Allahım ülke iyice çığrından çıktı. Dün otobüste adamın biri et görmüş kaplan gibi bakıp duruyordu otobüsten tam inerken dirseğini resmen popoma dayadı. Böyle konularda asla buluttan nem kapan bir insan değilimdir ki bir kadın yanlışlıkla olanla bile bile olanı anlar zaten. Neyse otobüsten inmiş bulundum bir şey yapamadım. Sonra nolduysa otobüs durdu kapıları açıldı o an film şeridi gibi gözlerimden geçti o adam gece sokakta yalnız karşıma çıksaydı acaba sadece dirsek mi çarptırırdı. O sinirle otobüsün arka kapasından atladım yine adamın dirseğine yapıştım bir dünya bağırdım. Bir allahın kulu da adama sen napıyorsun demedi herkes aynı adamla aynı otobüste yolculuğa devam ettiler. Keşke dirsek yerine elini kullansaydı diyorum kendi kendime şimdi. Bir şikayetle hayatı sönerdi.
Bu gün de yine işten eve dönüyorum. 11 12 yaşında oğlanlar köşeye oturmuşlar ergen irisi biri laf etti ters ters baktım geçiyordum ki arkadan gülme sesi geliyor. Matah bir şey yapmışlar ya kahkaha atıyorlar yine gözümün önünden geçti bu çocuklar 4 5 yıl sonra hormonların etkisiyle neler yapmaz. Döndüm geri bir hışımla bu kaçmaya başladı arkadaşlarına gösterdim baro kartını güzel güzel anlattım dedim başınıza iş alırsınız olmaz öyle bak bir tane kamera yok sokakta gören ben bir bassam çığlığı kimse sizi çıkaramaz içerden elimden her gün sizin gibi kaç tane genç geçiyor olan size oluyor diye tınlayan yok dinlemiş gibi gmrünüp tamam abla tamam abla. Bu çocuklar kocaman kadına laf atarken yanlarından el ele tutuşmuş bir çift geçiyordu onlar da bir kafalarını döndürüp ayıp demediler. İnsanlarımız ancak sosyal medyada duyar kasma derdindeler.
Bu olaydan çok değil yirmi adım sonra apartmanımın giriş kapısı açıyorsun ve evim. Anahtarla kapıya eğilirken esnaftan en az yedi kişi bakıyor. Her gün böyle. Sorsanız istanbulun en muhafazakar semti. Düşünün bir de sadece evimin yakın çevresinde oralarda oturduğumu komşu olduğumuzu bilen insanların taciz seviyesi böyle. Ayıptır artık cinsel açlığın afrikası oldu gerçekten ülke hepsi adına ben utanıyorum.
Bu gün de yine işten eve dönüyorum. 11 12 yaşında oğlanlar köşeye oturmuşlar ergen irisi biri laf etti ters ters baktım geçiyordum ki arkadan gülme sesi geliyor. Matah bir şey yapmışlar ya kahkaha atıyorlar yine gözümün önünden geçti bu çocuklar 4 5 yıl sonra hormonların etkisiyle neler yapmaz. Döndüm geri bir hışımla bu kaçmaya başladı arkadaşlarına gösterdim baro kartını güzel güzel anlattım dedim başınıza iş alırsınız olmaz öyle bak bir tane kamera yok sokakta gören ben bir bassam çığlığı kimse sizi çıkaramaz içerden elimden her gün sizin gibi kaç tane genç geçiyor olan size oluyor diye tınlayan yok dinlemiş gibi gmrünüp tamam abla tamam abla. Bu çocuklar kocaman kadına laf atarken yanlarından el ele tutuşmuş bir çift geçiyordu onlar da bir kafalarını döndürüp ayıp demediler. İnsanlarımız ancak sosyal medyada duyar kasma derdindeler.
Bu olaydan çok değil yirmi adım sonra apartmanımın giriş kapısı açıyorsun ve evim. Anahtarla kapıya eğilirken esnaftan en az yedi kişi bakıyor. Her gün böyle. Sorsanız istanbulun en muhafazakar semti. Düşünün bir de sadece evimin yakın çevresinde oralarda oturduğumu komşu olduğumuzu bilen insanların taciz seviyesi böyle. Ayıptır artık cinsel açlığın afrikası oldu gerçekten ülke hepsi adına ben utanıyorum.
