- Konu Sahibi Mutsuzbiri123
- #61
Acill doktora gidin yazdığınız şeyler hiç normal değil.Hanımlar merhaba. Ben aslında biraz içimi dökmek istedim çünkü anlatacaklarimdan da anlayabileceğiniz gibi güvenip konuşabilecek kimsem yok biraz uzun olacak kusura bakmayın.
Ben her zaman kaygı düzeyi çok yüksek bir insandım zaten ama son zamanlarda bu durum hayatım o çok fazla etkilemeye başlamıştı. Yaklasik 7 ay önce çok siddetli depresyon belirtileri yasamaya başladım. Ilk birkaç ay doktora gitmeyi reddettim kimseyle konuşmak istemiyordum ama gittikçe kotulesince annem beni dinlemeyip zorla bir doktora götürdü. Majör depresyon ve yaygın anksiyete bozukluğu teşhisi kondu. Hemen psikoterapi ve antidepresan tedavisine başladım. 2 aydan fazla zaman geçmesine rağmen pek bir fark hissetmiyordum depresyon kaynaklı baslayan uykusuzluk iştahsızlık mide bulantısı gibi fiziksel sorunlar geçmişti ama duygusal olarak daha iyi değildim. Tam da bu dönemde taciz edildim. Fiziksel bir sey olmasına izin vermedim kendimi korumayı başardım ama sonraki gün aynı adamla tekrar karşılaştım ve uzun süre takip etti beni zor kaçtım elinden. Hemen polise gittim ama adam serbest bırakıldı.
Bu olaydan sonra hastalığım farklı bir evreye geçti, daha doğrusu doktorlarım böyle düşünüyor. Zaten hastaligin başından beri farklı bazı durumlar yaşıyordum, zihnin karışıklığı, gölgeler görmek, unutkanlık ve sahte anılar gibi ama fazla önemsememiştim açıkçası o yüzden doktora anlatmamıştım ama bu olaydan sonra bunlar artmaya başladı. Özellikle sahte anılar beni çok zorluyordu . Söyle anlatayım zihnimdeki anıların bir kısmi tamamen siliniyor o an gerçekten ne yaptığımi hiç hatırlamıyorum ve beynim bu boşluğu doldurmak için sahte anılar üretiyor aslında olmayan şeyler hatırlıyorum. Böyle şeyler artmaya başlamıştı işte.
Daha sonra okula gidip gelirken o adamı tekrar görmeye başladım beni takip ediyordu ama bir süre sonra gidiyordu arkama döndüğümde orada olmuyordu. Ben o adamin beni hala takip ettigine kimseyi inandiramadim. bu olayı ve diğer olanları anlattığımda doktorum halüsinasyon gördüğümü söyledi. Ben özel bir hastaneye gidiyordum o zamana kadar ama ailem bunu öğrenince yaşadığım bölgedeki ruh ve sinir hastalıkları hastanesine gitmemi istediler. Oranin doktoruyla gorusrugumde bana antipsikotik ilac yazdı.
Biz o sırada yazligimiza geçtik o çünkü ben o cevrede olmaya dayanamıyordum artık buraya gelirsem beni bulamaz sandim ama her sey daha kötü oldu. Peşimden buraya kadar geldi ve karşı binadaki boş daireye taşındı sürekli beni izliyor. Ben bunu birilerine anlatmaya çalıştığımda inanmıyorlar ilaçlarını içtin mi diyorlar hemen ama ben eminim o adamın burada olduğuna. Her hareketimi izliyor ama ben buna kimseyi inandiramiyorum artık tek başıma dışarı çıkamıyorum odamın perdelerini açamıyorum ama kimsenin umrunda değil hala hasta olduğumu düşünüyorlar. Bir süredir biri beni uyarmaya başladı. Nasıl anlatsam bilmiyorum beynimin içinde benimle birilikte düşünen biri daha var ve o benim bilemeyeceğim şeyleri biliyor. Insanların aklından geçenleri, ne olacağını vs. Ve bana söylediği şey çevremdeki herkesin artık benimle uğraşmaktan bıktığı bu yüzden beni umursamadiklari. Herkes deli olduğumu düşünüyor. En yakın arkadaşlarım, ailem bile. kimseye guvenmiyorum artik. O yüzden artık kimseye bir sey anlatmıyorum hep iyi gibi davranmaya çalışıyorum gülüyorum ve iyileştiğini sanıyorlar. Bana inanan tek bir kişi erkek arkadaşım. Kendisi askerde şu an ona bu durumu anlattığımda sen deli değilsin ben her zaman yanında olucam dedi. Anlattığım her seyi ciddiye alıp ilgileniyor. Sadece o var yanımda. Ama 1 haftadır ondan da haber alamıyorum. Deliye döndüm ne olduğunu bilmiyordum. Ama dün anladım her seyi o manyak adam beni üzmek için ona zarar verecek benim yüzümden ona bir sey yapacak. Ben ne yapacagimi bilmiyorum buna izin veremem. Dün gidip adamla konuşacaktım bütün gün dışarı çıkmasını bekledim ama çıkmadı bende evine gitmeye cesaret edemedim. Onu rahat bırakması için ikna edebilirim belki. Sizce ne yapmalıyım bu konuda?
Defalarca kendimi öldürmek istedim. Bazen sadece aklımdan geçen bir düşünce oldu bu ama bazen gerçekten yapmaya karar verdim hazırlandım son anda yapamadım. Korktuğumdan değil kesinlikle. Sadece sevdiklerime veda etmeden gitmek istemedim. Ailemle konuşamazdım ona cesaretim yoktu ama bir seferinde arkadaşıma yazdım o durdurdu beni sabaha kadar bu telefonu kapatmayacaksın yarın da sıksık arayacağım hemen telefonu açacaksın yoksa anneni arayıp ne yaptığını anlatırım dedi yapamadım. Bir seferinde de erkek arkadaşıma yazdım yanımda olan tek kişi o ona veda etmeden yapamazdım ama o da bi sorun olduğunu anlayıp durdurdu beni seviyorsan yapma böyle bir sey benim için dayan dedi yapamadım. Ama artık gerçekten buna dayanabilecegimi hissetmiyorum. Bu hayatta bana inanan tek insan şu an benim yuzumden tehlikede başına ne geldi ne olacak onu bile bilmiyorum. O adamla konuşup onu rahat bırakmasını isteyeceğim eğer ölmemi istiyorsa ölürüm hiç korkmuyorum bundan sadece onun iyi olduğundan emin olmam gerekiyor önce.
