Derin düşünen çocuk

Mune .!.:

Hep huzurlu ve mutlu olmasını dilerim hem senin minik afacanın hem tüm çocukların.
Onlara sarılıp seni seviyorum oğlum/kızım demeyi ihmal etmeyelim.

Genişletmek için tıkla...

amin canim , tum kuzular mutlu olsun sevgiyle sarmalansinlar

Mune .!.:

Kusura bakmayın ama yeğeninizin bu halde olmasına en büyük etken kardeşiniz, sonrasındaysa baba, ikisi kendi aralarındaki sorunları çocuk üzerinden sürdürüyor, birinin yapma dediğini diğeri yapıyor, baba küçümseniyor, ki çocuk yetiştirirken en büyük hatalardan biridir ebeveynlerden birinin diğeri tarafından beğenilmemesi, küçümsenmesi, çocuğun sevgi ve saygısını yok eder, böyle çocuk yetiştirilmez, ebeveynlerin çocuk büyütürken azami özen göstermeleri noktalarda, anne ya da baba güç savaşına girince olan çocuklara oluyor.

Hamburger vb fastfoodlar zararlı evet, abuk cuburlarda öyle ama çocuk o, sorun bulundu, yeğeniniz annesini kaybetmemek babası gibi olmamak için uğraşıyor, babası gibi olursa annesinin sevmeyeceğini, terk edileceğini düşünüyor olabilir, en kısa sürede bu duruma bir çözüm bulmanız lazım çünkü 12 yaşında yani ergenlik döneminde, ergenlik döneminde çocuklar iç huzuru yakalayamazsa çok büyük ergenlik sorunlarıyla karşılaşırlar, psikolojisi daha çok alt üst olabilir, şimdi olmasa bile birkaç yıl sonra anneye karşı gelmeye ve annenin yapma dediği ne varsa hepsini yapmaya başlar ki bu hamburger yemek, kola içmek kadar minimum zararlar olmayacaktır.

Yeğeninizi uzmana götürün diye tavsiyede bulunmuştuk, bence ikna edin önce kardeşiniz uzmana gitsin ergen ve çocuk psikolojisi üzerine uzmanlığı olan bir doktorla görüşsün, çocuğuna nasıl davranmadı gerektiği yönünde fikir danışsın ama mutlaka uygulasın, aynı şekilde eski eşte uzman yardımı almalı, yoksa size açık açık yazıyorum bu çocuğu dönüşü olmayacak şekilde kaybederler.

Genişletmek için tıkla...

Off muneciğim çok haklısın. Ama kardeşim o kadar innatcı ki. Bu konuda onunla çok konuştum. Kesinlikle hatasını kabul etmiyor. Çocuğu ilk defa psikologa götürdüğünde psikolog aynı sizin söylediklerinizi söyledi ona. O da bir daha ona götürmedi. Psikolog bana sardı yaaa! demişti. Kendisini eleştirmeyen başka psikolog buldu sonra. Kardeşiminde sorunları var. Eşi onu hamile iken aldattı, boşandılar. Doğal olarak eski eşine karşı derin bir öfke duyuyor. Bu öfke kendi ruh sağlığına da zarar veriyor. Panik ataklar yaşıyor. Şu anda onun herşeyi tek çocuğu olan yeğenim. Ama üzerinde fazla çalışıp bunaltıyor çocuğu. Aşırı kontrolcu. Neredeyse lokmasını kaç kere çiğnediğini de sayacak o derece. Baba ise tam tersi. Çocuğu aldıkları zaman. Ne uyku düzeni kalıyor ne beslenme. Midesine cipsler tıkıştırılmış halde bilgisayar başında sabahlıyor çocuk. Cuma akşamı sapsağlam alıp pazar akşamı hasta olmuş bir vaziyette geri getiriyorlar.

Arkadaşlar. Çok değerli yorumlarınız, önerileriniz için hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. İyi ki varsınız.

Ben de ateistim . Çocuuğn ateist olmasında sıkıntı yok. Ama negativliye götürmesin. İlk ateist olunca insan hayat amacsız geliyor. Görevlerimiz var zannederiz ve birden aslında yok gibi. Derin bi felsefe. İntihara iteklememesi için gerçek bir ateistle konuşdurun. Madem tercihi oysa yalnış bilgilenmesin. Ateizm aslında insanın vicdanı öneçsediği bir felsefedir. Yalnış anlayıp yalnş addımlar atmasn. Aklına sokmuşsa fikrini değişmeye çalışmayın size inat dahada derine gidecek çünki.

BaharTuncay .!.:

Ben de ateistim . Çocuuğn ateist olmasında sıkıntı yok. Ama negativliye götürmesin. İlk ateist olunca insan hayat amacsız geliyor. Görevlerimiz var zannederiz ve birden aslında yok gibi. Derin bi felsefe. İntihara iteklememesi için gerçek bir ateistle konuşdurun. Madem tercihi oysa yalnış bilgilenmesin. Ateizm aslında insanın vicdanı öneçsediği bir felsefedir. Yalnış anlayıp yalnş addımlar atmasn. Aklına sokmuşsa fikrini değişmeye çalışmayın size inat dahada derine gidecek çünki.

Genişletmek için tıkla...

Sorun ateist olması değil. Ateist olduğu içinde değil. Hiçlik ve herşeyi aslında yaşamıyor, sanal olarak hissediyor olmak düşüncesine kapıldı ki bazan bende öyle hissetmiyorum değil. Bu his onu sıktı, bunalttı, içini daralttı ve depresyona girdi. Şimdi biraz daha iyiymiş. Herşeyi yoğun, fırtınalı yaşayan bir çocuk işte. Herhalde aklına gelen bu yeni fikre biraz olsun alıstı.

Belki 13 sayfa boyunca böyle bir tavsiye gelmiştir, okumadım ancak benzerlerini yaşadığım için tavsiyem Anne-çocuk (Kız çocuğuysa bilhassa) birlikte bir psikologa gitmeleri ve öncelikle aralarındaki anne-çocuk bağı üzerine çalışmaları. Ergen psikolojisi üzerine daha iyi bilgisi olan, alanı bu olan bir psikolog ile çalışılırsa daha güzel sonuç alınır.

Ben hatırlarım, size inanılmaz gelebilir 6-7 yaşındayken her şeyi sorguluyordum ki normal akışta bir çocuğun soyut algısı 9 yaşından itibaren oturmaya başlıyor, ardındaki 2-3 sene içinde de ergenlik başlıyor zaten. Benimki aşırı yüklemeden oldu onu da belirteyim, annem acayip otoriter, kuralcı ve kalıp bir insandı, doğruları keskindi ve ben tüm doğruları-adalet algısını sorgulamaya başlamıştım 7 yaşlarında, şaka gibi :)

Bu yüzden annesi ile ortak çalışsınlar bir psikolog eşliğinde, baba da belirli günlerde katılsın. Boşanmış olabilirler, ancak anne-baba görevleri bitmiyor; psikolog zaten babayı da ara ara dahil edecektir; çocuk kendi sorularına cevaplarını kendi bulacak ve fakat yanında sağlam, anlayışlı ve sağlıklı iletişimde kalabilen anne-baba şart, daha asi, içine kapanık ve sorunlu bir çocuk olmaması için.