Depresyon kapımı çaldı.. Hoşgeldin mi diyeyim...

innuk

Guru
Kayıtlı Üye
9 Nisan 2009
3.901
2.785
448
İstanbul
Depresyondan çıkalı çok uzun bir zaman olmamıştı şimdi yine depresyonun eşiğindeyim..
Dün akşam yne saat 8 de yattım herşeyi işi gücü bıraktım. Hep kendimi toparlamaya çalışırken kendimi bu ruh halinde buluyorum yine ben hiç bir işe yaramayan hiç birşeyi tam yapamayan beceriksiz, yarım yamalak bir insanım..Ama bunu kabul etmekte işe yaramıyor..
iş arıyorum ama istediğim gibi bir iş bulamıyorum. Mezun olduğum bölüm fena değil iş olanaklarıda çok ama o sektörde tutunamadım.Gittim sırf aç kalmamak için başka bir sektöre işe girdim. Öyle böyle derken insanların 1 yıl tahammül edemediği işte aktif olarak 2,5 sene çalıştım.. Ama noldu psikolojim bozuldu.. Peki neden??
Maddi sorunlar.. Eşimin psikolojik baskısı, üzerine doğum ve alınan kilolar,, üzerine bakamadığım yetişemediğim bir çocuk, üzerine stresten bomba gibi eve döndüğüm 10 günde 1 izin kullandığım bir iş.. benim gibi zayıf karakterli bir insana çok geldi bunlar..
Benden çok oğlumun psikolojisi kötüydü tv bağımlısı oldu. İşi bıraktım ama işi bırakırken bugünki geleceğimiz durumu biliyordum. Oğluma 5 aydır ben bakıyorum. Haa çok mu iyi bakıyorum yine hayır.. Ama en azından TV karşısında oturmuyor bütün gün. ama full performans onunlada ilgilendiğim söylenemez..
Ev işleri beni bekliyor hergün bekliyor bekliyor bekliyor.. Ama ben zaruri olanları yapıyorum gerisini boşverdim.. Zaruri olanda nedir akşama kocam aç gelir evde çocuk var ee mecbur yemek yapılacak.. Çamaşşır, ütü bulaşık onun dışındakilere el süresin gelmiyor anlıycanız.. O konuda da yetersizim..
Bugün geldiğimiz nokta da borçlar tavan yaptı.. Eşim her ne kadar her ikimizinde tutumsuz olduğunu söylesede ona göre gayet dikkatli yapıyorum harcamalarımı.. O gereksiz şeylere para harcarken gık diyemiyorum dersem duyacağım lafı biliyorum çünkü..
Şimdi çalışmam gerek e ben çalışırsam çocuğu kreşe vermem gerek.. En azından evdeki gibi sıkılmaz yeni şeyler öğrenir. Hemde eve 3 kuruş katkım olur.. Ama başvurduğum ve çalışmak istediğim sektörden beni aramıyorlar.. En son mecbur kalıp yaptığım iş için arayanlar var ama nasıl yapıcam çocukla vericekleri para 1000-1200 tl onunda 500-600 ü kreşe gidecek.. Ben yine mutsuz olucam eline para kalmıycak.. Bunca yıldır boşa yaşamışım hayatım boşa geçmiş şimdi bakınca..
iş ilenlerında aranan nitelikler var ama aslında yok zamanında iyi seviyede olan ingilizcem şimdi bitik durumda 10 yıl önce aldığım ehliyetim sadece cüzdanımı süslüyor.. bana değer katacak tüm niteliklerim zaman içinde silinmiş gitmiş..Ee artık yaşta 30 a dayanmış..
Hiç boşuna iş arama diyorum kendime otur evde çocuğuna bak.. Sonra diyorum ki yıllar sonra nolucak? hep kiradamı oturcaksın? ya çocuğun okuma yaşına gelince napıcaksın? eşin şimdi bile birçok konuda seni eziyor evde oturduğunda ne olucak bir düşün diyorum..
Nitekim geçengün bir firmadan aradılar iş görüşmesi için.. eşim pek onaylamadı aradıkları pozisyon satış türü bir iş.. Direk sen yapamazsın kapı kapı dolaşamazsın vs. dedi. Ben yinede görüşmeye gitmek istdiğimi söyledim. Ama aylardır kendime tek bir kıyafet almışığım yok. Eğer 5-10 tl lik tşörtleri saymazsak en yeni ve en kaliteli kıyafetimi 3 sene önce almıştım oda artık olmuyor. Eşime dedim yarına ne giyecem kıyafetim yok..
Bana verdiği cevap pantolon giy gömlek giy.. kalk gidelim bişeler alalım diyemedi.. Çocuğa bakması için ablasını arayacaktı aramadı.. Akşam ararız dedi akşam ablası ben bakamam derse ben o saatten sonra kimi bulacaksam ki ablasıda der yani bakamam diye..
Nitekim bende vazgeçtim görüşmeye gitmekten bu sabah aradım ben gelemeyeceğim dedim.. Arkasından bir telefn daha başka bir yerden görüşmeye çağırıyorlar..Vee durum aynı ben yarın ne giycem çocuğu nereye bırakıcam o kadar uğraşıp didinip görümeye gidecem ve istediğim iş istediğim sektör olmuyacak..
Çok sıktım çook çokkk uzun yazdım kusura bakmayın ama dertleşmeye ihtiyacım var nolur beni anlayın..
 
tatlım sen gercekten de depresyondasın .oncelıkle gercekten calısmak ıstedıgıne emınmısın ? onu bır dusun derım .ınsanlar ıs bulamıyor sen ıse gorusmelere yarın ne gıyecegım dıye dusunmekten gıtmıyorsun .bastan kaybedıyorsun.dusunmekle hıc bırsey olmuyor .ısteklerını harekete gecırmelısın artık.ne guzel bak ıkı yerden de ıs gorusmesı ıcın cagrılmıssın bunu degerlendırmek yerıne gıyecek bırseyım yok dıye gıtmemıssın .gercekten calısmak ısteseydın ne gıyecegını dusunmezdın bence.calıstıktan sonra ıstedıklerını alırsın zaten .orada senın kılık kıyafetıne degıl yapacagın ıse bakıcaklar .dıs gorunus de elbette onemlı ,ama kımse sana marka kalıte gıymıs mı dıye bakmayacak .temız ve bakımlı olman yeterlı .bır yandan da alıcagım ucret en fazla 1000-1200 tl demıssın .500-600tl krese verınce bana yıne para kalmayacak dıye uzuluyorsun .tatlım hayat sartları bu ne yazık kı .onu alamayan cocugunu krese gonderemeyen var.yaptıgın ıs bellı pozısyon bellı ıken karsı tarafın sana 5000tl vermesını beklıyemezsın kı .bu devırde herkez bu ucretle calısıyor .ne yapıp edıp gecınıyorlar .sonucda evlı ve cocuklu bır bayansın .kazandıgını tabıkı de cocuguna evıne barkına harcıyorsun .elde avucda koseye atacagın para kalmayabılır .ama emin ol herkez aynı durumda .bır sekılde gecınmeye calsıyor ınsanlar .sen de bence ne gıyecegım ne edecegım dıye dusunmek yerıne ,bır an once ıs gorusmelerıne basla derım.
 
tatlım sen gercekten de depresyondasın .oncelıkle gercekten calısmak ıstedıgıne emınmısın ? onu bır dusun derım .ınsanlar ıs bulamıyor sen ıse gorusmelere yarın ne gıyecegım dıye dusunmekten gıtmıyorsun .bastan kaybedıyorsun.dusunmekle hıc bırsey olmuyor .ısteklerını harekete gecırmelısın artık.ne guzel bak ıkı yerden de ıs gorusmesı ıcın cagrılmıssın bunu degerlendırmek yerıne gıyecek bırseyım yok dıye gıtmemıssın .gercekten calısmak ısteseydın ne gıyecegını dusunmezdın bence.calıstıktan sonra ıstedıklerını alırsın zaten .orada senın kılık kıyafetıne degıl yapacagın ıse bakıcaklar .dıs gorunus de elbette onemlı ,ama kımse sana marka kalıte gıymıs mı dıye bakmayacak .temız ve bakımlı olman yeterlı .bır yandan da alıcagım ucret en fazla 1000-1200 tl demıssın .500-600tl krese verınce bana yıne para kalmayacak dıye uzuluyorsun .tatlım hayat sartları bu ne yazık kı .onu alamayan cocugunu krese gonderemeyen var.yaptıgın ıs bellı pozısyon bellı ıken karsı tarafın sana 5000tl vermesını beklıyemezsın kı .bu devırde herkez bu ucretle calısıyor .ne yapıp edıp gecınıyorlar .sonucda evlı ve cocuklu bır bayansın .kazandıgını tabıkı de cocuguna evıne barkına harcıyorsun .elde avucda koseye atacagın para kalmayabılır .ama emin ol herkez aynı durumda .bır sekılde gecınmeye calsıyor ınsanlar .sen de bence ne gıyecegım ne edecegım dıye dusunmek yerıne ,bır an once ıs gorusmelerıne basla derım.

İnan tek derdim iş görüşmesinde ne giyeceğim değil.. Ama iş görüşmesine giderkende dış görüş ilk intiba açısından çok önemli. Yazdıklarım çok uzun ve karmaşık olduğu için sorun sadece bu olarak algılanmasın sonuçta çalışmak bana hep kendimi iyi hissetirdi şimdiye kadar son işim bir çağrı merkezindeydi.. Çok yoğun akşama kadar şikayet dinlediğim bir iş olmasına rağmen ay sonu gelip maaşımı alıcamı düşününce tahammül edebiliyordum. Ama ne zaman ki işin içine çocuk girdi. eve işe çocuğa bölünmeye ve yetmemeye başladım o zaman ipler koptu yavaş yavaş üzerine birde eline geçen para sadece borç ödemeye ve kiraya gidip kenara köşeye birşey kalmayınca sinirlerim bozuluyordu..
Şimdiye kadar hiç öyle lüks kaliteli alışveriş yapacak kadar param olmadı. Kaliteli ve pahalı kıyafetler hep hedye gelmiştir o da çoooook nadir.. Ama o kdar eşşek gibi çalışıpta gönlüme göre bir kıyafetim olmayınca, borçtan harçtan kurtulamıyınca insanın siniri bozuluyor..Ben hep ucuzluk mağazalarından giyinmişimdir..
Eskiden tek başıma yaşıyordum ev geçindirmekten belin doğrulmuyordu. Şimdi evlendim çocuğum var başka masraflar var..
Ama bu sıkıntıyı nedense tek ben yaşıyorum.. Sevgli eşim o konuda ya çok rahat yada rahatmış gibi görünmeyi tercih ediyor.. mesela arkadaşlarıyla bir yere gidecekse beni götürmemeyi tercih ediyor..
Nedeni dış görünüşüm bunda fark ettiriyor. En özenli çıktığımda bile şu haline bak kezban gibisin dediğinde içimde kocaman bir yara açılıyor..
 
Canim ilk basta tebrik ederim 20 kilo vermissin!:42:


Esin sana kezban gibi giyindigini söylüyorsa varsin öyle olsun...

ya biz cogu kadinlar fedakar oluruz önceligi eve cocuga veririz,suc olur....canim esin seni niye götürmüyor arkadas ortamlarina?

tamam sadece erkekler gidip dürüstce birseyler yapar falan ok ama baska türlü?
 
canım varsın eline hiç para kalmasın, bence bir an önce işe gir sen. gerekirse bir defa da olsa yüzünü yırt ve iş görüşmesi için kıyafet almam gerek de, sen eşisin bu adamın, elbette sana para harcayacak, hiç öyle düşünme. umarımçok güzel bir işin olur...
 
İnan tek derdim iş görüşmesinde ne giyeceğim değil.. Ama iş görüşmesine giderkende dış görüş ilk intiba açısından çok önemli. Yazdıklarım çok uzun ve karmaşık olduğu için sorun sadece bu olarak algılanmasın sonuçta çalışmak bana hep kendimi iyi hissetirdi şimdiye kadar son işim bir çağrı merkezindeydi.. Çok yoğun akşama kadar şikayet dinlediğim bir iş olmasına rağmen ay sonu gelip maaşımı alıcamı düşününce tahammül edebiliyordum. Ama ne zaman ki işin içine çocuk girdi. eve işe çocuğa bölünmeye ve yetmemeye başladım o zaman ipler koptu yavaş yavaş üzerine birde eline geçen para sadece borç ödemeye ve kiraya gidip kenara köşeye birşey kalmayınca sinirlerim bozuluyordu..
Şimdiye kadar hiç öyle lüks kaliteli alışveriş yapacak kadar param olmadı. Kaliteli ve pahalı kıyafetler hep hedye gelmiştir o da çoooook nadir.. Ama o kdar eşşek gibi çalışıpta gönlüme göre bir kıyafetim olmayınca, borçtan harçtan kurtulamıyınca insanın siniri bozuluyor..Ben hep ucuzluk mağazalarından giyinmişimdir..
Eskiden tek başıma yaşıyordum ev geçindirmekten belin doğrulmuyordu. Şimdi evlendim çocuğum var başka masraflar var..
Ama bu sıkıntıyı nedense tek ben yaşıyorum.. Sevgli eşim o konuda ya çok rahat yada rahatmış gibi görünmeyi tercih ediyor.. mesela arkadaşlarıyla bir yere gidecekse beni götürmemeyi tercih ediyor..
Nedeni dış görünüşüm bunda fark ettiriyor. En özenli çıktığımda bile şu haline bak kezban gibisin dediğinde içimde kocaman bir yara açılıyor..

esınız sıze nasıl bu sekılde hıtap edebılıyor cok cırkın .kendısı sankı davıd beckham. ne garıp esınız varmıs oyle,hem sızden utanacak kadar goruntunuzden hoslanmıyor hemde,ıs gorusmesıne gıderken ne gıyıcem dedıgınız de bırseyler alalım bıle demıyor .bu erkek mılletını anlamak gercekten cok zor .parayı ıdare edersınız herseyden kısarsınız varsa yoksa cocuklarınız evınızdır kendınıze bıle vakıt ayıramazsınız ,o zaman da esınızın deyımıyle kezban olursunuz .tam tersı olup da,kendınızden baska kımseyı dusunmezsınız varsa yoksa sızın ne gıydıgınız sızın guzellıgınız kozmetık masraflarınızdır ,bu sefer de har vurup harman savurur olursunuz .cok zor bu erkek mılletını anlamak.
 
Canımm sanki alt komşumuzu anlatıyorsun o da 23 yaşında 3yaşında da oğlu var . Geçenlerde sesini duyduk gecenin 3'ü kavga ediyordu eşiyle . Kadınlı erkekli bir grup yemeğe gitmişler kadıncağız evde tek başına ... Neyse ertesi gün bize geldi . SAçlarını boyadık makyajını yaptık bir güzel bir şeyler aldık antaresten ona . Sonra akşam eşini o şeklde karşıladı kezban ( ! ) olarak değil . Bi anda değişti uslüp . Bir kaç gün sonra iş başvurusuna gitti . Allaha şükür kabul edildi . Ve bugün işe başladı :)
 
Depresyon kapımı çaldı.. Hoşgeldin mi diyeyim...

konu başlığına güldüm içeriğine üzüldüm..bence hiç hoşgeldin deme direk yüzüne kapıyı çarp nasıl olsa yüzsüz arada bir yoklar...seni anlıyorum hamilelğim sırasında aşırı kilo aldım giydiğim kıyafetleri bir kere giydim kilo aldıkça yeni kıyafete yetişemedik bende kezbanın önde gideniydim doğumdan sonrada kiloları verirken tutturamadığım için kezbanlığım devam etmişdi yavaş yavaş kilom oturuyor kezbanlığım geçiyor ama eşim hiç kezbanmışım gibi yaklaşmadı allah var hakkını yiyemem eşimin ama benim psikolojim kötüydü sonra baktım olmuyor kendi imkanlarımla kendime bakmaya başladım kendime baktıkça güvenim arttı inşallah sendede güvenin artar sorun işe başlamaman değil sorun kendine olan güveninin azalması artıracak yine sensin depresyon ilaçlarına bağımlı olma kendine olumlu ol daha önce kendini ne şekilde mutlu hiseettiğini hatırla nasıl giyindiğinde nasıl makyaj yaptığında mutlu oluyordun onu hatırlayıp yine aynı şekile bürün iyi gelir inşallah mutlu ve huzurlu olman dileklerimle...
 
deprasyon alarmi bende de basladi.ben kovuyorum .tekrar geliyo .git basimdan diyorum .ben devamli kis ayindan beri her gün calistim .cocuklarimla beraber .isten gelince yemek hazirla .evi topla .cocuklarini gezdir .yorgun yorgun cok da güzel oluyo.artik her gün ayni saatte ayni yoldan gecerek asfaltlar bile eskidi.evdeken evin kiymetini bil.cocuklarnla evinin isinle ilgilen.gerci calismak da iyi hafta da iki gün izin olsa .bu kadar bikmazdim .bir arkadasim la uzun zamandan beri görüsmüyduk bayram vasitasiyla ziyaretine gittim.kendi restorant isletiyo esinle beraber.arkadas cok berbat gözüküyodu.islerin yogunlugunda is yerinde bayilmis .bir ay hastahanede yatmis.depresyon gecirmis .iki hafta cocuklarini bile görmek istememis.ev de bile kapsini kilitleyip yalniz kalmak istedim dedi.kocasi bakmis cocuklarina.simdi ise gitmiyecegim üc ay yasak koymus doktor.bir bardak cayi koyup dolduramiyo.tansiyon yüksek .daha 35 yasinda .hep is de stres
 
Kizlar bana kizmayin ama cok zayifsiniz(Depresyona girip girip cikan arkadaslar)Sizin bu dediklerinizi cogu insn yasiyo coluk cocuk, borc, ev, is.....siz ne istiyosunuz anlayamiyorum?Calisin ama hepsi elinizde kalsin eviniz olsun ama onun karsiligi bisey ödemeyin anne olun ama zorluklarina katlanmayin :52:evet bu saydiklarimin hepsini bi arada basarmak belki zor ama hayat böyle bisey bunlari yasayan tek siz degilsiniz ki sizin gibi hatta sizden cook daha zor durumda insanlar var.O zaman herkes depresyona girsin kusura bakmayin ama anne olduysaniz depresyona girme gibi bi lüksünuz yok is konusuna gelincede milyonlarca insanda sadece para icin calisiyo sanmayinki hergün gitrtikleri ise asiklar hoplaya ziplaya gidiyolar:50:
 
Kizlar bana kizmayin ama cok zayifsiniz(Depresyona girip girip cikan arkadaslar)Sizin bu dediklerinizi cogu insn yasiyo coluk cocuk, borc, ev, is.....siz ne istiyosunuz anlayamiyorum?Calisin ama hepsi elinizde kalsin eviniz olsun ama onun karsiligi bisey ödemeyin anne olun ama zorluklarina katlanmayin :52:evet bu saydiklarimin hepsini bi arada basarmak belki zor ama hayat böyle bisey bunlari yasayan tek siz degilsiniz ki sizin gibi hatta sizden cook daha zor durumda insanlar var.O zaman herkes depresyona girsin kusura bakmayin ama anne olduysaniz depresyona girme gibi bi lüksünuz yok is konusuna gelincede milyonlarca insanda sadece para icin calisiyo sanmayinki hergün gitrtikleri ise asiklar hoplaya ziplaya gidiyolar:50:

Canim depresyona girmek icin illaki coook agir sebepler gerekmez. Bazen durduk yere, ortada hicbirsey yokken, hersey iyi gidiyorken bile bir insan depresyona girebilir. Ve önceden basariyla halledebildigi seyleri (ev, is, okul, cocuk, evlilik vs) depresyona girdikten sonra artik kaldiramicak hale gelir veya iste cok zorlanir. Depresyon budur zaten.
 
Canim depresyona girmek icin illaki coook agir sebepler gerekmez. Bazen durduk yere, ortada hicbirsey yokken, hersey iyi gidiyorken bile bir insan depresyona girebilir. Ve önceden basariyla halledebildigi seyleri (ev, is, okul, cocuk, evlilik vs) depresyona girdikten sonra artik kaldiramicak hale gelir veya iste cok zorlanir. Depresyon budur zaten.

Aciklamali depresyon kavraminiz icin cok tesekkür ederimde az cok bende depresyonun ne oldugunu biliyorum uzuuuuuuuuuuun yillar agir depresyon icindeki insanlarla yasadim :50:inanin bende depresyon gecirdim kücük yasta babami kaybettim annem zaten öncedende rahatsizdi babami kaybedince dahada kötü oldu hayatimi nerdeyse tek basina idare ettim diyebilirim.depresyondaki bi cok insan depresyonda oldugunu bile farketmez edende pek bisey yapmak istemez.psikiyatristin verdigi ilaclar sadece gecici cözümler insan once kendi icinde yenmeli bu durumu ah ah vah vah la depresyon gecmez yok halsizim canim bisey yapmak istemiyo bunlar bana göre biraz kacis .sikintilarinizin korkularinizin üstüne gidin en basidi bi psikolog hayvan korkusu olani korktugu hayvanla bir araya getiriyo yada yüksekten korkanin yuksege cikmasini istiyo yani sizi rahatsiz eden ne varsa üstüne gidin unutmayin siz depresyona girdiginizde aslinda bi nebze etrafinizdakilerina depresyona sokuyosunuz özellikle cocuklu ailelerin ayaklarinin daha saglam yere basmasi gerekli diye düsünüyorum.Allah herkezin ruh sagligini korusun
 
İnnuk canım benim lütfen kendine gel, kendine bak ve kendinle barış..
Önceki konunu da okumuştum, çocuğunla ilgili olanı...
Çok tv izlediği için işi bırakacağını falan yazmıştın..Ki bence de en iyisini yapmışsın..
Ama eğer oğluşun düzeldiyse güveneceğim kreş ya da bir bakıcı varsa bence bir an önce işe başla...
Madem sen çalışmadan da o çark dönüyor bundan sonra da döner..Çünkü kazancını oğluna ve kendine harca..Çünkü sen kendini güzel hissetmelisin ki oğluna da kocana da mutluluk veresin.
Bir süre sonra sendeki değişimi eşinde hissedecek ve umarım bu söylediği kırıcı sözler için pişmanlık duyacaktır..

Bir de açıkçası herkesin ilişkisi farklı bu yüzden yargılamak şöyle böyle yap demek istemem ama ben öyle sözler duysam sanırım çıldırırdım...Bence kendini de ezdirmemelisin..Madem seni böyle beğenmiyor o zaman beğendiği haline dönmen için maddi ve manevi olarak destek olsun köstek değil...

Bir de o kaybettim dediklerinin hepsi hatırlanabilir, ingilizceyi tekrar edebilirsin..Araba kullanmayı en çok 15 günde öğrenebilirsin..

İnan ben hiç kullanmıyordum sırf kızım doğduktan sonra onu bırakıp alabilmek için azmettim ve bir hafta sonra trafiğe çıktım..

Neyse farkındayım çok uzun yazdım..Aama lütfen depresyon falan deme silkelen ve kendine gel..Oğlun için hayal ettiğin anne ol:71:
 
Canim ilk basta tebrik ederim 20 kilo vermissin!:42:


Esin sana kezban gibi giyindigini söylüyorsa varsin öyle olsun...

ya biz cogu kadinlar fedakar oluruz önceligi eve cocuga veririz,suc olur....canim esin seni niye götürmüyor arkadas ortamlarina?

tamam sadece erkekler gidip dürüstce birseyler yapar falan ok ama baska türlü?

Canım saol..
o kiloları 1 sene uğraşıpta verdim kilolu olduğum dönemlerde hiç beni dışarı çıkarmak istemezdi. Ben anlardım hatta söylerdim ama yok ne alakası var falan der geçiştirirdi. Kilo vermem konusunda hep destek oldu yalan söyleyemem.Ve sonuç olarak o kadar kilo verip artık yanına yakışır hale geldikten sonrada açıkça itiraf etti kiloların yüzünden öyle yapıyorudum böyle yapıyordum vs. diye..
Arkadaş ortamlarına götürmeme sebebi düşündüğün gibi değil. Arkadaşları genelde evli ama çocuksuz. Gittikleri ortamlar cafe bar tarzı yerler.. bana hep senin çocukla ne işin var diyor.. Ama istese çocuğu annesine yada ablasına bırakıp benide götürebilir yada ne biliyim çocuğuda götürebileceğimiz türde yerlere gitmeyi teklif edebilir arkadaşlarına ama onun yerine hep yanlız gitmeyi tercih ediyor..


canım varsın eline hiç para kalmasın, bence bir an önce işe gir sen. gerekirse bir defa da olsa yüzünü yırt ve iş görüşmesi için kıyafet almam gerek de, sen eşisin bu adamın, elbette sana para harcayacak, hiç öyle düşünme. umarımçok güzel bir işin olur...

Dün öğleden sonra aradım canım dedim tekrar iş görüşmesine çağrıldım diye. Sen geç çıkmayacaksan gidip gömlek tarzı bişe bakabilirmiyiz dedim.. Akşam geldi aldı beni gittik bir gömlek aldık saolsun. Sonra AVm den çıkarken pantolonun varmıydı dedi. Yok diyemedim çok çekiniyorum yaa söyleyemedim. Bi tane kumaş pantolonum vardı 2007 de iş görüşmesine giderken almıştım yine :)) 42 beden onu giyerim diye düşündüm sesimi çıkaarmadım. Eve geldim bir giydim içinde yüzüyorum resmen..Ama yapıcak bişe yok bugün giderken giydim çekiştire çekirtire yürüdüm yollarda ama napiim. Bir yanım o kendine harcıyor mis gibi sende harca derken öbüryanım olmaz diyor yazık değilmi para kolay kazanılmıyor..
 
Canımm sanki alt komşumuzu anlatıyorsun o da 23 yaşında 3yaşında da oğlu var . Geçenlerde sesini duyduk gecenin 3'ü kavga ediyordu eşiyle . Kadınlı erkekli bir grup yemeğe gitmişler kadıncağız evde tek başına ... Neyse ertesi gün bize geldi . SAçlarını boyadık makyajını yaptık bir güzel bir şeyler aldık antaresten ona . Sonra akşam eşini o şeklde karşıladı kezban ( ! ) olarak değil . Bi anda değişti uslüp . Bir kaç gün sonra iş başvurusuna gitti . Allaha şükür kabul edildi . Ve bugün işe başladı :)

New güzel çok sevindim komşunuzun adına ama benim eşim bu kadar kolay sevinemiyor maalesef.. Bayramda annemlere gittik bayram diye insan içine çıkıcam diye gittim marketten saçboyası aldım evde saçımı boyadık. Birde saçlarım uzun ve kıvırcıktı hergün tarayıp şekil veremediğim için hep arkadan topuz gibi tepeme topluyordum değişiklik olsun diye kısa kestireyim dedim gittim kuaföre çok hoş modern katlı bir kesim yaptı birde fönledi falan eve geldik eşimin tepkisini çok merak ediyordum kardeşim annem falan çok güzel olmuş çok yakışmış dediler. Kapıdan girdim eşim baktı suratı donuk sadece hiç beğenmedim dedi.. Sonra annem nesi var çok güzel olmuş gözün alışmadı ondan falan deyince baktı baktı yok tamam güzel olmuş falan dedi.. Hep böyle yapıyor beğensede beğenmedim deyip moralimi alt üst ediyor. Sonradan beğendiğinin de bi anlamı kalmıyor benim için..

Depresyon kapımı çaldı.. Hoşgeldin mi diyeyim...

konu başlığına güldüm içeriğine üzüldüm..bence hiç hoşgeldin deme direk yüzüne kapıyı çarp nasıl olsa yüzsüz arada bir yoklar...seni anlıyorum hamilelğim sırasında aşırı kilo aldım giydiğim kıyafetleri bir kere giydim kilo aldıkça yeni kıyafete yetişemedik bende kezbanın önde gideniydim doğumdan sonrada kiloları verirken tutturamadığım için kezbanlığım devam etmişdi yavaş yavaş kilom oturuyor kezbanlığım geçiyor ama eşim hiç kezbanmışım gibi yaklaşmadı allah var hakkını yiyemem eşimin ama benim psikolojim kötüydü sonra baktım olmuyor kendi imkanlarımla kendime bakmaya başladım kendime baktıkça güvenim arttı inşallah sendede güvenin artar sorun işe başlamaman değil sorun kendine olan güveninin azalması artıracak yine sensin depresyon ilaçlarına bağımlı olma kendine olumlu ol daha önce kendini ne şekilde mutlu hiseettiğini hatırla nasıl giyindiğinde nasıl makyaj yaptığında mutlu oluyordun onu hatırlayıp yine aynı şekile bürün iyi gelir inşallah mutlu ve huzurlu olman dileklerimle...

Çok haklısın canım çok doğru tespit etmişsin.. Ben aslında kafamdaki ben olamadığım için bu ruh halimi yaşıyorum.. üzerinede eşimin böyle davranması ve destek görememek iyice yıpratıyor beni..
Sen nasıl başardın nasıl yaptın.. Aslında bende yapabilirim diyorum kendi kendime sonuçta o kadar kiloyu kendime inarak verdim saçımı başımı değiştirdim artık düzenli bakımını yaparsam belki dış görüntümle barışabilirim.. Şu kezbanlığımdan kurtulur kendime yenden güven kazanabilirim.. Ama iste destek lazım bana itici bir güç lazım o güç eşim değil farkındayım. O beğensede beğenmedim der.. Sürekli olumsuz eleştirir. Laf sokar..
Bende depresif olmak istemiyorum bişeyler yapayım istiyorum..çocuğuma iyi bir anne olayım evim pırıl pırıl olsun.. Akşama eşimi güler yüzle karşılıyayım en azından.. Zamanlabelki istediğim gibi bir işte bulurum bilmiyorum yaaa kendimde o gücü nasıl bulucam..
 
Kizlar bana kizmayin ama cok zayifsiniz(Depresyona girip girip cikan arkadaslar)Sizin bu dediklerinizi cogu insn yasiyo coluk cocuk, borc, ev, is.....siz ne istiyosunuz anlayamiyorum?Calisin ama hepsi elinizde kalsin eviniz olsun ama onun karsiligi bisey ödemeyin anne olun ama zorluklarina katlanmayin :52:evet bu saydiklarimin hepsini bi arada basarmak belki zor ama hayat böyle bisey bunlari yasayan tek siz degilsiniz ki sizin gibi hatta sizden cook daha zor durumda insanlar var.O zaman herkes depresyona girsin kusura bakmayin ama anne olduysaniz depresyona girme gibi bi lüksünuz yok is konusuna gelincede milyonlarca insanda sadece para icin calisiyo sanmayinki hergün gitrtikleri ise asiklar hoplaya ziplaya gidiyolar:50:

Buda sizin düşünceniz tabi saygı duyarım..
Ama bahsettiğiniz insalar da zaten depresyondalar.. Hayat biz depresyonda olsakta olmasakta devam ediyor.. Yani bir insan depresyone girmeden önce durupta herkes aynı şeyleri yaşıyor, ben zaten anneyim öyle bir lüksüm yok en iyisi ben vazgeçeyim depresyondan diyemiyor malesef..
Ben çok sıkıldığım ve burda bir çok arkadaşımdan, tecrübeli annelerden ve sizin gibi farklı açılardan bakan arkadaşlardan bile şimdiye kadar hep birşeyler almış olduğum için derdimi burda paylaştım. Yorumunuz içinde teşekkür ederim...
 
İnnuk canım benim lütfen kendine gel, kendine bak ve kendinle barış..
Önceki konunu da okumuştum, çocuğunla ilgili olanı...
Çok tv izlediği için işi bırakacağını falan yazmıştın..Ki bence de en iyisini yapmışsın..
Ama eğer oğluşun düzeldiyse güveneceğim kreş ya da bir bakıcı varsa bence bir an önce işe başla...
Madem sen çalışmadan da o çark dönüyor bundan sonra da döner..Çünkü kazancını oğluna ve kendine harca..Çünkü sen kendini güzel hissetmelisin ki oğluna da kocana da mutluluk veresin.
Bir süre sonra sendeki değişimi eşinde hissedecek ve umarım bu söylediği kırıcı sözler için pişmanlık duyacaktır..

Bir de açıkçası herkesin ilişkisi farklı bu yüzden yargılamak şöyle böyle yap demek istemem ama ben öyle sözler duysam sanırım çıldırırdım...Bence kendini de ezdirmemelisin..Madem seni böyle beğenmiyor o zaman beğendiği haline dönmen için maddi ve manevi olarak destek olsun köstek değil...

Bir de o kaybettim dediklerinin hepsi hatırlanabilir, ingilizceyi tekrar edebilirsin..Araba kullanmayı en çok 15 günde öğrenebilirsin..

İnan ben hiç kullanmıyordum sırf kızım doğduktan sonra onu bırakıp alabilmek için azmettim ve bir hafta sonra trafiğe çıktım..

Neyse farkındayım çok uzun yazdım..Aama lütfen depresyon falan deme silkelen ve kendine gel..Oğlun için hayal ettiğin anne ol:71:


Canım benim yazdıklarını okuyunca omzuna yatıp ağlayasım geldi..
Kendimi bırakmak istemiyorum ama kendimide toparlayamıyorum kaldım böyle sallantıda.. Kendimi her açıdan yetersiz hissediyorum..
Herşeyden önce önem verdiğim tek şey oğluma iyi bir anne olmak ama sadece ona odaklanamıyorum işte başka şeylerde var beni bekleyen. Evi çekip çevirememek, kendime bakamamak, parasızlık birikip birikip üzerime geliyor hepsinin üzerine bu sürekli ezilme hali eziklik duygusu iyice körüklüyor..

Kendimle ilgili yapmak istediğim onca şey var ama nerden başlıycamı bile bilmiyorum. Araba konusunda eşim çok hassas o konuda da bana sen hayatta yapamazsın diyor arada bir veriyor arabayı en ufak bir hatamda alıyor tekrar arabayı sen böyle nasıl kullanıcan diyor. İki kere özel ders almaya teşebbüs ettim kıyameti kopardı. Arabası da çok kıymetli açıkca söylemesede öyle anlıyorum ben. Ee çocuk olunca mecbur bi yerde araba kullanmak. Belki bana yine kızanlar olucak herkesin arabası mı var diye ama Kapının önünde araba cebinde ehliyet olupta otobüse binmek insana çok koyuyor hele ki sen asla başaramazsın gibi cümleler duymak..
 
Canım benim yazdıklarını okuyunca omzuna yatıp ağlayasım geldi..
Kendimi bırakmak istemiyorum ama kendimide toparlayamıyorum kaldım böyle sallantıda.. Kendimi her açıdan yetersiz hissediyorum..
Herşeyden önce önem verdiğim tek şey oğluma iyi bir anne olmak ama sadece ona odaklanamıyorum işte başka şeylerde var beni bekleyen. Evi çekip çevirememek, kendime bakamamak, parasızlık birikip birikip üzerime geliyor hepsinin üzerine bu sürekli ezilme hali eziklik duygusu iyice körüklüyor..

Kendimle ilgili yapmak istediğim onca şey var ama nerden başlıycamı bile bilmiyorum. Araba konusunda eşim çok hassas o konuda da bana sen hayatta yapamazsın diyor arada bir veriyor arabayı en ufak bir hatamda alıyor tekrar arabayı sen böyle nasıl kullanıcan diyor. İki kere özel ders almaya teşebbüs ettim kıyameti kopardı. Arabası da çok kıymetli açıkca söylemesede öyle anlıyorum ben. Ee çocuk olunca mecbur bi yerde araba kullanmak. Belki bana yine kızanlar olucak herkesin arabası mı var diye ama Kapının önünde araba cebinde ehliyet olupta otobüse binmek insana çok koyuyor hele ki sen asla başaramazsın gibi cümleler duymak..


Canım benim ağla ağla açılırsın bu knuda ciddiyim..Benimde 18,5 aylık bir kızım var..Hamilelikte başlayan ağlama nöbetlerim halen sürüyor ama ağladıkçaaçılıyorum ben :)

Odaklanamamaya gelince inan hepimiz öyleyiz...Bir yandan iş, bir yandan ev..Ben de bazen kızımla ilgilenmeye çalışırken öyle zorluyorumki kendimi...O an oynuyorum ama aklımda hep başka şeyler..

Ama hani derler ya ağlamayana meme yok diye benimki o hesap...Valla hiç mükemmel olmaya çalışmıyorum..Eşime de açıkça ben bu kadarım vala süpermen değilim diyorum...Hiç öyle evim pırıl pırıl değil, kap kap yemeklerim de yok..Ama ne var bilyor musun elinden geldiğince kendine bakan, çocuğu ile oynayan, ve arta kalan zamanda eşi ile vakit geçiren biri var...Nasıl dersen biz eşimle afta içi ne kadar yoğun olursak olalım cumartesi geceleri başka program yapmamaya çalışırız...İki bira açar sohbet ederiz..İnan kızım uyuyana kadar 11-12 oluyor ama gene de o saatten sonra bile günlerden cumartesi iise yatmıyor ve herşeyden konuşuyoruz..Bütün haftanın dedikodusunu yapıyoruz ve açılıyoruz...Resmen ilişkimiz nefes alıyor...

Demem o ki bir şekilde eşinle iletişime geçmeye çalış canım...Bu sene evin pis olsun ne olacak, akşama bi çorba bi makarna yiyin..Ama ikinize bi zaman kalsın..bak bu nasıl da mutluluk verecek sana...Böyle moda mod yapalım diye değil ama tamamen doğal bi şekilde bunu yapmaya çalış bence...

İnan ben de 1400 lira maaş alıyorum, anca geçinip gidiyoruz, öyle evime temizlikçiler falan gelmiyor..Ama bu süreci atlatana dek herşeyi asgari yapıyorum..Herkese de tavsiye ediyorum..

Bir de herşeyi eşinden bekleme e mi..Mesela sen bi organizasyn yap, bebeği bırak bi yere, iki saat evde yalnız kalın ya da dışarı çıkın..Nefes alın..Sonrasında bebeğinle de daha verimli ilgilenirsin emin ol :))

Biliyorum gene çok uzun napimm çenem düşük benim:1:
 
Son düzenleme:
Bir de bazı konulard arsızlığa vurmalı insan..Eğer o araba kapıda ise babasından getirmedi di mi beraber aldınız..o zaman direteceksin ben de kullanıcam diceksin :)
 
Bir de bazı konulard arsızlığa vurmalı insan..Eğer o araba kapıda ise babasından getirmedi di mi beraber aldınız..o zaman direteceksin ben de kullanıcam diceksin :)
 
Back
X