- 7 Aralık 2024
- 328
- 104
- 18
- 35
- Konu Sahibi pembefiyonklu1kiz
- #1
Selamlar hanımlar biraz dertleşmeye kendimi anlatmaya ihtiyacım var
7 sene sonra tüp bebek sürecinde kendiliğinden bir sürprizle geldi miniğim. Bir ay önce doğum yaptım. Erken doğdu 4 hafta. Biraz sıkıntılı bir hamilelik geçirdim sürekli ağrılı ve kanamalı kaybetme korkusuyla geçti. Sonunda da erken doğdu zaten. Rahmimde ve tüplerimde sıkıntı olduğu için bir tüpüm doğumda alındı. Yani tüp bebeksiz hamile kalmam çok zorken artık daha zor.
Geçenlerde (güya bebek görme) iş arkadaşlarım geldiler ortamda diğer bir arkadaşımızın tüplerini bağlatmasından konuşuldu. Biri dedi ki neden bağlattın hayattaki çocuklarına birşey olsa ne yapacaksın? Ben bu konuşmadan sonra anksiyete yaşamaya başladım. Kafamdaki saçma korkuları atamıyorum. Keşke böyle bir konuşma lohusa bir kadının yanında yapılmasaydı zaten sürekli uyurken bile derin dalamıyorum ya kusarsa ya birşey olursa diye. Bu durumda içine etti psikolojimin. Ya bebeğimi koruyamazsam ya tekrar anne olamazsam o kadar kötü günler geçirdim ki ağlamaktan sütüm azaldı.
Bu yüzden bebeğe artık çok fazla korumacı davranıyorum. Kimseye vermek istemiyorum kimse kucağına alsın istemiyorum. Eşimin bile hareketlerini kontrol ettiğimi farkettim biraz dizginlemeye başladım kendimi. Misafir ağırlamak istemiyorum çünkü gelenler bebeği şap diye öpüveriyor daha küçücük enfeksiyonlara açık bir bebek ama ısrarla bebek görme hevesi nedir bilemiyorum. Gelenlerde saçma sapan fikirler fitneler sokup gidiyor. Ben kendi tarafıma biraz büyüsün öyle gelin dediğim halde habersiz çıkıp gelenler de oldu. Grip mi uçuğu mu var temiz mi nerden bilebilirim? Sonra diyorum kafayı yedin kızım biraz sal gitsin sonra bebeğim için endişelerim yine başlıyor rahat olamıyorum. Tecrübeli annelere sorum ben ne yapmalıyım? Zamanla büyüdükçe geçer mi? Alışır mıyım? Korkular geçmezse yardım almayı düşünürüm tabi ki çünkü böyle korkularla yaşamak yerine her anın tadını çıkarmak isterim. İnsanlara güvenim de tahammülüm de kalmadı artık
7 sene sonra tüp bebek sürecinde kendiliğinden bir sürprizle geldi miniğim. Bir ay önce doğum yaptım. Erken doğdu 4 hafta. Biraz sıkıntılı bir hamilelik geçirdim sürekli ağrılı ve kanamalı kaybetme korkusuyla geçti. Sonunda da erken doğdu zaten. Rahmimde ve tüplerimde sıkıntı olduğu için bir tüpüm doğumda alındı. Yani tüp bebeksiz hamile kalmam çok zorken artık daha zor.
Geçenlerde (güya bebek görme) iş arkadaşlarım geldiler ortamda diğer bir arkadaşımızın tüplerini bağlatmasından konuşuldu. Biri dedi ki neden bağlattın hayattaki çocuklarına birşey olsa ne yapacaksın? Ben bu konuşmadan sonra anksiyete yaşamaya başladım. Kafamdaki saçma korkuları atamıyorum. Keşke böyle bir konuşma lohusa bir kadının yanında yapılmasaydı zaten sürekli uyurken bile derin dalamıyorum ya kusarsa ya birşey olursa diye. Bu durumda içine etti psikolojimin. Ya bebeğimi koruyamazsam ya tekrar anne olamazsam o kadar kötü günler geçirdim ki ağlamaktan sütüm azaldı.
Bu yüzden bebeğe artık çok fazla korumacı davranıyorum. Kimseye vermek istemiyorum kimse kucağına alsın istemiyorum. Eşimin bile hareketlerini kontrol ettiğimi farkettim biraz dizginlemeye başladım kendimi. Misafir ağırlamak istemiyorum çünkü gelenler bebeği şap diye öpüveriyor daha küçücük enfeksiyonlara açık bir bebek ama ısrarla bebek görme hevesi nedir bilemiyorum. Gelenlerde saçma sapan fikirler fitneler sokup gidiyor. Ben kendi tarafıma biraz büyüsün öyle gelin dediğim halde habersiz çıkıp gelenler de oldu. Grip mi uçuğu mu var temiz mi nerden bilebilirim? Sonra diyorum kafayı yedin kızım biraz sal gitsin sonra bebeğim için endişelerim yine başlıyor rahat olamıyorum. Tecrübeli annelere sorum ben ne yapmalıyım? Zamanla büyüdükçe geçer mi? Alışır mıyım? Korkular geçmezse yardım almayı düşünürüm tabi ki çünkü böyle korkularla yaşamak yerine her anın tadını çıkarmak isterim. İnsanlara güvenim de tahammülüm de kalmadı artık
insanlar sizin neler yaşadığınızı tam olarak bilmediği için fark etmeden sizi kıracak ya da sizi korkutacak endişelendirecek şeyler söylemiş. Ancak dışardan bakıldığında söyledikleri şeyler durumunuzu bilmiyorlarsa gündelik sohbet gibi geldi bana. Tabi kendi içinizde zorluklarla kavuştuğunuz bebeğiniz için endişelenmeniz normal. Ancak ben profesyonel destek alırsanız süreci çok daha iyi yönetebilirsiniz demek istiyorum. Bebek sahibi olduktan sonra annelerin bazen zor süreçler geçirdiklerini biliyoruz. Bazen alışmakta zorlandıkları oluyor. Bu sürece destek alarak devam ederseniz hem sizin hem bebeğiniz hem de eşiniz için daha sağlıklı olur.
büyüdükce azalıyor, rahatlıyosun. Tavsiyem genel düşün kendini rahatlat mesela ne şartlarda nasıl büyüyor çocuklar topaç gibi yani olacak olan zaten oluyor o yüzden salmak gerek, negatifi çekmemek gerek. 
anneliğiniz kutlu olsun 
30 haftalık doğan bir bebeğin annesiyim bende. Tüp Bebek aynı zamanda 
yaptığım ve size tavsiye edeceğim tek şey kim ne der kırılır mı diye düşünmeden kimseyi kabul etmemeniz. 6-7 ay babası ve ben dışında eve kisme girmedi. Ekstra hassaslık gerekiyordu çünkü o dönem. Hele şu an bu hastalık ayı girmişken ne kendinizi strese sokun ne bebeğinizi 
inanın çok çabuk geçiyor günler 
ne hastalıklı bir düşünce. Belki de lösemi olur, ilik gerekir gibi düşündü ama yine de tuhaf bir kafa.
inanın özellikle gelmek isteyenlere daha sonra kabul edeceğimi söylememe rağmen çat kapı gelenler oldu. Ve bunu yapan kendi öz teyzem ne olduğunu anlamadan eline almış öpüyor çocuğu. Öpmeyüyoruz dediğimde ilk doğuran sen misin buldumcuk mu oldun diyor. İnsanlar çok yoruyor kimseyi görmek istemiyorum
