- 3 Nisan 2018
- 1.654
- 1.676
- 83
Ben vazgeçtim herşeyden . Hak etmiyoruz bu bebeği hiç birimiz . Anladım ki ne zaman zor durumda olsam benim yanımda kimsem yok . Bunu söylerken çok zoruma gidiyor tikaniyorum ama inşallah tutmamıştır bebeğim. Çünkü ayrılacağım eşimden kararım böyle . Herşeyin sebebi eşim getirdi benim anasının yanına evde huzur diye bişey yok. Ben bunları hak etmiyorum gerçekten. 3 senedir annesinden duyduğum küfür imalı laflar boyu mu aştı ya. Dayanacak ne gücüm var ne sabrım. Neymiş annesi çok yorgunmus . Tek yaptığı eşime hayvanlar da yardım etmek ve bahceyle ilgilenmek . Dedim ben yaptığımda ne yaptın da yoruldun oluyordu annen yapınca iş mi oluyor. Hakkımı zerre kadar helal etmiyorum . Ben hem sabahın 5 sinde kalkıp eşimle hayvanları yapıp sonra ev işi yemek birden çocuk küçüktü kv ameliyat olmuştu hic bana acıyan yoktur . Ben anladım ki ne kadar kendin den fedakarlık yaparsan o kadar değersiz oluyorsun . Ne eşimin ne de benim bi çocuk daha dünyaya getirmeye hakkımız yok . Su an da evet işi annemde yemek temizlik çocuk . Köy evi olduğundan patatesler dışarda evinde arkasında . Annemde çarşaflı yani aşırı kapalı olduğundan dışarı çıktığında çarşaf giymek zorunda . Öğlen yemeği için patates lazım eşimle kv ye dedim ki patates getirin evinde arkasından . Gidin alın diyo kv de . Böyle bi mantık var mi ya neyin savaşı bu . Biliyorum karışık belki yazdıkları anlamaya bilirsiniz ama çok doldum.
Canım, o nasıl dua öyle

