- 12 Haziran 2014
- 691
- 891
- 36
Kızlar merhaba ,
8*9 ay önce pkos ve gebelik isimli ilk konumu açmıştım.Orada yaşadığım hayal kırıklıklarını ve olumsuzlukları umutlarımı ,kaybedişlerimizi kazanacaklarımızı paylaşmıştık hep birilkte , hatta güzel arkadaslığımız bu vesile ile baslamıştı
_Verda_ ile. Ardından bir cok konu açtım , avuc içi kaşıntısı , acil destek , implantasyonmu adetmi? , adet gününü bekleyenler beraber bekleyelim, yumurtlama testleri ,gibi bir çok konu....
Sonra bayramdan önce hamile oldugunu öğrenecekler buyrun beraber bekleyelim isimli konumu açtım , orda ismini sayamaycagım bir sürü arkadas edindim , @deeploneliness
E-brulim 
Veson @leyla 21 
pink love ve daha bir çok arkadaşla birlikte bekledik hayallerimizi orda....
topiğimin ilk annesi ise kk'da ilk konuma cevap yazan arkadalım _Verda_ oldu.... Allah sana bebeğini sağlıkla kucağına almayı nasip etsin arkadaşım....
Çok iyi bilirim istediğini elde edememek ne demektir.... ben, burdaki arkadaşlarım evlat hasreti çekenler çok iyi bilir yüreğine düşen evlat hasretinin nasıl yakıp kavurduğunu....
Çok iyi biliriz biz beklemeyi , umut etmeyi, her ay yıkılıp tekrar ayağa kalkmayı çok iyi biliriz....
öyle bir beklemektir ki bu , canını canından alır....
her ay ya geldiyse dersin , meleğim gel artık dersin....
her eczanenin önünden geçerken bu sefer durmaycağım deyip ikinci eczaneden testler alıp gidersin eve...
sabahı bekleyemez hemen yaparsın.....
o ikinci çizgi yine çıkmayınca, sabah yapmadım ondan çıkmadı dersin....
sonra aldığın ikinci testle ssabah yaparsın ,
yine çıkmaz o ikinci çizgi.....
Daha erken evet daha erken o yüzden çıkmamıştır dersin....
ve o kahreden umutla aslında gerçeği bile bile o ayında tekrar başlamasını beklersin...
ve bu sadece 1 ay değil beklediğin her ay tekrar eder....
her gece dua edersin allahına "allahım bize sağlıklı hayırlı bir evlat nasip eyle" diye.... sonra tanıdığın bu acıyı yaşayan arkadaşların içinde dua edersin.... çünkü bilirsin buna katlanmanın ve yalnız olmanın ne demek oldugunu....
Bilirsin çünkü bunu yaşamayan seni anlayamaz....
senin yüreğinin içine düşen o yangın hergün yakarken yüreğini onlar sana kafana takma derler....KAFANA TAKMA....
Kolaydı çünkü kalbinin ortasına yerleşen birşeyi unutmak....
Ama bilrsin kolay elde edenler bilmezler anlamazlar , takma dersin bırak konussunlar bir iki gün gecer biraz toparlanırsın ,
sonra bir bakmışssın sana destek olması gerekenler çocugun olmuyor diye yüzüne vururlar aslında bilmedikleri bir gerçeği....
dahada yıkılırsın....
her ay o 5-6 günlük dönemi eve kapanarak geçirirsin....
aslında depresyondasındır ne yemek istersin ne içmek ne kalkmak....
tek bir istediğin vardır....
meleğin....
sonra yeniden toparlanırsın ve başka arayışlar içine girersin....
eşin en iyi destekçin olur yanında....
destek olur , omzuna yaslarsın başını hiç umudun kalmadığı anda ona saılırsın o vardır yanında...
bilirsin ki en yakın arkadaşındır eşin...
yeri gelir en büyük desteği ondan alırsın....
bilirsin ki ikinizin mucizesidir beklediğiniz...
ve ne zamanki ikiniz de yürekten isteyip beklersiniz işte ozaman herşey dahada kolaylaşır...
sizi anlayan biri daha olur bir anda yanınızda...
siz ağlarken gözyaşınızı siler...
siz test almak istersiniz , sakinleştirir sırası degil der....
iste böyle bir süreç bu.....
ve bu sadece bu sürecin özeti inanınki....
benim mucizem nasılmı geldi ?
Kendimi bildim bileli pkos ile mücadele ediyorum ben , hayatımın her evresini etkiledi kendisi.... yaşam kalitemi , kilomu , fiziğimi , derslerimi kısacası hayatımın her alanında bana zorluk çıkardı.
Evlenirken de bebek sahibi olamamakan çok korkuyordum.Evlendikten 2 sene sonra ise 3 ay dneedik ancak sonuc alamadık i doktora gittim ve işte sonuc ; yine polikistik over ile başbaşaydım....
zor bir süreç beni bekliyordu biliyordum.....
doktorum ogun yumurtalama yok dediğinde aslında yıllarca arastırdıgım pkos'un en belirgin özelliği olan yumurtlama da sorunu bilmeme ragmen kulaklarım çınlamış , kalbim acımıştı....
daha sonra adet görmeyi beklerken günler yine geçti yine umutlandım yine hayaller kurdum ama bir yandanda acaba yine pkos'mu diyordum....
doktorumu aradım ve tarlusal kullanmamı söyledi....
içimden içmek gelmedi ve başka bir doktora gittim.... ve beim için çok özel bir gündü.. ogün yumurtladığımı gördük....
tutup tutması değilde yumurtladığımı gördüğüm için bile çok sevinmiş allahıma şükretmiştim....
sonra tutmayan 3 deneme .... 2 klomen denemesi... sonuç negatif....
ara verdim sonra 1 ay.... sonuç yine negatif....
araştırmadğım sey kalmamıştı....
en sonuna kadar arstırmıştım herseyi ve elimden geleni yapıyordum ama yorulmuştum....
3.klomen denememize geçmiştik ama artık umduum tükenmişti... sadece o ayıda boş gecirmemek adına alıyordum klomeni....
bir gece ise bir tanıdıgımızın bebeğine hayırlı olsuna gitmiştik....
orda onların yasadıklarını dinledik ve bize istanbulda halit fırat erden ile murat berksoyu önerdiler....
içimizi umut kaplamıştı eşimde bende çok heycanlanmıştık....
Belkiiiii.....
ve 1 hafta sonra 12 kasımda çatlatma iğnemi oldum....
13 kasım doğumgünümde ise istanbula halit bey ve murat beye gittik....
murat beyle görüştük...
bize beslenme tedavisi verip 4 ay takip edeceiğini ve bu 4 ay sonunda gebelik çalışmalarına başlayacağımızı söylemişti...
Halit bey ilede görüşmüştük oda şu an yumurtlama dönemindesiniz adet gelsin adetin 3.günü hsg'nizi çektirin , spermiogramınızı yaptırın oyle gelin dedi.
eşimle o gece doğumgunumu kutladık...
Bogazda güzel bir balık yedik... cok mutluyduk keyifliydik.... kendimi çok iyi hissediyorum demiştim hatta telefonda kardeşime....
ve aklımızdan çıkarmıştık herseyi bebegimize kavusmak için ne gerekirse yapmaya 4 ay beklemeye hazırdık.
Evimize döndük ve doktorların bize beslenme planımızı vermesini bekledik...
bu arada ben hsg ve spermiogram için tekrar istanbula gidişimizi ayarlamaya çalışıyordum.
son iki gündür de iştahsızlık ve göğüslerde agrım vardı....
şüphelensemde hadi başlama yine , yine umut edip yıkılma dedim kendi kendime...
eşim o gün sordu test yaptınmı diye hayır dedim....
ertesi gün keyifle güzel bir yemek hazırlıyordum eşimle kendime....
eşim isten geleceği sırada arayıp bir test almasını rica ettim....
eşim eve geldi .... masaya oturdu bekle iki dakika geliyorum dedim...
hiç olumlu bişey yokya aklımda.... hani hiç görmemişim ya o çift çizgiyi.....
umudum yok naıslsa çöpe atıp masaya dönücem....
yaptım testi.... eşime geliyorum diye seslenirken bir baktım incecik belirdi o mucize çizgi....
meşhur çift çizgi....
şoktaydım....
inanamıyordum....
ağlıyordum...
resmini çekip kk'da paylaşıp sordum arkadaslara gerçekmi diye?
anneme kardeşime attım sizce dogrumu varmı diye?
eşim geldi baktı....
yüüzndeki gülümsemeyi anlatamam...
ama sonra beni sakinleştirmeye çalıştı....
cünkü ikimizde biliyorduk ya yoksa......
yemeğimi aceleyle yeyip odamıza koştummm tekrar tekrar baktım teste evet çizgi ordaydı işte....
hazırlandım ve evden cıkıp kan verdim....
tahlili almaya cesaretim yoktu....
hep olan seydi ....
"Malesef negatif""" bu cümleyi dıuymaya o kadar alışmıştımki korkmuştum sonucu almaya....
annemle gittik ben arabada oturudm kardeşimle....
annemi izliyordum , herkes bişeyler konusuyordu anlamıyordum....
sonra annem gözlüklerini takıp elinde kağıtla dışarı çıkıp arabaya dogru gelmeye basladı .....
yüregim agzımdaydı...
annemi oyle grünce kardeşime dedimki " annem gözlüğünü taktı , keisn ağlıyıor yine olmadı....."
derken annem arabanın önünde göbek atmaya basladı....
o anki ruh halimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum.....titreyerek ağlamaya başladım....
olmuştu mucizemiz gerçekleşmişti.....
hemde hiç beklemedğimiz bir anda.....
her ay doktorun verdiği takvimlerle denemeler yaparken bu ay olmuştu...
hemde tek sefer ilişki ile
ve o gün benim doğumgünümdü.....
Allahıma binlerce kez şükürler olsun....
Hayatım boyunca aldığım en güzel hediye.....
8*9 ay önce pkos ve gebelik isimli ilk konumu açmıştım.Orada yaşadığım hayal kırıklıklarını ve olumsuzlukları umutlarımı ,kaybedişlerimizi kazanacaklarımızı paylaşmıştık hep birilkte , hatta güzel arkadaslığımız bu vesile ile baslamıştı
_Verda_ ile. Ardından bir cok konu açtım , avuc içi kaşıntısı , acil destek , implantasyonmu adetmi? , adet gününü bekleyenler beraber bekleyelim, yumurtlama testleri ,gibi bir çok konu....Sonra bayramdan önce hamile oldugunu öğrenecekler buyrun beraber bekleyelim isimli konumu açtım , orda ismini sayamaycagım bir sürü arkadas edindim , @deeploneliness
E-brulim Veson @leyla 21 pink love ve daha bir çok arkadaşla birlikte bekledik hayallerimizi orda....topiğimin ilk annesi ise kk'da ilk konuma cevap yazan arkadalım
_Verda_ oldu.... Allah sana bebeğini sağlıkla kucağına almayı nasip etsin arkadaşım....Çok iyi bilirim istediğini elde edememek ne demektir.... ben, burdaki arkadaşlarım evlat hasreti çekenler çok iyi bilir yüreğine düşen evlat hasretinin nasıl yakıp kavurduğunu....
Çok iyi biliriz biz beklemeyi , umut etmeyi, her ay yıkılıp tekrar ayağa kalkmayı çok iyi biliriz....
öyle bir beklemektir ki bu , canını canından alır....
her ay ya geldiyse dersin , meleğim gel artık dersin....
her eczanenin önünden geçerken bu sefer durmaycağım deyip ikinci eczaneden testler alıp gidersin eve...
sabahı bekleyemez hemen yaparsın.....
o ikinci çizgi yine çıkmayınca, sabah yapmadım ondan çıkmadı dersin....
sonra aldığın ikinci testle ssabah yaparsın ,
yine çıkmaz o ikinci çizgi.....
Daha erken evet daha erken o yüzden çıkmamıştır dersin....
ve o kahreden umutla aslında gerçeği bile bile o ayında tekrar başlamasını beklersin...
ve bu sadece 1 ay değil beklediğin her ay tekrar eder....
her gece dua edersin allahına "allahım bize sağlıklı hayırlı bir evlat nasip eyle" diye.... sonra tanıdığın bu acıyı yaşayan arkadaşların içinde dua edersin.... çünkü bilirsin buna katlanmanın ve yalnız olmanın ne demek oldugunu....
Bilirsin çünkü bunu yaşamayan seni anlayamaz....
senin yüreğinin içine düşen o yangın hergün yakarken yüreğini onlar sana kafana takma derler....KAFANA TAKMA....
Kolaydı çünkü kalbinin ortasına yerleşen birşeyi unutmak....
Ama bilrsin kolay elde edenler bilmezler anlamazlar , takma dersin bırak konussunlar bir iki gün gecer biraz toparlanırsın ,
sonra bir bakmışssın sana destek olması gerekenler çocugun olmuyor diye yüzüne vururlar aslında bilmedikleri bir gerçeği....
dahada yıkılırsın....
her ay o 5-6 günlük dönemi eve kapanarak geçirirsin....
aslında depresyondasındır ne yemek istersin ne içmek ne kalkmak....
tek bir istediğin vardır....
meleğin....
sonra yeniden toparlanırsın ve başka arayışlar içine girersin....
eşin en iyi destekçin olur yanında....
destek olur , omzuna yaslarsın başını hiç umudun kalmadığı anda ona saılırsın o vardır yanında...
bilirsin ki en yakın arkadaşındır eşin...
yeri gelir en büyük desteği ondan alırsın....
bilirsin ki ikinizin mucizesidir beklediğiniz...
ve ne zamanki ikiniz de yürekten isteyip beklersiniz işte ozaman herşey dahada kolaylaşır...
sizi anlayan biri daha olur bir anda yanınızda...
siz ağlarken gözyaşınızı siler...
siz test almak istersiniz , sakinleştirir sırası degil der....
iste böyle bir süreç bu.....
ve bu sadece bu sürecin özeti inanınki....
benim mucizem nasılmı geldi ?
Kendimi bildim bileli pkos ile mücadele ediyorum ben , hayatımın her evresini etkiledi kendisi.... yaşam kalitemi , kilomu , fiziğimi , derslerimi kısacası hayatımın her alanında bana zorluk çıkardı.
Evlenirken de bebek sahibi olamamakan çok korkuyordum.Evlendikten 2 sene sonra ise 3 ay dneedik ancak sonuc alamadık i doktora gittim ve işte sonuc ; yine polikistik over ile başbaşaydım....
zor bir süreç beni bekliyordu biliyordum.....
doktorum ogun yumurtalama yok dediğinde aslında yıllarca arastırdıgım pkos'un en belirgin özelliği olan yumurtlama da sorunu bilmeme ragmen kulaklarım çınlamış , kalbim acımıştı....
daha sonra adet görmeyi beklerken günler yine geçti yine umutlandım yine hayaller kurdum ama bir yandanda acaba yine pkos'mu diyordum....
doktorumu aradım ve tarlusal kullanmamı söyledi....
içimden içmek gelmedi ve başka bir doktora gittim.... ve beim için çok özel bir gündü.. ogün yumurtladığımı gördük....
tutup tutması değilde yumurtladığımı gördüğüm için bile çok sevinmiş allahıma şükretmiştim....
sonra tutmayan 3 deneme .... 2 klomen denemesi... sonuç negatif....
ara verdim sonra 1 ay.... sonuç yine negatif....
araştırmadğım sey kalmamıştı....
en sonuna kadar arstırmıştım herseyi ve elimden geleni yapıyordum ama yorulmuştum....
3.klomen denememize geçmiştik ama artık umduum tükenmişti... sadece o ayıda boş gecirmemek adına alıyordum klomeni....
bir gece ise bir tanıdıgımızın bebeğine hayırlı olsuna gitmiştik....
orda onların yasadıklarını dinledik ve bize istanbulda halit fırat erden ile murat berksoyu önerdiler....
içimizi umut kaplamıştı eşimde bende çok heycanlanmıştık....
Belkiiiii.....
ve 1 hafta sonra 12 kasımda çatlatma iğnemi oldum....
13 kasım doğumgünümde ise istanbula halit bey ve murat beye gittik....
murat beyle görüştük...
bize beslenme tedavisi verip 4 ay takip edeceiğini ve bu 4 ay sonunda gebelik çalışmalarına başlayacağımızı söylemişti...
Halit bey ilede görüşmüştük oda şu an yumurtlama dönemindesiniz adet gelsin adetin 3.günü hsg'nizi çektirin , spermiogramınızı yaptırın oyle gelin dedi.
eşimle o gece doğumgunumu kutladık...
Bogazda güzel bir balık yedik... cok mutluyduk keyifliydik.... kendimi çok iyi hissediyorum demiştim hatta telefonda kardeşime....
ve aklımızdan çıkarmıştık herseyi bebegimize kavusmak için ne gerekirse yapmaya 4 ay beklemeye hazırdık.
Evimize döndük ve doktorların bize beslenme planımızı vermesini bekledik...
bu arada ben hsg ve spermiogram için tekrar istanbula gidişimizi ayarlamaya çalışıyordum.
son iki gündür de iştahsızlık ve göğüslerde agrım vardı....
şüphelensemde hadi başlama yine , yine umut edip yıkılma dedim kendi kendime...
eşim o gün sordu test yaptınmı diye hayır dedim....
ertesi gün keyifle güzel bir yemek hazırlıyordum eşimle kendime....
eşim isten geleceği sırada arayıp bir test almasını rica ettim....
eşim eve geldi .... masaya oturdu bekle iki dakika geliyorum dedim...
hiç olumlu bişey yokya aklımda.... hani hiç görmemişim ya o çift çizgiyi.....
umudum yok naıslsa çöpe atıp masaya dönücem....
yaptım testi.... eşime geliyorum diye seslenirken bir baktım incecik belirdi o mucize çizgi....
meşhur çift çizgi....
şoktaydım....
inanamıyordum....
ağlıyordum...
resmini çekip kk'da paylaşıp sordum arkadaslara gerçekmi diye?
anneme kardeşime attım sizce dogrumu varmı diye?
eşim geldi baktı....
yüüzndeki gülümsemeyi anlatamam...
ama sonra beni sakinleştirmeye çalıştı....
cünkü ikimizde biliyorduk ya yoksa......
yemeğimi aceleyle yeyip odamıza koştummm tekrar tekrar baktım teste evet çizgi ordaydı işte....
hazırlandım ve evden cıkıp kan verdim....
tahlili almaya cesaretim yoktu....
hep olan seydi ....
"Malesef negatif""" bu cümleyi dıuymaya o kadar alışmıştımki korkmuştum sonucu almaya....
annemle gittik ben arabada oturudm kardeşimle....
annemi izliyordum , herkes bişeyler konusuyordu anlamıyordum....
sonra annem gözlüklerini takıp elinde kağıtla dışarı çıkıp arabaya dogru gelmeye basladı .....
yüregim agzımdaydı...
annemi oyle grünce kardeşime dedimki " annem gözlüğünü taktı , keisn ağlıyıor yine olmadı....."
derken annem arabanın önünde göbek atmaya basladı....
o anki ruh halimi nasıl anlatabilirim bilmiyorum.....titreyerek ağlamaya başladım....
olmuştu mucizemiz gerçekleşmişti.....
hemde hiç beklemedğimiz bir anda.....
her ay doktorun verdiği takvimlerle denemeler yaparken bu ay olmuştu...
hemde tek sefer ilişki ile
ve o gün benim doğumgünümdü.....
Allahıma binlerce kez şükürler olsun....
Hayatım boyunca aldığım en güzel hediye.....
