Derdim yalnızlığım..Sohbet istiyorum

Merhaba sevgili kadınlar kulübü üyeleri

Bazen dert bazen de kuruntu ama artık paylaşmalı ve adımlar atmalıyım.20 yaşındayım üniversite okuyorum şehir dışında. kendimi çok boş hissediyorum. yalnız hissediyorum Arkadaşım pek yok ve yakın arkadaşım dediğim arkadaşlarımda bazen uzak bazen yakın davranıyorlar bazen birine hiç ulaşamıyorum bazen diğerinin anlayışsızlığı ile karşılaşıyorum. Aslında bu anlatacaklarımı ve kendi hislerimi bir kerede anlatmak o kadar uzun sürer ki böyle parça parça ama tarafsız birileriyle paylaşmaya birileriyle konuşmaya çok ihtiyacım var tek çocuğum ve sanırım anneminde rahatsızlıklarım ve kendi bencillikleri nedeniyle beni geri çekmesi artık insanlar arasında yabancılaşmama neden oluyor. Annemin bencilliği dedim ama biliyorum ben de bir gün anne olduğum da evladımı yönlendirme hissim olacak ama ben annemle bir şeyler paylaşsam bir dert paylaşmasam bir dert.. Anlayacağınız birilerine ihtiyacım var dilerim paylaşabileceğim birileri vardır.

Buraya yazarken bile akın ediyor düşüncelerim :)

Ah canım o kadar benziyoruz ki inan kendi hayatımı okumuş gibi oldum...


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

öncelikle ilginiz ve desteğiniz için teşekkürler
Ailemle sürtüşmelerim aslında çok bilindik şeyler değil tabii bir tek ben yaşıyorum diyemem bunu bilemem.. Ancak annem kitap okumama bile karışıyor. Bilgisayar zararlı tamam, televizyonda öyle tamam, şu ara havalar çok sıcak çıkmamalıyım yürüyüşe gündüz o da tamam. Ev işlerinde normalden fazla yardımcı olmaya çalışıyorum her anlamda gönlünü ediyorum ama kitap okumam bile gözüne batıyor bu sefer. Ki bir oturuşta bitiren yada haftada bir kitap bitirenlerden değilim gönlünü etmeye çalışıyorum bir yandan ama bazen gerçekten annem gibi değil düşmanım gibi hissediyorum. Arkadaşlarımla ilgilenmemi istemiyor ki arkadaşım da samimi olan yok zaten bugün can ciğer yarın öylesine biri olanlar var arkadaş konusunu aşabilirim elbet bunu olması gibi gerektiği gibi düşünebilirim öğrenciyim ve haliyle para sıkıntısı çekiyorum evde bir şeyler yapayım diyorum ama onu da annem aşırı kısıtlıyor çalışmama da izin vermiyor öyle ki benimle neredeyse ırk kavgası edecek

Okul başladığında klüplere üye olan insanlarla tanışmaktan konuşmaktan korkmayın. Ne mutlu ki üniversite okuyorsunuz. Okul insanın sosyalleşmesinde bir numaradır bunu kullanın derim. Her konuştuğunuz yakın arkadaşınız olacak diye.bir.kaide yok zaten ya bir ya iki tane dost diyebilecrğimiz insan olsa yeter de artar bize. Annenize gelince sizi çok iyi anlıyorum ama bir yaştan sonra yapacak bir şey olmuyor. Değişmiyorlar. Siz yine kalplerini kırmadan konuşun ama fazla da.kafanıza takmayın zaten ayrı şehirde üniversite okuyormuşsunuz. Bu sizin için bir avantaj.

sweetywitch91 .!.:

Okul başladığında klüplere üye olan insanlarla tanışmaktan konuşmaktan korkmayın. Ne mutlu ki üniversite okuyorsunuz. Okul insanın sosyalleşmesinde bir numaradır bunu kullanın derim. Her konuştuğunuz yakın arkadaşınız olacak diye.bir.kaide yok zaten ya bir ya iki tane dost diyebilecrğimiz insan olsa yeter de artar bize. Annenize gelince sizi çok iyi anlıyorum ama bir yaştan sonra yapacak bir şey olmuyor. Değişmiyorlar. Siz yine kalplerini kırmadan konuşun ama fazla da.kafanıza takmayın zaten ayrı şehirde üniversite okuyormuşsunuz. Bu sizin için bir avantaj.

Genişletmek için tıkla...

avantaj olduğu için bende şehir dışı yazdım ancak benim yazdığımı bile bilmiyor ve en iyi ihtimalle son senemde oraya taşınmayı düşünüyorlar sanırım ediğiniz gibi okulun başlamasını beklemekten başka çarem kalmadı gibi

Bir de 2 yıldır kendi kendime hayalperestlikten takıldım bir karşıcinse onun niyeti çok farklı ve serserinin teki sevdiğimden de emin değilim ama vazgeçemiyorum biraz da bu yüzden oyalanmak istiyorum