Depresyonda mıyım?

Arkadaşlar merhaba, genel olarak hassas bir yapım var anne olduktan sonra iyice ortaya çıktı. Hassaslık derken, haberleri izlemek istemiyorum, ülkenin genel durumu kötüye gittikçe şehit haberleri, çocukların başına gelenleri gördükçe bunalıyorum. Çok şükür inançlıyım, dua ediyorum herkes için tüm sıkıntısı olanlar için, çevremdeki güzellikleri görmeye çalışıp eşim, evladım, sağlığım hepsi için şükrediyorum. Oğlumun ve benim alerji kaşıntı sorunu oluyor yediklerimize ve strese bağlı bunun dışında bir problem yok. Çevremdeki insanların bu kadar acının içinde hala şunun kilosu, bunun parası dedikodularını duymak da istemiyorum. Kimisi aç, kimisi evladını kaybetmiş bunların yanında insanların hala haset kıskançlıkla ikiyüzlülükle davranmaları ağır geliyor. Bu sebeple açıkçası çok az kişiyle görüşüyorum. Eski konularımda vardı kendi ailemin bile çıkarlarına uymayınca arayıp sormadığını yazmıştım. Allah herkese farklı bir imtihan veriyor, sabretmek görevimiz ama ben kafaya takmaktan bazı şeyleri depresyona mı girdim diyorum. Çocukluğumda gençliğimde ailemden dolayı yaşadığım travmalar da var. Geçmişe çok gidip geliyorum bugünlerde biliyorum ki şuanda kalmak gerekir ama olmuyor bazen. Hobi için malzemeler aldım, biraz kafam dağılır diye bir de insanların samimiyetsizliğinden yorulduğum için kimseyle dertleşmek istemiyorum. Bu site iyi ki var, samimiyetle karşıdaki insanı anlamaya çalışıp cevap veren herkese teşekkür ederim.

değilsin olsaydın duramazdın
ama dikkatli ol ilerleyebilir.
başta hep böyle olur çünkü.

ben de aynı durumdayım malesef.

Ben kuaföre gitmiyorum pek, eşim git dese de evde yapıyorum pek çok işimi, bir kere habersiz gittiğim için üvey annem şikayet etmişti babamdan dayak yemiştim bekarken çok içime batmıştı, okul mezuniyet fotosu için fön çekilmişti birtek. O günden sonra girmek istemiyorum kuaförlere. Böyle geçmişe gidip geliyorum bu sorunlar kafamda hala çözülmediği için galiba, bu olay 10 sene önce olmuştu mesela.

prettywoman89 .!.:

Ben kuaföre gitmiyorum pek, eşim git dese de evde yapıyorum pek çok işimi, bir kere habersiz gittiğim için üvey annem şikayet etmişti babamdan dayak yemiştim bekarken çok içime batmıştı, okul mezuniyet fotosu için fön çekilmişti birtek. O günden sonra girmek istemiyorum kuaförlere. Böyle geçmişe gidip geliyorum bu sorunlar kafamda hala çözülmediği için galiba, bu olay 10 sene önce olmuştu mesela.

Genişletmek için tıkla...

kafanda kurma.
kurmaya başladığın zaman müzik aç dinle.
dikkatini dağıt.

prettywoman89 .!.:

Ben kuaföre gitmiyorum pek, eşim git dese de evde yapıyorum pek çok işimi, bir kere habersiz gittiğim için üvey annem şikayet etmişti babamdan dayak yemiştim bekarken çok içime batmıştı, okul mezuniyet fotosu için fön çekilmişti birtek. O günden sonra girmek istemiyorum kuaförlere. Böyle geçmişe gidip geliyorum bu sorunlar kafamda hala çözülmediği için galiba, bu olay 10 sene önce olmuştu mesela.

Genişletmek için tıkla...

O zaman ilk adım kuaföre gitmek olsun :) Kendine güzel bir model belirleyip şöyle iyi bir kuaföre git, kendini şımart.

depresyon böyle bşey değil.

apranaxx .!.:

kafanda kurma.
kurmaya başladığın zaman müzik aç dinle.
dikkatini dağıt.

Genişletmek için tıkla...

apranaxx .!.:

kafanda kurma.
kurmaya başladığın zaman müzik aç dinle.
dikkatini dağıt.

Genişletmek için tıkla...

Oğlum müzik çok seviyor ,o da çok sinirli, özellikle hava kapalıysa parka gitmediğimiz zamanlarda, beraber dinliyoruz şuanda da, çok iyi geliyor haklısınız :) Sırf bu sebeple eşime malzemeler aldırdım kafamı başka şeylerle meşgul edeyim diye, hatta çok komik olacak sim falan da istemiştim, ''sanayi sitesinde ne işi var simin, olsa da bana ne derler'' deyince baya bir güldük

Toplum olarak hepimizin psikolojisi bozuk bence.Yolda araba üstüne sürer yol vermez,insan yerine konmazsın.Otobüse zaten zor binersin,bindiğinde kavga çıkar günün mahvolur.TV açarsın zekanla dalga geçerler,izleyecek birşey yok denecek kadar az..
Evden 7:30 da çıkıp 7 de gelirsin,2 kişinin işini yaparsın yarış atı gibi çalıştırırlar.3 kuruş kazanırsın kendime harcayayım sosyalleşeyim dersin buna bile vaktin kalmaz.Hastalanırsın hasta hasta çalışırsın sesin çıkmaz.Üstüne bir de vatan millet meselesi girince insanın geleceğe güveni kalmıyor..
Seni ne mutlu ediyorsa onlarla meşgul ol,kafan dağılır..

sabine .!.:

Toplum olarak hepimizin psikolojisi bozuk bence.Yolda araba üstüne sürer yol vermez,insan yerine konmazsın.Otobüse zaten zor binersin,bindiğinde kavga çıkar günün mahvolur.TV açarsın zekanla dalga geçerler,izleyecek birşey yok denecek kadar az..
Evden 7:30 da çıkıp 7 de gelirsin,2 kişinin işini yaparsın yarış atı gibi çalıştırırlar.3 kuruş kazanırsın kendime harcayayım sosyalleşeyim dersin buna bile vaktin kalmaz.Hastalanırsın hasta hasta çalışırsın sesin çıkmaz.Üstüne bir de vatan millet meselesi girince insanın geleceğe güveni kalmıyor..
Seni ne mutlu ediyorsa onlarla meşgul ol,kafan dağılır..

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle, mesela bir köpek yavrusu kalmıştı kuyuda, çok üzülüp dua ederek uyumuştum, çıktığını izleyince ağladım görmüşssünüzdür haberlerde, güzel şeyleri, iyiliği, karşılıksız sevgiyi görmek isterken sürekli kavga, gürültü, yalan, hırsla çevrili bir dünya sebebi de en yakınlarımızdan başlıyor ne yazık ki. İnşallah güzellikler artsın çocuklarımıza daha güzel bir dünya bırakalım.

Ne yazık ki birçoğumuz böyleyiz. Yaş ilerledikçe farkındalığın boyut değiştiriyor ve her şey daha çok etkiliyor seni. Biz artık kolay kolay tv izlemiyoruz eşimle, açarsak günlük bi dizi var ona bakarız, canımız çok sıkıldıysa survivor izleriz (boş boş bakarız daha doğrusu). Gazetelerde şehit babası gördükçe, aklıma geldikçe vb hala çok üzülürüm. Üzerinden 2 yıldan fazla zaman geçti, Ermenek Maden Faciasını hatırladıkça (görevliydim o süreçte) hala çok üzülür, ağlarım. Madenci yakınlarını, anlattıklarını ve zor hayatlarını hatırlarım...

Bu depresyon değil, başka bir şey... Tavsiyem kendinizi meşgul tutun ki aklınıza daha az gelsin.

serkaps .!.:

Ne yazık ki birçoğumuz böyleyiz. Yaş ilerledikçe farkındalığın boyut değiştiriyor ve her şey daha çok etkiliyor seni. Biz artık kolay kolay tv izlemiyoruz eşimle, açarsak günlük bi dizi var ona bakarız, canımız çok sıkıldıysa survivor izleriz (boş boş bakarız daha doğrusu). Gazetelerde şehit babası gördükçe, aklıma geldikçe vb hala çok üzülürüm. Üzerinden 2 yıldan fazla zaman geçti, Ermenek Maden Faciasını hatırladıkça (görevliydim o süreçte) hala çok üzülür, ağlarım. Madenci yakınlarını, anlattıklarını ve zor hayatlarını hatırlarım...

Bu depresyon değil, başka bir şey... Tavsiyem kendinizi meşgul tutun ki aklınıza daha az gelsin.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim, kesinlikle katılıyorum, çocukluk gençlik pek çok problemle geçiyor ama insan o dönem daha bir umursamaz oluyor atlatıyor veya atlattığını sanıyor. Yaş ilerledikçe sanki ağır geliyor artık kaldıramıyorsunuz belki de biriktiği için. Haberleri kapatıyorum artık sanki örnek olsun diye insanlara hergün kadın cinayetlerini en ince ayrıntısına kadar veriyorlar kimse de bunu nasıl engelleriz, bu insanlar neden bu halde diye sormuyor, çok haklısınız.