- 17 Nisan 2018
- 319
- 220
- 103
- Konu Sahibi sekerzadem
- #1
Merhaba arkadaşlar buraya bir çok kez konu açtım belki de kimseye anlayamadıklarimi burda sizlerle paylaştım bu yazım da bir dertleşme bir iç döküş olsun...
Ben 24 yas2 çocuk annesiyim biri 4yaşında diğeri ,5aylik kuaförüm ama evlendikten sonra köyde yaşamaya başladım eşim hayvancılıa uğraşıyor aynı zamanda bir AVM de çalışıyor o işteyken hayvanlarla ben ilgileniyorum aynı zamanda AÖF de aşçılık okuyorum tuttuğunu koparan biriyimdir aslında ama bu aralar psikolojik olarak çökmüş durumdayim.kpss ye girmek istiyordum kitaplar aldım çalışmak için ama hiç kapaklarını bile açmadım hiç bişey yapmak istemiyorum herşeyden çok sıkıldım çok bunaldım hayatda bir amacım yok çalışıp mesleğimi yapmak istiyorum ama bulunduğum yer küçük bir ilçe ve burda yeterince hata fazlaca kuaför salonu var kendimi geliştirmek istiyorum bu konudaki kurslar illerde var ve bize 4 saat uzaklıkta günlerim hep aynı geçip gidiyor bazen kendime kızıyorum şükret haline diyorum eşinle aranda bir sıkıntı yok çocukların sağlıklı diyorum ama işte bu düşünceler beynimin içinde dolaşıyor acaba herkes mi böyle insanoğlu nankör derler ya hani hep daha iyisini mi istiyorum doyumsuzmuyum veya psikolojik bir süreç mi geçiriyorum...
Ben 24 yas2 çocuk annesiyim biri 4yaşında diğeri ,5aylik kuaförüm ama evlendikten sonra köyde yaşamaya başladım eşim hayvancılıa uğraşıyor aynı zamanda bir AVM de çalışıyor o işteyken hayvanlarla ben ilgileniyorum aynı zamanda AÖF de aşçılık okuyorum tuttuğunu koparan biriyimdir aslında ama bu aralar psikolojik olarak çökmüş durumdayim.kpss ye girmek istiyordum kitaplar aldım çalışmak için ama hiç kapaklarını bile açmadım hiç bişey yapmak istemiyorum herşeyden çok sıkıldım çok bunaldım hayatda bir amacım yok çalışıp mesleğimi yapmak istiyorum ama bulunduğum yer küçük bir ilçe ve burda yeterince hata fazlaca kuaför salonu var kendimi geliştirmek istiyorum bu konudaki kurslar illerde var ve bize 4 saat uzaklıkta günlerim hep aynı geçip gidiyor bazen kendime kızıyorum şükret haline diyorum eşinle aranda bir sıkıntı yok çocukların sağlıklı diyorum ama işte bu düşünceler beynimin içinde dolaşıyor acaba herkes mi böyle insanoğlu nankör derler ya hani hep daha iyisini mi istiyorum doyumsuzmuyum veya psikolojik bir süreç mi geçiriyorum...
