- 20 Kasım 2018
- 14.152
- 53.802
- 598
- 35
Peki kendi babamdan örnek vereyim.ELbette temel de bu da karşılık ki bence bu sevgısız olmamdan kaynaklanmıyor insanların ay ben sevıyorum ay ben emek verdım işte beni ezecek misin demogojileri hoş değil.
15 yaşımda burnumu deldirdim. 16 yaşımda ilk dövmemi yaptırdım, bugün 10 tane dövmem var. Babam bunların hiçbirini istemedi hatta yeri geldiğinde küstü. 29 yaşındayım, bir tane sevgilimle bile tanışmadı ki ara ara "kızım artık evini düzenini kurma yaşına geldin" muhabbetine giriyor, benim öyle bir niyetim yok. Normal bir Türk babası olarak torun görmek istiyor, yüzüne açık açık "ben çocuk sevmiyorum, evlensem de çocuk yapmayı düşünmüyorum" dedim.
Lisedeki alan seçiminden üniversitedeki bölümüme kadar her şeyime kendim karar verdim, çoğu kez farklı fikirlerdeydik ve tartıştık hep. Büyük kavgalar ettik, hala tartışıyoruz. Ona kalsa düzgün bir mühendislik, hukuk vs okuyup 26-27 yaşında evlenip şimdi de çocuğum olmuş olması lazımdı. Buna rağmen hala beni seviyor. Çünkü normal bir ebeveynlik böyle oluyor. Ha pardon babamı "baba" yaptığım için benden çıkarı halen devam ediyor tabii o yüzden seviyor, değil mi?
Emek verdim ezecek misin demogojisi yapılıyorsa siz de yemeyin. Hayat sizin istediğinizi yapın. Anne babalar kendilerince iyiliğimize olduğunu düşündükleri şeyi yapmamız için duygu sömürüsüne başvurabiliyor. Kararınızdan eminseniz yolunuzdan dönmeyin. Bu yaptıkları sizden çıkarı olduğu için değil. Kendi düşüncelerine göre mutlu olmanız için.
Ve evet bence sevgisizsiniz kusura bakmayın.