Dostsuzluk mu kaliteli yalnızlık mı

Madamu · Pazartesi 15:00

merhabalar ben 6 senelik evli 1.5 yaşında olan 32 yaşında bir kadınım.üniversiteden hiçbir arkadaşımla görüşmüyorum dostum yok.Yıllar içinde yaşadığım kötü tecrübeler beni yalnızlığa itti.üniversite zamanlarında çok sosyal çok arkada çevresi olan biriydim gel zaman git zaman 1. Sınıftaki her farklı çevreden olan çokça arkadaşımı zaman içerisinde eleyerek çevremde az insan bıraktım.Son yılda elimde birkaç görüştüğüm arkadaşım kalmıştı onlarla da çeşitli kendimce geçerli sebeplerden dolayı kaliteli yalnız adı altında mesafe koyarak görüşmez oldum.yasadıgım şehire üniversitede taşınmıştık geçmişten tanıdığım akarabalarım dışında da kimse yoktu.Şimdi ne kadar katı ve yanlış yaptığımı düşünüyorum kimse muhteşem değildi ama arkamdan konuşulduğu için ya da hasetlenen yakın arkadaşlarımı samimi bulmadığım için dostluğumu bitirme düşüncesi şimdilerde yanlış geliyor.Ne vardı sanki kim mükemmeldi öyle ya da böyle insanları olduğu gibi kabul edebilirdim.

Şuanki işimde herhangi bir kamu sektörü gibi bir sektör olmadığı için ( işimi kendim kurdum çalışanlarımız var) herhangi bir sosyal çevre edineceğim bir yer değil.Sonuc olarak böyle olmuş olmaktan şimdilerde mutlu değilim.Kendimi suçluyorum hayatımı hiç güzel işleyemedim diye.benim de iş arkadaşlarımın ya da eski dostlarımın olduğu bir çevrem olsaydı keşke.
Hayatımı doğru işleyememişim.Yeni tanıştığım insanlarla da samimi olamıyorum.Kendimi sadece yüzeysel sohbetler içersinde konuşurken buluyorum.Kendini her konuda üniversiteden beri geliştirmeye çalışan biriyken nasıl oldu da sonuç böyle oldu hiç bilmiyorum.Kendime hiçbir şey katamamışım sanki.Nasıl böyle oldu ki bilmiyorum.Görüştüğüm insanlar bile annemin sosyal çevresi onların kızları annemin arkadaşları vs. Mezun olduğumdan beri hayatımda çok zorlu yaşadım ailevi ve iş konusunda.evlendikten sonra iş bulamadım mesleğimle alakalı işe giremedim yüksek lisansa başladım.iş kurdum babam hasta oldu bir buçuk yıl yoğun bakım kapısında bekledik babam vefat etti yaş sürecim oldu derken kimseyi görecek gözüm olmadı birkaç yıl.

32 yaşındayım ne olmuş diye dönüp bakıyorum hep bir mücadele. Hayatım böyle devam etsin de istemiyorum. Güzel şekillendirememişim hayatımı ne yapabilirim bu konuda içimi dökmek ve tavsiye almak isterim sizlerden

Menekse bahcesi · Pazartesi 15:11

Madamu .!.:
merhabalar ben 6 senelik evli 1.5 yaşında olan 32 yaşında bir kadınım.üniversiteden hiçbir arkadaşımla görüşmüyorum dostum yok.Yıllar içinde yaşadığım kötü tecrübeler beni yalnızlığa itti.üniversite zamanlarında çok sosyal çok arkada çevresi olan biriydim gel zaman git zaman 1. Sınıftaki her farklı çevreden olan çokça arkadaşımı zaman içerisinde eleyerek çevremde az insan bıraktım.Son yılda elimde birkaç görüştüğüm arkadaşım kalmıştı onlarla da çeşitli kendimce geçerli sebeplerden dolayı kaliteli yalnız adı altında mesafe koyarak görüşmez oldum.yasadıgım şehire üniversitede taşınmıştık geçmişten tanıdığım akarabalarım dışında da kimse yoktu.Şimdi ne kadar katı ve yanlış yaptığımı düşünüyorum kimse muhteşem değildi ama arkamdan konuşulduğu için ya da hasetlenen yakın arkadaşlarımı samimi bulmadığım için dostluğumu bitirme düşüncesi şimdilerde yanlış geliyor.Ne vardı sanki kim mükemmeldi öyle ya da böyle insanları olduğu gibi kabul edebilirdim.

Şuanki işimde herhangi bir kamu sektörü gibi bir sektör olmadığı için ( işimi kendim kurdum çalışanlarımız var) herhangi bir sosyal çevre edineceğim bir yer değil.Sonuc olarak böyle olmuş olmaktan şimdilerde mutlu değilim.Kendimi suçluyorum hayatımı hiç güzel işleyemedim diye.benim de iş arkadaşlarımın ya da eski dostlarımın olduğu bir çevrem olsaydı keşke.
Hayatımı doğru işleyememişim.Yeni tanıştığım insanlarla da samimi olamıyorum.Kendimi sadece yüzeysel sohbetler içersinde konuşurken buluyorum.Kendini her konuda üniversiteden beri geliştirmeye çalışan biriyken nasıl oldu da sonuç böyle oldu hiç bilmiyorum.Kendime hiçbir şey katamamışım sanki.Nasıl böyle oldu ki bilmiyorum.Görüştüğüm insanlar bile annemin sosyal çevresi onların kızları annemin arkadaşları vs. Mezun olduğumdan beri hayatımda çok zorlu yaşadım ailevi ve iş konusunda.evlendikten sonra iş bulamadım mesleğimle alakalı işe giremedim yüksek lisansa başladım.iş kurdum babam hasta oldu bir buçuk yıl yoğun bakım kapısında bekledik babam vefat etti yaş sürecim oldu derken kimseyi görecek gözüm olmadı birkaç yıl.

32 yaşındayım ne olmuş diye dönüp bakıyorum hep bir mücadele. Hayatım böyle devam etsin de istemiyorum. Güzel şekillendirememişim hayatımı ne yapabilirim bu konuda içimi dökmek ve tavsiye almak isterim sizlerden

Dostluk güzeldir ,gerçek dosta kıymet yetmez,ama gerçek dostu bulmak o kadar zordur ki.Benim can diyeceğim dostum yoktur ama samimi iyi arkadaşlarım var o da 1 elin parmağını geçmez olurda ilerde onlardan darbe yersem,kaliteli yalnızlığı tüm samimiyetimle kucaklarım ,insanın en iyi dostu kendisidir aslında......

yenGEnC · Pazartesi 15:20

oncelikle kim ne derse desin arkadaşsız dostsuz bir dünya bana göre kaliteli olamaz. insanin her an hic cekinmeden çat diye kapisina gidebileceği, gerginken rahatlayabilecegi arkadaslara ihtiyaci vardir. normal gunde belki ihtiyac cok duyulmaz ama iyi gün ve kötü gün arkadaşsız olmaz.
ben şimdi evlilik surecindeyim, en büyük destekcim arkadaslarim. nisanlimdan bile daha cok hayatimdalar bu ara. Bu sureci yalniz gecirsem asla bu kadar rahat olamazdim, yapmak istedigim her seyde beni gazlayip beceriksiz oldugum her konuda destek oldular, sagolsunlar.
size de tez vakitte kaliteli arkadasliklar diliyorum ama icinizi karartmayin yasiniz daha 32
pekcok yakin arkadaslik bu saatten sonra baslayabilir.
benim bu düğün surecindeki en büyük destekcilerimden biri ve hatta 22 saat otobus yolculuğuyla duzenledigim organizasyona bilr geldi beni hazirladi, makyajimi yapti kopcami ilikledi falan..bu kiz ile tanistigimda 29 yasimdaydim. Iyi arkadas oldugumda da 31
zaten sonrasinda sehri degisti falan baglarimiz o gidip geldikce bende kaldikca falan daha da guclendi simdi bu kadar yakiniz.
yani yas dedigin nedir ki? baska cook sevdigim bir arkadas grubuna 30 yasinda kavustum. Hep tiyatrodan operadan anlayan, kultursanat seven bir arkadas grubum olsun isterdim çünkü yillar yili hayatimda hep bilet alip birilerini davet eden bendim. 30 yasinda rehberli ibb yürüyüş turunda tanistigim 3 kisiyle kendimi boyle bir grubun icinde buldum, zamanla gittigimiz etkinliklerde onlarin da arkadaslariyla tanisa tanisa sanatsever cevrem gelisti. eskiden herkese ben bilet alir oyun tavsiye ederdim simdi "bu oyuna bayilirsin" diye beni bilet almaya yonlendiriyorlar ya da gidilemeyen bilet varsa bana pasliyorlar bosa gitmesin diye izliyorum falan:) deidgim gibi onlarla 30 yasinda tanistim, 31-32 gibi arkadasligimiz daha da güçlendi
32 yasinda yeni bir ise basladim, orada da gercekten cok sevdigim - dugunleri icin sehir degistirebilecegim arkadaslarim oldu. hala cok seviyorum artik onlarla calismasam da birkac ayda bir bulusup hizlandirilmis hayat paylasimi yapiyoruz vs.
yani sakın yasinizdan dolayi gec kaldim diye düşünmeyin. "liseden sonra arkadaslik kurulmuyor" diyen insanlar genelde erkenden evlenip eve kapanan hayatsiz insanlar oluyor. asla katilmiyorum boyle soyleyenlere.
her yasta arkadas bulunur. ben de 40ima dogru ulke degistirme planlari yapiyorum, sogukluguyla - bireyselligiyle meshur bir yere tasinacagim es memleketine. ama asla düşünmüyorum "ya arkadassiz kalirsam, cok gec olacak. bu yastan sonra dilini bilmedigim yerde kimle kanka olacagim" diye. elbet kurslarda, sehir ici gezilerde, cocuklarin etkinliklerinde, iste, festivalde orada burada bulurum birilerini diye düşünüyorum. neden bulamayayim ki?
siz de hiiic kendinizi kotu hissetmeyin, konfor alaninizdan az cikin.
spora yazilin ya da bazi kurslara gidin. ozellikle interaktif seylere katilin sehir ici geziler vs gibi. tanışıp az sevdiginiz insanlari instadan eklemeye cekinmeyin - bazen boyle boyle birilerini zamanla storilerinden taniyorsun plan yapıyorsun :)

Madamu · Pazartesi 15:25

Daha sonra çokça yine arkadaş edinme çabam oldu yüksek lisans döneminde ama evime eşiyle yemege gelen arkadaşım ya da okulda görüştüğüm arkadaşlarım sagolsunlar babamın hastalık ve vefat dönemlerinde bir geçmiş olsun ya da basın sağolsun dahi demediler demek zorunda değiller belki de ama evime gelip oturacak kadar samimiysek madem denecek kadar da samimi değilmiyizdi.Cabasız da değilim aslında ama karşılıklı çabaya değecek insanlarla karşılaşamadım sanırım

Madamu · Pazartesi 15:25

yenGEnC .!.:
oncelikle kim ne derse desin arkadaşsız dostsuz bir dünya bana göre kaliteli olamaz. insanin her an hic cekinmeden çat diye kapisina gidebileceği, gerginken rahatlayabilecegi arkadaslara ihtiyaci vardir. normal gunde belki ihtiyac cok duyulmaz ama iyi gün ve kötü gün arkadaşsız olmaz.
ben şimdi evlilik surecindeyim, en büyük destekcim arkadaslarim. nisanlimdan bile daha cok hayatimdalar bu ara. Bu sureci yalniz gecirsem asla bu kadar rahat olamazdim, yapmak istedigim her seyde beni gazlayip beceriksiz oldugum her konuda destek oldular, sagolsunlar.
size de tez vakitte kaliteli arkadasliklar diliyorum ama icinizi karartmayin yasiniz daha 32
pekcok yakin arkadaslik bu saatten sonra baslayabilir.
benim bu düğün surecindeki en büyük destekcilerimden biri ve hatta 22 saat otobus yolculuğuyla duzenledigim organizasyona bilr geldi beni hazirladi, makyajimi yapti kopcami ilikledi falan..bu kiz ile tanistigimda 29 yasimdaydim. Iyi arkadas oldugumda da 31
zaten sonrasinda sehri degisti falan baglarimiz o gidip geldikce bende kaldikca falan daha da guclendi simdi bu kadar yakiniz.
yani yas dedigin nedir ki? baska cook sevdigim bir arkadas grubuna 30 yasinda kavustum. Hep tiyatrodan operadan anlayan, kultursanat seven bir arkadas grubum olsun isterdim çünkü yillar yili hayatimda hep bilet alip birilerini davet eden bendim. 30 yasinda rehberli ibb yürüyüş turunda tanistigim 3 kisiyle kendimi boyle bir grubun icinde buldum, zamanla gittigimiz etkinliklerde onlarin da arkadaslariyla tanisa tanisa sanatsever cevrem gelisti. eskiden herkese ben bilet alir oyun tavsiye ederdim simdi "bu oyuna bayilirsin" diye beni bilet almaya yonlendiriyorlar ya da gidilemeyen bilet varsa bana pasliyorlar bosa gitmesin diye izliyorum falan:) deidgim gibi onlarla 30 yasinda tanistim, 31-32 gibi arkadasligimiz daha da güçlendi
32 yasinda yeni bir ise basladim, orada da gercekten cok sevdigim - dugunleri icin sehir degistirebilecegim arkadaslarim oldu. hala cok seviyorum artik onlarla calismasam da birkac ayda bir bulusup hizlandirilmis hayat paylasimi yapiyoruz vs.
yani sakın yasinizdan dolayi gec kaldim diye düşünmeyin. "liseden sonra arkadaslik kurulmuyor" diyen insanlar genelde erkenden evlenip eve kapanan hayatsiz insanlar oluyor. asla katilmiyorum boyle soyleyenlere.
her yasta arkadas bulunur. ben de 40ima dogru ulke degistirme planlari yapiyorum, sogukluguyla - bireyselligiyle meshur bir yere tasinacagim es memleketine. ama asla düşünmüyorum "ya arkadassiz kalirsam, cok gec olacak. bu yastan sonra dilini bilmedigim yerde kimle kanka olacagim" diye. elbet kurslarda, sehir ici gezilerde, cocuklarin etkinliklerinde, iste, festivalde orada burada bulurum birilerini diye düşünüyorum. neden bulamayayim ki?
siz de hiiic kendinizi kotu hissetmeyin, konfor alaninizdan az cikin.
spora yazilin ya da bazi kurslara gidin. ozellikle interaktif seylere katilin sehir ici geziler vs gibi. tanışıp az sevdiginiz insanlari instadan eklemeye cekinmeyin - bazen boyle boyle birilerini zamanla storilerinden taniyorsun plan yapıyorsun :)

Bakış açınız ne kadar güzel içimi umut doldurdunuz.Yazdıklarınızı tek tek okudum çok teşekkür ederim

efosunnn · Pazartesi 15:28

Madamu .!.:
merhabalar ben 6 senelik evli 1.5 yaşında olan 32 yaşında bir kadınım.üniversiteden hiçbir arkadaşımla görüşmüyorum dostum yok.Yıllar içinde yaşadığım kötü tecrübeler beni yalnızlığa itti.üniversite zamanlarında çok sosyal çok arkada çevresi olan biriydim gel zaman git zaman 1. Sınıftaki her farklı çevreden olan çokça arkadaşımı zaman içerisinde eleyerek çevremde az insan bıraktım.Son yılda elimde birkaç görüştüğüm arkadaşım kalmıştı onlarla da çeşitli kendimce geçerli sebeplerden dolayı kaliteli yalnız adı altında mesafe koyarak görüşmez oldum.yasadıgım şehire üniversitede taşınmıştık geçmişten tanıdığım akarabalarım dışında da kimse yoktu.Şimdi ne kadar katı ve yanlış yaptığımı düşünüyorum kimse muhteşem değildi ama arkamdan konuşulduğu için ya da hasetlenen yakın arkadaşlarımı samimi bulmadığım için dostluğumu bitirme düşüncesi şimdilerde yanlış geliyor.Ne vardı sanki kim mükemmeldi öyle ya da böyle insanları olduğu gibi kabul edebilirdim.

Şuanki işimde herhangi bir kamu sektörü gibi bir sektör olmadığı için ( işimi kendim kurdum çalışanlarımız var) herhangi bir sosyal çevre edineceğim bir yer değil.Sonuc olarak böyle olmuş olmaktan şimdilerde mutlu değilim.Kendimi suçluyorum hayatımı hiç güzel işleyemedim diye.benim de iş arkadaşlarımın ya da eski dostlarımın olduğu bir çevrem olsaydı keşke.
Hayatımı doğru işleyememişim.Yeni tanıştığım insanlarla da samimi olamıyorum.Kendimi sadece yüzeysel sohbetler içersinde konuşurken buluyorum.Kendini her konuda üniversiteden beri geliştirmeye çalışan biriyken nasıl oldu da sonuç böyle oldu hiç bilmiyorum.Kendime hiçbir şey katamamışım sanki.Nasıl böyle oldu ki bilmiyorum.Görüştüğüm insanlar bile annemin sosyal çevresi onların kızları annemin arkadaşları vs. Mezun olduğumdan beri hayatımda çok zorlu yaşadım ailevi ve iş konusunda.evlendikten sonra iş bulamadım mesleğimle alakalı işe giremedim yüksek lisansa başladım.iş kurdum babam hasta oldu bir buçuk yıl yoğun bakım kapısında bekledik babam vefat etti yaş sürecim oldu derken kimseyi görecek gözüm olmadı birkaç yıl.

32 yaşındayım ne olmuş diye dönüp bakıyorum hep bir mücadele. Hayatım böyle devam etsin de istemiyorum. Güzel şekillendirememişim hayatımı ne yapabilirim bu konuda içimi dökmek ve tavsiye almak isterim sizlerden

Yalnız değilsin, ben de 30 yaşındayım 5 yaşında çocuğum var ve gerçekten eskiden çok sosyal çevresi çok geniş biriydim hala bunun üzerine düşsem öyle olabilirim ama ben de uzaklaştım hep çevremden. Yalnızlık keyif veriyor. Keyif vermeden önce ama yalnız hissetmek çok üzüyordu, kardeşim fln da yok arkadaşlarıma hep çok içten davranırdım ama evlilikten ve çocuktan sonra özellikle bi türlü kendi istediğim sosyal ortam oluşmadı. Yine pek çok kişiye nazaran iyi bir sosyalliğim var ama bunu sürdürme konusunda stabil kalamıyorum. Artık yalnız kalmak kötü de hissettirmiyor, yaştan dolayı olabilir artık ya

istem5 · Pazartesi 15:31

Lütfen şu başlıkları düşünerek koyun yüksek lisans yapmış biri olarak.

Lyanna Mormont · Pazartesi 15:32

Arkadas kolay bulunuyor da dost bulmak gercekten bir yerde şans işi. Yollariniz kesisecek, anlasabilecek karakterde olacaksiniz, guvenebileceksiniz vs. Bir noktada koca bulmak gibi aslinda. O yuzden yaşa takilmayin. Evet yas ilerledikce hayatimiz karmasiklastigi icin daha zor olabiliyor, ama imkansız da degil, neden olmasin.

Ben kardesim dedigim en yakin arkadasimla ben 30, o 35 yasindayken tanistim. Şu an birbirimizin hayatinda olup da bilmedigimiz sey yok, kendimden cok guvenirim. Tamamen tesaduf eseri, ben sehirdisinda yasayan arkadasimla bulustugum gun onun da o arkadasimiza merhaba demeye gelmesiyle tanistik. O yuzden diyorum, sans isi.

Gecmiste katı davrandiginizi düşünüyorsanız, simdi ayni hatalari yapmadan degerlendirirsiniz insanlari. Ustelik evlilik, cocuk gibi buyuk hayat olaylari zaten olmus, duzeninizi kurmussunuz, bu düzene uyabilecek insanlar elbette bulursunuz.

Madamu · Pazartesi 15:35

istem5 .!.:
Lütfen şu başlıkları düşünerek koyun yüksek lisans yapmış biri olarak.

Dostsuzluk mu dersiniz kaliteli yalnızlık mı dersiniz olarak yazdım başlığın nesini beğenmediniz ki

Madamu · Pazartesi 15:36

Lyanna Mormont .!.:
Arkadas kolay bulunuyor da dost bulmak gercekten bir yerde şans işi. Yollariniz kesisecek, anlasabilecek karakterde olacaksiniz, guvenebileceksiniz vs. Bir noktada koca bulmak gibi aslinda. O yuzden yaşa takilmayin. Evet yas ilerledikce hayatimiz karmasiklastigi icin daha zor olabiliyor, ama imkansız da degil, neden olmasin.

Ben kardesim dedigim en yakin arkadasimla ben 30, o 35 yasindayken tanistim. Şu an birbirimizin hayatinda olup da bilmedigimiz sey yok, kendimden cok guvenirim. Tamamen tesaduf eseri, ben sehirdisinda yasayan arkadasimla bulustugum gun onun da o arkadasimiza merhaba demeye gelmesiyle tanistik. O yuzden diyorum, sans isi.

Gecmiste katı davrandiginizi düşünüyorsanız, simdi ayni hatalari yapmadan degerlendirirsiniz insanlari. Ustelik evlilik, cocuk gibi buyuk hayat olaylari zaten olmus, duzeninizi kurmussunuz, bu düzene uyabilecek insanlar elbette bulursunuz.

Ahh inşallah.merhaba diyen arkadaşınızla nasıl samimi oldunuz sonradan benim eski sosyalliğim sanırım artık yok sürdürmekte güçlük çekiyorum

istem5 · Pazartesi 15:40

Madamu .!.:
Dostsuzluk mu dersiniz kaliteli yalnızlık mı dersiniz olarak yazdım başlığın nesini beğenmediniz ki

İkisi de aynı anlama geliyor çünkü. Sahte dostluklar mı kaliteli yalnızlık mı deseydiniz birini seçerdik bizde.

Madamu · Pazartesi 15:51

istem5 .!.:
İkisi de aynı anlama geliyor çünkü. Sahte dostluklar mı kaliteli yalnızlık mı deseydiniz birini seçerdik bizde.

bilgilendirme için teşekkürler

Lyanna Mormont · Pazartesi 16:12

Madamu .!.:
Ahh inşallah.merhaba diyen arkadaşınızla nasıl samimi oldunuz sonradan benim eski sosyalliğim sanırım artık yok sürdürmekte güçlük çekiyorum

Ben insanlarla cok kolay arkadaslik kurabiliyorum.Bahsettigim arkadasimla nasil samimi olduk derseniz, o gun ayakustu tanistik. Sohbet keyifli olunca sosyal medyada eklestik. Sevebilecegi bir yere gidecegim zaman davet ettim. Sonra o beni bir yerlere cagirdi. Derken gorusme sıklığımız artti. Oyle oyle derken ayrilmaz hale geldik, annelerimiz beraber yemek yiyor, ona ulasamadiginda kardesi beni ariyor.

Aslinda bazi konularda cok zıtız. Birbirimizi cok sevdigimiz icin bu farkliliklari ortak noktada birlestirmeyi tercih ettik. Aksam ciktigimizda bara veya onun sevdigi salas yerlere gitmeyiz, ikimizin de sevdigi kafeye gideriz mesela. O erken uyuyacagi icin erken saatte bulusuruz, o eve doner ben geceye devam ederim. Gece beraber ciktiysak ben deli gibi dans ederim ama asla ona hadi dans et demem, o da bana az rahat dur demez. Anlasmazligimiz oldugunda kendi icinde yaşamasi yerine gelip bana acikca sormasi konusunda uzlastik mesela. Bir sekilde duzeltiriz arayi.

Aslinda bence dost dediginiz kisi zaten birebir ayni karakterde oldugunuz kisiden ziyade farkiliklari idare edebildiginiz kisi. O yuzden ilk mesajinizda dediginiz gibi belki daha esnek davranabilirsiniz. Gercekten kafanıza uyan birini buldugunuzda o sosyalligi eminim bir sekilde surdurursunuz. Buna degecek biri olmamis demek ki henuz.

Yasinizi da hic kafaya takmayin, benim annem en yakin arkadasiyla 45 yasinda tanisti. Oyle yakin arkadas oldular ki ben kendisine ikinci annem diyorum.

Sadece kendinizi seçeneklere kapatmayın. Kiminle nerede tanisacaginiz hic belli olmuyor. Market sırasında bile tanisabilirsiniz. Benim cok yakin arkadaslarim bu forumdan cikti mesela

Paloma_ · Pazartesi 16:48

'En uzak yolculuk samimi dost arama yolundadır.' demişler. Neredeyse varışı olmayan bir yol dense yanlış olmaz sanırım.

Neden olduğu veya olmadığı konusunda kendi gözlemlerimi yazacağım. Tek sebep bunlar değil tabi ki ancak ben sadece bunlara değinmek istedim. İyi arkadaşlıklar ve ideal bir sosyallik için sosyal ve duygusal zekanın iyi olması lazım bence. Fakat mesela duygusal zekanın çok yüksek olmasının sosyalliğe ve ilişkilere darbe vurduğunu düşünüyorum. Tam tersi düşük olmalarıda bir sorun. Burada belli bir derinlik varsa kişiler kendi gibi daha derin hissedecek veya düşünecek ilişkiler arıyorlar ve bunu bulmak kolay değil. Birinin kıskandığını, sizle veya başkalarıyla ilgili olumsuz hislerini mikro mimik seviyesinde okuyup hissedebiliyorsanız orada bağ kurup geliştirmek, derinleşmek çok zordur çünkü kimse kimse hakkında devamlı olumlu hisler beslemez.

Diğer konu duygusal istikrar/regülasyon. Kalabalık iyi arkadaşlıklara ve sosyal çevresi geniş olmaya eşlik eden bir özellik bu. Yani esnek olabilmek. Hem sınırlarının olması, hemde esnek kalabilmek. Yine bir denge işi aslında.

Mesela arkanızdan konuşan birine bunu neden yaptığını sorabilmek, haset edenin eğer size bir zararı yoksa görmezden gelebilmek, alıngan olmamak. Size taziyede bulunmayan insanlara uygun bir dille bunu iletebilmek, belki arkadaş olarak yakından uzağa koymak ama tamamende hayatından çıkarmamak gibi.
Özür dilerim bu ifade için ama biz duygusal kabızlık çeken bir milletiz. Diğer yönden çok duygulu bir millet olunca bunun işleri karmaşıklaştırdığını düşünüyorum.

Açık sözlü olamamak gibi konulardan sebep içimizdekileri söyleyemediğimiz insanlara duvar örüp uzaklaşmayı tercih ediyoruz.
Belki gençlikte bu daha tolere edilebiliyor, ancak yaş ilerledikçe bazı insanlar sorunları iletişimle halletmeyi denemektense hiç iletişime geçmeyeyim konuşacak sorunda kalmaz diye düşünmeye başlıyor. İşte bence bu kaliteli bir yalnızlık değil. En kaliteli yalnızlık kendiyle çok iyi başbaşa kalabilen, başkalarıyla da kendiyle olduğu kadar barışık olabilen insanın yalnızlığı tercih ettiği aralar veya dönemler. Meşguliyetleri kaliteli de olsa diğer türlüsü münzevilik oluyor. Kaliteli yalnızlık ifadeside bunun kılıfı.

atomka · Pazartesi 17:55

Hangi şehirdesiniz

poppyseed · Pazartesi 18:14

Bence dost dedigimiz kisi de ruh esi gibi. Aramayla, beklemeyle bulunmaz. Samimi olup olmamak da degil. Surecte dost olunuyor. Zaten icsel bi guven, yanyanayken vaktin nasil gectigini fark ettirmeyen bi keyif verir. Bu sebepten az bulunur. Bir aile kadar gerekli. Daha az onemli degil. Ama hemen bi dost arayisinda olmayin. Once tanisin, sosyallesin. Arkadaslariniz olsun. Arkadaslar da cok guzel bence. Surece birakin.

serenty2017 · Pazartesi 19:45

Madamu .!.:
Daha sonra çokça yine arkadaş edinme çabam oldu yüksek lisans döneminde ama evime eşiyle yemege gelen arkadaşım ya da okulda görüştüğüm arkadaşlarım sagolsunlar babamın hastalık ve vefat dönemlerinde bir geçmiş olsun ya da basın sağolsun dahi demediler demek zorunda değiller belki de ama evime gelip oturacak kadar samimiysek madem denecek kadar da samimi değilmiyizdi.Cabasız da değilim aslında ama karşılıklı çabaya değecek insanlarla karşılaşamadım sanırım

Aynı şeyleri bende yaşıyorum bazen gerçekten çok daralıyorum.
Ama olmuyorsa olmuyor...mesela geçenlerde beni tebrik için arayan bir kaç kez disarda görüştüğüm biri vardı işin yoksa gel yarın kahve içelim dedim.once olur dedi sonra arabayı kullanırken acemiyim gelemem dedi esinle konuş belki bırakır seni dedim.tamam ben konusuyum haber edeyim dedi.bekle ki arayacak da haber vercek.
Ya gelirse diye hazırlıkta yaptım.simdi ben bu insanı bir daha niye davet edeyim hiç sevmiyorum böyle ortada gezen insanları sonra da diyorum bosver çok da lazım değiller.

Madamu · Pazartesi 21:50

serenty2017 .!.:
Aynı şeyleri bende yaşıyorum bazen gerçekten çok daralıyorum.
Ama olmuyorsa olmuyor...mesela geçenlerde beni tebrik için arayan bir kaç kez disarda görüştüğüm biri vardı işin yoksa gel yarın kahve içelim dedim.once olur dedi sonra arabayı kullanırken acemiyim gelemem dedi esinle konuş belki bırakır seni dedim.tamam ben konusuyum haber edeyim dedi.bekle ki arayacak da haber vercek.
Ya gelirse diye hazırlıkta yaptım.simdi ben bu insanı bir daha niye davet edeyim hiç sevmiyorum böyle ortada gezen insanları sonra da diyorum bosver çok da lazım değiller.

Çok benzer birsey yaşadım geçen yıl bebeğim küvezde kaldı bir süre ordan birkaç anne ile ara sıra konuşuyorduk iki anne ile görüşelim görüşelim dediler ben de çok memnun olurum görüşelim haberleşelim mutlaka dedim ikisi buluşmuş bana haber vermemişlerdi çok üzülmüştüm içten içe.bir kez daha yine konuşurken görüşelim görüşelim dediler yine çağırmamışlar üçüncü de bana yazdılar sen müsait olduğunda görüşelim haber ver bize diye ben de tamam canım haberleşelim dedim yazmadım sonra da dalga mı geçiyorlar görüşmez dşye beklerken iki kez olmadı üçüncü de de ben istemedim artık

serenty2017 · Pazartesi 22:12

Madamu .!.:
Çok benzer birsey yaşadım geçen yıl bebeğim küvezde kaldı bir süre ordan birkaç anne ile ara sıra konuşuyorduk iki anne ile görüşelim görüşelim dediler ben de çok memnun olurum görüşelim haberleşelim mutlaka dedim ikisi buluşmuş bana haber vermemişlerdi çok üzülmüştüm içten içe.bir kez daha yine konuşurken görüşelim görüşelim dediler yine çağırmamışlar üçüncü de bana yazdılar sen müsait olduğunda görüşelim haber ver bize diye ben de tamam canım haberleşelim dedim yazmadım sonra da dalga mı geçiyorlar görüşmez dşye beklerken iki kez olmadı üçüncü de de ben istemedim artık

İnsanın olan hevesini de kaçırıyorlar.simdi böyle insanla nasıl arkadaş olayım olalım arkadaşsız kaldım diye buna mı katlanalim off çekemiyorum artık kimseyi ben ona karar verdim.

garciass · Pazartesi 22:20

İyide gerçek arkadaş hasetlenmezki en çok imrenir birde arkadan konuşmaz . Böyle insanlar arıyorsanız sürüsüne bereket .Gene olur içi boş dışı dolu iliskileriniz.Yani kim mukemmelki demişsiniz o zaman ben mükemmelim insan arkadaşının arkasından değil yüzüne konuşur.Dediginiz şeyler çok geçerli sebepler arkadaşlığı kesmek için.Arkadaşima bir derdimi anlatanayacaksam neye yarar yada bir basarimi kutlayamayacaksam kiskanacaksa içinden bozulsun isteyecekse .Bos muhabbeti hiç tanimadigin insanlarlada yaparsın İnsan ilişkileri her türlüsü güven üzerine inşaa edilir .Yani boşuna değil uzaklaşmaniz

Dostsuzluk mu kaliteli yalnızlık mı

Popüler Üye

Çekilin ben tiroidim:)

Nirvana

Popüler Üye

Popüler Üye

Üye

Üye

Halaybaşı

Popüler Üye

Popüler Üye

Üye

Popüler Üye

Halaybaşı

İyiliğine mükafat bekleyen tefeci

Üye

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular