- Konu Sahibi Nurten1982
- #1
Öncelikle herkese merhaba; Herkesin derdi kendine büyüktür mutluka. Rabbim hepmizin elinden tutsun ve hiç bırakmasın dilerim..
Etrafımda anlatacağım olaya objektif bakacağına inandığım hiç kimse olmadığı için buraya yazmaya karar verdim belki böylelikle biraz rahatlarım..
Bundan bir yıl önce biriyle tanışmıştım, bir kaç kez görüşmüştük. Her yönden takdirimi kazanmış olmasına rağmen malesefki duygusal yönden bir şey hissetmediğim için yollarımızı ayırmıştım. Bir yıl içinde hiç vazgeçmedi özel günlerde mesajlar, aramalar derken biz o insanla tekrar görüşmeye başladık. Yüz yüze ilk görüşmemizde kankam da vardı. Çok güzel bir akşam geçirmiştik, bende zaten her yönden hayranlık uyandırıyordu ve ufaktan bende duygusal kıpırdanmalar olduğunu hissetmiştim o akşam. Sohbet esnasında kankama kendisini abisiyle tanıştırmak istediğini söyledi. Ertesi akşam 4`lü bir görüşmemiz oldu. Önce bir yerlerde oturup bir şeyler içtik, sohbet ettik daha sonra karnımız acıktı ve yemek yemeye gittik. Yemek yerken gözüm mekanda bulunan tv`ye gidiyodu habire ve O koluma dokunarak "neden hiç bana bakmıyosun" dedi. Bende "yemek yerken, sana nasıl bakayım" deyip gözümü tekrar tv`ye çevirdim. Bir kaç saniye sonra ona dönüp baktığımda (kız arkadaşım yanımda oturuyodu) kız arkadaşıma doğru gözlerinin daldığını gördüm. Gözlerinin içine bakıyordum ama o belirli bir noktaya bakıyordu. O saniyelerde aklımdan tek geçen şey arkadaşımdan hoşlanmış olabileceği oldu. Neden oldu, nasıl oldu bilmiyorum ama içimden bir ses kuvvetle böyle hissetmemi sağlıyodu adeta. İster istemez soğuk davranmaya başladım O hareketlerime anlam veremiyordu haliyle böyle bir şeyi o ortamda söyleyecek kadar da densiz değildim. Eve geldik kız arkadaşım neler oldu diye sordu ve bende olayı anlattım. Arkadaşım başından beri O insanın karakterini hayranlıkla anlattığımı, benim yanlış değerlendirmiş olabileceğimi ve hemen yargılamamam gerektiğini söylüyordu ama mümkün değil o bir kaç saniyede hissettiklerim mantıklı düşünmeme engel oluyodu. O gece beni aradı cvp vermedim. Ertesi gün neler olduğunu, neden böyle soğuk davrandığımı sorgulayıp durdu ve yine cvp vermedim. Ondan sonraki gün artık dayanamadım ve ne olcaksa olsun deyip söyledim. Şok oldu, "nasıl böyle bir şey düşünürsün, ben abimle tanıştırmak istediğim birine nasıl böyle bir şey yaparım heleki bu kişi senin yakın arkadaşınsa" dedi. Ve ekledi "bugüne kadar hep peşinden koştum, ömrümün sonuna kadar da koşarım çünkü seninle olmak bana büyük huzur ve mutluluk veriyo ama bu olay için seni alttan almamı sakın bekleme". O`na onunla görüşmek istemediğimi söyledim ve yüzüne kapadım telefonu. Ardından günlerce düşündüm. Böyle bir şey mantıken olamazdı evet. Bir insan abisine ayarlamaya çalıştığı kişiye neden baksın ki? Hele ki O`nun gibi düzgün karakterli biri. Utandım kendimden ve 15 gün sonra geç kalınmış bir özür mesajı çektim. Hemen döndü hatta espiriyle karşıladı "sana kırgınım ama dua et zaafım var" diye. İşte herşey bundan sonra başladı. Ben onunla çok güzel giden bir ilişkiye başladım, çok mutluyuz ve ciddiyiz Allah`ım nazarlardan saklasın. O`na güvendiğim, inandığım için şu an yanındayım. Ama sırf benim o anlık halüsinasyonum sonucu 12 yıllık kankamla yollarımızı ayrımak zorunda kaldım. Sebebine gelince O`nunla barışmam. Arkadaşım bana O`nun böyle bir şey yapmayacağını anlatıp dururken bir anda 180 derece döndü ve böylesi bir olayı gerçekten yaşanmasa dahi asla kabullenemeyeceğini, ileride evlendiğimiz takdirde asla bizim evimize gelmeyeceğini, O`nun yüzüne bakamayacağını, benimle dışarda görüşebileceğini, hatta ilerde evlendiği eşine bu olaydan bahsedeceğini (şu an bir eş adayı dahi yok), söyledi. Çok kırıldım, çok üzüldüm... Ben uzun süre sonra gerçek bir mutluluk yakalamışken, arkadaşımın mutluluğuma ortak olmak yerine sanki bizim dostluğumuz bir şirket yada sözleşmeli bir birliktelikmiş gibi önüme şartlar koyması çok gücüme gitti. Bende arkadaşıma bu şartlarda onunla arkadaşlığıma devam edemeyeceğimi söyledim ve arkadaşlığımı bitirdim. Üzgünüm, çünkü dile kolay 12 yıl acı-tatlı bir şeyler yaşadık. Ama bu konuda taviz veren taraf olmak kesinlikle istemiyorum. Şimdi nacizane sizlere soruyorum; ben bu ilişkiye başlayarak ama kankamla ilişkimi bitirerek iyi mi yaptım kötü mü???
Etrafımda anlatacağım olaya objektif bakacağına inandığım hiç kimse olmadığı için buraya yazmaya karar verdim belki böylelikle biraz rahatlarım..
Bundan bir yıl önce biriyle tanışmıştım, bir kaç kez görüşmüştük. Her yönden takdirimi kazanmış olmasına rağmen malesefki duygusal yönden bir şey hissetmediğim için yollarımızı ayırmıştım. Bir yıl içinde hiç vazgeçmedi özel günlerde mesajlar, aramalar derken biz o insanla tekrar görüşmeye başladık. Yüz yüze ilk görüşmemizde kankam da vardı. Çok güzel bir akşam geçirmiştik, bende zaten her yönden hayranlık uyandırıyordu ve ufaktan bende duygusal kıpırdanmalar olduğunu hissetmiştim o akşam. Sohbet esnasında kankama kendisini abisiyle tanıştırmak istediğini söyledi. Ertesi akşam 4`lü bir görüşmemiz oldu. Önce bir yerlerde oturup bir şeyler içtik, sohbet ettik daha sonra karnımız acıktı ve yemek yemeye gittik. Yemek yerken gözüm mekanda bulunan tv`ye gidiyodu habire ve O koluma dokunarak "neden hiç bana bakmıyosun" dedi. Bende "yemek yerken, sana nasıl bakayım" deyip gözümü tekrar tv`ye çevirdim. Bir kaç saniye sonra ona dönüp baktığımda (kız arkadaşım yanımda oturuyodu) kız arkadaşıma doğru gözlerinin daldığını gördüm. Gözlerinin içine bakıyordum ama o belirli bir noktaya bakıyordu. O saniyelerde aklımdan tek geçen şey arkadaşımdan hoşlanmış olabileceği oldu. Neden oldu, nasıl oldu bilmiyorum ama içimden bir ses kuvvetle böyle hissetmemi sağlıyodu adeta. İster istemez soğuk davranmaya başladım O hareketlerime anlam veremiyordu haliyle böyle bir şeyi o ortamda söyleyecek kadar da densiz değildim. Eve geldik kız arkadaşım neler oldu diye sordu ve bende olayı anlattım. Arkadaşım başından beri O insanın karakterini hayranlıkla anlattığımı, benim yanlış değerlendirmiş olabileceğimi ve hemen yargılamamam gerektiğini söylüyordu ama mümkün değil o bir kaç saniyede hissettiklerim mantıklı düşünmeme engel oluyodu. O gece beni aradı cvp vermedim. Ertesi gün neler olduğunu, neden böyle soğuk davrandığımı sorgulayıp durdu ve yine cvp vermedim. Ondan sonraki gün artık dayanamadım ve ne olcaksa olsun deyip söyledim. Şok oldu, "nasıl böyle bir şey düşünürsün, ben abimle tanıştırmak istediğim birine nasıl böyle bir şey yaparım heleki bu kişi senin yakın arkadaşınsa" dedi. Ve ekledi "bugüne kadar hep peşinden koştum, ömrümün sonuna kadar da koşarım çünkü seninle olmak bana büyük huzur ve mutluluk veriyo ama bu olay için seni alttan almamı sakın bekleme". O`na onunla görüşmek istemediğimi söyledim ve yüzüne kapadım telefonu. Ardından günlerce düşündüm. Böyle bir şey mantıken olamazdı evet. Bir insan abisine ayarlamaya çalıştığı kişiye neden baksın ki? Hele ki O`nun gibi düzgün karakterli biri. Utandım kendimden ve 15 gün sonra geç kalınmış bir özür mesajı çektim. Hemen döndü hatta espiriyle karşıladı "sana kırgınım ama dua et zaafım var" diye. İşte herşey bundan sonra başladı. Ben onunla çok güzel giden bir ilişkiye başladım, çok mutluyuz ve ciddiyiz Allah`ım nazarlardan saklasın. O`na güvendiğim, inandığım için şu an yanındayım. Ama sırf benim o anlık halüsinasyonum sonucu 12 yıllık kankamla yollarımızı ayrımak zorunda kaldım. Sebebine gelince O`nunla barışmam. Arkadaşım bana O`nun böyle bir şey yapmayacağını anlatıp dururken bir anda 180 derece döndü ve böylesi bir olayı gerçekten yaşanmasa dahi asla kabullenemeyeceğini, ileride evlendiğimiz takdirde asla bizim evimize gelmeyeceğini, O`nun yüzüne bakamayacağını, benimle dışarda görüşebileceğini, hatta ilerde evlendiği eşine bu olaydan bahsedeceğini (şu an bir eş adayı dahi yok), söyledi. Çok kırıldım, çok üzüldüm... Ben uzun süre sonra gerçek bir mutluluk yakalamışken, arkadaşımın mutluluğuma ortak olmak yerine sanki bizim dostluğumuz bir şirket yada sözleşmeli bir birliktelikmiş gibi önüme şartlar koyması çok gücüme gitti. Bende arkadaşıma bu şartlarda onunla arkadaşlığıma devam edemeyeceğimi söyledim ve arkadaşlığımı bitirdim. Üzgünüm, çünkü dile kolay 12 yıl acı-tatlı bir şeyler yaşadık. Ama bu konuda taviz veren taraf olmak kesinlikle istemiyorum. Şimdi nacizane sizlere soruyorum; ben bu ilişkiye başlayarak ama kankamla ilişkimi bitirerek iyi mi yaptım kötü mü???
