- 6 Ocak 2016
- 932
- 397
- 53
- Konu Sahibi AdventureTime
- #1
Herkese iyi akşamlar.Sorunum size ergence gelebilir sorun değil bence de ergence.bu yüzden yaş soracağınıza eminim yaşlarımız 15.Ben de ergen oluyorum yani bu durumda saçmalarsam lütfen normal karşılayın.
Aslında çok şükür sağlıklıyım elim ayağım tutuyor büyük bir derdim de yok şükürler olsun.Sadece bu konu beni biraz hayal kırıklığına uğrattı.Yardım istenecek bir yönü de yok aslında konunun amacım yazarak rahatlamak.
Fazla uzattım özür dilerim hemen giriş yapayım konuya.
Ben bu yılın başından beri birini seviyorum.kendisine söylemedim.söylesem bile beni reddedeceğini beni sevmediğini biliyordum zaten.bu yüzden hep içimde yaşadım sevgimi."geberiyorum aşktan" deyip aşkını duvarlara,ağaçlara yazan depresif liseli aşıklardan da olmadım.ya da olmadığımı sandım.Zaten geçici bir heves olduğunu biliyordum veya öyle düşünüyorum.söylesem ne farkedecekti ki zaten?Üzülen ben olurdum.
Gelelim hoşlandığım şu insan evladına.özgüveni çok yüksek biri.yani benim tam tersim.bu yönü etkiledi beni.ve temiz iyi bi çocuk tipi var.ayrıca çok zeki ve çalışkan.Bu yönden de pek bana benzediğini düşünmüyorum.
Peki sorunum ne?Şu sıralar varlığının bile battığı,pek hoşlanmadığım bir kız var.Atarlı bir ergen kendisi.Ama herkes onu çok güzel buluyor.(ben sevmediğim için belki de güzel bulmuyorum) Ailesinin durumu falan iyi arkadaş çevresi geniş dikkat çeken biri.Kız da benim tam tersim maddi durum dışında.
Bugün çocuğun bu kızı sevdiğini öğrendim.ne kadar da klişe bir sorun değil mi?
Evet öyle.Önceden de tahmin etmiştim böyle olacağını zaten ama hiç inanmak istememiştim.Çocuk sürekli bu kıza takılıyor ona şaka yapıyor onun yakınında sürekli.bana öyle geliyor olmasını ummuştum ama öyle değilmiş işte.
Ben kızı sevmiyorum kavga çıkmasın diye de belli etmiyorum.Kendisine çok değer verdiğim çocuk ise onu seviyor.Öyleyse en ufak olayımızda nefret eder sevdiğim benden.Sevdiği kızı sinirlendiriyorum sonuçta beyefendinin!
Sevdiğimin bana düşman olması en son isteyeceğim şey.
Çok hayal kırıklığına uğradım.Sorun bendedir belki bilemiyorum.Ama artık onun peşini bırakmak zorundayım sevdiği biri var.Kızı sevdiği kesin değil ama büyük ihtimalle gerçek ben de hissettim zaten.İlk öğrendiğimde tepki bile veremedim öyle kaldım.Şimdi de yazarken gözlerim doldu ve yarın sınavım var oturup çalışamıyorum odaklanamıyorum.
Sınav sorun değil,okulda çalışırım hallederim çoğu kişi öyle yapıyor zaten.ilk sınavım da fena değil geçerim.
Ama zaten şu aralar biraz bu çocuktan biraz da sevdiği(!) kızdan kaynaklı bi tuhafım hassasım.Bunu nasıl toparlarım,neler yaşarım hiç bilmiyorum.
Çok uzun oldu afedersiniz ama anca döktüm içimi.
Buraya kadar okuduysanız helal olsun.Saçma bir ergen sorunu gibi gelmiştir size.Dünyada ne dertler var çünkü.Bu yüzden çok şükür.Ama sinirim bozuldu.Yazım hatası varsa özür dilerim..
Aslında çok şükür sağlıklıyım elim ayağım tutuyor büyük bir derdim de yok şükürler olsun.Sadece bu konu beni biraz hayal kırıklığına uğrattı.Yardım istenecek bir yönü de yok aslında konunun amacım yazarak rahatlamak.
Fazla uzattım özür dilerim hemen giriş yapayım konuya.
Ben bu yılın başından beri birini seviyorum.kendisine söylemedim.söylesem bile beni reddedeceğini beni sevmediğini biliyordum zaten.bu yüzden hep içimde yaşadım sevgimi."geberiyorum aşktan" deyip aşkını duvarlara,ağaçlara yazan depresif liseli aşıklardan da olmadım.ya da olmadığımı sandım.Zaten geçici bir heves olduğunu biliyordum veya öyle düşünüyorum.söylesem ne farkedecekti ki zaten?Üzülen ben olurdum.
Gelelim hoşlandığım şu insan evladına.özgüveni çok yüksek biri.yani benim tam tersim.bu yönü etkiledi beni.ve temiz iyi bi çocuk tipi var.ayrıca çok zeki ve çalışkan.Bu yönden de pek bana benzediğini düşünmüyorum.
Peki sorunum ne?Şu sıralar varlığının bile battığı,pek hoşlanmadığım bir kız var.Atarlı bir ergen kendisi.Ama herkes onu çok güzel buluyor.(ben sevmediğim için belki de güzel bulmuyorum) Ailesinin durumu falan iyi arkadaş çevresi geniş dikkat çeken biri.Kız da benim tam tersim maddi durum dışında.
Bugün çocuğun bu kızı sevdiğini öğrendim.ne kadar da klişe bir sorun değil mi?
Evet öyle.Önceden de tahmin etmiştim böyle olacağını zaten ama hiç inanmak istememiştim.Çocuk sürekli bu kıza takılıyor ona şaka yapıyor onun yakınında sürekli.bana öyle geliyor olmasını ummuştum ama öyle değilmiş işte.
Ben kızı sevmiyorum kavga çıkmasın diye de belli etmiyorum.Kendisine çok değer verdiğim çocuk ise onu seviyor.Öyleyse en ufak olayımızda nefret eder sevdiğim benden.Sevdiği kızı sinirlendiriyorum sonuçta beyefendinin!
Sevdiğimin bana düşman olması en son isteyeceğim şey.
Çok hayal kırıklığına uğradım.Sorun bendedir belki bilemiyorum.Ama artık onun peşini bırakmak zorundayım sevdiği biri var.Kızı sevdiği kesin değil ama büyük ihtimalle gerçek ben de hissettim zaten.İlk öğrendiğimde tepki bile veremedim öyle kaldım.Şimdi de yazarken gözlerim doldu ve yarın sınavım var oturup çalışamıyorum odaklanamıyorum.
Sınav sorun değil,okulda çalışırım hallederim çoğu kişi öyle yapıyor zaten.ilk sınavım da fena değil geçerim.
Ama zaten şu aralar biraz bu çocuktan biraz da sevdiği(!) kızdan kaynaklı bi tuhafım hassasım.Bunu nasıl toparlarım,neler yaşarım hiç bilmiyorum.
Çok uzun oldu afedersiniz ama anca döktüm içimi.
Buraya kadar okuduysanız helal olsun.Saçma bir ergen sorunu gibi gelmiştir size.Dünyada ne dertler var çünkü.Bu yüzden çok şükür.Ama sinirim bozuldu.Yazım hatası varsa özür dilerim..
