Ebeveyn kaybı acısı..

mervecaglarr .!.:

Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

nursel2608 .!.:

Allah öncelikle yardımcınız olsun çok zor bir durum. Ben annemi 21 yaşımda kaybettim birden bire kalp krizi geçirdi son kez sarılamadım öpemedim kokusunu içime çekemedim bol bol sarılın öpün koklayın. Sonrasına gelecek olursak neredeyse 2 sene olacak hala alışamadım yokluğuna, acısı da dinmedi. Evlendim ve şimdi bebek bekliyorum ama acısı hala aynı. Kimse sizi o kadar sevmeyecek, kimse sizi o kadar anlamayacak çok isterdim onun sevdiği kadar sevileceksin demeyi ama ne yeri doluyor ne de onun verdiği sevgiyi kimse verebiliyor. Zamanla sadece yokluğuna gözünüz, kulağınız alışıyor ama kalbiniz asla alışmıyor. İnşallah bir mucize olur da iyileşir. Diyeceklerim bu kadar vaktiniz varken dediğim gibi doya doya bakın, fotoğraf çekin, sarılın, öpün, koklayın. İnsan mezar taşına sarılamıyor çünkü.

Genişletmek için tıkla...

livalinda .!.:

Babamı 2 yıl önce kalp kriziyle kaybettim. O kadar iyi anlıyorum ki acını. Acı çekmesin yeter diye teselli edeceksin kendini. Ne denir bilsem kendime söyleyeceğim ama sen vaktin varken sarıl Ben gözümün önüne getirsem de sarılamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

mervecaglarr .!.:

Hep şunu diyorum kaza bela ya da kalp krizi gibi nedenlerden dolayı aniden kaybetsem daha büyük bir travma olurdu belki ama böyle de gözümün önünde erirken hergün ölüyorum..

Genişletmek için tıkla...

Forbi2 .!.:

Babamm 4 aydır yoğun bakımda bilünçsiz.Bende 4 aydır her gün o kapıda eski günlerimizi düşünüp ağlıyorum,zaman hafifletmiyor dahada acıtıyor içimi. Şimdi yine o kapıda gördüm bu mesajınızı. Çok güçlüydü,şimddi kendinden habersüz orada öylece yatıyor, banada bilen varsa söylesin,nasıl dayanacagım

Genişletmek için tıkla...

Eyluldeniz85 .!.:

4 gün önce kaybettim babamı canımı her şeyimi... 66 yasındaydı daha çok zaman geçirecektik birlikte ama olmadı kalbindeki pil daha fazla dayanamadı bu öyle bir acı ki yanıyor içim nefes alamıyorum sesi kulaklarımdan gitmiyor kıyamazdı hiç bana ben onun prensesiydim en kiymetlisiydim nasıl dayanılır bilmiyorum...

Genişletmek için tıkla...

mervecaglarr .!.:

Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

mervecaglarr .!.:

Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

mervecaglarr .!.:

Babam 1 yıldır kanser hastası ve tümör karaciğerin her tarafını sardı, terminal döneme girdi. Son zamanları.. Gözümün önünde eriyor, yiyemiyor, içemiyor, ağrı çekiyor, kan kusuyor..

Benden dondurma istedi sonunda bişey yemek istedi diye sevindim gittim koşa koşa alıp geldim ama yedikten sonra kustu, mango meyve istedi onuda istanbul'dan getirttik onuda yedikten sonra kustu..

Bu nasıl acıdır? iliklerime kadar alev alev yandığımı hissediyorum boğazımda yumruk, dokunsan ağlayacak durumdayım. Herşey anlamını yitirmiş durumda..

Öleceğini biliyor ve o korkuyu gözlerinde görebiliyorum. Boş boş bakıyor düşünüyor konuşmuyor bişey soruyorum cevap vermiyor. Onu öyle gördükçe kahroluyorum.

Bu yaşıma kadar hep onunla yaşadım hiç ayrı kalmadım ve şimdi ondan sonra hayatıma nasıl devam edeceğim? Beni hayatta onun kadar kim sevecek düşünecek, ondan geriye kalan boşluğu nasıl dolduracağım ne yapacağım kara kara düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

chericherilady .!.:

Merhaba,
Hayatta en korktuğum şey sevdiklerimin özellikle çekirdek ailemin hastalanması ve vefat etmesiydi. Çevremde yakını vefat edenlere bakar nasıl yaşıyorlar nasıl nefes alıyorlar diye düşünürdüm.

Sizinle hikayemiz birebir aynı. Babam kanserden vefat edeli 1 ay oldu. Tekrar yazmama gerek yok anlattıklarınızı birebir yaşadım. Hissettiklerinizi hissettim. En son sarıldım öptüm sonucu bile bile onu yoğun bakima palyatif bakıma gönderdim.

Biliyorum içiniz çok aciyor kendinizi sıkmayın acınızı yaşayın. Elden hiç ama hiçbirşey gelmiyor. Ne olması gerekiyorsa oluyor. Ve yasamaya devam ediyorsunuz şaşırtıcı bir şekilde sızısı hep kalbinizde her saniye aklınızda ama günlük hayata dönüyorsunuz. Kulaga cilginca geliyor ama insanoğlu böyle yaratılmış.

Bu yaşadıklarımı bana geçen sene söyleseydiniz herhalde ağlama krizlerine girer kendimi kaybederdim. Ama Allah gücünü veriyor. Bundan sonra yapılacak şey bol bol dua etmek ve kendinizi bırakmamak. Bol bol zaman geçirin güzel şeylerden bahsedin onu ne kadar sevdiğinizi hep söyleyin.

Allah yardımcınız olsun.

Genişletmek için tıkla...