Bir süre iyi hissettiriyor.Ben ofise gidiyorum devamlı ama etrafinda kendini beğendirmek için uğraştığın biri olmayınca amaçsız gibi geliyor.Dönütler alıyorsun çevreden ama bir yere kadar mutlu ediyor.Geçen iş arkadaşım sen gittikçe güzelleşiyorsun dedi.Ama gidiyor en güzel yaşlar neye yarar.Depresyondaydım. Terapi de alıyordum. Yeni yeni atlatmaya başladım. Bu süreçte kendime bir şeyler alıyorum. Ama evden çalıştığım için diyorum ki, kim görecek? Arkadaşlarımla buluşurken falan düzgün giyinmeye çalışıyorum ama içimde hep kimin için süsleniyorum ki sorunsalı var. Siz kendinize özeniyor musunuz? Kimse görmese de, bakımlı olmalı, şık giyinmeliyim diyor musunuz? Acaba kendime baktıkça daha mı iyi olurum diye düşünmeye başladım. Aklımda hep, beni gören kimse yok, sevgili yok, o halde paspal takılabilirim sanrısı var.
Karşı komşuyu sevmiyorum.Ayrıca benim gibi evden çalışanlara en önemli tavsiyem, sakın yatakta ya da koltukta falan çalışmayın. Bi çalışma alanı yaratın ve molalarınızda çıkın oradan. Ben mesela odama kocaman bi ofis masası aldım, ofis koltuğu aldım. Hep oradan çalışırım. Ev müsait olsa sadece masa, koltuk ve kitaplık olan çalışma odası yapardım da boşta öyle bi oda yokMolalarımda mutlaka küçük balkona çıkarım, kahvemi sigaramı orada içerim. O sahiden moladır ve 10 dk bile olsa çok iyi gelir. Yapın bunu.
Böyle her şeye bahane bulduğun sürece az yaşarsın sen, benden söylemesi.Karşı komşuyu sevmiyorum.
Ayy valla bu erkekler keşke bu kadar ilgisiz ve ruhsuz olmasa ama yapacak birşey yok.eskiden bem de çok takıyordum ama kendimi telkin ede ede daha iyiyim.ne yapalım diyorum yani günümüz hayatının sorunu da bu.eskiden kadınlar dedikodudan, gözönünde olmaktan sıkıntı çekermiş biz de tam tersi ilgisizlikten, kimsenin umrunda olmamaktan sıkıntı çekiyoruz.bence eskisi daha iyiymiş.dert gibi ama önemliymişsin yani toplum nezdinde.valla ben de bazen dönüt mönüt de olmuyor. Hatta acaba bu fazla mı açık oldu diye utana utana çıkıyorum.bakıyorum yine kimsenin taktığı yok. Ayy ben de depresyona gireceğim valla.beni de toplayın.kadınlığımızı ututtuk be modern dünyada.Bir süre iyi hissettiriyor.Ben ofise gidiyorum devamlı ama etrafinda kendini beğendirmek için uğraştığın biri olmayınca amaçsız gibi geliyor.Dönütler alıyorsun çevreden ama bir yere kadar mutlu ediyor.Geçen iş arkadaşım sen gittikçe güzelleşiyorsun dedi.Ama gidiyor en güzel yaşlar neye yarar.
Camlar açık çalışıyorum. İşim bitince yürüyorum. Aralarımı da tuvalette kullanıyorum. 3 tane 10 dk aram var zaten.Böyle her şeye bahane bulduğun sürece az yaşarsın sen, benden söylemesi.
Bak bu akşam annem evde olmayacak. Ben sevinçten havaya uçtum tabii. Markete koşup bira alıcam, yanına da cips falan ıvır zıvır. Hava sıcak, içeride duramıyorum. Ev parka bakıyor, park çok gürültülü sevmiyorum ama ağaçlarına, yeşiline can kurban. Çıkıcam balkona, keyif yapıcam. Yiyeceğim, içeceğim. Tek başıma. Bak kimse yok, olmasın da zaten. Napiiim hayattan zevk alsam da ömrüm dolana kadar bu dünyadayım, almasam da. Ben de almaya çalışıyorum çoğu zaman. Bak eski konularıma, son aylarda buluşmadığım adam kalmadı. Olmadı, sevmedim, istemedim yalnızım. Geçen yaz gönlüm kaydı birine, gitti kendini boynuzlayan ex'iyle barıştı. İyi boynuzlar dedim, baktım yoluma, beni çok üzmesine rağmen çoktan sildim hayatımdan. Zamanında uzaktaki bir arkadaşıma sormuştum, hayatında biri var mı diye. Hayatımda ben varım demişti, çok hoşuma gitmişti bu cevap.
Depresyondaydım. Terapi de alıyordum. Yeni yeni atlatmaya başladım. Bu süreçte kendime bir şeyler alıyorum. Ama evden çalıştığım için diyorum ki, kim görecek? Arkadaşlarımla buluşurken falan düzgün giyinmeye çalışıyorum ama içimde hep kimin için süsleniyorum ki sorunsalı var. Siz kendinize özeniyor musunuz? Kimse görmese de, bakımlı olmalı, şık giyinmeliyim diyor musunuz? Acaba kendime baktıkça daha mı iyi olurum diye düşünmeye başladım. Aklımda hep, beni gören kimse yok, sevgili yok, o halde paspal takılabilirim sanrısı var.
Kendin için!!!Depresyondaydım. Terapi de alıyordum. Yeni yeni atlatmaya başladım. Bu süreçte kendime bir şeyler alıyorum. Ama evden çalıştığım için diyorum ki, kim görecek? Arkadaşlarımla buluşurken falan düzgün giyinmeye çalışıyorum ama içimde hep kimin için süsleniyorum ki sorunsalı var. Siz kendinize özeniyor musunuz? Kimse görmese de, bakımlı olmalı, şık giyinmeliyim diyor musunuz? Acaba kendime baktıkça daha mı iyi olurum diye düşünmeye başladım. Aklımda hep, beni gören kimse yok, sevgili yok, o halde paspal takılabilirim sanrısı var.
Bırakmak da çözüm değil. Bazı sorunlarda gerçekten yardım almak iyi bir şeydir. Benim için öyleydi. Terapiyi bırakmayın ama terapistinizi değiştirin bence. Ben de bir psikiyatr iki terapist değiştirmiştim. en sonunda buldum doğrusunu. Kendi başıma da denemiştim ama başaramamıştım. İzmir'deyseniz Volkan beyi Volkan Öztürkü öneririm ben çok çok memnun kalmıştım. İzmir'de değilseniz bilemiyorum online yapıyor mu ulaşıp bir sorabilirsiniz.Memnun değilim kendisinden. Bırakıcam terapiyi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?