- Konu Sahibi whathappened
-
- #1
.
Son düzenleme:
şuan ilaç tedavisi görüyormusun canım?
bu anlattıkların bana hayal gibi geliyor hiç umudum yok.
5 aydır bu illeti çekiyorum herşeyi denedim terapi, kitap, örgü, gezmek vs.. işe yaramadı....
sen karamsar baktığında canın istemese bile zorlayarak mı yendin bu hastalığı...
birde ben mesela 2 gün iyi oluyorum 1 tam gün kötü, sonra 3 gün iyi 2 gün kötü.... gecmiyor geçmiyor....
ilaç tedavisi görüyormusun canım....Öncelikle merhaba.
Bugün sizlerle depresyonlu günlerimi ve nasıl bu illetten kurtulduğumu paylaşmak istiyorum. Evet bende depresyona girdim, hayatı siyah gördüm, her gece ölmek için dua ettim, ağladım. Çaresiz ve karamsardım. Ne yaşadığımı hissedebildim ne de nefes aldığımı. Ölmek istedim, ölümün kurtuluş olacağını düşündüm ve intihara teşebbüs ettim. Hastaneye kaldırıldım komada yattım ölür demişler yaşayamaz ama ölmedim işte buradayım :)
Gelelim bu illetten nasıl kurtulduğuma :) Öncelikle kendimi tanıdım, nasıl biri olduğumu, karakterimi, ruh halimi. Örneğin ben bipolar hastası değilim ama çok değişken bir ruh halim var. Bir bakarsın dünyanın en mutlu insanıyım mutluluktan uçuyorum bir de bakmışsın ki mutsuzum üzgünüm ağlıyorum. Aslında bakarsanız nötr, duygusuz bir insan da olmak istemezdim açıkçası. :)
Neler yaptığıma gelirsek sürekli kitap okudum hem kafamı dağıttım hem ufkum genişledi. Canım sıkıldıkça kendimi kötü hissettikçe çıktım dışarı yürüdüm. Çocuklarla ilgilendim. Önce kendimi sevmeye başladım. Kendimden utanmadım yada nefret etmedim. O benim tek servetim ve ben bir taneyim :) Ve önümde yaşayacağım çok güzel bir ömür var. Buna inandım, her ağladığımda bu da geçecek dedim ve toparlandım. Kendimi üzmedim ve kimsenin beni üzmesine izin vermedim. Psikolog konusuna gelirsek kendinizi mutsuz ve çaresiz hissediyorsanız mutlaka gidin. Tam olarak anlayamasalar da bizi verdiği ilaçlar bu süreci atlatmamıza "destek" oluyor. Bir noktaya dikkat çekmek istiyorum ilaçlar sadece bir "destek" yani yardımcı. Önce karamsarlığı bırakıp hepsinin geçeceğine inanmamız gerekiyor.Ve ilaçta bu süreci hızlandırıyor. Ne olursa olsun mutlu olun. kimsenin sizi mutsuz etmeye hakkı yok.
Ve benden size ufacık bir tavsiye mutlaka gülün. Tamam bu ilk başlarda size zor gelebilir ama bir müddet sonra alışacaksınız ve her şeye gülmeye başlayacaksınız. Güldükçe mutluluğunuz artacak, mutluluk arttıkça dünya değişecek ve her mevsim bahar olacak. Eğer gülecek bir şey bulamıyorum diyorsanız "Eşinize ilk ne zaman rezil oldunuz?" konusuna bir göz atın bence. :) Hayallerinizden öpüyorum...
Bende daha onceden boyleydim ama suan cok sukur iyiyim.
Ve hep dua ettim sende dua et ve kendinin farkina var.
Ne mutlu "TÜRKÜM" diyene...
Ben boşanmadan sonra dibi gördüm.Hem de yıllarca..6 yıl..Toparlanmamın gecikmesinde ardarada olan sıkıntılar oldu...Kendini hep hoş tutmaya çalışacaksın...Ben çok önce böyle yapsaydım eminim şimdi daha güçlü olurdum..Hyatımızı kaliteli hale getirince depresyon azalıyor belki de bitecek...Şu sıralar daha iyiym..Ama sıkıntılar oldumu altüst oluyorum..Dengeyi kaybetmemeye çalışmak lazım..
Başka neler iyi gelir...Sıkıntılarda yine altüst olmayı nasıl engelleriz..
Bazen ilaç kullandım ama çok yaramadı...şimdi 2-3 yıldır bir ilaç düzenliş olarak kullanıyorum.O biraz daha fayda etti..e..r ve p...l
Ama sıkıntılarım olduğunda yine fayda etmiyor..Sıkıntım olmadığında daha iyi oluyorum.. özel muayenahaneye gitiğim için seyrek gidiyorum..psikoterapi falan almadım....İyi arkadaş ,iyi aile ortamı falan iyi geliyor...
nasıl kurtuldun canım, hafif bir depresyondu sanırım seninki.
duasız 1 günüm geçmiyorki...
depresyondaki bir insanın allaha öyle bir yakarışı oluyorki, gönülden yardım istiyor...
Bana gore hafif degildi etrafimdaki kimse beni anlamiyordu konusmuyordum hic kimseyle bazen kendimi sıktigimi farkediyordum cenem dislerim cok agriyordu ve kusuyordum surekli doktora gittim.
Psikilojik olarak mideme vuruyormus o donem 10 kilo verdim aglamaktan kusmaktan cok kotu bi hale gelmistim ilac kullandim ama salaklastiriyordu biraktim sonra bol bol dua ettim gittim kurslara yazildim evde durmadim yeni arkadas ortamim oldu yaliz birakmadilar oyle oyle atlattim.
Arada bi yine beni yokluyor ama gormemezlikten gliyorum yoksa yine ayni seyler olucak.
Bide doktor bana demisti ki korkuyormusun o his gelicek diye dedi evet dedim yasamak istemiyorum o hissi dedim.
Korktugun icin hep tetiktesin ya gelirse ya kotu olursam ya gecmezse diye dusunursen beynin bunu algilar ve korktugun icin oyle hissedirsin dedi.
O yuzden o hissin gelecegini hissettigim zaman gel nasil olsa geri gideceksin diyorum icimden ve buna inandigim icin olmuyor.
Biraz karisik ve uzun oldu ama hic kimsenin bunlari yasamasini istemem o yuzden kurs vs ugraslar bul kendine evde durma o hissin gelip seni esir almasini bekleme...
Ne mutlu "TÜRKÜM" diyene...
Efexor ve paxil mi kulluaniyorsun canim. Evet kesinlikle aile Ortamı çok iyi geliyor Beniiyiydim hamilaligimde tekrar etti
Bazen ilaç kullandım ama çok yaramadı...şimdi 2-3 yıldır bir ilaç düzenliş olarak kullanıyorum.O biraz daha fayda etti..e..r ve p...l
Ama sıkıntılarım olduğunda yine fayda etmiyor..Sıkıntım olmadığında daha iyi oluyorum.. özel muayenahaneye gitiğim için seyrek gidiyorum..psikoterapi falan almadım....İyi arkadaş ,iyi aile ortamı falan iyi geliyor...
nasıl kurtuldun canım, hafif bir depresyondu sanırım seninki.
duasız 1 günüm geçmiyorki...
depresyondaki bir insanın allaha öyle bir yakarışı oluyorki, gönülden yardım istiyor...
Bana gore hafif degildi etrafimdaki kimse beni anlamiyordu konusmuyordum hic kimseyle bazen kendimi sıktigimi farkediyordum cenem dislerim cok agriyordu ve kusuyordum surekli doktora gittim.
Psikilojik olarak mideme vuruyormus o donem 10 kilo verdim aglamaktan kusmaktan cok kotu bi hale gelmistim ilac kullandim ama salaklastiriyordu biraktim sonra bol bol dua ettim gittim kurslara yazildim evde durmadim yeni arkadas ortamim oldu yaliz birakmadilar oyle oyle atlattim.
Arada bi yine beni yokluyor ama gormemezlikten gliyorum yoksa yine ayni seyler olucak.
Bide doktor bana demisti ki korkuyormusun o his gelicek diye dedi evet dedim yasamak istemiyorum o hissi dedim.
Korktugun icin hep tetiktesin ya gelirse ya kotu olursam ya gecmezse diye dusunursen beynin bunu algilar ve korktugun icin oyle hissedirsin dedi.
O yuzden o hissin gelecegini hissettigim zaman gel nasil olsa geri gideceksin diyorum icimden ve buna inandigim icin olmuyor.
Biraz karisik ve uzun oldu ama hic kimsenin bunlari yasamasini istemem o yuzden kurs vs ugraslar bul kendine evde durma o hissin gelip seni esir almasini bekleme...
Ne mutlu "TÜRKÜM" diyene...
seninkide bayağı zorluymuş, benim eşim pazarlamacı çoğu zaman şehir dışında çalışıyor geceleri yok, benim düşüncem o giderse ben 2 çocuğa nasıl bakarım biri hastalansa diğerini kime bırakırım.... yada ben panik atak geçirirsem çocuklarım ne olur gibi düşüncelerim var....
ne zamandır iyisin canım sen, inan bana umut oldun, ama bu tür hastalıklara yakalananlar ömür boyu sürer gibi geliyor bana, çevremde hep böyle..
Evet..2-3 yıl öncesinde ilaç işini sıkıladım ,özele gitim ondan öncesi okadar dikkat etmemiştim,özel hastaneye gitmiştim...En iyisi özel muayenahane..
Ben bir de zor bir işte çalışıyorum...İşin sıkıntıları da ekleniyor...Haline şükret yine de..İş sıkıntıları olduğunda sil baştan oluyorum,depresifleşiyorum...Şimdi yoğun bir yere geçiş yapacağım yer değişikliği yapıp..Biraz sakin bir yere gitmeye çalılşacağım araya tanıdık koyup...İnşallah benim için iyi ve hayırlı bir yere giderim..,
Ben boşanmadan sonra yine ayrılık acısı yaşadım..İşim stresliydi..İş ortamı kurtlar sofrasıydı..Ailemle ara ara kötü oluyordum...Arkadaşım,dostum yoktu...Evde bazen yalnız çok bunalıyordum..30 yaşını geçip hala evlenememiş olmak,cocuk için yumurta kalitemin yaşım geçtikçe azalıyor olması beni üzüyordu...Bir can yoldaşı bulamamayacak olmam beni üzüyordu...
Sıkıntım olmadığında daha iyi oluyorum...Ama yine d eeski benden eser yok..Bir hassasiyet geldi üstüme..
efexor ü 1 yıl kadar bende kullandım, ondan öncesi prozac 3 ay kullandım hafif geldi, efexor a geçtim iyiydim 75 mg kullanıyordum, iyiydim derken arada dediğin gibi yokluyordu ama atlatmaya çalışıyordum.
şimdi yeniden ilaca başlıycam doktor yine efexor yazarız dedi ama ben hafifinden yani lustral paxil gibi ilaçlardan baslamak istiyorum.
sen kaç mg lıkları kullanıyorsun canım ilaçların...
e..r 150 mg,p..l 30mg...Skıntılı zamanlarda bana mısın demiyor..Yetmiyor..
Evet..2-3 yıl öncesinde ilaç işini sıkıladım ,özele gitim ondan öncesi okadar dikkat etmemiştim,özel hastaneye gitmiştim...En iyisi özel muayenahane..
Ben bir de zor bir işte çalışıyorum...İşin sıkıntıları da ekleniyor...Haline şükret yine de..İş sıkıntıları olduğunda sil baştan oluyorum,depresifleşiyorum...Şimdi yoğun bir yere geçiş yapacağım yer değişikliği yapıp..Biraz sakin bir yere gitmeye çalılşacağım araya tanıdık koyup...İnşallah benim için iyi ve hayırlı bir yere giderim..,
Ben boşanmadan sonra yine ayrılık acısı yaşadım..İşim stresliydi..İş ortamı kurtlar sofrasıydı..Ailemle ara ara kötü oluyordum...Arkadaşım,dostum yoktu...Evde bazen yalnız çok bunalıyordum..30 yaşını geçip hala evlenememiş olmak,cocuk için yumurta kalitemin yaşım geçtikçe azalıyor olması beni üzüyordu...Bir can yoldaşı bulamamayacak olmam beni üzüyordu...
Sıkıntım olmadığında daha iyi oluyorum...Ama yine d eeski benden eser yok..Bir hassasiyet geldi üstüme..
allah yardımcın olsun canım sen epey şeyden sonra bu hale gelmişsin ben ise evde dura dura.
çocuk hala düşünüyormusun? bana doktor kalıcı bir korunma yöntemi bulmak lazım demişti.
ilaç kullanırken hamilelik falan çok zor benim 2 çocuğum var ben kendi kendime diyorumki bazen " bu çocukların günahınamı grdim hasta olduğum halde doğurdum" diyorum. depresyonda bir anneleri var ne derece sağlıklı bakılıyorki şahsen ben çok zor bakıyorum bazen babaneleri bakıyor çünki yataktan kalkamıyorum. felçli gibiyim...
seninkide bayağı zorluymuş, benim eşim pazarlamacı çoğu zaman şehir dışında çalışıyor geceleri yok, benim düşüncem o giderse ben 2 çocuğa nasıl bakarım biri hastalansa diğerini kime bırakırım.... yada ben panik atak geçirirsem çocuklarım ne olur gibi düşüncelerim var....
ne zamandır iyisin canım sen, inan bana umut oldun, ama bu tür hastalıklara yakalananlar ömür boyu sürer gibi geliyor bana, çevremde hep böyle..
6 aydir iyiyim ama arada yokluyor gormemezlikten gel ve icindeki felaket tellalini susturmaya calis bende oylr yapiyorum
Ne mutlu "TÜRKÜM" diyene...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?