Derdim boşanabilmek

A

Aybeyzeyduru

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Mart 2017
765
511
53
40
Nerden başlasam bilemiyorum aslında kendini tanıtayım .kamu da çalışıyorum 2 çocuğum var eşim de kamu da çalışıyor.Hep inişli çıkışlı ilk günden hatta nişanlılık döneminde bitirmem gereken ama bi türlü cesaret edemediğim ve bi şekilde bugünlere gelen bi evliliğim var.Tabi evlilik denirse bana göre şirket yürütme hissi veren bi anlaşma. Benim hiç bir zaman evlilikten büyük beklentilerim olmadı her zaman beni arasın ,dizimin dibimden ayrılmasın ,bana hep hediyeler alsın gibi şeyleri hiç beklemedim.Minumum düzeyde bi ev alalım çalışalım çabalayalım mutlu olalım,tabi ki de çocuklarımız olsun onları büyütelim .Vatana millete hayırlı evlat olsunlar biz de vatanımız milletimize faydalı olalım çok çalışalım şükür edelim .Hepsi bu sadece yapması gereken saygılı olmak ve iyi bi eş olması .Gel gelelim evlendiğimiz günden beri eşimin ağzından şikayet hiç eksik olmadı yok o yemeği şöyle yap yok bu temizliği şöyle yap.yok çocuklar ses yapmasın yok benden bişey bekleme .Tamam dedim hepsine tamam .Sonuçta annemlerin bana empoze ettiği tek düşünce herkesin evliliği böyle .Hatırlıyorum kimseye beddua etmedim ben ama bazen onun ölmesini dilerdim içimden .ama o sesli bi şekilde gözlerimin içina baka baka beddua etmekten çekinmezdi. Geçen haftalarda doktorlar bizi korkuttu ve inanın orucumu 10 da açtım kaç gün ki o benimle asla hastaneye gelmez çocuklar hastalandığında bile.Neyse korktuğumuz gibi değilmiş hastalığı eve geldik dediğim sadece bunaldım çok şükür korktuğumuz gibi değilmiş ben biraz bi yerlere gideceğim dememle hakaretler havada uçuşmaya başladı ki annesin babasının herkesin yanında o an bitti benim için çocuklarımı aldım annemlere geldim asla ve asla aramadı.Ben kesinlikle aramam .annemler hala boşanmamı istemiyorlar. Ama ben bi 10 yılımı daha mahvetmek istemiyorum.tek korkum baskılara dayanamyıp barışalım derse dayanamamak .Lütfen dua edin sorunsuz bitsin şu süreç.
 
Aybeyzeyduru .!.:
Nerden başlasam bilemiyorum aslında kendini tanıtayım .kamu da çalışıyorum 2 çocuğum var eşim de kamu da çalışıyor.Hep inişli çıkışlı ilk günden hatta nişanlılık döneminde bitirmem gereken ama bi türlü cesaret edemediğim ve bi şekilde bugünlere gelen bi evliliğim var.Tabi evlilik denirse bana göre şirket yürütme hissi veren bi anlaşma. Benim hiç bir zaman evlilikten büyük beklentilerim olmadı her zaman beni arasın ,dizimin dibimden ayrılmasın ,bana hep hediyeler alsın gibi şeyleri hiç beklemedim.Minumum düzeyde bi ev alalım çalışalım çabalayalım mutlu olalım,tabi ki de çocuklarımız olsun onları büyütelim .Vatana millete hayırlı evlat olsunlar biz de vatanımız milletimize faydalı olalım çok çalışalım şükür edelim .Hepsi bu sadece yapması gereken saygılı olmak ve iyi bi eş olması .Gel gelelim evlendiğimiz günden beri eşimin ağzından şikayet hiç eksik olmadı yok o yemeği şöyle yap yok bu temizliği şöyle yap.yok çocuklar ses yapmasın yok benden bişey bekleme .Tamam dedim hepsine tamam .Sonuçta annemlerin bana empoze ettiği tek düşünce herkesin evliliği böyle .Hatırlıyorum kimseye beddua etmedim ben ama bazen onun ölmesini dilerdim içimden .ama o sesli bi şekilde gözlerimin içina baka baka beddua etmekten çekinmezdi. Geçen haftalarda doktorlar bizi korkuttu ve inanın orucumu 10 da açtım kaç gün ki o benimle asla hastaneye gelmez çocuklar hastalandığında bile.Neyse korktuğumuz gibi değilmiş hastalığı eve geldik dediğim sadece bunaldım çok şükür korktuğumuz gibi değilmiş ben biraz bi yerlere gideceğim dememle hakaretler havada uçuşmaya başladı ki annesin babasının herkesin yanında o an bitti benim için çocuklarımı aldım annemlere geldim asla ve asla aramadı.Ben kesinlikle aramam .annemler hala boşanmamı istemiyorlar. Ama ben bi 10 yılımı daha mahvetmek istemiyorum.tek korkum baskılara dayanamyıp barışalım derse dayanamamak .Lütfen dua edin sorunsuz bitsin şu süreç.
Genişletmek için tıkla...
genelde turkiyede yuzde 90 aileler boyle
Boşanmayı felaket görüyorlar.
Dik durun hayat sizin
İnsan dünyaya zulum cekmek için gönderilmedi
 
Aybeyzeyduru .!.:
Herkes ama herkes mutlu olsun inşallah çıkıp gitmesi zor oluyor böylelerinin
Genişletmek için tıkla...
QUOTE="Aybeyzeyduru, post: 63973515, member: 819650"]
Herkes ama herkes mutlu olsun inşallah çıkıp gitmesi zor oluyor böylelerinin
[/QUOTE]
tabi cikmaz istemez
cocuklarin yuku sizde
Evin yükü sizde
bedava hayat yasiyor
Allah kolaylik versin
 
Bu kadar zor bi evlilikse zararın neresinden dönseniz kardır Rabbim yardımcınız olsun. Zaten kendi ayaklarınız üzerinde duruyosunuz daha fazla çekemeye gerek yok sanırım. Biterse hayatındaki yerinizi anlar ve bin pişman olur umarım.
 
Ada8171631 .!.:
Bu kadar zor bi evlilikse zararın neresinden dönseniz kardır Rabbim yardımcınız olsun. Zaten kendi ayaklarınız üzerinde duruyosunuz daha fazla çekemeye gerek yok sanırım. Biterse hayatındaki yerinizi anlar ve bin pişman olur umarım.
Genişletmek için tıkla...
Ay böyleleri anlamaz umrumda da değil.
 
yalniz kalpler .!.:
Evlilik böyle bir şey değil.
Elalemin yontulmamış kalasının kahrını niye çektiniz? Niye çekesiniz? Tek başınıza daha iyi idare edersiniz eminim. Gevşemeyin sakın.
Genişletmek için tıkla...
İlk boşanma kararı aldığımda sırf annemin arkadaşlarımın acıyarak bakan gözleri vazgeçirmişti beni çünkü yanlış yapıyorum hissi mahvetmişti beni şimdi kimseden etkilenmemek için kimseyi konuşturmuyorum kimseye bahsetmiyorum
 
Aybeyzeyduru .!.:
İlk boşanma kararı aldığımda sırf annemin arkadaşlarımın acıyarak bakan gözleri vazgeçirmişti beni çünkü yanlış yapıyorum hissi mahvetmişti beni şimdi kimseden etkilenmemek için kimseyi konuşturmuyorum kimseye bahsetmiyorum
Genişletmek için tıkla...
Kamuda kazancınız işiniz var. Kimseye müdananız olmaması gerekir. El açmayacaksınız bu bahsettiğiniz insanlara. Mutsuz olsan da yuvanda tutmaya çalışmak cahillik.
 
Aybeyzeyduru .!.:
Nerden başlasam bilemiyorum aslında kendini tanıtayım .kamu da çalışıyorum 2 çocuğum var eşim de kamu da çalışıyor.Hep inişli çıkışlı ilk günden hatta nişanlılık döneminde bitirmem gereken ama bi türlü cesaret edemediğim ve bi şekilde bugünlere gelen bi evliliğim var.Tabi evlilik denirse bana göre şirket yürütme hissi veren bi anlaşma. Benim hiç bir zaman evlilikten büyük beklentilerim olmadı her zaman beni arasın ,dizimin dibimden ayrılmasın ,bana hep hediyeler alsın gibi şeyleri hiç beklemedim.Minumum düzeyde bi ev alalım çalışalım çabalayalım mutlu olalım,tabi ki de çocuklarımız olsun onları büyütelim .Vatana millete hayırlı evlat olsunlar biz de vatanımız milletimize faydalı olalım çok çalışalım şükür edelim .Hepsi bu sadece yapması gereken saygılı olmak ve iyi bi eş olması .Gel gelelim evlendiğimiz günden beri eşimin ağzından şikayet hiç eksik olmadı yok o yemeği şöyle yap yok bu temizliği şöyle yap.yok çocuklar ses yapmasın yok benden bişey bekleme .Tamam dedim hepsine tamam .Sonuçta annemlerin bana empoze ettiği tek düşünce herkesin evliliği böyle .Hatırlıyorum kimseye beddua etmedim ben ama bazen onun ölmesini dilerdim içimden .ama o sesli bi şekilde gözlerimin içina baka baka beddua etmekten çekinmezdi. Geçen haftalarda doktorlar bizi korkuttu ve inanın orucumu 10 da açtım kaç gün ki o benimle asla hastaneye gelmez çocuklar hastalandığında bile.Neyse korktuğumuz gibi değilmiş hastalığı eve geldik dediğim sadece bunaldım çok şükür korktuğumuz gibi değilmiş ben biraz bi yerlere gideceğim dememle hakaretler havada uçuşmaya başladı ki annesin babasının herkesin yanında o an bitti benim için çocuklarımı aldım annemlere geldim asla ve asla aramadı.Ben kesinlikle aramam .annemler hala boşanmamı istemiyorlar. Ama ben bi 10 yılımı daha mahvetmek istemiyorum.tek korkum baskılara dayanamyıp barışalım derse dayanamamak .Lütfen dua edin sorunsuz bitsin şu süreç.
Genişletmek için tıkla...
Evladınız hasta. Sizinle hastaneye gelmiyor. Niye var o zaman bu bostan korkuluğu. Sadece şunu diyeceğim. Ailenizi boşverin. Siz artık annesiniz. Sorumlu olduğunuz kişiler farklı. Onların güzel hatrı için bu adamı affetmeyin
 
Aslında her şeye eyvallah etmekle başlıyor bu süreçler , hadi o da bende olsun , hadi bu da bende olsun diye diye üzerimize aldığımız sorumluluklar gün geliyor boğuyor bizi evlilik hayatında. Ben anneme hep demişimdir bu kadar sorumluluk alma diye , ama gel gelelim kendi evliliğimde de anneme kızdığım konuda anneme benzemeye başladım.
Belki kodlayarak geliyoruz , örnekliyoruz bilemem fakat ben artık sorumluluk almıyorum , üzerimdekileri de bırakıyorum yavaş yavaş. Eşim ne derse desin , umurumda olmuyor artık.

Yaklaşık 4 senelik evliyiz , ikimizde çalışıyoruz çocuğumuz yok ve yaşlarımızda küçük değil. ( ben 36 yaşındayım, eşim 41 yaşında) . Hafta sonu çalışmıyorum , eşim ise cumartesi de dahil haftanın 6 günü il dışı sayılabilecek bir yerde çalıyor , evlendiğimiz andan itibaren cumartesi günüm temizlik , çamaşır ve yaklaşık 3 günlük yemek hazırlamakla geçerdi , akşam eşim eve gelir yemeğimizi yeriz ve benim ancak işim biterdi ve hatta çoğunlukla eşimden sonra koltuğa oturur ve eşime derdim ki uyandığımdan beri daha yeni popom koltuk gördü , eşim de dik dik bakardı bana sanki yalan söylüyorum gibi. Derken baktım artık bu işler benim üzerime bildiğiniz yapışmış , eşim elini kolunu kaldırmaktan aciz hale gelmiş (zaten yetiştiriliş şekli itibari ile öyleydi de ) bu sene başında bıraktım temizliği , yemeği , çamaşırı ne varsa ev işine dair ve benim üstlendiğim. Eşime dedim ki senin gibi şurada yiyeceğim şuraya da yapacağım. Baktı ki ben ciddiyim ilk hafta dedi ki birlikte yapalım , hay hay dedim , ikinci hafta da aynısı oldu , üçüncü hafta artık dedi ki tamam al bir yardımcı ben yapamıyorum , eee ne oldu dedim , zaten ben yardımcı alacaktım artık ama görsün istedim ne kadar zor olduğunu bu işlerin. Şimdi hafta sonu çalışmıyor , 3 haftadır yine evde işleri yapıyor , geçen bir tartıştık başka olaydan , süpürge ben de , silme ben de , bulaşıkları dizme ben de , istersen ütüyü ve yemeği de ben yapayım hizmetçi gibi dedi. Dedim ki seninle şu tarih itibari ile evlendik , şu tarihe kadar bu saydıklarını hatta kat be kat fazlasını yaptım da senin bu söylediğin kelimelerin hiç birini söylemedim o zaman ben de sana hizmetçilik etmişim dedim. Bundan sonra herkes baksın başının çaresine , ben artık kendi çamaşırımı kendi yemeğimi , ütümü , eşyamı temizleyeceğim dedim. Baktı ki ben ciddiyim tamam ya sen haklısın lar havada uçmaya başladı.


Biz yapıyoruz canım arkadaşım bunların böyle davranmaları hep bizim yüzümden oluyor.
 
Bizden bir önceki neslin sözleri hep aynı. Aman kocadan fazla şey istenmez, kocalar evle çocukla ilgilenmez, bunalırsa kacar :ukala::ukala::ukala::ukala::ukala::ukala::ukala::ukala::ukala::ukala:
Yok öyle bir şey. Sanane bir başkasının evliliğinden?
Çocukları leylekler getirdi zaten. Bence olması gerekenden çok fazla sorumluluk yüklenmişsin. Kendi çocuğunun sesine bile tahammül edememek de ne demek 🤬🤬🤬
Sevişmeseymiş o zaman..
 
HepmigencizHepmiguzel .!.:
Aslında her şeye eyvallah etmekle başlıyor bu süreçler , hadi o da bende olsun , hadi bu da bende olsun diye diye üzerimize aldığımız sorumluluklar gün geliyor boğuyor bizi evlilik hayatında. Ben anneme hep demişimdir bu kadar sorumluluk alma diye , ama gel gelelim kendi evliliğimde de anneme kızdığım konuda anneme benzemeye başladım.
Belki kodlayarak geliyoruz , örnekliyoruz bilemem fakat ben artık sorumluluk almıyorum , üzerimdekileri de bırakıyorum yavaş yavaş. Eşim ne derse desin , umurumda olmuyor artık.

Yaklaşık 4 senelik evliyiz , ikimizde çalışıyoruz çocuğumuz yok ve yaşlarımızda küçük değil. ( ben 36 yaşındayım, eşim 41 yaşında) . Hafta sonu çalışmıyorum , eşim ise cumartesi de dahil haftanın 6 günü il dışı sayılabilecek bir yerde çalıyor , evlendiğimiz andan itibaren cumartesi günüm temizlik , çamaşır ve yaklaşık 3 günlük yemek hazırlamakla geçerdi , akşam eşim eve gelir yemeğimizi yeriz ve benim ancak işim biterdi ve hatta çoğunlukla eşimden sonra koltuğa oturur ve eşime derdim ki uyandığımdan beri daha yeni popom koltuk gördü , eşim de dik dik bakardı bana sanki yalan söylüyorum gibi. Derken baktım artık bu işler benim üzerime bildiğiniz yapışmış , eşim elini kolunu kaldırmaktan aciz hale gelmiş (zaten yetiştiriliş şekli itibari ile öyleydi de ) bu sene başında bıraktım temizliği , yemeği , çamaşırı ne varsa ev işine dair ve benim üstlendiğim. Eşime dedim ki senin gibi şurada yiyeceğim şuraya da yapacağım. Baktı ki ben ciddiyim ilk hafta dedi ki birlikte yapalım , hay hay dedim , ikinci hafta da aynısı oldu , üçüncü hafta artık dedi ki tamam al bir yardımcı ben yapamıyorum , eee ne oldu dedim , zaten ben yardımcı alacaktım artık ama görsün istedim ne kadar zor olduğunu bu işlerin. Şimdi hafta sonu çalışmıyor , 3 haftadır yine evde işleri yapıyor , geçen bir tartıştık başka olaydan , süpürge ben de , silme ben de , bulaşıkları dizme ben de , istersen ütüyü ve yemeği de ben yapayım hizmetçi gibi dedi. Dedim ki seninle şu tarih itibari ile evlendik , şu tarihe kadar bu saydıklarını hatta kat be kat fazlasını yaptım da senin bu söylediğin kelimelerin hiç birini söylemedim o zaman ben de sana hizmetçilik etmişim dedim. Bundan sonra herkes baksın başının çaresine , ben artık kendi çamaşırımı kendi yemeğimi , ütümü , eşyamı temizleyeceğim dedim. Baktı ki ben ciddiyim tamam ya sen haklısın lar havada uçmaya başladı.


Biz yapıyoruz canım arkadaşım bunların böyle davranmaları hep bizim yüzümden oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Ben yapmaya çalıştıkça olaylar sarpa sardı daha sonra çocuklar için susrum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Boşanıyorum
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
8K
Matmazelcrus
M
D
Eşimden iyice soğudum.
2 3
Yorumlar
59
Görüntüleme
9K
sterilsizpamuk
sterilsizpamuk
M
devamı-intihar etmeyi düşündüğüm gün veda günü
14 15 16
Yorumlar
305
Görüntüleme
41K
zevcatalibrm
zevcatalibrm
puccakanka
  • Kilitli
yılbaşında eşimin ailesi bize geliyorlar ,ama istemiyorum bi akıl verin nolur
14 15 16
Yorumlar
314
Görüntüleme
44K
imagination forever
imagination forever
Back
X