BİR HAFIZ KIZIN GÜNLÜĞÜNDEN
NEREDEN BAŞLASAM BİLMİYORUM SÖZLERİME...Neredeyse 5 aydır buradayım. 5 Aydır ailemden uzakta...5 Aydır çamaşırlarımı annem yıkamıyor;5 aydır beni annem uyandırmıyor; 5 aydır babamla alışveriş yapamıyorum;5 aydır kardeşlerimle çadır kurmuyorum...
Yani,sizin anlayacağınız, 5 aydır bir DAVA uğruna, ÇOK GÜZEL BİR DAVA uğruna, bu, pek küçük gözüken ayrıntılardan uzakta yaşıyorum. Evet ,ben Allah'ın izniyle, HAFIZ olmaya çalışıyorum.
Yurdun kapısından içeri girene kadar hafızlık çok kolay geliyordu gözüme. Ama babam beni yerleştirip gittikten sonra anladım ki, hiç kolay değil. Kaç kere düşündüm geri dönmeyi; zira çok ağır bir yüktü omuzlarımdaki.Ancak inanın bana, KUR'AN öyle bir Kitap ki......
Ben buraya geldikten sonra değiştim. Ve buradan giderek te, Rabbimin zoruna gidecek bir iş yapmayı hiç mi hiç istemiyorum çok şükür. Ben de çok ağlıyorum. Hatta bazen gözlerim şişiyor ağlamaktan. Bazen de Kur'anım'ın sayfaları... Lakin, tüm bunların sonunda öyle bir mertebe var ki... Düşündükçe, iyi ki ailem beni buraya göndermiş diyorum. İyi ki gecem gündüzüm Hafızlık oldu. İyi ki gözyaşlarıma değecek tek bir gerçeğim oldu...
İnsan,Kur'an'la haşır neşir olunca öyle bir hale geliyor ki..
Kimseyi kıramazsın artık...
Namazları kısa tutamazsın, gıybet edemezsin....Yere çöp atamazsın hatta..
İşte KUR'AN böyle bir kitap.
Aslında yazmak istediğim çok şey var, lakin vakit yok..
Son olarak; Bu yazıyı okuyanlar, size sesleniyorum! Eğer buraya hafızlık yapmaya gelmek isterseniz, unutmayın beni, sizlere yardımcı olmak isterim..
Sonraki yazılarda görüşeceğiz inşallah...
Selam ve dua ile.....