- 13 Şubat 2015
- 16
- 2
- Konu Sahibi farkindamisin
- #1
Merhaba, aslinda bu forum da okadar cok dertli insan var ki kendi "sorunlarimi" dile getirmeye utaniyorum. Allah deva arayanlarin insallah yardimci olsun.
Tam bir dert diyemem aslinda. Degilde zaten. Söyle ki cok icim sikiliyor. Kalabaliktan, insanlardan bunaldim. Facebook dahi bogar oluyor beni. Konu zaten biraz da facebook ile alakali. Daha öncesinde facebookumu sildim, sonra tekrar actim - bu herhalde 3 defa felan olmustur simdiye kadar yaptigim. Tekrar actim, ve bunu bir kac kez yapmis olmaktan utaniyorum. Ortada ful yok yumurta yok iken böyle yapmam insanlari süpheye düsündürcek düsüncesi cok mesgul ediyor kafami. Cok dengesiz bir ruh haline sahibim. Önce bunaliyorum, hani derler ya bos kafa seytanin calisma odasidir, bu bunalma bende takintilar yaratiyor. Misal facebook gibi. Instagramim da vardi sükür ondan kurtuldum. Bir yandan teknolojinin beni esir etmesine sinirleniyorum diger yandan da olmayinca da olmuyor sanki? Akrabalarimla aram da uzun yollar var - yine facebook üzeri iletisim avantaj. Facebookta eskiden paylasimlarda bulunurdum, sükür ondan da kurtuldum. Cünkü özeli bu sekilde kamuya yaymanin uygun olmadigini düsünüyorum. Heh su cümleyi yazarken de beni yoran duygu iste bu: Düsündüklerim ile yaptiklarim bazen birbirini tutmuyor. Bu beni deli ediyor. Istemiyorum deyip sildim, sonra yine actim hesabimi. Tutarsiz miyim acaba? Böyle bir seyi baskasi yapsa, kizarim. Bu durumdan rahatsizim degistirmem lazim. Bir de gereksiz seyleri kafayi takip, günlerce evire cevire onlari düsünüyorum. Bir ise gittigim de kurtuluyorum. Yalniz hissediyorum. Mutsuz olmama sebep yok iken, mutsuz hissediyorum. Tuhaf bir ruh hali. Anlatabildigimden emin degilim ama insallah biraz da olsa anlasabilmisimdir, sevgiyle kalin.
Tam bir dert diyemem aslinda. Degilde zaten. Söyle ki cok icim sikiliyor. Kalabaliktan, insanlardan bunaldim. Facebook dahi bogar oluyor beni. Konu zaten biraz da facebook ile alakali. Daha öncesinde facebookumu sildim, sonra tekrar actim - bu herhalde 3 defa felan olmustur simdiye kadar yaptigim. Tekrar actim, ve bunu bir kac kez yapmis olmaktan utaniyorum. Ortada ful yok yumurta yok iken böyle yapmam insanlari süpheye düsündürcek düsüncesi cok mesgul ediyor kafami. Cok dengesiz bir ruh haline sahibim. Önce bunaliyorum, hani derler ya bos kafa seytanin calisma odasidir, bu bunalma bende takintilar yaratiyor. Misal facebook gibi. Instagramim da vardi sükür ondan kurtuldum. Bir yandan teknolojinin beni esir etmesine sinirleniyorum diger yandan da olmayinca da olmuyor sanki? Akrabalarimla aram da uzun yollar var - yine facebook üzeri iletisim avantaj. Facebookta eskiden paylasimlarda bulunurdum, sükür ondan da kurtuldum. Cünkü özeli bu sekilde kamuya yaymanin uygun olmadigini düsünüyorum. Heh su cümleyi yazarken de beni yoran duygu iste bu: Düsündüklerim ile yaptiklarim bazen birbirini tutmuyor. Bu beni deli ediyor. Istemiyorum deyip sildim, sonra yine actim hesabimi. Tutarsiz miyim acaba? Böyle bir seyi baskasi yapsa, kizarim. Bu durumdan rahatsizim degistirmem lazim. Bir de gereksiz seyleri kafayi takip, günlerce evire cevire onlari düsünüyorum. Bir ise gittigim de kurtuluyorum. Yalniz hissediyorum. Mutsuz olmama sebep yok iken, mutsuz hissediyorum. Tuhaf bir ruh hali. Anlatabildigimden emin degilim ama insallah biraz da olsa anlasabilmisimdir, sevgiyle kalin.
demekki istersen sende yaparsin
