canım benim... seni en iyi anlayabileceklerden biriyim.. bir gün kala değil ama bir iki ay kala ben de ayrılmıştım.. hem de aile yüzünden.. dediğin gb fiştekleye fiştekleye bi yere kdr dolduruyorlar..benim anne baba bile değil evdeki bekar görümceydi üstelik ortalığı karıştıran.. kız huyumu anlamış,damarıma basılacak şeyleri söyletiyordu çocuğa. ben de tabi patlıyordum.. şimdiki aklım olsa zaten annem babam istemiyordu kızım bu ile sana da bize de göre değil diyorlardı,onları dinlerdim en başından. şimdi ne mi yapıyorum? önce bir sene boyunca kapıma gelenlerin hepsini resmen kovdum,korkudan.. sonra baktım olmuyor acı çıkarttım birsürü insanla görüştüm,sonra babamlar bi aile dostunun önerisiyle biriyle tanışmamı istediler.. ilk görüşte değil ama ikinci görüşümde eşime aşık oldum..


4 ay içinde hemen evlendik o kdr emin olmuştum ki bu sefer.. şimdi 13 aylık bebeğim var ve o kdr mutlu bi hamilelik dönemi geçirdim ki çocuğumun ağzı gülmekten kapanmıyo bile.. geriye dönüp baktığımda beni insanlar karşısında zor durumda ve açıklama yapmak zorunda bıraktığı ve sayesinde bi sene,korkudan iki sene evlenmediğim için ona hakkımı helal etmiyorum.. şu an 2. çocuğumu doğurmuş olabilirdim..
şimdiki ailemde abilerim,kayınpederim bile bana ismimle seslenmediler daha,hep saygı ifadeleri kullanıyorlar.. eşim desen bana sarılmadan uykusu gelmiyo. senin de tüm acıların dinecek,en son o günlere dair bi burkuntu kalacak sadece.. yeter ki sabır,gerçekten sabır.
buna da çok inanmıyorum gerçekten sevse bile her akıllı mantıklı insan ömür boyu aileyle görüşmeden yaşayamayacağını bilir.. tercihten ziyade önünü görmek,tabii bazıları son güne kadar göremiyor ya da görse bile cesaret edip söyleyemiyor diye düşünüyorum.. siz istisnai olabiirsiniz eşinize de tebrkler sonuna kdr sevgisine sahip çıkmış,ama yarın öür gün torun olunca onlar da elbet gelmek görmek isteyeceklerdir..