- Konu Sahibi gidicemburalardan13
-
- #21
Güzel bir bakis açısı teşekkür ederimÖzgüveninizi geri kazandığınızda, hayatınızdaki kişilerin üst soyunuzdan kişilerle sizi yargılamasına izin vermezsiniz zaten.
Şu an odaklanmanız gereken tek şey kendinizsiniz.
İlk önce psikolojinizi düzeltmeniz lazım psikiyatrist ile başlayın. Yanına ek olarak terapi alın diyeceğim ama terapiler çok pahalı psikoloji kitapları okuyarak da çözebilirsiniz bunu. Psikolojiyi düzeltince hayata bakış da değişecek her şey değişecek…Herkese merhaba. Ben 28 yaşımdayım. Çok mutsuz bir çocukluk geçirdim.annem babam ayrıydi ve psikolojik sorunları olan insanlardı. Hepsinin ayrı ceremesini çektim.Babamin öz bakım ve ekonomik sorunları. Annemin narsistligi ve öfke sorunları derken ben çok erken yaşta tükendim. Okul hayatım depresyonla gecti. Mezun olduktan sonra tüm bunlardan uzaklaşmak icin doğduğum şehri terk ettim ve yeni bir şehirde çalışmaya başladım. Biriyle tanıştım ancak yanlış bir kişiydi ve hayattan daha da koptum. Aslında cok iyi bir okuldan dereceyle mezunum ve o kişiyi birakip atandım ancak şuan hayata uyum saglayamiyorum. Sosyal çevrem sıfır. Hayatımı yeni baştan kurmak istiyorum. Nasıl başarırım bunu bilmiyorum. Yeni biriyle tanışmaya da korkuyorum. Çünkü aile durumumun sürekli başıma kakilacagini hissediyorum. Konuşacak kimsem yok bu yüzden buraya yazıyorum.
Teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için. Kendimi tanıyıp sevmek çok istiyorum ama bu hayatta kalma modundan bir türlü çıkamadım. Önerilerinizi degerlendirecegimEn zor kısmı başarmışsınız mesleğiniz var ekonomik özgürlüğünüz var bağımsız bir hayata sahipsiniz. Şimdi bu kadar güçlüğü yenen kendinize bebek gibi bakma zamanı. Yaşınız tam insanın kendini baştan kurma yaşları zaten. Benim tavsiyem şu sorunu çözeceğim bunu halledeceğim gibi acil hedefler koymadan uzunca bir terapi sürecine girin. Ben öyle yaptım gerçekten kendimi tanıyıp sevmek için çok iyi geldi. Şu ara yalnız olmanın avantajlarını kullanın, çevre yerlere gezmeye gidin yürüyüş bisiklet turu gibi organizasyonlara katılın kışın para biriktirip vizesiz ülkelerde ucuz seyahatlar yapın bol bol film izleyin roman okuyun. Yıllarca mücadele etmiş de şimdi tatil ve detoks zamanı gibi düşünün
Ben aslında psikolojisi gerçekten düzgün bir insandim. Fonksiyonsuz bir ailede yetişmiş olmama rağmen sınavda dereceyle çok güzel bir okula girip mezun oldum.okurken bir çok yerden burs aldım Ama ne zaman ki eğitim hayatım bitti çalışmaya başladım. Ve o kişiyle tanistim hayatım allak bullak oldu. Bir de ataninca Toparlayamadim sonrasında. Eskisinden daha iyiyim ama umarım başarırım. Terapiye bütçem yetmiyor. Ilaç tedavisi hiç gormedim.İlk önce psikolojinizi düzeltmeniz lazım psikiyatrist ile başlayın. Yanına ek olarak terapi alın diyeceğim ama terapiler çok pahalı psikoloji kitapları okuyarak da çözebilirsiniz bunu. Psikolojiyi düzeltince hayata bakış da değişecek her şey değişecek…
Eft yi denemenizi önerebilirim işe yarıyor bana psikiyatristim önermişti kendi kendine yapabileceğin bir terapi. Özellikle böyle konularda tam nokta atışı kendini kabul etmeyi sağlıyor. Eft hakkında bilgi verebilirim. (İlk zamanlar ne saçma bu vuruşlar vs diyordum ama işe yaradığını görünce dumura uğradımTeşekkür ederim güzel düşünceleriniz için. Kendimi tanıyıp sevmek çok istiyorum ama bu hayatta kalma modundan bir türlü çıkamadım. Önerilerinizi degerlendirecegim
Benim de hayatım seninle aynı sayılır ama çevremde sevilip sayıldığımı düşünüyorum. Aslında bunun sebebi senin kendine verdiğin değer ile alakalı sen müsade edersen herkes seni ayaklar altına alır ama sen kendine değer verip ezdirmezsen herkes saygı gösterir. Bu arada hayat depresyon için yaşamaya değmiyor zaten hayat zor bir de depresyon ile kendine daha da zorlaştırmaHerkese merhaba. Ben 28 yaşımdayım. Çok mutsuz bir çocukluk geçirdim.annem babam ayrıydi ve psikolojik sorunları olan insanlardı. Hepsinin ayrı ceremesini çektim.Babamin öz bakım ve ekonomik sorunları. Annemin narsistligi ve öfke sorunları derken ben çok erken yaşta tükendim. Okul hayatım depresyonla gecti. Mezun olduktan sonra tüm bunlardan uzaklaşmak icin doğduğum şehri terk ettim ve yeni bir şehirde çalışmaya başladım. Biriyle tanıştım ancak yanlış bir kişiydi ve hayattan daha da koptum. Aslında cok iyi bir okuldan dereceyle mezunum ve o kişiyi birakip atandım ancak şuan hayata uyum saglayamiyorum. Sosyal çevrem sıfır. Hayatımı yeni baştan kurmak istiyorum. Nasıl başarırım bunu bilmiyorum. Yeni biriyle tanışmaya da korkuyorum. Çünkü aile durumumun sürekli başıma kakilacagini hissediyorum. Konuşacak kimsem yok bu yüzden buraya yazıyorum.
Yanlış mesajı alıntılamışımBen aslında psikolojisi gerçekten düzgün bir insandim. Fonksiyonsuz bir ailede yetişmiş olmama rağmen sınavda dereceyle çok güzel bir okula girip mezun oldum.okurken bir çok yerden burs aldım Ama ne zaman ki eğitim hayatım bitti çalışmaya başladım. Ve o kişiyle tanistim hayatım allak bullak oldu. Bir de ataninca Toparlayamadim sonrasında. Eskisinden daha iyiyim ama umarım başarırım. Terapiye bütçem yetmiyor. Ilaç tedavisi hiç gormedim.
Ben de çok inanmam böyle şeylere ama siz soylediyseniz deneyeceğim teşekkürlerEft yi denemenizi önerebilirim işe yarıyor bana psikiyatristim önermişti kendi kendine yapabileceğin bir terapi. Özellikle böyle konularda tam nokta atışı kendini kabul etmeyi sağlıyor. Eft hakkında bilgi verebilirim. (İlk zamanlar ne saçma bu vuruşlar vs diyordum ama işe yaradığını görünce dumura uğradım)
Evet var ilaç kullandı annem hayati boyunca ve öfke nöbetleri şiddeti hiç geçmezdi bu yüzden ilaca karşı çok mesafeliyim. Belki doğrusu sizin dediginizdir.Yanlış mesajı alıntılamışımdepresyon gibi gözüküyor ilaç tedavisine başlayın önyargınız varsa hiç olmasın. Benim önyargım vardı stresten geceleri ellerim titremeye başlayana kadar gitmemekte direndim erken başlasaydım şuan uğraştığım sorunlarım olmayacaktı. Ve bir de psikonetin kitaplarını önerebilirim “iyi hissetmek” kitabı güzel bir başlangıç olabilir.
Benim de babam psikolojik ilaç kullanırdı ilaç kullanmak bana güçsüzlük ve bir sorunmuş gibi gelirdi. Ama dediğim gibi büyük hata kendine zarar veriyorsun bir süre sonra üzüntüden ve depresyonun getirdiği ataletten. Desteksiz aşılmıyor ve ilaçlar aşmayı kolaylaştırıyor kısaca kendimi de sürekli tekrar ettim gibi oldu amaEvet var ilaç kullandı annem hayati boyunca ve öfke nöbetleri şiddeti hiç geçmezdi bu yüzden ilaca karşı çok mesafeliyim. Belki doğrusu sizin dediginizdir.
sanaldan konuşmaya başlayabilirsin en azından yalnızlık çekmezsin, iyice tanıyana kadar da sınırını korumuş olursun.Burda da insanlar var ama kafa yapısı olarak bana hitap etmiyorlar malesef onun yalnızlığını çekiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?