arkadaşlar nişanlımın tarafı olan ailemle zor bir dönemdeyiz.kaynım kaza geçirdi vurduğu çocuk öldü.suçlu görünmesede şimdi hapiste mahkeme gününü bekliyrz 3 aydır.neyse konumuz bu değil.yaklaşık bir 3 aydır eltim ve k.validem bunun savaşını veriyor üstü kapalı.eltime göre ondan daha fazla kimse üzülemezmiş herkes hayatını yaşıyomuş(bunu derken k.validemi ve görümcemi kasdediyor)o hayata küsmüş.onu cok iyi anlıyorum insanın sevdiği yanında olmayınca ki kaynımın şuanki durumunu düşününce hiç bir şey tat vermiyor bilirim.hayattan zevk alamıyor.psikolojisi iyi değil.bide düğünlerine 5 gün kalası bu kazanın olması onu cok daha kötü etkiledi.ama inatla kimse beni anlayamaz en cok ben üzülüyrm en cok ben özlüyorum deyip dolanması k.validem tarafından kınanıyor.k.validemde diooki o benm oğlum canım...nasıl olurda böyle düşünür,ben onu 24 yıldır tanıyorum o ise sadece 6 yıldır diyor.bi anne gibi asla canı yanamaz,annelik cok başka bişey ancak yaşayınca anlarsınız diyor.çok gereksiz bir kavganın ortasındayız.şimdi gelelim problemin özüne.ben işin içinden cıkamıyorum..her ikiside kenine göre haklılar.ama ne diycemi napıcamı şaşırdım bu konuda.ikiside benle dertleşiyor,ikisinide anlamaya çalışıyorum.kendi içimde çıkmaza düştüm.eltim tutkuyla ve aşkla özlüyo.annemde tamamen şevkatle ve ennelik duygularuyla özlüyo.bana göre ikiside kıyaslanamz ve cok farklı şeyler.sizin düşüncelerinizi almak isteedim bu konuda arkadaşlar...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?