Dedikodu/gıybet/iç boşaltmak vs...

Ben genelde yüzüne söylerim. İçimde saklayamam. Yalnız kirilacagina inaniyorsam ve kendim de kirilmissam o zaman başka bir arkadaşımla paylaşırım. İnsanlari samimi bulmuyorum. Bugün dostun olan yarın düşmanın olabiliyor. O yüzden yüzeysel takılmak en iyisi.
 
Dümdüz söylüyorum. Aa bu muydu diyecekse bile o desin. Dedikodunun sebebi, içiniz içinizi yer. Ama anlatmaya cesaret edemezsiniz. Yani sebep bu muydu denmesi değil. Biraz özgüvensizlik aslında kaynağı.
 
Dedikoduya giriyor maalesef bir cogumuz da yapiyor bu da bir kul hakki oldugu halde
 

İhtiyacım olan şey tavsiye almak. Ve olayı diğerine anlatırken bile ne kadar çok sevdiğimden bahsediyorum diğer arkadaşımı. Çıkışı yolu bulamıyorum. Derdim kendimi aklamak değil. Bunu bile çirkin bulduğum için tavsiye istiyorum sizlerden. Danışmazsam kırgınlıklarım büyüyo. Alıngan bi insanım sanırım. Eğer direkt o kişiye anlatırsam ne kadar saçma düşündüğümden bahsedip beni kötü hissettiriyor. Gönül bağı kurduğum biri de yok anlatabileceğim.
 

İhtiyacım olan şey tavsiye almak. Ve olayı diğerine anlatırken bile ne kadar çok sevdiğimden bahsediyorum diğer arkadaşımı. Çıkışı yolu bulamıyorum. Derdim kendimi aklamak değil. Bunu bile çirkin bulduğum için tavsiye istiyorum sizlerden. Danışmazsam kırgınlıklarım büyüyo. Alıngan bi insanım sanırım. Eğer direkt o kişiye anlatırsam ne kadar saçma düşündüğümden bahsedip beni kötü hissettiriyor. Gönül bağı kurduğum biri de yok anlatabileceğim.
 
Dümdüz söylüyorum. Aa bu muydu diyecekse bile o desin. Dedikodunun sebebi, içiniz içinizi yer. Ama anlatmaya cesaret edemezsiniz. Yani sebep bu muydu denmesi değil. Biraz özgüvensizlik aslında kaynağı.
Evet özgüvensizim. Aşırı empati yapıyorum ve hep onlar haklı çıkıyo tartışma sırasında sonra ne için konuştuğumu bile unutup kendimi suçlu ve değersiz hissediyorum. Ve herkesi baştan böyle alıştırdığım için Hala ortaya koymuş olduğum bi tavrım kişiliğim karakterim yok .
 
En çok korktuğum şeyse yarın bir gün bunların ortaya çıkması ve benim hangi cümlelerle hangi tavırla söylediğim anlaşılmadan benim kötü ve sinsi bi insan olduğumu düşünmelerinden korkmam. Onlar kadar umursamaz olamadığım için bi çok şeyi es geçemiyorum.
 
Aynen böyle olur. Kimse de anlamaz senin asıl niyetini, hiç kötü bir şey söylemediğini. Sinsi arkadaş olursun.
Psikoloğa gidebilirsin. Devlet hastanelerinde ulaşabiliyorsun. Direk randevu yok ama psikiyatri yönlendirebilir. Bir not kağıdı tut. Çevrenle ilgili tüm sıkıntıları yaz unutmamak adına ve psikoloğa gittikçe anlat. En azından adli bir vaka olmadıkça kimseye anlatmayacağından emin olursun.
 

Psikoloğa gidiyorum ama o bunun normal olduğunu düşünüyor insan anlatırken kendinden çözümlenmiş oluyor mesele diyor. Eskiden daha az anlatıyordum gitmeden önce.
 
Benim genel olarak özelim yok galiba. Sürekli başkalarının aklıyla yaşıyorum. En ufak yaşadığım şeyi bile en az 5 kişiye anlatıyorum. Eskiden çok ketum sert mesafeli bi insandım. Şimdi insanların ağzına bakıyorum ne söyleyecekler acaba diye. Kaybolmuş durumdayım.
 
Ohoo sen daha olmadan olacaga yanarsan hayati zehir edersin kendine tatlim millet neler yapiyoda kilifi elinde hazir geziyo senin yaptigin kötü bisey yok kirildigin ya da ne bilim yadirgadiğin bi durumu bi dostunla paylasmissin o da bunu anlatirsa senin savunma yapmana gerek yok demekki onlarda senin dedikodunu yapmis Çok ince düşünürsen cok incinirsin demisler biraz kafani rahatlat
 
gıybet affedilmesi en zor günahtır kul hakkına girildiği için,gıybet edilen kişi hakkını helal etmedikçe kul affolmaz.helalleşmek şartı vardır.
 
Yalnız kalmaktan mı korkuyorsunuz? Gerçekten çıkarsız sizi seven ve her şartta yanınızda olan arkadaşlarınız var mı?
 

Aynen öyle 1 yıl sonra olma ihtimali olan bişeye bile uykusuz kaldığım oldu ya başıma gelirse naparım diye... insanları kırmaktan onlara hayır demekten çok korkuyorum çinkü dedikten sonra çok üzülüyorum çok
 
Yalnız kalmaktan mı korkuyorsunuz? Gerçekten çıkarsız sizi seven ve her şartta yanınızda olan arkadaşlarınız var mı?

Var. Ama diğerleri de önemli benim için onlar kadar olmasa da. Aslında şunu farkettim yüz yüze bakmak zorunda kaldığım insanlarla bozuşmaktan korkuyorum örneğin ev arkadaşlarım. Ya aramız bozulur da ev dağılırsa ne güzel giden bi arkadaşlığımız var huzursuzluk çıkmasın diye diye her şeye göz yumdum.
 
Eğer çok önemli değilse ve sonradan gerçekten geçiyorsa önemli ilişkilerde sorunları dile getirmeyin. Ama önemliyse de alttan almayın lütfen. Her alanda ezilirsiniz böyle. İki gün sonra evlenirseniz ve eşinizde aynısını yaparsa ne olacak? Evliliğim bozulmasın diyio hayatı zindan edeceksiniz kendize.

Belki bi psikolog yardımcı olur. Hem sorunlarınız hallolur hemde kimseye koz vermemiş olursunuz.
 
Artık tövbe etmeye de utanır oldum bazen unutup yapıyorum
Herşeyden önce gıybet etmemenin yolu; kendine güvenmen ,ve kendine şöyle diceksin, onlar hakkında konuşunca, elime ne geçecek,.ben sadece düşünüp üzülücem, belki geceleri uykumu kaçıracak,günlerce piskolojim bozulacak,ve depresif bir moda geçeceğim, ben mesela öyle oluyorum.gerek yok aslında, yani onlar hakkında konuşmayınca, daha mutlu oluyoruz.çünkü bu düşünceler bizi, kötü bir insanmışız gibi, hissetmemizi sağlıyor .öz güvenimizi eksiltiyor.kendimize engel olmalıyız.çok zor gıybetten sakınmak, ama kendimiz için, yapabileceğimiz en güzel şey.
 
Herkesden herşeyi beklediğim için kırılmıyorum, birde kimseye gerektiğinden fazla anlam yüklemiyorum :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…