Deprem

6 Şubat depremlerine Malatya'da yakalanan biri olarak seni çok iyi anlıyorum. Yaşadıklarına çözümüm maalesef yok ama anlıyorum. Sadece normal rutinlerimizi elimizden geldiğince yapmamız gerektiğini biliyorum. Bize iyi gelecek şeyin bu olduğunu söylüyorlar.

Ben hala evime girip oturmuş değilim, bugün tekrar kontrol edilecek. 6 Şubat'tan sonra birkaç defa kıyafet almaya girdim. Kırıklar, dökükler, korku, panik... O ev benim değil gibi hissediyorum, çok yabancılaşmışım. Evime hırsız gibi girip hızlıca bir şeyler alıp çıkıyorum. Yaptığım şey bu.

Umarım iyi olacağız. Her şey tam olarak eskisi gibi olmasa da düzelecek. Umut etmekten başka bir şey yok elimizde. Ona sarılacağız.
Size de çok geçmiş olsun Malatya daha büyük etkilendi haklısınız korkmakta. İnşallah bir daha yaşamayız. En güvenli olduğumuz yerin yani evimizin bize mezar olma ihtimali çok üzücü. Umarım iyi oluruz ve bugünler de geçer 🙏🏻
 
herkes sizin ailenizin yasadiklarini yaşamıyor dediklerimi ısrarla anlamıyorsunuz
ben depremden bir kaç saat sonra Adıyamana gittim 5 gün kaldım.
orada kaç enkazın altında insanlar bağırıyordu biliyor musunuz?
muhtemelen çoğu açlıktan susuzluktan vs şeyler öldü.
yanlarında bir deprem çantası olsaydı çok çok fazla insan kurtulurdu.
Siz bunu bilmiyorsunuz çünkü orada değildiniz
sadece kendi ailenizi biliyorsunuz
biz günlerce bütün şehri dolaştık, bağırıp çağıran kaç insanı enkaz halinde bırakıp gitmek zorunda kaldık .
çünkü iş makinesi yok yardım yok , her şey geç geldi.


sanki ben binaları sağlam yapmasınlar demişim gibi konuşuyorsunuz hala ?
bunu söylemeye gerek mi var ?
bulunduğumuz ülkenin ne olduğu belli , herkes olabildiğince her konuda kendini korumak zorunda
sabaha kadar sağlam bina isteyin ne olacak bütün curuk binalar yıkılıp sağlamlari yapılacak mı saniyordunuz cidden ?
benim yazdıklarım kişisel ek cozumlerdir.
10 bina sağlam yapılır 11. binada misafirliğe gidersiniz yine olan olur.
Bunu takıntı haline getirip yaşamanın kimseye bir faydasi yok .
Hanimefendi ben bu saydiklarinizin tam ortasındaydim hala tam ortasındayım. Size her yasanani tek tek saymamı mı istiyordunuz? Hala takıntı diyorsunuz hala kendinize bunu yapmayın diyorsunuz. Sizinle muhatap olmak istemiyorum daha fazla.
 
Biz uzak bir şehirde böyleyiz. O kadar normal ki. Eşim nöbetteyken normalde tek kalırdım. Nu olaydan sonra illa annemi çağırıyorum koca kadın yalnız kalamıyorum. Hala çocuğumun yanında uyuyorum deprem olursa yanına yetişemezsem diye.
Hepimiz dağıldık. Çok normal. Korkuyoruz. Umarım başka büyük depremler yaşamayız daha fazla
Umarım, Allah sizin de yardımcınız olsun söz konusu can olunca yaş falan dinlemiyoruz korkuyoruz, desteğiniz için çok teşekkürler 🙏🏻
 
Ziya Selçuk'un dediği gibi bu sefer empati o kadar kolay değil. Evet siz hissettiniz ama o 11 ildeki insanlar yaşadı. Deprem sonrası orda olmanızın o kıyameti görmenizin bir önemi yok siz gördünüz o insanlar yaşadı. Biraz saygı. Önerilerinizi kendinize saklayın.
 
ailem o 11 şehirden birinde yaşıyor
ben de deprem anında o şehire 80/90km uzakta bir şehirde nöbetteydim
yani depremi bayağı hissettim.
sonrasında kısa vadede olsa bir iki deprem bölgesinde gönüllü çalıştım
ben de deprem hiçbir anksiyete yaratmadı ve yaratmıyor.
hatta depremden sonra annemlerin çok güvenli olan müstakil evinden kendi çalıştığım şehre binaya taşınma kararı aldım ( güvenliklerini de bilmiyorum açıkçası)
deprem için şunu söyleyebilirim baza yanları çok ama çok güvenli.
yatağınızın yanına güzel bir deprem çantası hazırlarsaniz kolay kolay bir sorun yaşamazsınız
maalesef hiç kimse bunu yapmamıştı, yapani hiç duymadım ve görmedim

Öte yandan öyle ya da böyle ölüm var , hepimiz öleceğiz.Bence çoğu insan bunun bilinçdışı olarak farkında değil
bu çağın bu kadar tüketim üzerine kurulma nedeni bu , insanlar öleceklerini kabul etmeyip ölüm korkusunu sürekli bastırmaya çalışıyorlar ,yemekle tuketmekle saçma sapan toksik ilişkilerle ya da aşırı çalışarak bunu yapıyorlar
Deprem çantam 1 aydır hazır içine gerekli her şeyi koydum. Teşekkür ederim 🙏🏻
 
saygı duyduğum bir üyeydi ancak son zamanlarda yorumlarda iyice saçmaladığını görmeye başladım ve saygımı kaybettim.

depremlerde özelliikle kilitli kapılarda kapı sıkışması çok yaşanıyor. balkon kapıları genelde camlı olur, anahtarı bulamayınca o kapının camını kırıp camdan çıksalardı diye düşündüm ama ona fırsat kalmadan çökmüş muhtemelen. balkona yöneldiklerine göre yüksekte oturmuyorlardı, bir veya ikinci kattalardı diye düşünüyorum. allah rahmet eylesin, başınız sağolsun. insanın bazen hiçbir şeye fırsatı kalmayabiliyor, çok keskin yorumlar yapmak doğru değil. kafanda bişey kurgularsın, yapabilirsen yaparsın, yapamazsan da yapamazsın yani. saçmalayıp saçmalayıp sonra mantığınla okumuyorsun demek nedir, nasıl bir saygısızlıktır ben anlamadım.
İkinci kattalardi. Allah razı olsun.
 
Geçmiş olsun öncelikle. Adana ya çok yakınız, hissederdik hep biz ama bu kez azdı şiddeti demek.. biz. Güya iç adanoludayız, adana ile de sınırız böyle de söylemiş kadar oldum da 🙃 ama o deprem gerçekten sıra dışıydı, Allah bir daha yaşatmasın ben hayatımda deprem ile uyanacağımı düşünmezdim (gerçi nedense) o gece bitmek bilmeyen bir depremle ne yapcağımızı şaşırana kadar.. daha biz de iki haftadır falan kısmen korkumuzu attık, annem panikatak o hala uyuyamıyor neyse şükür yine de..
Adana merkezde misiniz siz? Bu enerji adana ua geçti… muhabbeti adana nın güney kısmını kapsıyor zannedersem öyle diyor uzmanlar Feke, Saimbeyli miydi o ilçeleri (böyle bize uzaksa kısmen rahatlamak bencilce belki ama insanız işte oluyor malesef). Yine olamauacak plsa sa 6 yı geçmez diyenler var (gerçi bizim ülkede depremin yıkılıcığı 5,5 ama işte)
Yani bu fikirleri konuşuyoruz biz son ara, Adana da, Allah korusun, olası bir yıkıcı deprem bizim şehrimizde de yıkıcı olabilir çünkü 🙄
Evet ben merkezde yani Seyhan’dayım, yani Adana’nın en batısı oluyor ona rağmen 6 şubat korkunçtu. Bizim şehirde fay hattı doğu kısımdan geçiyor dediğiniz gibi Saimbeyli, Feke, Ceyhan gibi yerden doğunun kuzeyinden güneyine doğru. Geçmişte 98 depremi yaşanmıştı 6.4 idi sanırım o da Ceyhan’daydı ve baya sallanmıştık. Sizin daha az tehlikeli bir yerde olmanıza çok sevindim 🙏🏻 İnşallah atlatırız bu süreci kazasız belasız
 
Bir arkadaşım bizde kalıyor ailesiyle. Çok yer yok, bu sebeple benim yatağımı paylaşıyoruz arkadaşımla. Gün içinde gayet iyi; gülüyor, şakalaşıyor, keyfi yerinde ama gece olup da herkes yattığında... İlk kaldıkları gün ağlamıştı, dokunmadım iyice salsın istedim. İkinci gün gece konuştuk. Sonra biraz iyileşti ama kabus görüyor. İki gün önce sarıldım kendisine öyle uyuduk ve sanırım bu güvende hissetmesine sebep oldu.

Umarım herkes yeniden gülğmseyebilir kötü günleri çok düşünmeden. Sürekli duymaktan belki de bıkmış olabilirsiniz, klişe olabilir veya inanmıyor da olabilirsiniz bu sözlere ama geçecek. Hala çok yeni. Benim evde gördüklerimden dolayı tavsiyem, yalnız kalmayın. Size cesaret verecek biri olsun yanınızda. Bu aile olur, eş olur, belki evcil bir hayvan... Çünkü yalnızken düşünceler daha yoğundur.
 
Evet ben merkezde yani Seyhan’dayım, yani Adana’nın en batısı oluyor ona rağmen 6 şubat korkunçtu. Bizim şehirde fay hattı doğu kısımdan geçiyor dediğiniz gibi Saimbeyli, Feke, Ceyhan gibi yerden doğunun kuzeyinden güneyine doğru. Geçmişte 98 depremi yaşanmıştı 6.4 idi sanırım o da Ceyhan’daydı ve baya sallanmıştık. Sizin daha az tehlikeli bir yerde olmanıza çok sevindim 🙏🏻 İnşallah atlatırız bu süreci kazasız belasız
evet ceyhan depremi burda da hissedilmişti ama bunla kıyas bile yapılmaz tabi. İnşlh tahmin edilen kadar bile olmaz 🤲🏻
 
Daha önce de konu açmıştım hanımlar. Adana’dayız biz. 6 şubattaki hatırlamak bile istemediğim depremden sonra bir süre İç Anadolu’da akrabaların yanında kaldık, daha sonraki süreçte ise köy evi, araba, çadır arasında mekik dokuduk çünkü artçılar devam etti hep.

Bu süreçte uzmanlar Adana’da çok büyük bir tehlike beklemediklerini söylediler ve apartmanımız da 2 farklı uzman tarafından kontrol edilip güvenli denilince (aradan da 1 ay geçtiği için) biz mecburen eve yerleştik diğer herkes gibi.

Ancak dün akşam saat 11’e doğru bir anda yerden garip bir gürültü geldi ve deprem oldu, derecesi çok fazla değildi ama yüzeye yakındı, çok korktuk ve herkes aşağılara indi sarsıntı bitince.

Psikolojim darmadağın vaziyette. Her an tetikte olmak, acaba sallanıyor muyuz acaba bir şey olacak mı diye düşünmek çok zor. Üstelik geçen depremdeki kayıplar hala çok taze ve onları da düşündükçe çok kötü oluyorum. Ailesini, nişanlısını, arkadaşlarını, evini kaybedenler… Bizim de tanıdığımız bir aile vefat etti mesela.

Bilmiyorum sadece yazmak ve içimi dökmek istedim. Belki biraz moral vermek istersiniz veya “seni anlıyorum” deseniz bile yeterli olur. Teşekkür ederim.

Ben deprem bölgesinde değilim, İstanbul'dayım. Bizim burada, uzaktan canımız yandı desem bile asla sizinle sizlerle yeteri kadar empati yapamam. İyi olmanıza çok sevindiğim kadar, evinizin sağlam olduğuna, evin yerinde durduğuna çok sevindim. İnsanlar hem manevi hem maddi olarak korkunç bir süreçten geçiyorlar. Allah yardımcınız olsun bundan sonra.
 
Geçmiş olsun ben de Mersin'deyim dün ki depremi hissetmedim ara ara artcilar oluyor hissettiğim.

6 Şubat'ı sanırım hiçbir zaman unutmayacağım bütün olan depremlerde aynı şiddette sallandık,artık buraya kadarmış dedim yıkılacak diyorum kendi kendime yüksek kat birde evin için de yurunmuyor devrilen eşya sesleri geliyordu evin içinden balkonda çiçekler yıkılmış,benim odamda dolap için de kavanozlar patır patır döküldü dolabın kapagi açıktı,utu masası,askılık,birde sanırım masa düşmüştü.

Hava şartları da kötüydü o gün sanki gök delinmiş yağmur öyle bir yağıyordu birde soğuk unutmuyorum o geceyi.

Binayı gelip kontrol ettiler hasarsız,ama hasar alan okul ve binalar var hatta yanılmıyorsam 76 okul bosaltildi,boşaltılan sitelerde var.

Tek dileğim rabbim bir daha yasatmasin.

 
Çok geçmiş olsun
Yaşadıklarınız sonrasın travma yaşamamanız mucize olurdu
FElaketin üstündan 1.5 aybile geçmedi
Normaldir
Sakin kalmaya gayret edin
Bu anormal durum sizin için normaldir
Hepimiz yanınızdayız
Umarım eski len şakrak haline en kısa sürede geri dönebilirsin
 
Ankara’ya atanma durumum 1-2 aya belli olacak inşallah nasip olursa kalıcı olarak gitmeyi düşünüyorum 🙏🏻
Ataninca ev bulma sıkıntısı yasarsaniz haberdar edin, yardımcı olalım emlakciya bulaşmadan .

Kolay gelsin
 
Daha önce de konu açmıştım hanımlar. Adana’dayız biz. 6 şubattaki hatırlamak bile istemediğim depremden sonra bir süre İç Anadolu’da akrabaların yanında kaldık, daha sonraki süreçte ise köy evi, araba, çadır arasında mekik dokuduk çünkü artçılar devam etti hep.

Bu süreçte uzmanlar Adana’da çok büyük bir tehlike beklemediklerini söylediler ve apartmanımız da 2 farklı uzman tarafından kontrol edilip güvenli denilince (aradan da 1 ay geçtiği için) biz mecburen eve yerleştik diğer herkes gibi.

Ancak dün akşam saat 11’e doğru bir anda yerden garip bir gürültü geldi ve deprem oldu, derecesi çok fazla değildi ama yüzeye yakındı, çok korktuk ve herkes aşağılara indi sarsıntı bitince.

Psikolojim darmadağın vaziyette. Her an tetikte olmak, acaba sallanıyor muyuz acaba bir şey olacak mı diye düşünmek çok zor. Üstelik geçen depremdeki kayıplar hala çok taze ve onları da düşündükçe çok kötü oluyorum. Ailesini, nişanlısını, arkadaşlarını, evini kaybedenler… Bizim de tanıdığımız bir aile vefat etti mesela.

Bilmiyorum sadece yazmak ve içimi dökmek istedim. Belki biraz moral vermek istersiniz veya “seni anlıyorum” deseniz bile yeterli olur. Teşekkür ederim.
Bende gece 99 marmara depremini yaşadım, ozman çocuktum. Sarsintiyla uykudan uyanmistik 2 gün eve girmemistik. Ama küçüktüm bu kadar korku olmamisti. Şuan çok daha fazla üzüldüm, korktum, hala etkisinden cikamadim bu depremi yasamadigim halde. Hepimiz dağıldık, Allah' a sığındık. Evin zemini iyiyse depreme dayanikliysa sağlam kalır yıkılmaz diye telkin ediyoruz kendimizi. Umarım birdaha olmaz ,kimsenin canı yanmaz. Rabbım korktuklarimizdan emin eylesin, ölümünde sıralasını hayırlısını versin Amin
 
Merhaba, yaşadıklarınız inanın çok normal. Güçlü olmak ya da güçlü olmaya çalışmak zorunda falan da değilsiniz. Ama yaşadığınız sürecin normal olduğunu ve geçeceğini bu süreçte aklınızdan çıkarmayın sakın. Ben ta Ankara’dan bu yaşanılanlara dayanamayıp hastanelik oldum sizi düşünemiyorum bile. Sanırım bu süreçte biraz bencilce olsa da bazı şeylerin iyi taraflarına odaklanmak gerekiyor. Ne güzel hayattasınız, kaybınız olmamış ve eviniz sağlammış. Bunları düşünüp travma kaynaklarından ve gündelik hayatınızda bu sohbetlerden uzak durmanızı, sevdiklerinizle daha sık vakit geçirmenizi tavsiye ederim. Mümkün olduğunca evden çıkın, gezin ve sevdiğiniz şeyleri yapın. Yavaş da olsa etki ediyor. Bir de yani bir noktada kadere inanmak gerekiyor. Elimizden geleni yapalım ama o gün iş için veya başka bir şey sebebiyle çürük bir yerde olmayacağımızın da garantisi yok. Biz elimizden geleni yapıp gerisini Allah’a emanet etmek zorundayız, yoksa çıldırırız. İşte tam bu noktada bu düşünceler bizi hasta etmeye başlıyor, dikkat etmek lazım.
 
Çok çok geçmiş olsun. İlk depremi İç Anadolu'da hissettim,uykumdan uyandım. Herhalde bana öyle geliyor deyip geri uyudum. Sabah uyandığımda öğrendim depremi.

99 depremini yaşadım aylarca çadırda kaldım anlıyorum sizi. Biz burda kahrolduk,ne uyku ne yemek. Su geçmedi boğazımızdan.Siz ne haldesinizdir kim bilir.😞Deprem bölgesi için elimizden geleni yaptık lakin fazlasını yapamadığımız için kahrolduk. En zoru da şu an hala birileri enkaz altında ve bir şey yapamıyoruz hissi oldu.

Sevgili Merkür. En içten dileklerimle söylüyorum bunu siz ve tüm deprem bölgesindeki üyeler için inanıyorum ki kötü günler geride kalacak. Cenazeleriniz,travmalarınız var. Biliyorum çok zor ama unutmayan,normalleşmeyenler var. Kalbi hala o bölgelerde atan var,yalnız değilsiniz.Beraber atlatacağız,buda geçecek.🙏❤️
 
saygı duyduğum bir üyeydi ancak son zamanlarda yorumlarda iyice saçmaladığını görmeye başladım ve saygımı kaybettim.

depremlerde özelliikle kilitli kapılarda kapı sıkışması çok yaşanıyor. balkon kapıları genelde camlı olur, anahtarı bulamayınca o kapının camını kırıp camdan çıksalardı diye düşündüm ama ona fırsat kalmadan çökmüş muhtemelen. balkona yöneldiklerine göre yüksekte oturmuyorlardı, bir veya ikinci kattalardı diye düşünüyorum. allah rahmet eylesin, başınız sağolsun. insanın bazen hiçbir şeye fırsatı kalmayabiliyor, çok keskin yorumlar yapmak doğru değil. kafanda bişey kurgularsın, yapabilirsen yaparsın, yapamazsan da yapamazsın yani. saçmalayıp saçmalayıp sonra mantığınla okumuyorsun demek nedir, nasıl bir saygısızlıktır ben anlamadım.
Deprem anında herkes aynı tepkiyi veremiyor bir de. Evdeyken yakalandık büyük depremlere 6-7 Şubattakilere yani. Yeminle mal gibi kalakaldım olduğum yerde. Dondum bildiğiniz.
Ben öğretmenim, okullar açıldı açılalı 5-6 kez okulda yakalandım. O arkadaşı yerime davet ediyorum, kendi canını geçip kendine bakan 25 küçük çocukla ne yapacak performansını görmek isterim.
Okulumda, diğer okullarda da hep en son bizler çıktık. Mahşer yeri gibi oluyor, çocukları sarsıntı bittikten sonra güvenli bir şekilde çıkarmak sonrasında eksik var mı diye o hengamede yoklama almak... Gerçekten çok ama çok zor.
 
Back
X