Merhaba Kızlar, bdv yi sürekli takip eden, sizinle üzülen, sizinle sevinen ama ilk defa konu açanlardanım..Benim derdim sizinkilerin yanında hiç kalır ama yine de atamıyorum içimden.
Geçen hafta perşembe günü eşim ve iki arkadaşımız Uludağ a gitmek için sabah 5 te yola çıkmak üzere anlaştık. Bizim arabamızla gidecektik. Ben yapı olarak dakik olma konusunda aşırı hassasım, eşim de tam tersi rahatlığın ötesindedir.
Akşamdan bavul hazırlamamız gerekirken ben kendiminkileri sabah koyarım falan diye beni çıldırttı yine. Ben de karışmayacağım kendin naparsan yap deyip bavula kendi alacaklarımı hazırladım. Gece 3.30 da kalktı beyefendimiz banyo, bavul, tuvalet derken 5 te arkadaşları almak için evden çıkmamız gerekirken 5.15 de anca arabaya bavul yerleştiriyorduk. Tabi arkadaş msj atıyor geliyor musunuz diye benim bir yandan içim içimi yiyor sinirden, normal olarakta belli ettim bu halimi..Adam bavul koyarken bile şöyle mi koysam dur yan döndüreyim cık o da olmadı diye diye oyalanıyor kafayı yedim resmen, zaten arkadaşların bavulu yerleştirirken yapacaksın bunu at git yani dimi ( of anlatırken sinir bastı)..Neyse bu da daha fazla dayanamadı benim tepkilerime ve başladı bağırıp çağırmaya..
Yeterrrr, bıktım sendennn, ne bu aceleee, 15 dakka geç kaldık diye kimse senin kadar hayatı zindan etmez, gerizekalı, hastasın sennn..ve bilumum bağırma, çağırma, (ağır olmamak kaydıyla) küfretme ve devam etti bundan sonra kesinlikle seninle tatile falan gitmem, burama kadar geldi falan dedi. Ben tabi şok sonuçta karısıyım, arkadaşı ya da başka biri değil.. Bende ne demek bir daha tatile gitmem oldu olacak boşa bari beni dedim.. Bu da o sinirle gelince onu da yapacam zaten dedi ve işte o son laf benim kopma noktam oldu..Çıldırdım, bildiğiniz sinir krizi geçirdim kızlar.
Sonra bu al arabayı da kendin kullan yeter deyip indi bende o sinirle geçtim arabanın başına..Allah tan sokaklar boştu ama ben çılgınlar gibi kullanıyorum, virajları son hız falan dönüyorum kafamda sürekli boşanma lafı yankılanıyor.. Aslında çokta şaşırılmayacak bir durum gerçekleşti ve o hızla girdiğim bir çukur sonucunda lastik yarıldı..Tabi ikimizde şok..ben indim arabadan ve sinir krizi geçirdim,hem kendime hem ona kızıyorum, ağlıyorum kafamı arabaya vuruyorum sonra yeter deyip sokaklarda koşmaya başladım bu beni sakinleştirmeye çalışıyor geri arabaya oturtmaya çalışıyor falan..Arabada ne lastik ne kasko numarası hiçbir şey yok saat olmuş 5.45...
Elimden geldiğince kısa anlatmaya çalıştım kızlar uzun olduysa kusura bakmayın..Sonuç olarak çekici geldi, arkadaşlar arabasıyla geldi, eşyaları onlarınkine aktarıp sadece lastikle ilgili aksilik yaşanmış gibi davranıp saat 7 de yola çıktık..3 gün boyunca samimi olmadık ama insanların tatilini de zehir etmemek için belli etmemeye çalıştık..Eşim şuan hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ama benim içim çok soğudu öpmek bile istemiyorum..
Bu arada biz 10 yıldır beraberiz son 2.5 yıldır evliyiz..Bu süreçte çok az tartışmışızdır ve hiç birinde ayrılık lafı dahi geçmemiştir ve eşim bana anlatılamayacak kadar düşkündür şimdi eşimin ağzından böyle bir şey duymak beni dumura uğrattı..Sanki bu laftan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacakmış gibi hissediyorum, ve bir türlü sinirle bile olsa bunu söyleyebilmesini yediremiyorum ..Yanlış mı yapıyorum sanki cesaretim olsa hadi boşa beni diyeceğim ortada elle tutulur bir durum bile yokken ve de onu canımdan çok severken
