Uzun süre boyunca, mesela 10 yıl gibi uzun bir süre, yalnız yaşayanlar varsa aranızda bu kadar uzun süre hiçbir erkekle görüşmeden yalnız yaşayabilen varsa, nasıl yaşıyorsunuz? Ya da başka şekilde sorayım 30'unu geçtiği halde evlenmeyenler ve hiç kimseyle de konuşma, görüşme tarzı durumları olmadan bekleyenleri çok takdir ediyorum. Onlar gibi sağlam duruşlu olabilmeyi çok isterdim. Bunu nasıl başarıyorlar? Sorum saçma olduysa, anlaşılmazsa şimdiden özür dilerim. Cevap verenlere de teşekkür ederim.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Dert değil sadece soru
- Konu Sahibi Obor
- Başlangıç Tarihi
bence sen bunu kendine baya dert etmişsin. birliktelik, evlenmek zaruriyet değildir.. uygun kişi olmazsa olmaması her şeyden daha üstündür. ben üni 2ye kadar kimseyi sokmadım hayatıma çünkü saçma geldi ne yaşicem ki dedim kendime gereksiz. sonra eşim çıktı karşıma 5 sene sevgili olduk 3,5 yıldır da evliyiz. onunla bununla gezmedim dolayısıyla hiç yaram olmadı. ruhum dinç kaldı. huzurum bozulmadı. kafamı eğitimime ve kendi gelişimime yordum.. bence bunları düşünmelisin.
ha hayatında biri yok ve hala kendi gelişiminde de geri olduğunu düşünüosan işte o zaman eksidesindir.
- 2 Eylül 2007
- 17.020
- 12.642
- 823
Bunun duruşla alakası yok. Karakter meselesi. Bazı insan beklentilerini düşük tutar ve kendince daha fazla seçenekle karşılaşır, yalnız kalmaktan hoşlanmazlar, bazısının beklentileri yüksektir ve karşılarına aradıkları gibi biri çıkmadan ilişki yaşamayı düşünmezler, yalnızlık umurlarında olmaz.
Üzerinde çok düşünülecek bir konu değil yani... Beni bıraksan 10 sene değil ömür boyu yalnız yaşayabilirim.Akıllı bir yalnızlık, aptal bir ilişkiden yeğdir.
Üzerinde çok düşünülecek bir konu değil yani... Beni bıraksan 10 sene değil ömür boyu yalnız yaşayabilirim.Akıllı bir yalnızlık, aptal bir ilişkiden yeğdir.
Ben de 4 yıl üniversite boyunca öyle kimseyle gezmedim. Üniversite bitince büyük hatalarım oldu. Olmamasını dilerdim. Ama zamanı geri alamıyorum. Bu soruyu da ruhum karardığı için sordum belki. Gelişimimde geri değilim eğitim olarak. Elimde geçerli bir mesleğim var ama başka şeyler olumsuz oldu.
Anladım. Beklentiyi düşük tutmakla ilgili. Çok haklısınız.
İlk açtığım konuyu okursanız anlarsınız belki.
- 14 Ekim 2014
- 3.265
- 3.578
- 168
10 yıl hiçbir erkekle görüşmemek sağlam bir duruş demek değildir. Bir duruş dahi değildir. Olsa olsa kendini yalnızlığa hapsediştir. Neden 10 yıl hiçbir erkekle görüşmeyesin ? Kalbinii neden yalnızlığa hapsetmek istiyorsun ? Bunun yerine aşık olacağın ve mutlu yaşayacağın erkeği bulup bir yuva kursan daha iyi değil mi ?
- 16 Mart 2015
- 7.466
- 15.641
- 198
- 16 Aralık 2011
- 13.790
- 13.668
- 498
bazı şeyler gerçekten kader kısmet
- 16 Aralık 2011
- 13.790
- 13.668
- 498
senin ruhun filan kararmamış
hatan da büyük hata değildi hatırlıyorum
kendine gel arkadaşım
eski konularını biliyorum
kendine çok yükleniyorsun
evden çık biraz dışarı azıcık insan tanı azıcık sohbet et laklak yapboş muhabbet yap kafanı rahatlat
yazık günah kendini eleştire eleştire perişan oldun burada
üzülüyorum böyle gördükçe konularını
millet neler yapıyor yine de diyor en iyi benim en güzel benim
sen en küçük şeyde ne kadar da kötüyüm berbatım..haksızlık bu kendine..
- 26 Kasım 2013
- 2.990
- 5.620
- 358
31 yaşındayım uzun süre yalnız yaşadım , görüştüklerim oldu ama şuna dikkat ettim ''uyumlu ve huzurlu bir birliktelik'' düşüncesinde olduğum için uyum yakalayamadığım kişileri hayatıma almamam daha kolay oldu.
Galiba şu çok önemli; kendi kendine yetebilmek, mutlu olmak ,hayattan zevk almak. Birini alıyorsun hayatına , salt acı veriyor diğer taraftan yalnızsın fakat aynı zamanda mutlu ve huzurlusun.
Açıkçası ikinci seçenek daha cazip geldiği için duruyorsun. Güçlü olmak diilde, mantıklı bakıyorsun ve seçimlerini ona göre yapıyorsun.
- 6 Aralık 2010
- 34.491
- 91.175
- 798
benim anladığım sizin derdiniz yalnız yaşayan kişilerin durumu değil de, kendinizin buna dayanamayışı.
erkeksiz nasıl yaşanıyor sorusu evet çok enteresan geldi, yanlış anlamayın ama garip de geldi doğrusu.
eski konularınızı bilmiyorum ama bana daha çok sevdiği için biri ile birlikte olan değil de ne bileyim sırf birisi olsun diye birileri ile ilişki kuran kişileri hatırlattınız. hani erkeklerin kadınlar için kullandığı bir tabir vardır - nefes alsın yeter, derler.
onun gibi...
- 3 Temmuz 2010
- 11.071
- 11.547
- 498
eski konularınızı okumadım
benim ilk erkek arkadşaım 24 yaşında oldu, yurtdışındaydım daha önce teklif edenler olmuştu hiç istememiştim. o adama ise ben aşık oldum resmen ben başlattım ilişkiyi- yolunu yaptım en azından. . çok yorulduğum çok yıprandığım bir ilişkiydi , aşık olunca dengemi kaybediyormuşum, onu öğrendim. pişman değilim ama tabi çok da doğru adam değildi. doğru adama aşık olsaymışım şahane olacakmış.
3 sene sürdü, ayrıldık. sonra görüştüklerim oldu ama hem uyduğum hem beğendiğim hem beni çeken bir adam denk gelmedi. evlenmek isteyen de çıkmak isteyen de yatmak isteyen de çok oldu bu sürede, ipler hep benim elimde oldu, ne istiyorum ne istemiyorum bilip ona göre hareket ettim çünkü aşık olmadım kimseye. bu kişilerin hiç birine takılmadı aklım, o yüzden karar vermek de zor olmadı istemediğim konusunda. kimse aklıma giremedi anlayacağın 6 senedir.
33 yaşındayım şu anda beni heyecanlandıran, iletişim içinde olduğum bir tek adam var, onunla da pek görüşemiyoruz çünkü bir ilişkimiz yok, o razı değil. yapacak bir şeyim yok. aklım ona takılı iken kimseye de zaten bakamam. ancak şahane bir iletişimimiz vardır yani sanmıyorum ki çoğu kadın sevgilisiyle hatta kocasıyla bizim konuştuğumuz kadar konuşsun, dertleşsin, paylaşımı olsun, her konuda.
benimki erkeksiz olmak, dayanmak filan değil. mutlu olacağıma inandığım birisi çıksa karşıma gayet de ilişkim olur ama öyle birileri kolay çıkmıyor. benim bazı beklentilerim var. hem bu beklentileri arıyorum hem de o anlatılamayan, tarif edilemeyen hisler olmalı ki peşinden gideyim yoksa kimsenin peşinden aman eli yüzü düzgün, işi gücü var diye gitmedim şimdiye kadar. benim peşimde koşanlardan bile sıkıldım.
onun dışında yalnız olmak neden bu kadar büyütülüyor anlamıyorum. evimi seviyorum, işimi seviyorum, kafama göre geziyorum, takılıyorum. paramı kazanıyorum yiyorum, hayatımı yaşıyorum. çalışıyorum, üretiyorum, kendime bakıyorum, arkadaşlarım ve ailem var. bunlar için illa erkeğe gerek yok. hayatımı şimdi olduğumdan daha iyi etsin, beni tamamlasın, geliştirsin bir ilişki tamam, çok iyi olur. değilse çok da lazım değil.
benim ilk erkek arkadşaım 24 yaşında oldu, yurtdışındaydım daha önce teklif edenler olmuştu hiç istememiştim. o adama ise ben aşık oldum resmen ben başlattım ilişkiyi- yolunu yaptım en azından. . çok yorulduğum çok yıprandığım bir ilişkiydi , aşık olunca dengemi kaybediyormuşum, onu öğrendim. pişman değilim ama tabi çok da doğru adam değildi. doğru adama aşık olsaymışım şahane olacakmış.
3 sene sürdü, ayrıldık. sonra görüştüklerim oldu ama hem uyduğum hem beğendiğim hem beni çeken bir adam denk gelmedi. evlenmek isteyen de çıkmak isteyen de yatmak isteyen de çok oldu bu sürede, ipler hep benim elimde oldu, ne istiyorum ne istemiyorum bilip ona göre hareket ettim çünkü aşık olmadım kimseye. bu kişilerin hiç birine takılmadı aklım, o yüzden karar vermek de zor olmadı istemediğim konusunda. kimse aklıma giremedi anlayacağın 6 senedir.
33 yaşındayım şu anda beni heyecanlandıran, iletişim içinde olduğum bir tek adam var, onunla da pek görüşemiyoruz çünkü bir ilişkimiz yok, o razı değil. yapacak bir şeyim yok. aklım ona takılı iken kimseye de zaten bakamam. ancak şahane bir iletişimimiz vardır yani sanmıyorum ki çoğu kadın sevgilisiyle hatta kocasıyla bizim konuştuğumuz kadar konuşsun, dertleşsin, paylaşımı olsun, her konuda.
benimki erkeksiz olmak, dayanmak filan değil. mutlu olacağıma inandığım birisi çıksa karşıma gayet de ilişkim olur ama öyle birileri kolay çıkmıyor. benim bazı beklentilerim var. hem bu beklentileri arıyorum hem de o anlatılamayan, tarif edilemeyen hisler olmalı ki peşinden gideyim yoksa kimsenin peşinden aman eli yüzü düzgün, işi gücü var diye gitmedim şimdiye kadar. benim peşimde koşanlardan bile sıkıldım.
onun dışında yalnız olmak neden bu kadar büyütülüyor anlamıyorum. evimi seviyorum, işimi seviyorum, kafama göre geziyorum, takılıyorum. paramı kazanıyorum yiyorum, hayatımı yaşıyorum. çalışıyorum, üretiyorum, kendime bakıyorum, arkadaşlarım ve ailem var. bunlar için illa erkeğe gerek yok. hayatımı şimdi olduğumdan daha iyi etsin, beni tamamlasın, geliştirsin bir ilişki tamam, çok iyi olur. değilse çok da lazım değil.
