doğum sonrası depresyon!!!

iyki açmışım bu konuyu ve paylaşmışm sizlerle..çok teşekkürler değerli paylaşımlarınız için..ve başkalarınada fadası olacağına inandığım için mutluyum..en azından bende işe yaraı burdaki sohbet..3 gündür daha iyiyim diyebilirim..inşallah dahaa iyi olacak...

evet bunu imtihan diye düşününce sıkıntılara katlanması daha bir kolay oluyor.bende büyüdükçe daha kolay olur diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum ama bu seferde insanlar:büyüdükçe dertleride büyüyor diyerek beni daha çok sıkıntıya sokuyorlar

sinem__ .!.:

evet bunu imtihan diye düşününce sıkıntılara katlanması daha bir kolay oluyor.bende büyüdükçe daha kolay olur diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum ama bu seferde insanlar:büyüdükçe dertleride büyüyor diyerek beni daha çok sıkıntıya sokuyorlar

Genişletmek için tıkla...

Boyle moral veren insanlara var ya işkence yapacam.. Tebrik eder yani onları.. Büyüyünce dert buyuyormuş.. Hay allah im ya... Ne çöl gereksiz insan var ya/.. Tövbe tövbe..

lohusa depresyonunu çoğu kadının yaşadığını düşünüyorum
bende ağır geçirdim


-lohusa olduğunuz için evde kalan, yardım eden aile büyükleriniz vardır kesin ve düzeniniz bozulmuştur.hatta evinizin temizliğine özen veriyorsanız gözünüze eviniz dağınık bile gelebilir:)))
unutmayın ki misafirlikleri bitecek
-bebeğinize evde bakılıyorken siz dışarıya,arkadaşınıza,komşunuza alışverişe kısaca kendinizi iyi hissedecek biryerlere gidin
-ve kesinlikle 40 gün yatakta yat usulen diyen aile büyüğünüzü dinlemek için yatıp o odada kendinizi bunaltmayın
-bebeğinizi oturduğunuz odaya beşiğinde de yatırabilirsiniz.sizde tv seyreder yada işinizi yaparsınız
-sizi tecrübesiz görenler olucak ve her ağızdan nasihatlar çıkacaktır boşverin konuşsunlar bana neler söylendi ama hep en son sözü ben söyledim:)anneyim ben annelik içgüdüleri neler yaptırıyor insana benden iyi kim bakabilirki bebeğime
-ev işi,yemek,temizlik,ütü bunları vaktiniz oldukça yapıcaksınız.yemek yapmayıp pratik şeylerle geçiştirdiğim çok oldu
-ara ara temizlik için kadın çağırdım,ütülerimi ütücüye verdim
-tebrik için misafirim gelicekse annem yaptı getirdi yada hazır aldık
-oğlum 4 aylık olana kadar hep eşimle yıkadık
-ben banyo yaparken yada lavaboya gittiğimde oğlumu pusetiyle yanıma alıyordum
pusetine taktığım oyuncaklar çok işime yaramıştı
-emmediği için sütümü sağdım zaman zaman eşimin eline verip oğlumu doyurmasını söyledim,altını aldırdım:)))))başlarda yapamam ben diye söylenen adam şimdi 2.5 yaşındaki oğlunu yıkıyor,yediriyor,gezdiriyor,sinemaya gidiyor yani hepsi bizim elimizde
-ve şunu unutmayın uyku düzenleride oluşucak daha az kalkıcaklar ve hatta zamanı gelince gece beslenmesi biticek
-eline oyuncak verdiğinizde onunla oynayıp sizleri rahat bırakıcaklar
-şuan bunları yazarken oğlum boyama yapıyor
-yani rahat ediceksiniz ama kendinizi yıpratmadan zamanın gelmesini bekleyin
-zaman zaman rahat nefes almanızı sağlayan oyuncaklarda var onlardan da 1-2 alırsanız tamamdır
oyun halısı bizim işimize çok yaradı deyip yazımı bitireyim çok uzun oldu:)))
umarım yardımcı olabilmişimdir

ben de ilk kırk gün önüme geleni azarladım, ağlamaktan helak oldum. hep geçecek dedim kendime ama loğusalık hakkımı kullandım anneme de kayınvaldeme de alabildiğine çemkirdim. istediler ki çocuğa onlar baksın ben evin işine bakayım. eve yardım edecekseniz edin dedim ben de çünkü ne yapsalar sen beceremiyosun demekmiş gibi geiliyordu, kötü annesin demek gibi. sabahlara kadar nefesini kontrol ediyordum doyuyormu diye bezlerini sayıyordum, sürekli doymuyor diye tepemdeydiiler çünkü, şunu ye bunu iç sütün küser üşür bilmem ne.

büyüdükçe derdi artmıyor bir kere. öyle olsa kimse 2.y, düşünmez. dengesiz bunlar ya. benimki 2 yaşında şimdi, yaptığın her şeyin karşılığını fazlasıyla alacaksın, durup dururken hop öpecek seni, cici anne diyecek sarılacak sen eve girdiğinde mutluluk dansları yapacak:) dışarı çıkmanın yolunu bul ya da senin yaşlarında yeni anne varsa etrafında onlarla takıl.

edibe85 .!.:

öncelikle bunu sadece senin yasamadıgını bi cok kadının da aynı evrelerden gectigini bi kafamıza kazıyalım..cünkü bu dogru..bu durum uzayıp cıkmaza dogru gitmez hiç korkma.cünkü bu bi sürec..eger dogum ve hamilelik öncesi ruh durumunda herhangi baska bi problem yoksa bu sürec elbet gececek..vücüdundaki hormanlar kendinden gecmiş durumda.hayatında belki de ilk defa hormon degerlerin hiç olmadıgı kadar farklı..hissedemesen de bu böyle..bende ağladım sanki biri bogazımı sıkıyor gibi geliyordu.günlerce aynaya bakmadım dişlerimi bile fırcalamadım..geri dönüsü olmayan bi iş yapmısım ben dedim..ne sacma...simdi bile daha gecen haftaki gaz sancısı dakikalarında bebegime tahammülüm azaldı diye kendime kızıyorum..çünkü her gecen gün daha iyi oluyorum..vücüdum ve beynim bu yeni yasama alısıyo..
dogumdan itibaren bebegim altını ilk on gün eşim temizledi ben görmek bile istemedim..halen banyosunu o yaptırıyor..bende aynı senin gibi esim gelse diye bekliyorum eve işten..
evet dogru yapıyosun..iyi şeyler düsün..bu geriye, kötü ruh durumuna dönme hallerin, gün gectikce azalacak..bi de bebegin sağlıklı ve senin yanında..su forumda dolanıyorum da ..sen de öyle yap..bebeği olmayan, olamayan ne insanlar var.bir kıvılcım olsa canını vermeye hazır kadınlar..bebeği için bi sene gözüne uyku sokmayacak hamile adaylar..defalarca düşük yapanlar..ümidi tükenmek üzere olanlar...eşlerinden asla yardım görmeyenler..neler neler..
tüm bunlar bi yana bebeği için çare arayanlara bak..bebeği hasta olanlar..cigeri yananlar...bi de kendine bak canım..bunları gör bunları düsün..sükret..
ben bu bebege sahip olunca ne anladım biliyo musun.. ALLAH EVLAT ACISI VERMESİN KİMSEYE..KİMSEYİ EVLADININ HASTALIGIN DA CARESİZ KOYMASIN ALLAH...ALLAH SIRALI ÖLÜMLER VERSİN TÜM AİLELERE...
o Allah ın sana armaganı..bu armaganı bahsetmediği nice insanlar var..mucize o..
senin mucizen var...
moralini yüksek tut..
her gün o masum bebişin büyüyo bak..kıyafetler olmuyo bile..ve sen bu zamanlara istesen de dönemiceksin..gitti gidiyo..
eskit bebeğinin derisini öpmekten..büyüyo o..
moralini yüksek tut..
adem ve havvadan bu yana süregelen tek sey dogurganlık..hadi bakalım sen mi gecemiceksin bu yollardan .. kimler kac cocuk büyütmüs..

Genişletmek için tıkla...

ne kadarda güzel yazmıssın , çok etkilendim ....
çok güzel ve etkileyici anlatmışsın gercekten
yüreğine sağlık..
Allah bebişlerimize uzun ömürler versin , ben oğlumu hep dede ol inşallah diye seviyorum :)))

Arkadaslar ben boyle birsey yeni duydum ,bir tanidik anlatti,arkadasi dogumdan sonra bayagi bi bunalima girmis. Oyle ki esini de bebegini de gormek istemiyormus. Gercekten cok meraklandim bu nasil bir duygu diye. Konu acacaktim ama zaten varmis.

Ben ilk dogumumu 20 yasimda cok agir depresyondayken yaptim. Oyle bir depresyon ki yanimda kimse kalmamisti artik. Zaten karanlik hayal meyal bi takim seylerden baska da bisey hatirlamiyorum.. O 2 sene tamamen silinik beynimde..

Dusunun ki cocuk nedir nasil bakilir hicbir seyden haberim yokken dogurdum cocugumu. Ve inanin ona olan sevgim sayesinde 6 ay gibi bir zamanda depresyondan ciktim. Ustelik esim de dahil hic kimsem yoktu yanimda. Adam cocuk dogunca evden kacti,sonra da bosandik..

Asansoru bozuk olan bir apartmanin 6. katinda oturuyordum ve 140 kg oldugum icin evden disari bile cikamadim 1 sene boyunca. Hic kimse bakmiyor,para pul yok. Cogu zaman ac kaldim..ama simdi dusunuyorum da hayatimin en mutlu gunlerini yasadim ben kizim dogunca..tum bunlara ragmen! Beni depresyondan cikarip normale donduren ona olan asiri sevgim ve ilgimdi.
Dogal olarak dogum sonrasi depresyonu diye birsey duyunca agzim acik kaldi. Inanamiyorum hala. Psikologlar bile depresyondaki bir insana kedi kopek alip bakmasini tavsiye eder ki, birseye verdikleri sevgi ile tedavi olsunlar. Gercekten anlayamiyorum,aklinizdan ne geciyor,ne hissediyorsunuz ki normalken dogumdan sonra bunalima girdiniz? Yanlis anlamayin kimseyi kinayamam. 3 ay sonra dogum yapacagim,kimsenin ne olacagi belli olmaz.. Ama acaba diyorum, hamileyken o 9 aylik sure icersinde psikolojik olarak doguma mi hazirlanamadiniz? Ya da hersey cocuk dogunca mi gelisiverdi? Gercekten anlamak istiyorum lutfen biri beni aydinlatsin...

Pyromania888 .!.:

Arkadaslar ben boyle birsey yeni duydum ,bir tanidik anlatti,arkadasi dogumdan sonra bayagi bi bunalima girmis. Oyle ki esini de bebegini de gormek istemiyormus. Gercekten cok meraklandim bu nasil bir duygu diye. Konu acacaktim ama zaten varmis.

Ben ilk dogumumu 20 yasimda cok agir depresyondayken yaptim. Oyle bir depresyon ki yanimda kimse kalmamisti artik. Zaten karanlik hayal meyal bi takim seylerden baska da bisey hatirlamiyorum.. O 2 sene tamamen silinik beynimde..

Dusunun ki cocuk nedir nasil bakilir hicbir seyden haberim yokken dogurdum cocugumu. Ve inanin ona olan sevgim sayesinde 6 ay gibi bir zamanda depresyondan ciktim. Ustelik esim de dahil hic kimsem yoktu yanimda. Adam cocuk dogunca evden kacti,sonra da bosandik..

Asansoru bozuk olan bir apartmanin 6. katinda oturuyordum ve 140 kg oldugum icin evden disari bile cikamadim 1 sene boyunca. Hic kimse bakmiyor,para pul yok. Cogu zaman ac kaldim..ama simdi dusunuyorum da hayatimin en mutlu gunlerini yasadim ben kizim dogunca..tum bunlara ragmen! Beni depresyondan cikarip normale donduren ona olan asiri sevgim ve ilgimdi.
Dogal olarak dogum sonrasi depresyonu diye birsey duyunca agzim acik kaldi. Inanamiyorum hala. Psikologlar bile depresyondaki bir insana kedi kopek alip bakmasini tavsiye eder ki, birseye verdikleri sevgi ile tedavi olsunlar. Gercekten anlayamiyorum,aklinizdan ne geciyor,ne hissediyorsunuz ki normalken dogumdan sonra bunalima girdiniz? Yanlis anlamayin kimseyi kinayamam. 3 ay sonra dogum yapacagim,kimsenin ne olacagi belli olmaz.. Ama acaba diyorum, hamileyken o 9 aylik sure icersinde psikolojik olarak doguma mi hazirlanamadiniz? Ya da hersey cocuk dogunca mi gelisiverdi? Gercekten anlamak istiyorum lutfen biri beni aydinlatsin...

Genişletmek için tıkla...

en iyi sizin anlamanız gerekir ağır depresyon geçirmiş biri olarak.depresyona gireyim diye karar verilmez bu istenmezki.hormonlar ters yüz olduğunda da insan normalse bile gebelikte depresyona girebiliyor ve doğum sonrasında girilen depresyon daha fazla hatta.bebeğiniz size terapi olmuş iyileşmişsiniz.görüyorsanız tedaviniz sonuç vermiş o evrede.inanın ben bebek için çıldırıyordum 8.ayda hamile kaldım ve hamileliğimin 7.haftasında depresyon yine yakaladı beni.8 aydır ilaçlarımı içmiyordum gebe kalacağım diye.şimdi takip altındayım iki ayrı ilaç kullanıyorum dr. kontrolü altında.

Canim depresyonuun nedenlerini biliyorum tabi ki. Oyle birsey ki ben hayatta gorup gorebileceginiz en pollyanna insanken,dunyanin en genis mizacli insaniykenn girdim depresyona. 2 sene boyunca sizofren manyagin teki olarak yasamistim. Paso yemek yiyor ve sadece uyuyordum. Uyanikken de aglama krizleri.. Cok zor gercekten. Kimse bu duruma dusmesin isterim...

Ama benim depresyon yasamamin sebepleri cok farkli seylerdi. Esimin beni eve hapsedisi,elime 2 tl bile para vermeyisi. Ekmek alip karnimi kuru ekmekle doyurayim diye evden bir yerlerden saatlerce 10 kurus 5 kurus arayip da bulamamam,gunlerce ac kalmam,kimsenin arayip sormamasi,yirtik pirtik seylerle disari cikmak zorunda kalip cevrem tarafindan dislanip asagilanmam..evime bir kucuk esya bile alamamam pis dokuk bir evde yasamam...

Bunlari 18-19 yasinda yasadim. Baba evinde hergun istedigim parayi harcayan gezip tozan biriyken genc yasta bu duruma dusmek dogal olarak kimsenin kolay kolay kaldiramayacagi seyler..ki daha hic birsey anlatmadim...

Sadece dogum sonrasi depresyonunda anlayamadigim nokta su;

Hani bizler cocukken barbi bebeklerimizle evcilik oynayarak buyuduk ya.. Onlara ev yaptik,elbiseler diktik, saclarini taradik,susledik,yikadik vs.. Hani bunlarla mutlu olduk ya..
Hani her kizin ruhunda anne olmak duygusu yatar ya..cocugum olsa soyle suslerim,boyle giydiririm,ona neler alirim diye dusunuruz ya.. Iste bunlar hayatimizda hic birsey olmasa bile bizi mutlu eder.

Iste benim depresyondan cikisimin sebebi bebegimle oyalanarak,surekli onunla vakit gecirerek,onu cok sevip oyunlar oynayarak duzelmemdi. Kimse yanlis anlamasin tekrar soyluyorum,gercekten anlam veremedigim icin soruyorum. Elinizde boyle bir guzellik varken ( ki dunyanin en guzel,en tatli oyuncagi tabiri caizse)..onu yikayip cicili bicili giydirirken,onun agucuklarini dinlerken,emzirirken,ilk gulucuklerini seyrederken insan nasil depresyona girebilir?

Gercekten merak ettigim icin soruyorum,acaba hamilelikten once nasil bir hayatiniz vardi? Cok mu gezer cok mu alis veris yapardiniz? Cok mu ozgurdunuz? Surekli sehir disina cikip gezer miydiniz? Cafelerde diskolarda mi takilirdiniz? Yani eve kapanmak mi sizi bunalima itti? Yardimci tutsaniz yeniden iyilesemez misiniz? Cikip bebisinize surekli alis veris yapmak da mi sizi kendinize getirmez? Cunku alis veris biz kadinlarin moralini duzeltir. Sorun ne yani? Sizi bunalima iten sebepleri anlayamiyorum sadece.

Bu arada @m.beauty,cok gecmis olsun tatlim ama sen henuz cok yeni hamilesin. Allah acil sifalar versin,bebegin dogunca zaten iyileseceksindir eminim. Mutlaka senin depresyon sebeplerin baskadir,bebise bagli degil.. Ben normalken dogum yaptiktan sonra bunalima girenlerin sebebini merak ediyorum. Seninki hormonsal bisey..daha da anlasilir yani. Hayirli dogumlar diliyorum.