 60 küsür yaşında oğlu kalp krizinden vefat etti. 4 sene geçti. Hala ağlıyor oğlunun arkasından. Anne babam, kardeşlerim, kocam öldü ama evlat acısı bambaskaymış diyor. Biride kalkıp alış, şöyle böyle dese sinir olurum.
Bıraksın anneanneniz acısını yaşasın. Duygudurumu dışarıdan yönlendirilerek değiştirilebilecek birşey değil. Böyle anlarda insanların mantıklı argümanlara değil, duyulmaya ve anlaşılmaya ihtiyacı var.
Ayda bir gayet normal. İmkanınız olunca götürün. Dedenize sinir oldum. Şeker hastası falan değilse genelde ömür boyu böyle oluyorlar. Bence dedeniz düşüncesiz biri.
Onu değistiremezsiniz. Ama anneannenize manevi destek verebilirsiniz. Bazen insanlarda doğru anlaşılma ihtiyacı sevilme ihtiyacının bile önüne geçer.Düşünceli olduğunu iddia edemem maalesef.Kendisi de 80 yaşında, yaşı ilerledikçe daha da huysuzlaşıyor.Bazen de çok can sıkıcı oluyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?