- 28 Şubat 2023
- 146
- 232
- 18
- Konu Sahibi seviyetalip
-
- #1
Çok haklısınız aileniz bunu yaparsa karşı taraf ne yapmaz ?Nişanım var bir hafta sonra. Ailem o kadar ilgisiz ve konudan uzak ki, her şeyi tek başıma yapıyorum, alıyorum. Sadece yaz tatillerinde eve geliyorum. Her sene de ortalık temizlemek, silmek, yıkamakla geçiyor. Çok bunalmış hissediyorum. Sevgilim ve ailesi çok uzaktalar. Kendi ailem de böyle olunca her şey üzerime geliyor. Aksilik aksilik üzerine biniyor. Ailem asla sormuyor, ne yapacağız demiyor, bir işin ucundan da biz tutalım demiyor. Temizlik, alışveriş her şeyi ben yapıyorum. Üstelik nişan, düğün vs zerre hevesim yok. Adettir, büyüklerin kalbi kırılmasın diyerek bu yola girdik. Aile ile meselelerini çözen insanların 10 dakika düşünmedikleri şey benim için büyüyor da büyüyor inanılmaz sorun haline geliyor. Anne babamdan çok soğudum, kalbim onlara çok kırık (böyle yalnız bırakıldığım farklı olaylar da oldu). İçin için çok ağlıyorum bazen. Annem çok toksik, psikolojik olarak sorunlu biri, bunu yetişkin olduğumda fark ettim zaten. Arkama bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyorum hep bu evden ve onlardan. Yorgunum, psikolojik olarak bitiğim, bunalıyorum..Dertleşmek istedim sadece. Teşekkürler..
Benim kız kardeşim de aynı şeyi yaşadı, çok saçma gerçekten insan anlam veremiyor. Neyse ki ben yetiştim ve elimden geldiğince hatta annesiymişim gibi destek oldum. Şu an şehir dışında çok mutlu bir evliliği var ve bizimkilerle iletişimi kesti. Başta vicdan yaptı, üzüldü falan ama ona iyi geldi bu. Anneniz, annem gibi. Anlatılmayacak toksiklikte...Nişanım var bir hafta sonra. Ailem o kadar ilgisiz ve konudan uzak ki, her şeyi tek başıma yapıyorum, alıyorum. Sadece yaz tatillerinde eve geliyorum. Her sene de ortalık temizlemek, silmek, yıkamakla geçiyor. Çok bunalmış hissediyorum. Sevgilim ve ailesi çok uzaktalar. Kendi ailem de böyle olunca her şey üzerime geliyor. Aksilik aksilik üzerine biniyor. Ailem asla sormuyor, ne yapacağız demiyor, bir işin ucundan da biz tutalım demiyor. Temizlik, alışveriş her şeyi ben yapıyorum. Üstelik nişan, düğün vs zerre hevesim yok. Adettir, büyüklerin kalbi kırılmasın diyerek bu yola girdik. Aile ile meselelerini çözen insanların 10 dakika düşünmedikleri şey benim için büyüyor da büyüyor inanılmaz sorun haline geliyor. Anne babamdan çok soğudum, kalbim onlara çok kırık (böyle yalnız bırakıldığım farklı olaylar da oldu). İçin için çok ağlıyorum bazen. Annem çok toksik, psikolojik olarak sorunlu biri, bunu yetişkin olduğumda fark ettim zaten. Arkama bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyorum hep bu evden ve onlardan. Yorgunum, psikolojik olarak bitiğim, bunalıyorum..Dertleşmek istedim sadece. Teşekkürler..
Yok hayır, o benden daha mutedil, tatlı dilli, geçimli, sabırlı biridir hatta daha sevilesi pozitif bir insan yani. İstemeseler belirtirlerdi. Hiçbir yorumda bulunmadılar.Niye böyleler ki aileniz damadı mı istemiyo veya ailesiyle mi bi sıkıntı oldu nedir tam olarak ?
Herkes anne baba olmamalı. Böyle düşünüyorum, hepimiz ilgi, sevgi, değer görmeyi hak ediyoruz..Sana tavsiyem, sana deger vermeyen ebeveynlerin icin kendini paralama. Canin istemiyorsa nisan kina dugun yapmak zorunda degilsin. Nikahini kiyar sevdigin insanlarla beraber bir kutlama yaparsin olur biter. Cocuguna sevgi, ilgi gostermeyenler hak ettigi muameleyi gormeli.
Çok zarifsiniz teşekkür ederim, amin.Her şey hal olur takma kafana. elinden geleni yap madem onlar sormuyor yardım talep et yine yapmazlarsa kendin olduğu kadar yap nolucak sanki deneye bu zamanlar hiçbiri kalmayacak. sağlık olsun huzur olsun hepsi hal olur
kendi hayatını kuruyorsun ne güzel
şansın açık olsun
Hayatı neden kendine zindan ediyorsunNişanım var bir hafta sonra. Ailem o kadar ilgisiz ve konudan uzak ki, her şeyi tek başıma yapıyorum, alıyorum. Sadece yaz tatillerinde eve geliyorum. Her sene de ortalık temizlemek, silmek, yıkamakla geçiyor. Çok bunalmış hissediyorum. Sevgilim ve ailesi çok uzaktalar. Kendi ailem de böyle olunca her şey üzerime geliyor. Aksilik aksilik üzerine biniyor. Ailem asla sormuyor, ne yapacağız demiyor, bir işin ucundan da biz tutalım demiyor. Temizlik, alışveriş her şeyi ben yapıyorum. Üstelik nişan, düğün vs zerre hevesim yok. Adettir, büyüklerin kalbi kırılmasın diyerek bu yola girdik. Aile ile meselelerini çözen insanların 10 dakika düşünmedikleri şey benim için büyüyor da büyüyor inanılmaz sorun haline geliyor. Anne babamdan çok soğudum, kalbim onlara çok kırık (böyle yalnız bırakıldığım farklı olaylar da oldu). İçin için çok ağlıyorum bazen. Annem çok toksik, psikolojik olarak sorunlu biri, bunu yetişkin olduğumda fark ettim zaten. Arkama bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyorum hep bu evden ve onlardan. Yorgunum, psikolojik olarak bitiğim, bunalıyorum..Dertleşmek istedim sadece. Teşekkürler..
Adetleri yerine getirmeyin bence. Ne ise o.Nişanım var bir hafta sonra. Ailem o kadar ilgisiz ve konudan uzak ki, her şeyi tek başıma yapıyorum, alıyorum. Sadece yaz tatillerinde eve geliyorum. Her sene de ortalık temizlemek, silmek, yıkamakla geçiyor. Çok bunalmış hissediyorum. Sevgilim ve ailesi çok uzaktalar. Kendi ailem de böyle olunca her şey üzerime geliyor. Aksilik aksilik üzerine biniyor. Ailem asla sormuyor, ne yapacağız demiyor, bir işin ucundan da biz tutalım demiyor. Temizlik, alışveriş her şeyi ben yapıyorum. Üstelik nişan, düğün vs zerre hevesim yok. Adettir, büyüklerin kalbi kırılmasın diyerek bu yola girdik. Aile ile meselelerini çözen insanların 10 dakika düşünmedikleri şey benim için büyüyor da büyüyor inanılmaz sorun haline geliyor. Anne babamdan çok soğudum, kalbim onlara çok kırık (böyle yalnız bırakıldığım farklı olaylar da oldu). İçin için çok ağlıyorum bazen. Annem çok toksik, psikolojik olarak sorunlu biri, bunu yetişkin olduğumda fark ettim zaten. Arkama bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyorum hep bu evden ve onlardan. Yorgunum, psikolojik olarak bitiğim, bunalıyorum..Dertleşmek istedim sadece. Teşekkürler..
Ebeveynlik doğurmakla olmuyor maalesef.. Üstelik kırıldığımı, kızdığımı ifade etsem de değişmiyor. Çok imreniyorum çevremdeki kalabalık ailelere ya da sahiplenen anne babalara. İnanılmaz kalbim kırılıyor.Benim kız kardeşim de aynı şeyi yaşadı, çok saçma gerçekten insan anlam veremiyor. Neyse ki ben yetiştim ve elimden geldiğince hatta annesiymişim gibi destek oldum. Şu an şehir dışında çok mutlu bir evliliği var ve bizimkilerle iletişimi kesti. Başta vicdan yaptı, üzüldü falan ama ona iyi geldi bu. Anneniz, annem gibi. Anlatılmayacak toksiklikte...
En iyisi biraz daha dayanın, misafirlere her şey yolunda gibi davranın sonra iletişimi kesersiniz. Yetişkiniz ve sırf ebeveyn diye tahammül etmek zorunda değiliz. Mutluluklar
Aileli ailesizler kulübüne hoş geldin. Yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. İnşallah evleneceğin insan ve ailesinden yüzün güler. Sabret, artık yaz tatillerinde de gelmen zorunlu olmayacak. Böyle ailelerde büyüyen çocuklar genellikle her şeyin üstesinden gelmeyi başaran yetişkinler oluyor.Nişanım var bir hafta sonra. Ailem o kadar ilgisiz ve konudan uzak ki, her şeyi tek başıma yapıyorum, alıyorum. Sadece yaz tatillerinde eve geliyorum. Her sene de ortalık temizlemek, silmek, yıkamakla geçiyor. Çok bunalmış hissediyorum. Sevgilim ve ailesi çok uzaktalar. Kendi ailem de böyle olunca her şey üzerime geliyor. Aksilik aksilik üzerine biniyor. Ailem asla sormuyor, ne yapacağız demiyor, bir işin ucundan da biz tutalım demiyor. Temizlik, alışveriş her şeyi ben yapıyorum. Üstelik nişan, düğün vs zerre hevesim yok. Adettir, büyüklerin kalbi kırılmasın diyerek bu yola girdik. Aile ile meselelerini çözen insanların 10 dakika düşünmedikleri şey benim için büyüyor da büyüyor inanılmaz sorun haline geliyor. Anne babamdan çok soğudum, kalbim onlara çok kırık (böyle yalnız bırakıldığım farklı olaylar da oldu). İçin için çok ağlıyorum bazen. Annem çok toksik, psikolojik olarak sorunlu biri, bunu yetişkin olduğumda fark ettim zaten. Arkama bakmadan koşarak uzaklaşmak istiyorum hep bu evden ve onlardan. Yorgunum, psikolojik olarak bitiğim, bunalıyorum..Dertleşmek istedim sadece. Teşekkürler..
Benim özellikle annemle ilgili yaralarım daha derinlere iniyor. Bir dönem almıştım, daha da almam gerek sanırım. Ya da ailem alsa farkına varsa daha sağlıklı olur. Bana en iyi terapi onlardan uzaklaşmak aslında. İletişimi çok çok azaltmak. Nişanım olmasa yazın eve gelmeyecektim zaten.Bu hayatta başını kendi tırnağınla kaşımanın en güzel şey olduğunu düşünüyorum. İnsanı güçlendiriyor bence.
Ama siz psikolojik olarak kötü hissettiğinizi açıkça dile getiriyorsunuz. Yardım almayı düşündünüz mü ? Terapi iyi gelebilir mi ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?