- 16 Haziran 2017
- 417
- 906
- 18
- Konu Sahibi klavyemkavalyem
- #1
Kızlar benim için o kadar büyük bir dert ki bu,psikolojim çok bozuk. Sevgilim askere gitti gideli benim kıskançlığım yüzünden hep kavga ediyoruz. Kendisi Antalya'da asker ve hep dışarıda nöbette. Yani her gelen geçenle konuşuyor,yardımcı oluyor. 6 aydır asker,daha 6 ay daha var. Gitmeden evvel hiç kavga etmeyen insanlardık oysa ki. Uzun yıllardan beri birlikteyiz bir de..Antalya'nın kızları zaten çok güzeldir,bilirim. Ki her şehrin kızları güzeldir ama Antalya'ya bizzat gidip görüp kaldığım için sanırım böyle düşünüyorum. Çarşıya çıktığı her hafta sonu da kavga ediyoruz sayemde. Askerler için denilen şeyler de kıskançlığımı arttırdı. Başka kızlarla konuşması,gönlünün kayması,kızları süzmesi,onlarla benim ruhum duymadan konuşması gibi gibi paranoyalar üretiyorum. Bunları yapar da ruhum duymaz diye korkuyorum. En sonunda 'kızlara bakıp konuşursan ebediyen hakkım sana haramdır' dedim sinirle.
Bunu dediğim için çok çok kızdı,kapattı.
Çok kez psikolojik yardım aldım,fakat işe yaramadı. İlaç tedavisi de gördüm fakat bedenen kötü oldum bu sefer..Son bir ümit sizlerin değerli tecrübelerinizi okumak. Umarım beni birazcık anlarsınız,ruhen çok zor durumdayım..Hatamın da farkındayım,ama virüs gibi içime yapıştı sanki

Çok kez psikolojik yardım aldım,fakat işe yaramadı. İlaç tedavisi de gördüm fakat bedenen kötü oldum bu sefer..Son bir ümit sizlerin değerli tecrübelerinizi okumak. Umarım beni birazcık anlarsınız,ruhen çok zor durumdayım..Hatamın da farkındayım,ama virüs gibi içime yapıştı sanki
