Belki böyle gerçek hislerinizi sakladığını z için doktorlarda yanlış anlıyor olabilir. Bence tüm hissediklerini tüm gerçekliğiyle anlatmanız lazım acilen.Doktorla görüşüyorum zaten bana bazen onunla konuşmaya da korkuyorum. Okulumun rehber öğretmeni arıyor sürekli durumumu kontrol etmek için ve geçen gün bana doktor hastaneye yatman istedi mi daha rahat edersin dedi. Doktor hastaneye yatman gerekiyor der diye korkuyorum deli degilim ben
Mune sitenin işleyişini bilmiyorum tam olarak ama üyeler arasında bildiğiniz bir psikolog arkadaş baksa konuya yanlış bişey söylemeyelim
Ailesi de anlamıyor kendisini demek ki kendisini gerçekten anlayan birisine ihtiyacı var
Kimse size deli demiyor. Doktorunuz neyi tavsiye ederse onu yapmanız gerekiyor sizin ve tüm sevdikleriniz için.Doktorla görüşüyorum zaten bana bazen onunla konuşmaya da korkuyorum. Okulumun rehber öğretmeni arıyor sürekli durumumu kontrol etmek için ve geçen gün bana doktor hastaneye yatman istedi mi daha rahat edersin dedi. Doktor hastaneye yatman gerekiyor der diye korkuyorum deli degilim ben
sen adam hakkında bu kadar şeyi nerden biliyorsunYanına kimseyi gönderemem adam uyuşturucu bağımlısı içerden yani çıkmış 4 5 senedir hapisteymis sağlam bir insan değil aileme zarar verir
Aaaa çok doğru.hem hastanede doktora kendini anlatmak için daha çok vaktin olur,o da ailene anlatır sana inanmadıklarını düşündüğün durumları.bu arada o adam da sana ulaşamadığı için pes eder giderİyi de ben olsam hastaneye giderdim adam en azından hastaneye gelemez hem de tedavi senin cesaretini toplama özgüveninin yerine gelmesine yardımcı olur ondan korkmana gerek kalmaz
Bence iyi ve güvenlikli bir hastaneye gitmek istediğini soylemelisin ailene
Doktor hastaneye yatman gerekiyor der diye korkuyorum deli degilim ben
Ya ben hastaneye yatanların deli olduğunu düşünmüyorum zaten öyle olsa tedaviyi hiç kabul etmezdim. Ama toplumumuzda böyle bir yargı var malesef biliyorsunuz ilerde meslek hayatımda falan karşıma çıkar diye korkuyorum.Sahsen depresyon ve panik atak tedavisi gördüm. Onun yaninda yeme icme bozuklugu da olustugu icin (stresli zamanlarda veya mutsuz olsam yemegi kesiyordum). Durum öyle bir hal aldi ki (uzun boyluyun 48 kiloya düstüm) hastaneye yattim. Bir taraftan psikolijik destek görüyorsunuz ve size kilo almanizda yardim ediyorlar tekrar. Uzun lafin kisasi: O hastanelere "deli" diye yatmiyorsun.tedavinin bir parcasi sadece. Kendini öldürmeyw düsünüyorsun (bende düsündüm zamaninda) bunu doktoruna acik söyle ve en güvendigin kisiye de. Acil durumlarda ulasabilecegin biri olsun. Tedavine sıkı sıkı sarilman lazim. Herseyi oldugu gibi anlatmaktan korkma. Acik söyleki sana yardim edebilsinler. Yorucu bir sürec ama ucunda saglikli bir hayat var. Bugün normal ve mutlu bir hayat sürebiliyorsam, bu zamaninda gerekenleri yaptigimdan. Cok gecmis olsun. Icinde bulundugun durumu az cok tahmin edebiliyorum. Durumlar bir günde bu hale gelmedigi icin bir günde degismez, ama tedavinin devamini getirirsen bunun üstesinden gelmeyi basarirsin. Buna inaniyorum
Ya ben hastaneye yatanların deli olduğunu düşünmüyorum zaten öyle olsa tedaviyi hiç kabul etmezdim. Ama toplumumuzda böyle bir yargı var malesef biliyorsunuz ilerde meslek hayatımda falan karşıma çıkar diye korkuyorum.
Çok teşekkür ederim. Geçmiş olsunVallaha toplum zerre umrumda degil böyle konularda biliyormusunuz. Nedenine gelince: Babam vefat etti. Cok zor zamanlar gecirdik, ama kimse bize manevi destek olmadi dogru dürüst. Cenaze oldu herkes kendi kösesine cekildi. Bu toplumdan mi cekiniyoruz. Benim kronik bir hastaligim da var. Bana "bunu gizle yoksa sana sakat gözüyle bakarlar" diyen oldu. Bu mu cekindigimiz insanlar. Ben tedavi oldugumu ve hastaligimi gizlemiyorum. Keske sorunlari olan herkes gidip gereken yardimlari alsa. Ben hastaneye yatarken üniversitede ögrenciydim daha. Profesörlerimin de haberi oldu. Onlarda bu karari desteklediler, derslerime ara verdim öyle. Biz icimizde su elalem dedigimiz sebeke yüzünden o kadar koca duvarlar örüyoruz ki altinda eziliyoruz, ama ezilirken o kortuklarimizdan kimse yanimizda yok. Degmez. Siz iyi olmaya odaklanin. Ha bugün biri karsima cikip "Sen zamaninda hastaneye yatmissin" derse "evet yattim, iyiki de zamaninda sagligim icin gerekeni yaptim" derim. Yok olduktan sonra kariyer de olmaz cünkü
Çok teşekkür ederim. Geçmiş olsun
şimdi nasılsınız atlatabildiniz mi ? erkek arkadaşınızın anksiyeteden çok öte olduğu ortada ?Öncelikle geçmiş olsun. Şimdi yazacaklarımı dikkatle okumanızı öneriyorum. İlk önerim asla ve katiyen doktordan habersiz terapi ve ilaçları bırakmamanız! Aksi halde cok daha kötü ruh haline girersiniz.
şimdi....
Eski erkek arkadaşım, Durumunuzdan daha da ağır bi durumdaydı. Korkunç düşünceler, her şey gerçekmiş gibi öyle eminlik içeren tavır, eylem, cümleler barındırıyordu ki. Kurduğu cümleler, ithamlar, şüpheciliği, sanki aranan biriymiş gibi, pesinde ajanlar varmış gibi çok çok ağır travmatik olaylar atlattık. yaşadığından emin olduğu şeyleri bana öyle bir ciddiyetle anlatıyordu ki, hastalığına dair herhangi bir tedaviye baslamadan evvel neredeyse ben de ikna olmuştum. Yine de onu yalnız bırakamazdım. Sonuç? Yoğun depresyon ve yoğun anksiyete bozukluğuna maruz kaldım. Yardım etmeye calıstığım için bile benim gizli bir amacım olduğu düşünüldü, yadırgamadım. Yıprandım ama yadırgamadım. Utanacak bir şey yok.
diyeceğim o ki, doktorunuz ve ailenizle birbirinize sarılın ve birlikte bu süreci atlatın. Emin konusmak istemiyorum, haddim değil fakat doktorunuzdan habersiz tedaviyi ASLA!!! kesmeyin.
Bırakın sizden uzaklaşan uzaklaşsın. En sevdiklerinizi bile yorduğunuz bir süreç kabul ama bunun kusuru yok. kuru kalabalığa hayatın hiçbir sürecinde hiçbirimizin zaten ihtiyacı yok.
Öncelik sağlık ve öncelik kendimiziz.
gördüğünde gizlice fotoğrafını çek ailene göster, ne dersin ?
Onun cok daha öteydi evet ama gerçekliğine öyle inanmış inandırmıştı ki kendini, beni de dahil. Uzaktık bi de. Ben tedavime devam ediyorum. 2 seneyi geçti belki 3..şimdi nasılsınız atlatabildiniz mi ? erkek arkadaşınızın anksiyeteden çok öte olduğu ortada ?
sahte anılar üretme kısmı, bende de oluyor mesela bir olay geçiyor başımdan diyorum ki böyle böyle oldu, inatlaşıyorum bile ama bi bakıyorum araştırınca olaylar farklı olmuş, yani bunun çoğu insanda olduğunu düşünüyorum, ikincisi ise o adamın sizi takip ettiğini düşünmeniz kısmı, ben birisine aşıkken yani yaklaşık 3 4 senedir nereye gitsem onu görür gibi oluyordum, yani başkasını ona benzetiyordum sonra dikkatli bakınca aa başka birisiymiş yaw diyorum, siz sürekli o adamı düşündüğünüz için en ufak fiziksel benzerliği ona tamamlıyorsunuz. Korkucak bir şey yok, rahat olunHanımlar merhaba. Ben aslında biraz içimi dökmek istedim çünkü anlatacaklarimdan da anlayabileceğiniz gibi güvenip konuşabilecek kimsem yok biraz uzun olacak kusura bakmayın.
Ben her zaman kaygı düzeyi çok yüksek bir insandım zaten ama son zamanlarda bu durum hayatım o çok fazla etkilemeye başlamıştı. Yaklasik 7 ay önce çok siddetli depresyon belirtileri yasamaya başladım. Ilk birkaç ay doktora gitmeyi reddettim kimseyle konuşmak istemiyordum ama gittikçe kotulesince annem beni dinlemeyip zorla bir doktora götürdü. Majör depresyon ve yaygın anksiyete bozukluğu teşhisi kondu. Hemen psikoterapi ve antidepresan tedavisine başladım. 2 aydan fazla zaman geçmesine rağmen pek bir fark hissetmiyordum depresyon kaynaklı baslayan uykusuzluk iştahsızlık mide bulantısı gibi fiziksel sorunlar geçmişti ama duygusal olarak daha iyi değildim. Tam da bu dönemde taciz edildim. Fiziksel bir sey olmasına izin vermedim kendimi korumayı başardım ama sonraki gün aynı adamla tekrar karşılaştım ve uzun süre takip etti beni zor kaçtım elinden. Hemen polise gittim ama adam serbest bırakıldı.
Bu olaydan sonra hastalığım farklı bir evreye geçti, daha doğrusu doktorlarım böyle düşünüyor. Zaten hastaligin başından beri farklı bazı durumlar yaşıyordum, zihnin karışıklığı, gölgeler görmek, unutkanlık ve sahte anılar gibi ama fazla önemsememiştim açıkçası o yüzden doktora anlatmamıştım ama bu olaydan sonra bunlar artmaya başladı. Özellikle sahte anılar beni çok zorluyordu . Söyle anlatayım zihnimdeki anıların bir kısmi tamamen siliniyor o an gerçekten ne yaptığımi hiç hatırlamıyorum ve beynim bu boşluğu doldurmak için sahte anılar üretiyor aslında olmayan şeyler hatırlıyorum. Böyle şeyler artmaya başlamıştı işte.
Daha sonra okula gidip gelirken o adamı tekrar görmeye başladım beni takip ediyordu ama bir süre sonra gidiyordu arkama döndüğümde orada olmuyordu. Ben o adamin beni hala takip ettigine kimseyi inandiramadim. bu olayı ve diğer olanları anlattığımda doktorum halüsinasyon gördüğümü söyledi. Ben özel bir hastaneye gidiyordum o zamana kadar ama ailem bunu öğrenince yaşadığım bölgedeki ruh ve sinir hastalıkları hastanesine gitmemi istediler. Oranin doktoruyla gorusrugumde bana antipsikotik ilac yazdı.
Biz o sırada yazligimiza geçtik o çünkü ben o cevrede olmaya dayanamıyordum artık buraya gelirsem beni bulamaz sandim ama her sey daha kötü oldu. Peşimden buraya kadar geldi ve karşı binadaki boş daireye taşındı sürekli beni izliyor. Ben bunu birilerine anlatmaya çalıştığımda inanmıyorlar ilaçlarını içtin mi diyorlar hemen ama ben eminim o adamın burada olduğuna. Her hareketimi izliyor ama ben buna kimseyi inandiramiyorum artık tek başıma dışarı çıkamıyorum odamın perdelerini açamıyorum ama kimsenin umrunda değil hala hasta olduğumu düşünüyorlar. Bir süredir biri beni uyarmaya başladı. Nasıl anlatsam bilmiyorum beynimin içinde benimle birilikte düşünen biri daha var ve o benim bilemeyeceğim şeyleri biliyor. Insanların aklından geçenleri, ne olacağını vs. Ve bana söylediği şey çevremdeki herkesin artık benimle uğraşmaktan bıktığı bu yüzden beni umursamadiklari. Herkes deli olduğumu düşünüyor. En yakın arkadaşlarım, ailem bile. kimseye guvenmiyorum artik. O yüzden artık kimseye bir sey anlatmıyorum hep iyi gibi davranmaya çalışıyorum gülüyorum ve iyileştiğini sanıyorlar. Bana inanan tek bir kişi erkek arkadaşım. Kendisi askerde şu an ona bu durumu anlattığımda sen deli değilsin ben her zaman yanında olucam dedi. Anlattığım her seyi ciddiye alıp ilgileniyor. Sadece o var yanımda. Ama 1 haftadır ondan da haber alamıyorum. Deliye döndüm ne olduğunu bilmiyordum. Ama dün anladım her seyi o manyak adam beni üzmek için ona zarar verecek benim yüzümden ona bir sey yapacak. Ben ne yapacagimi bilmiyorum buna izin veremem. Dün gidip adamla konuşacaktım bütün gün dışarı çıkmasını bekledim ama çıkmadı bende evine gitmeye cesaret edemedim. Onu rahat bırakması için ikna edebilirim belki. Sizce ne yapmalıyım bu konuda?
Defalarca kendimi öldürmek istedim. Bazen sadece aklımdan geçen bir düşünce oldu bu ama bazen gerçekten yapmaya karar verdim hazırlandım son anda yapamadım. Korktuğumdan değil kesinlikle. Sadece sevdiklerime veda etmeden gitmek istemedim. Ailemle konuşamazdım ona cesaretim yoktu ama bir seferinde arkadaşıma yazdım o durdurdu beni sabaha kadar bu telefonu kapatmayacaksın yarın da sıksık arayacağım hemen telefonu açacaksın yoksa anneni arayıp ne yaptığını anlatırım dedi yapamadım. Bir seferinde de erkek arkadaşıma yazdım yanımda olan tek kişi o ona veda etmeden yapamazdım ama o da bi sorun olduğunu anlayıp durdurdu beni seviyorsan yapma böyle bir sey benim için dayan dedi yapamadım. Ama artık gerçekten buna dayanabilecegimi hissetmiyorum. Bu hayatta bana inanan tek insan şu an benim yuzumden tehlikede başına ne geldi ne olacak onu bile bilmiyorum. O adamla konuşup onu rahat bırakmasını isteyeceğim eğer ölmemi istiyorsa ölürüm hiç korkmuyorum bundan sadece onun iyi olduğundan emin olmam gerekiyor önce.