- 22 Şubat 2019
- 72
- 170
- 93
- 36
- Konu Sahibi Biologicca
-
- #1
Merhaba KK akıllı hanımları, aklımın yetmediği bir konuda size danışmaya geldim.
10 yıllık bir evliliği 2 yıllık çekişmeli boşanma sonucunda anlaşmalıya çevirerek bitirdim. Sebep bana sürekli küfür etmesi, evden kovması, sürekli kavga etmemiz ve işin sonunun artık karşılıklı hırpalama raddesine varmasıydı. Dava çekişmeli açılınca bir sürü şey yaşandı, çocuklarını göremediği için karakola bile şikayet etti beni. Sırf gıcıklığına. Çok uzun anlatmak istemiyorum, süreç boyunca çok yoruldum, içimdeki bütün hissiyat bitti ona karşı. Ne olumlu ne olumsuz hiçbir şey hissetmiyorum artık. Kızgınlık, kırgınlık vs. bile yok yani, o kadar silmişim.
Resmi olarak ayrılalı 4 ay olacak... 2 küçük kızım var, biri 8 diğeri 7 yaşında. Bir okulda part time çalışıyorum, çocuklara bakacak kimse olmadığı için çalışmaya ara vermiştim, biraz da o sebepten istediğim gibi yüksek maaşlı bir iş bulamadım. Oturdum Kpss çalıştım, atamalar istediğim gibi olmadı.
Özetle, eski eşin çocuklara verdiği nafaka ve aldığım tutarı birleştirince bile geçinmeye yetecek bir meblağ olmuyor. Ailemle yaşamaya devam ediyorum bu sebepten, babam çok otoriter bir kişilik, aynı evde erkek kardeşim annem babam ben çocuklar yaşıyoruz, pek de mahrem bir hayatımız yok açıkçası.
Çocuklar sık sık anne babamla birleşseniz olmaz mı, biz evimizi de babamızı da çok özlüyoruz modundalar. Babamın çocuklara kızıp bağırması, hakaret etmesi durumu da var, hasta huysuz bir adam, değişmesi de bu yaştan sonra asla mümkün değil. Kendi evime çıksam hayatta geçinemem, sadece kirayı öder otururum. Bu şekilde de çocuklar çok yıpranıyor, resmen psikolojileri alt üst olmuş durumda. Parkta anne babası beraber olanları görünce bile üzülüp ağlar oldular. Hani diyorum bencillik mi ediyorum, bu üzüntü ileride onların içinde derin yaralar olarak kalırsa vicdanımı nasıl susturucam?
Danışmak istediğim konuya gelince, eski eş kişisi barışmak istiyor. 2 senede aldığım ders bana hayat boyu yetecek, bütün hatalarımı silip bir kenara at, hepsini eskide bırakalım, gel ikimiz de bu olanları bırakıp tertemiz bir sayfa açalım diyor. Maddî mânevî herşeyi çocukları iyi yetiştirmek için harcayalım, böyle anne baba ayrı, kopuk bir ailede büyümesinler, zaten devir kötü ilerde boşluğa düşmesinler. Başka biriyle evlenip yeni baştan bir düzen de kurabilirim, o da bir seçenek ama çocuklara yeni bir travma yaşatmak olur bu, onları hepten kaybetmeyi göze alamam, son bir fırsat verelim, herkesten herşeyden sıyrılıp son bir kez deneyelim diyor.
Sadece çocuklar için, sadece anne babaları aynı evde olsun mantığı ile bir şans vermeli miyim? Bu şartlar altında olsanız siz ne yapardınız? Bana azıcık fikir verin lütfen... İçim %99 denenmiş denenmez diyor, ama o %1'lik ya yanılıyorsam ihtimali beni günlerdir uykusuz bıraktı.
10 yıllık bir evliliği 2 yıllık çekişmeli boşanma sonucunda anlaşmalıya çevirerek bitirdim. Sebep bana sürekli küfür etmesi, evden kovması, sürekli kavga etmemiz ve işin sonunun artık karşılıklı hırpalama raddesine varmasıydı. Dava çekişmeli açılınca bir sürü şey yaşandı, çocuklarını göremediği için karakola bile şikayet etti beni. Sırf gıcıklığına. Çok uzun anlatmak istemiyorum, süreç boyunca çok yoruldum, içimdeki bütün hissiyat bitti ona karşı. Ne olumlu ne olumsuz hiçbir şey hissetmiyorum artık. Kızgınlık, kırgınlık vs. bile yok yani, o kadar silmişim.
Resmi olarak ayrılalı 4 ay olacak... 2 küçük kızım var, biri 8 diğeri 7 yaşında. Bir okulda part time çalışıyorum, çocuklara bakacak kimse olmadığı için çalışmaya ara vermiştim, biraz da o sebepten istediğim gibi yüksek maaşlı bir iş bulamadım. Oturdum Kpss çalıştım, atamalar istediğim gibi olmadı.
Özetle, eski eşin çocuklara verdiği nafaka ve aldığım tutarı birleştirince bile geçinmeye yetecek bir meblağ olmuyor. Ailemle yaşamaya devam ediyorum bu sebepten, babam çok otoriter bir kişilik, aynı evde erkek kardeşim annem babam ben çocuklar yaşıyoruz, pek de mahrem bir hayatımız yok açıkçası.
Çocuklar sık sık anne babamla birleşseniz olmaz mı, biz evimizi de babamızı da çok özlüyoruz modundalar. Babamın çocuklara kızıp bağırması, hakaret etmesi durumu da var, hasta huysuz bir adam, değişmesi de bu yaştan sonra asla mümkün değil. Kendi evime çıksam hayatta geçinemem, sadece kirayı öder otururum. Bu şekilde de çocuklar çok yıpranıyor, resmen psikolojileri alt üst olmuş durumda. Parkta anne babası beraber olanları görünce bile üzülüp ağlar oldular. Hani diyorum bencillik mi ediyorum, bu üzüntü ileride onların içinde derin yaralar olarak kalırsa vicdanımı nasıl susturucam?
Danışmak istediğim konuya gelince, eski eş kişisi barışmak istiyor. 2 senede aldığım ders bana hayat boyu yetecek, bütün hatalarımı silip bir kenara at, hepsini eskide bırakalım, gel ikimiz de bu olanları bırakıp tertemiz bir sayfa açalım diyor. Maddî mânevî herşeyi çocukları iyi yetiştirmek için harcayalım, böyle anne baba ayrı, kopuk bir ailede büyümesinler, zaten devir kötü ilerde boşluğa düşmesinler. Başka biriyle evlenip yeni baştan bir düzen de kurabilirim, o da bir seçenek ama çocuklara yeni bir travma yaşatmak olur bu, onları hepten kaybetmeyi göze alamam, son bir fırsat verelim, herkesten herşeyden sıyrılıp son bir kez deneyelim diyor.
Sadece çocuklar için, sadece anne babaları aynı evde olsun mantığı ile bir şans vermeli miyim? Bu şartlar altında olsanız siz ne yapardınız? Bana azıcık fikir verin lütfen... İçim %99 denenmiş denenmez diyor, ama o %1'lik ya yanılıyorsam ihtimali beni günlerdir uykusuz bıraktı.