Dediğim dedik bir eş.

seni istediği kıvama getimiş yönetmek için başta eerkek önderliği bayanların hoşuna gidiyor üni bırak evinin hanımı ol aşkta varsa yenio sonra özgürlük kısıtlamalar erkeğin dediği olur erkeğe muhtaçlık kavgalaar hakaretler oluyor erkek kadını yönetiyor kadın kendi benliğini kendine güvenini istediğini alamamaya başlıyor kköle olmayı n kadın erkek eşit çalışmalısın yada takmıcan onu yoksa hasta olursun bildiğini oku:KK45: sana engel olmuş birde üstünlük taslııo
 
bende diyorumki biraz annemde kalsam çünki daha bu sabah tartıştık. gidemiyeceğimi düşündüğü için bi göz dağı versem olmazmı.en azından belki karşıma geçip susmak laf cambazlığı yapacağına bi kere olsun derdin ne deyip beni dinler belki
 
bende diyorumki biraz annemde kalsam çünki daha bu sabah tartıştık. gidemiyeceğimi düşündüğü için bi göz dağı versem olmazmı.en azından belki karşıma geçip susmak laf cambazlığı yapacağına bi kere olsun derdin ne deyip beni dinler belki
esin biraz inat biri geldi. ters tepmesin sonra
 
eşimle birbirimiz çok severek evlendik.şimdide dünya tatlısı bir bebeğimiz var henüz 11 aylık gel gelelim nerden başlayalım.eşim özünde iyi bir insan cocuguyla ilgili bir baba benim kadar oda bakar evladımıza geceleri kalkar mamasını verir altını değiştirir, ilgilenir .bizi hiç birşeye muhtaç etmez.yedirir içirir giydirir gezdirir.elbette bunlar görevi yapacak belkide ama gelelim asıl konaya bu zamanda eşimi çok sevdiğim için ne dediyse yaptım evlenmeden önce arabam vardı.evlendikten sonra tek araba kullanalım diye sattık.şimdi cocuk olunca tek araç sorun olmaya başladı bu başak bir konu.çalışıyordum işi bırak cocuğa sen bak.dedi çok uzun bir çalışma hayatıma geride bırakarak işi bıraktım.aslında kv çok genç bakabilirdi çok yakında oturuyoruz neyse onada tamam dedim.sonrasında eşim üniversite mezunu iyi bir mesleği var benim yok üni terkim yani.ama evlenmeden önce çalışıp kendi ayakları üstünde duran bir bayandım.şimdilerde hiç bişeyim kendimi faydasız ve eşime karşı küçülmüş muhtaç ve basit görmeye başladım kendimi.eşimin aileside aramızdaki bu eğitim farkını bana manalı sözlerle laf sokar oldu budurum çok canımı yakıyor.bir de dediğim gibi eşimde evle iligili benle ilgili vs bütün kararları kendisi alır evde benim fikrim benim istediğim hiç dikkate alınmaz.evimiz küçük başka bir eve çıkalım diyorum yıllardır budurum çok fazla sorun oldu çünki çok ağladım yalvardım dediğimi yaptıramadım.demem oki eşim gözümden akan hiç bir yaşa aldırış etmiyor beni dinlemiyor bir sözümü hiç bir isteğimi yerine getirmez oldu.farklı konularlada da günlerçe ağladığım sinirimden kendimi yıprattığım oluyor ama bunu yapsın diye değil zoruma gittiği için ağlıyorum insan hiç eşini dinlemezmi.hiç acımazmı hiç haklısın evet öyle yapalım demezmi eşine ben onun her dediğini yapıyorum ama.bende inat yapabilrim bende dik kafalılık yapabilirim ozamanda hergün evde kavga ederiz illa öylemi olmam gerekiyor.ben onun için bütün hayatımı değiştirdim o benim için ne yapıyor hiç bişey dışarı çıkalım şuraya gidelim dyince bile napıcaz orda diyip gitmiyor ben artık evliliğim tek başına yürütülmesinden herşeye susmaktan evde köpek olmaktan bıktım sevmek herşeye yetiyormu.benliğimi kaybettim koyun gibi hissediyorum kendimi.
Madem açıktan okuyorsunuz iş bulun, okulu bitirince daha iyi bir iş bulun, eski halinize dönün her şey düzelecektir. Çok fazla ödün vermişsiniz değerinizi yitirmişssiniz gibi duruyor.
 
bende diyorumki biraz annemde kalsam çünki daha bu sabah tartıştık. gidemiyeceğimi düşündüğü için bi göz dağı versem olmazmı.en azından belki karşıma geçip susmak laf cambazlığı yapacağına bi kere olsun derdin ne deyip beni dinler belki
hala günü kurtarma derdindesiniz. sizin uzun vadede kalıcı çözümlere ihtiyacınız var burun sürtmesine değil. eşinizi değiştirmeye değil, kendinizi değiştirmeye yönelin.
 
bende diyorumki biraz annemde kalsam çünki daha bu sabah tartıştık. gidemiyeceğimi düşündüğü için bi göz dağı versem olmazmı.en azından belki karşıma geçip susmak laf cambazlığı yapacağına bi kere olsun derdin ne deyip beni dinler belki
gidemeyeceği düşünme hissini vermişin avucunda olur diye kıstırmış zaten bu sadist erkektir gidince döncen bukez kendn gittin döndün dönüyor zaten dye hepten vazgeçilmez hissettrcen kesnlikle karşı çıkma bildiğini oku istediiğini yap yokmuş gbi takma
 
aslında kv çok genç bakabilirdi çok yakında oturuyoruz neyse onada tamam dedim.

Eşinizle olan durumunuza dair arkadaşlar gereğini söylemiş... Ben şu cümlenize takıldım...
Kimse sizin çocuğunuza bakmaya mecbur değil. Kimseye güvenip çocuk yapmayın...
Annem çocuğuma bakmıyor, kayınvalidem çocuğuma bakmıyor diyenlere de ben sinir oluyorum...
 
eşimle birbirimiz çok severek evlendik.şimdide dünya tatlısı bir bebeğimiz var henüz 11 aylık gel gelelim nerden başlayalım.eşim özünde iyi bir insan cocuguyla ilgili bir baba benim kadar oda bakar evladımıza geceleri kalkar mamasını verir altını değiştirir, ilgilenir .bizi hiç birşeye muhtaç etmez.yedirir içirir giydirir gezdirir.elbette bunlar görevi yapacak belkide ama gelelim asıl konaya bu zamanda eşimi çok sevdiğim için ne dediyse yaptım evlenmeden önce arabam vardı.evlendikten sonra tek araba kullanalım diye sattık.şimdi cocuk olunca tek araç sorun olmaya başladı bu başak bir konu.çalışıyordum işi bırak cocuğa sen bak.dedi çok uzun bir çalışma hayatıma geride bırakarak işi bıraktım.aslında kv çok genç bakabilirdi çok yakında oturuyoruz neyse onada tamam dedim.sonrasında eşim üniversite mezunu iyi bir mesleği var benim yok üni terkim yani.ama evlenmeden önce çalışıp kendi ayakları üstünde duran bir bayandım.şimdilerde hiç bişeyim kendimi faydasız ve eşime karşı küçülmüş muhtaç ve basit görmeye başladım kendimi.eşimin aileside aramızdaki bu eğitim farkını bana manalı sözlerle laf sokar oldu budurum çok canımı yakıyor.bir de dediğim gibi eşimde evle iligili benle ilgili vs bütün kararları kendisi alır evde benim fikrim benim istediğim hiç dikkate alınmaz.evimiz küçük başka bir eve çıkalım diyorum yıllardır budurum çok fazla sorun oldu çünki çok ağladım yalvardım dediğimi yaptıramadım.demem oki eşim gözümden akan hiç bir yaşa aldırış etmiyor beni dinlemiyor bir sözümü hiç bir isteğimi yerine getirmez oldu.farklı konularlada da günlerçe ağladığım sinirimden kendimi yıprattığım oluyor ama bunu yapsın diye değil zoruma gittiği için ağlıyorum insan hiç eşini dinlemezmi.hiç acımazmı hiç haklısın evet öyle yapalım demezmi eşine ben onun her dediğini yapıyorum ama.bende inat yapabilrim bende dik kafalılık yapabilirim ozamanda hergün evde kavga ederiz illa öylemi olmam gerekiyor.ben onun için bütün hayatımı değiştirdim o benim için ne yapıyor hiç bişey dışarı çıkalım şuraya gidelim dyince bile napıcaz orda diyip gitmiyor ben artık evliliğim tek başına yürütülmesinden herşeye susmaktan evde köpek olmaktan bıktım sevmek herşeye yetiyormu.benliğimi kaybettim koyun gibi hissediyorum kendimi.
ŞAHSEN KENDİ BEBEĞİMİ NE BAKICIYA NE ANANEYE NE BABAANNEYE NE BAŞKASINA TESLİM ETMEM, BAKTIRMAM. Açıktan üni.mi de bitiririm afla mafla. Monotonlaşmış bir hayatınız var gibi. Kendinize olan saygınız azalıyor. Siz en iyi anne en iyi eş en iyi evlat olma yolunda ilerleyin derim. Öz güveninizi tekrar kazanacak bir şeyler bulun mesela. Bir şeylerle uğraşırsanız bunlara odaklanıp mutsuz olmazsınız. Eşiniz size değer vermiyorsa, isteklerinizi ve kendinizi hep geri planda görüyorsanız eşinizle medenice bir konuşun. Olmazsa zaten ilerde anlaşamamaktan ikiniz de barbarlaşacaksınız.
 
[...] ben onun için bütün hayatımı değiştirdim [...]


Sorun burada arkadaşım. Bakın bazı durumlarda fedakarlık yapmak güzeldir. Ama böyle durumlarda karşı taraf bunu fedakarlık olarak görmez ve size teşekkür etmez. "Yapacak tabi allaallaa" der. Siz kendi kurallarınızı baştan koymamışsınız ki şimdi de neden böyle oldu diyorsunuz. Tamamen onun istediğine göre hayatınızı düzenlemişsiniz. Burada görüş ayrılığı yaşadığı için ayrılmak konusunda tereddüte düşen kadınlara bu yüzden ayrılın diyorum ben. Bütün hayatınızı değiştirip pişman olmak da var sonunda.
 
Kendinden, kişiliğinden,hayatından herşeyinden ödün vermişsin. Ne bekliyorsun? Vermişsin ipleri onun eline kukla olmayı tercih etmişsin... Ben de çocuğuma bakmak için çalışmamıştım bi müddet çünkü benim baktıracak kimsem de yoktu. O zamanlar kabus gibiydi. Kaldı ki çok anlayışlı ve benim bir dediğimi iki etmeyen bi eşim olduğu halde böyle hissediyordum... Ekonomik güç bi kadın için herşeydir. O yoksa hep zayıfsın. Hele de ezmek için fırsat kollayanların varsa.... Kızımı 2,5 yaşında kreşe verdim yeniden başladım çalışmaya iş bulup.. Huzuru ancak böyle buldum. Evliliğimde sorun yok yanlış anlama, Kendini nasıl hissettiğinle alakalı bi durum bu.
Yeniden kalk ayaga ve dur o ayakların üstünde. Bırak kocan yine vazifelerini yapsın ama sen kendini iyi ve güçlü hisset. Eminim sana yaklaşımları bile değişecek o anda
 
eşimle birbirimiz çok severek evlendik.şimdide dünya tatlısı bir bebeğimiz var henüz 11 aylık gel gelelim nerden başlayalım.eşim özünde iyi bir insan cocuguyla ilgili bir baba benim kadar oda bakar evladımıza geceleri kalkar mamasını verir altını değiştirir, ilgilenir .bizi hiç birşeye muhtaç etmez.yedirir içirir giydirir gezdirir.elbette bunlar görevi yapacak belkide ama gelelim asıl konaya bu zamanda eşimi çok sevdiğim için ne dediyse yaptım evlenmeden önce arabam vardı.evlendikten sonra tek araba kullanalım diye sattık.şimdi cocuk olunca tek araç sorun olmaya başladı bu başak bir konu.çalışıyordum işi bırak cocuğa sen bak.dedi çok uzun bir çalışma hayatıma geride bırakarak işi bıraktım.aslında kv çok genç bakabilirdi çok yakında oturuyoruz neyse onada tamam dedim.sonrasında eşim üniversite mezunu iyi bir mesleği var benim yok üni terkim yani.ama evlenmeden önce çalışıp kendi ayakları üstünde duran bir bayandım.şimdilerde hiç bişeyim kendimi faydasız ve eşime karşı küçülmüş muhtaç ve basit görmeye başladım kendimi.eşimin aileside aramızdaki bu eğitim farkını bana manalı sözlerle laf sokar oldu budurum çok canımı yakıyor.bir de dediğim gibi eşimde evle iligili benle ilgili vs bütün kararları kendisi alır evde benim fikrim benim istediğim hiç dikkate alınmaz.evimiz küçük başka bir eve çıkalım diyorum yıllardır budurum çok fazla sorun oldu çünki çok ağladım yalvardım dediğimi yaptıramadım.demem oki eşim gözümden akan hiç bir yaşa aldırış etmiyor beni dinlemiyor bir sözümü hiç bir isteğimi yerine getirmez oldu.farklı konularlada da günlerçe ağladığım sinirimden kendimi yıprattığım oluyor ama bunu yapsın diye değil zoruma gittiği için ağlıyorum insan hiç eşini dinlemezmi.hiç acımazmı hiç haklısın evet öyle yapalım demezmi eşine ben onun her dediğini yapıyorum ama.bende inat yapabilrim bende dik kafalılık yapabilirim ozamanda hergün evde kavga ederiz illa öylemi olmam gerekiyor.ben onun için bütün hayatımı değiştirdim o benim için ne yapıyor hiç bişey dışarı çıkalım şuraya gidelim dyince bile napıcaz orda diyip gitmiyor ben artık evliliğim tek başına yürütülmesinden herşeye susmaktan evde köpek olmaktan bıktım sevmek herşeye yetiyormu.benliğimi kaybettim koyun gibi hissediyorum kendimi.

Eş istedi diye iş bırakılır mı bırakılmaz mı tartışılır ama sizin eşinizi gibi bir eş istedi diye bırakılmayacağı kesin. İpiyle kuyuya inilmez cinsinden.
 
arabanı ve işini sadece kendin istediğin için bıraksaydın keske.

taviz tavizi dogurur . bir şeye müsahama göstersiğin zaman bir sey daha ister boyınduruktan cıkamassın. kendi esimden biliyorum
degisik bir örnek ama eskiden allık far sürmemi istemiyordu simdi kalem ve ruja geldi. adamın diğer dediklerini yaptıkca alanı daraltıyor.bende bunu farkettim yapmıcam dedim dediklerini kavga ise kavga kulllanmasın bunu.
esinin iyi özellikleri olabilir ama sende demissin koyın gibi hissediyorum diye . hafi dedim ev konusu büyük bir konu ama dedeiğin yere gitmek istememsi zorba oldugunu gösteriyor. aglamadan tavır koy . mesafe koy daha dogrusu gönül koydugunu anlasın
 
sen esine kendini ancak yeniden calismaya basladigin zaman saydirirsin.
bebegini buyut kreslik yasa getir ve ise don bence.Bu da 3 yasina geldiginde olur ancak.
bu sure icinde kendini gelistir,dil ogrenebilirsin,meslek kurslarina gidebilirsin vs. ama sakin omur boyu evde cocuk bakma.
parani kazan karsisinda dik dur,o zaman nasil dinliyor seni goreceksin.
 
Bebeğe kayınvalidem bakabilirdi genç demişsiniz, bakanlar tabi var Allah razı olsun ama ona güvenerek yapılmaz çocuk. Madem işten ayrılmak istemiyordunuz çocuk fikrini erteleyebilirdiniz. Ya da bakıcı tutar işe devam ederdiniz. Bu konudaki alternatifler belli yani.

Ev konusu ortak bir karar. Eşiniz istemiyor olabilir ama ağlama, eşim bana hiç mi acımıyor diye çabalar bence sizi aciz göstermiş eşinize. Seçimler sizin. Eşten çok kendi seçimlerinizi sorgulamanız lazım.
 
Back
X