Doktorum ve hiçbir şey bilmiyorum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ben de 36 saat nöbet tutan asistan hekimlerden biriyim. 4 yıllık hekimim. Tus mu pratisyenlik mi yurtdışı mi hangisini secersen seç mutlu ol. Nöbetler de geçiyor herşey öğreniliyor da bizim mesleğimizin yıpranma payı büyük; hak ettiğimizi maddi olarak asla almıyoruz. Ama umutsuz olma. Pozitif bak pozitif yasa🤗
İyi ki varsınız 🤩
 
Oha! Eskiden tıp fakültelerinin belli şartları vardı, böyle bomboş mezun etmezlerdi. Onlar da mı yozlaştı? Pes!

Ben tıp okurken mesleği sevmediğime karar verip bırakmıştım. Sizde keşke öyle yapsaydınız. Çok ciddi bir iş bu, insanlar canını emanet ediyor.
Bu gözler daha crp değerini yorumlayamayan asistan doktor gördü. Ben bile tıp mezunu değilken deneyimlerimden çocuğumun kanında enfeksiyon olduğunu anladım o asistan anlamadı uyarmamıza rağmen taburcu etti. Sonuç çocuğum 2 gün hastanede yattı o asistanda savunma yazısı yazmak zorunda kaldı. Yeni nesil doktorlardan çok ümitli değilim maalesef.
 
Derse gitmedim değil orası yanlış anlaşılmış. Tabi ki gittim zaten devam zorunlulugu var. Okulu da uzatmadım bu arada zamanında bitecek. Sadece eskisi gibi çook çalışkan bir öğrenci olmadığım için kendime eksik geliyor da olabilirim. Ama genel bir eksiklik ve depresyon hissim var o yüzden konu açtım.
Belki de gerçekten depresyondasınızdır, psikolojik destek almanızı öneririm. Hiçbir şey yapmak istemeyip sürekli uyumak istemeniz depresyon belirtisi olabilir. Ama tıbbı sevemedim demeniz kafa karıştırıcı. Sevmediğiniz bi meslekte gelişmeniz de hakkıyla yapmanız da çok zor. Önce bi psikologla görüşüp durumunuzun ne olduğunu netleştirmelisiniz bence.
 
Ben de 36 saat nöbet tutan asistan hekimlerden biriyim. 4 yıllık hekimim. Tus mu pratisyenlik mi yurtdışı mi hangisini secersen seç mutlu ol. Nöbetler de geçiyor herşey öğreniliyor da bizim mesleğimizin yıpranma payı büyük; hak ettiğimizi maddi olarak asla almıyoruz. Ama umutsuz olma. Pozitif bak pozitif yasa🤗
Çok teşekkür ederim peki mutlu musunuz siz? Çünkü intörnlükte asistanları da gözlemledim ve kimse mutlu değil ben insanlardan çok etkilenen biri olduğum için bu da beni etkiledi
 
Zaten tıp kitaplardan okuya okuya bitiriliyo. Hastalar geldikçe teorik bilgilerini pratiğe döktükçe olacak bu iş. Öyle hissetmen normal
 
Düzenleme:
Arkadaşlar biraz kendimi yanlış ifade ettim sanıyorum. Tabi ki okula gittim derslere girdim zaten devamlilik zorululugu var. Ama eskiden çooook çalışkan ve tüm derslere hakim olan bir öğrenci olduğum için şu an kendimi eksik hissettiğim için fazlaca abartmış olabilirim. Bu alanda çalışan kişilerin beni anladığını görmek biraz içimi rahatlatsa da diğer kişilerin korku dolu yorumlarindan dolayi suçluluk hissettim.
Valla bunu ben anladım da beni kimse anlamadı 😳
 
Tıpkazanmış birisinin gerçekten boş beyinli olduğunu mu düşünüyorsunuz? Bu sadece tıpta değil hukukta da böyledir mesela okulda öğretilenle uygulamadaki aynı değildir
Mühendislik için geçerli olabilir söylediğiniz ama Tıp için asla söyleyemeyiz.Ortada insan hayatı gibi ciddi bir konu var.Siradan biri herşey olabilir ama doktor olamaz.
 
Mutlu ya da mutsuz olmak tamamen mesleğe bağlı olmaz. Ben çok şükür idare ediyorum . Ne istediğini bilmen lazım . Ben hasta bakmaktan memnun olduğum için klinik bölüm yazdım . Sen biraz prastisyenlik yaparsın,bakarsın ne istediğine o şekilde karar verebilirsin. Yabancı dilin varsa yurtdışı tabi ki daha güzel olur. Maddi olarak çok tatmin sağlamıyor çünkü
 
Tıpkazanmış birisinin gerçekten boş beyinli olduğunu mu düşünüyorsunuz? Bu sadece tıpta değil hukukta da böyledir mesela okulda öğretilenle uygulamadaki aynı değildir
Evet aynen öyle düşünüyorum. Nice tıp okumuş boş beyinler gördüm ben …
 
Siz tıp okuduğunuz halde bilmiyorsunuz biz nasıl yardım edelim😅
Alım gücü azaldı depresyondayım falan cidden abartmıyor musunuz. Herkeste de bi bu laflar peh
Yaşı gelen herkese evlilik soruyorlar zaten neyini dert ediyorsunuz
Bu kadar her şeyi kafaya takmayı nasıl beceriyorsunuz
Yani insanların dertlerine nasıl pek diyebiliyorsunuz anlayamıyorum. Pandemi herkesin psikolojisini berbat etkiledi. Enflasyon ortada, alım gücü elbette azaldı ve orta sınıf dye bir kavram kalmadı. Fakirleştik. Ve bnu dert etmesi kadar daha doğal bir durum var mı ?
 
Bilmiyor değilsin, neyi bildiğini bile bilemeyecek kadar kafan karışmış senin, panik yapmışsın. Boşuna yapma.
Her yıl okullardan senin gibi bir çok öğrenci mezun oluyor. Kurt olanlar bir elin parmaklarını geçmez. Çoğu ise alışma aşamasından sonra ilk şoku atlatıyorlar.

Senin burada yapacağın seçim, yurtdışına gitmek veya kalmak değil. Kendini sürekli geliştiren, meraklı araştırmacı bir doktor mu olacaksın yoksa tahlil doktoru mu olacaksın? Esas seçim yapman gereken konu bu. Piştikten sonra zaten nerede devam edeceğine karar vereceksin. O zaman hiç kimsenin sana neden gidiyorsun diye sormaya hakkı olmayacak.

Şu anda bu ülkede işinden memnun olan, çok iyi kazanıyorum diyen kimse yok. İster doktor, ister mühendis ister işçi olsun durum değişmiyor.Hepimiz ruhsal çöküşteyiz ve önümüzü göremiyoruz.


Tamam eğitim kalitesi düştü bu zaten aşikar ama bunu hepimiz bildiğine göre kişilerin ellerini bireysel olarak taşın altına sokması gerek.Neyse ki sen uyanmışsın duruma. İhtiyacın olan tek şey odaklanmak. Zoru başarmışsın, imkansızı iste.Kendine güven.

Çok uzun yazdım...

Sana kitap önerisinde bulunacağım.
Cihat Aboğlu Vahe Aleksanyan (bkz Nadir Kitap sitesi )eski kitaplardır ama çok işine yarar.
 
Tıp gibi bir bölüme göre dandik bölüm mezunuyum, okuduğum bölümü sevmedigim halde hayatımda hiçbir zaman kullanmayacağım örnek istasitik su gibi içtim ve bi tarafımı yırta yırta mezun oldum , sizinki aşırı acayip bişey hocalarla çok mu aranız iyi idi de geçtiniz sınıfları ?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X