- 10 Kasım 2010
- 4.052
- 3.286
Merhaba hanımlar, bugün kafama takılan birşeyden bahsedeceğim. Elbette herkesin farklı bir bakış açısı olacaktır konuyla ilgili bende sizlere danışmak istedim.
4 seneden beri aynı sirketteyim fakat
İş yerinde dışarıda görüştüğüm arkadaşım olmadı departman arkadaşlarım olsun farklı departmanlar olsun iş yeri dışında pek kimseyle görüşmedim. Herkesle konuşurum ederim ama olmadı iste. Benimle yaşıt yada yakın yaş grubu olan insanlar hemen gruplasip haftasonlari iş çıkışı olsun bir plan planladılar. Ben onların dışarısında tutuldum. Elbette kimse kimseyi davet etmek yada sevmek zorunda değil fakat arkalarından konuştukları insanlar bile plana dahil edilince açıkçası biraz bozuldum.Departman arkadaşlarım da benden daha eski oldukları için samimiyet seviyeleri benden daha fazla. Bulusacaklari zaman yanımda konuşuluyor ama ağız ucuyla bile sende gelmek istermisin dememislerdir.
En kötüsü de evliliğinde bile bu gruplasmayi görebiliyorum. Aile binasında oturduğum için biraz daha fazla gözlemleyebiliyorum bu durumu. He bu konu beni rahatsız etmiyordu ta ki insanlar bu konu nedeniyle bana uzulene kadar. Bence herkesle konuşup kazık yemektense az olsun öz olsun şekilde yüzeysel arkadaşlıklar kuruyorum. Belki de bu nedenle insanlardan kendimi uzaklastiriyorum.
Ama işin garip yanı ben bu yalnizliğımi seviyorum gerçekten isindigim insanları bırakmama gibi bir huyum var. Asosyal olduğum söylenemez fakat bu durum beni asosyal yapıyor mu inanın bilmiyorum. Sizce bana uzulmeleri doğal birşey mi bu benim gururumu daha çok kırdı açıkçası . Herkes arkadaşlık konusunda haksızlığa uğradığını söylemekte ben onlara katilmasamda bu konuda sizin fikirlerinizi de almak istemekteyim
Esenlikler diliyorum herkese
4 seneden beri aynı sirketteyim fakat
İş yerinde dışarıda görüştüğüm arkadaşım olmadı departman arkadaşlarım olsun farklı departmanlar olsun iş yeri dışında pek kimseyle görüşmedim. Herkesle konuşurum ederim ama olmadı iste. Benimle yaşıt yada yakın yaş grubu olan insanlar hemen gruplasip haftasonlari iş çıkışı olsun bir plan planladılar. Ben onların dışarısında tutuldum. Elbette kimse kimseyi davet etmek yada sevmek zorunda değil fakat arkalarından konuştukları insanlar bile plana dahil edilince açıkçası biraz bozuldum.Departman arkadaşlarım da benden daha eski oldukları için samimiyet seviyeleri benden daha fazla. Bulusacaklari zaman yanımda konuşuluyor ama ağız ucuyla bile sende gelmek istermisin dememislerdir.
En kötüsü de evliliğinde bile bu gruplasmayi görebiliyorum. Aile binasında oturduğum için biraz daha fazla gözlemleyebiliyorum bu durumu. He bu konu beni rahatsız etmiyordu ta ki insanlar bu konu nedeniyle bana uzulene kadar. Bence herkesle konuşup kazık yemektense az olsun öz olsun şekilde yüzeysel arkadaşlıklar kuruyorum. Belki de bu nedenle insanlardan kendimi uzaklastiriyorum.
Ama işin garip yanı ben bu yalnizliğımi seviyorum gerçekten isindigim insanları bırakmama gibi bir huyum var. Asosyal olduğum söylenemez fakat bu durum beni asosyal yapıyor mu inanın bilmiyorum. Sizce bana uzulmeleri doğal birşey mi bu benim gururumu daha çok kırdı açıkçası . Herkes arkadaşlık konusunda haksızlığa uğradığını söylemekte ben onlara katilmasamda bu konuda sizin fikirlerinizi de almak istemekteyim
Esenlikler diliyorum herkese
. Bende 3 seneden beridir özgüven sorunu yaşamıyorum bu konuda daha yeniyim. İlk girdiğim ortamlarda kişilere göre sekilleniyorum açıkçası .patavatsız değilim insanlara güvenmeden bir sırrımı vermem. Genel olarak sessiz sakin durdugum söylenir. Soguk bir durusum varmış dışarıdan. Bilmediğim konularda fikir yürütmem arkasında duramadigim hiçbir şey konuşmam malese sevdiğim insanlara karşı geveze bile olabilirim ama İnsanları itecek tikim yok. Sorduğunuz sorulara karşı cevaplaya bileceklerim bu kadarla sınırlı malesef.
yani kolay kolay hayatıma yeni arkadaşlar almam asla... Çok samimi en yakınım dediğimde 3 tane arkadaşım var. Onlarda liseden. Yani bence arkadaşlıklar çok köklü olunca daha kıymetli oluyor. Sizde sanırım benim gibisiniz yeni insanlar alamıyorsunuz hayatınıza. 
