Daha onceki konularimda bahsettigim gibi ciddiye alinmamak, cocuk yerine konmak, sormadigim halde fikir ve nasihat verilmesinden (yasitlarim tarafindan) biktim artik.
Yasi benden kucuk olan ve buyuk de gostermeyen bircok kisiye saygi gosterilirken bana hep kucuk cocuk muamelesi yapiliyor. Konusurken sozum kesiliyor, gecistiriliyorum ya da ogut vermeye calisanlar oluyor.
Alisverise gittigimde arkadaslarima siz/hanimefendi diye hitap edilirken bana canim/tatlim/al bakalim, dene bakalim tarzinda hitap ediliyor.
Arkadaslarla muhabbet ederken mutlaka biri uyarmaya, mahcup etmeye, kucuk dusurmeye calisiyor. Tepki versem de gecistiriyor/etkilenmemis gorunmeye calisiyor.
Giyim, makyaj, arkadaslarimla iliskilerim, hitap, yemek yeme duzenime kadar kendi cocuguna davranir gibi kesin bir tavirla karismaya calisanlar oluyor.
Sicakkanli degilim, samimiyet kurmak gibi bir amacimin olmadigi kim varsa haddini asiyor. Hoslanmadigim bir davranisi belirtsem inadina yapiliyor, arada laf isittigim bile oluyor. Bende elestirilecek bir sey bulmaya calisiliyor.
Mesela eve giden merdivenin sonundayim, merdivende arkamdan gelen komsum posetlerini tasimadigim icin annemin onunde, sokakta beni azarliyor. Ki yardim istememisti, merdiven cikarken arkama bakmadigim icin gormedim bile. Cevap verince de fazla yeme, cok kilo almissin dedi. Cok sasirmistim.
Kuruntu olup olmadigini dusundum, gozlemleyen es, dost, akrabam da hakli oldugumu dusunuyor.
Sorularinizi cevaplarim, fikir istiyorum