üniversitede bazı günler dersler arasında 2-3 saatlik boşluk oluyor. o saatte eve gidemem çünkü git gel yaparsam yetişemem zaten baya yol var.
sınıfta çoğu kişi gruplar halinde takılıyor. benim nerdeyse herkesle muhabbetim var ama çoğu kişinin gideceği yerler belli zaten ve oraya gidiyorlar.
geçen bu gruplardan bir tanesinin yanına oturdum selam verdim muhabbet konusu açtım.
sonra herhalde özel bir şey konuşuyorlardı hemen sustular bana cevap verdiler ama uzatmadılar muhabbeti. ben de anladım durumu kalktım bi bahane buldum.
yani kendimi geri çekmiyorum erkek kız fark etmeksizin muhabbet açmaya uğraşıyorum konuşuyoruz da ama bu ders aralarında herkes kendi köşesini kapıyor anlayacağınız. tek takılacak olanlar direkt gidiyor zaten okuldan. bir tane kulübe katılayım dedim kıza adımı numaramı verdim ama gruba almayı unuttu herhalde. her şey elimde kalıyor anlayacağınız.
sizce ne yapabilirim bu aralarda? yoklama alınmasa hiç gelmeyeceğim bu derslere yani o kadar rahatsızım bu durumdan. bir de sınıftan bir çocuk muhabbet arasında "sen de hep yalnız takılıyorsun"dedi gülerek. ben bu etiketi sevmiyorum işte. ben de istiyorum ki güzel arkadaş grubum olsun ama bulan bulmuş kendi grubunu.
şimdi saçma gelecek ama bir çocuktan hoşlanıyorum o da yan sınıftan, onunla aramızda bir şeyler olursa belki aramam çok fazla arkadaşlık. ama onunla da hiçbir şey olmuyor :) onunla tanışma ortamı yaratmaya uğraşmak istiyorum ama bir yandan da biri için çok çabalamak istemiyorum beni isteyen varsa kendi gelsin kafasındayım. siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? bir de bir şeyleri yalnız yapmak hep yıkıklık gibi mi algılanıyor sizce? neden beni yalnız takıldığımda ezik gibi hissettirecek geri dönütler alıyorum ki
devir değişti.
