Duygusal açlık

Makbile

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
13 Mart 2018
238
547
103
Merhabalar. Artık herhangi bir çabamın sonuç vermeyeceğini kabullendim tedavi olmaya karar verdim. Herhangi bir diyet spor vs işe yaramıyor çünkü 2 gün yapsam 3. gün bir bahane bulup poşet poşet Abur cubur tüketiyorum bahanelerim asla tükenmiyor. Bahaneler tükenmiyor ama ömür tükendi ben tükendim artık.
Ben kadın değil miyim neden diğer kadınlar gibi kilomu önemseyemiyorum neden lanet olası yemek herşeyin önünde? Duygusal açlık veya tıkınırcasına yeme bozukluğu yaşayan atlatan, tedavi gören arkadaşlar varsa fikir almak istiyorum.
 
Bununla ilgili cok fazla kitap var, okumanızı öneririm. BSnde stresli olduğumda kendimi yemeğe veriyorum ne kötü =(durdurmaya calısıyorum elbette uzun sürmüyor ama terapi alıp atlayanlar duymustum. Arkadas cevreme sorup arastıracagım sizin için belki doktor önerirler.
 
aile hekimi ile görüşmelisiniz vucudunuz ne alemde degerler normal mi
Eger ruhsal problemleriniz var unutmak için kendinizi yemeye veriyorsanız
Dogru psikologa
Yok gitmem diyorsanız
Ugraşılar bulun faydalı ugraşılar
 
ağır yaşamları izle bana kalırsa
yeni izledim bende yemek kötü hissettiriyor bu insanları izledikten sonra
şaka bir yana seni yemeğe iten alta yatan nedeni bul
 
Elbette psikoterapiyle iyi sonuç elde edenler var. Açıkçası bir dürtüselliğiniz olduğu açık, bunun üzerine çalışılmalı. Bu dürtüselliği yaratan başka bi patoloji var mı buna da bakılmalı. Bilişsel davranışçı terapi de iyi olur ama bence yeme bozukluklarında analitik ya da eklektik çalışabilecek bir terapist bulmanız daha iyi olur.
 
Bende de var şöyle ki; kendimi 1 ay motive edebiliyorum. Bikac kilo veriyorum istedigim kiloya gelemiyorum. Sonra motivasyonumu kaybediyorum ve tekrar fazla yemeye veriuorum kendimi. Canim sıkıldıkça atistiriyorum. Kilolari hemen geri aliyorum.Yedikce istah aciliyir yemek istegi artiyor. Kisir dongude hissediyorum kendimi. Bende kendimi kotu hissediyorum aslinda irade gostersem istedigim kiloya gelir giydigimi yakistiririm kendimi iyi hissederim diyorum ama olmuyor olmuyor iste..
 
Ben duygusal tokluk yasiyordum. Zaten kolay kilo alan biri degilim bi de yogun strese girdigim zamanlar 2 lokmayla gun gecirir oluyordum ve zor topluyordum kendimi. Zayifliktan geberecektim.

Tekrar spora baslamak beni motive etti hala birakmadim. Biraksam kesin yine kilo veririm. Kendini zorla ben aglayarak yedim öğünlerimi hatta afedersiniz kusacak seviyeye geliyordum. Aç durmaktan daha berbat birseydir miden agzina geliyorken birseyler yemek... Ama emek olmadan olmuyor işte.
Simdi istedigim gibiyim. :)
 
Bunun için aslında kimseye ihtiyacınız yok, önemli olan motive olmak. 2 yıl önce diyetisyenle 3 ayda 11 kilo verdim ama acayip azimliydim. Ama şu an o azim yok, kendimi motive etmeye çalışıyorum. Her şey beyinde bitiyor, ilk hedef mideyi küçülmek olacak mesela ve alışkanlıkları değiştirmek, aç olduğumuz için değil, ağzımız boş durmasın diye yiyoruz Malasef
 
yukarıda da bir arkadaş belirtmiş, psikolojik destek almak en mantıklısı.

ha ben bir faydasını gördüm mü, pek değil. çünkü terapinin gerekliliklerini yerine getirmedim, terapistimin söylediklerine harfiyen uymadım, sanırım bu yüzden hala uğraşıyorum. yani sırf terapiye gitmek de yetmeyebiliyor bazen.
yalnız şu açıdan faydası oldu, eskiden olsa şu kilodayken değil okula vs devam etmek, markete gitmek için bile dışarı çıkamazdım (öyle bir dönem de yaşadım zira, "çok kilo aldım, kimseye görünmemeliyim" diye eve kapanıyordum). bir de yedikten sonra kusma, laksatif kullanma, aşırı egzersiz gibi sağlıksız yöntemlerle kontrol etmeye çalışıyordum kilomu, o alışkanlıklarım son buldu; ama bi' güzel tıkınırcasına yeme bozukluğu sahibi oldum.

sizi o kadar iyi anlıyorum ki. ben de 1-2 gün dikkat etsem 3. gün abur cubura düşüyorum. hayatımda hiç görmediğim sayılar görüyorum tartıda artık, o bile engel olamıyor. bilmiyorum ne olacak böyle

ama terapiyi muhakkak deneyin derim. maddi durumunuz çok iyi değilse devlet hastanesinde de çok iyi psikologlar olabiliyor. öyle 1-2 seansla düzelecek bir şey değil çünkü, özele gitmek maddi açıdan zorlayabilir. yalnız benim psikologum yatan hasta katına çıkacağı için mecburen sonlandırdık terapiyi, devlet hastanesinde de öyle sıkıntılar olabiliyor. yine de genel anlamda memnundum ben, keşke biraz da söz dinleseydim. ^^
 
Forumun icinde birlikte zayiflamaya niyetlenmis arkadaşların açmış oldugu konulara bakın belki hevesle adapte olursunuz ve işe yarar ...
 
Lütfen açtığım konuyu takip edin, özgüvenli bir ben için.. faydası olacaktır
 
aile hekimi ile görüşmelisiniz vucudunuz ne alemde degerler normal mi
Eger ruhsal problemleriniz var unutmak için kendinizi yemeye veriyorsanız
Dogru psikologa
Yok gitmem diyorsanız
Ugraşılar bulun faydalı ugraşılar
Daha önce değerlerime bakıldı herşey normaldi.
 
Ne güzel iradeniz sağlam ve davranışlarınızı kontrol edebiliyorsunuz. Diğer konularda benimde iradem fena değildir ama yemek konusunu bir türlü halledemiyorum
 
Psikolog mu psikiyatrist mi olmalı sizce? Biraz araştırdım yeme bozukluğu diye aratınca hep psikiyatrlar çıkıyor ben ilaç kullanmak istemiyorum aslında.
 
Psikolog mu psikiyatrist mi olmalı sizce? Biraz araştırdım yeme bozukluğu diye aratınca hep psikiyatrlar çıkıyor ben ilaç kullanmak istemiyorum aslında.

Yeme bozukluklarında multidisipliner çalışmak lazım açıkçası. Yeme bozukluklarına hakim bir diyetisyen, psikiyatrist ve psikolog. İşbirliği çok önemli. Benim size önerim ilk etapta bu alanda uzmanlaşmış bir klinik psikolog bulun. Onunla görüştükten sonra o sizin ihtiyacınıza göre yönlendirme yapacaktır.
 
ağır yaşamları izle bana kalırsa
yeni izledim bende yemek kötü hissettiriyor bu insanları izledikten sonra
şaka bir yana seni yemeğe iten alta yatan nedeni bul

Valla ben çok severek izliyorum her izlediğimde de neleri var be, ben yanlarında adriana kalırım diye daha da yiyesim geliyo bir de iştahlı elleriyle güzel yiyolar ki
 
Kitap adı söyler misiniz?
 
Ay aynen !
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…