Doğum yapalı 8,5 ay oldu,dünya tatlısı bi oğlum var.ancak eşim hamileliğimin ortalarından bu yana bana ilgisini kaybetmiş durumda,esskiden etrafımda pervane olan sürekli bebeğim,aşkım diye dolaşan adam gitti yerine sadece benimle gerektiğinde konuşan,sürekli evdeki yoğunluktan şikayet eden,beni aldığım kilolar nedeniyle beğenmeyen (açıkça söylemiyor ama ima ediyor) bi adam geldi.Onunla konuşmaya çalışınca da sana öyle geliyor diyip kapatıyor konuyu,biliyorum konuşmak bile istemiyor...
Bu çok kötü bi duygu 1 senedir yaşıyorum nerdeyse...25 yaşındayım ve kendimi çirkin,sevilmeyen,istenmeyen biri gibi hissettiriyor bana...tamam,kabul ediyorum eskiden saçımı hergün farklı bi model yapardım fönüydü,dalgasıydı...şimdi toplayıp çıkabildiğime şükrediyorum.eskiden okuldan eve gelince oturur sohbet eder film izlerdik,şimdi yapılması gereken işlere zor yetişiyoruz bu arad evdi,işti,bebekti ben kendime bakamıyorum...
bugün kendimi boşansak nasıl bi hayatım olurdu acaba diye düşünürken buldum...bunu eşime söyledim ve yine oralı olmadı...buz gibi davrandı her zamanki gibi,döndü sırtını yattı...içim sıkılıyo kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum,boşanmak da keşke flört ederken ayrılmak kadar kolay olsa geride kalan bişi olmadan rahatça...ama şimdi oğlum var sorumluluklarım var,o da biliyo ki öyle kolay olamaz bu işler artık...zaten bu rahatlığı da o yüzden...